เราก็พบว่า มีน้องคนหนึ่งโพสต์ไว้ในกระทู้ของห้องBluePlanet
ว่าต้องการหาเพื่อนไปแชงกรีลา ที่น่าสนใจคือ ไปด้วยการนั่งรถไป
ใช้เวลาทั้งหมดสิบวันในการเดินทางไปและกลับ...
การเดินทางครั้งนี้เลยเกิดขึ้น...ผู้หญิงสองคน พูดจีนได้ประมาณสามคำ
กับภาษาอังกฤษที่เปลี้ยๆ...ก็ออกเดินทาง



ข้างบนเป็นแผนที่มณฑลยูนาน เส้นทางสีส้มคือเส้นทางที่เราไป
และสีเขียว คือเส้นทางกลับ จากลี่เจียง ไป คุนหมิง สู่บ่อเต็นของ สปป.ลาว
...แล้ววันเดินทางก็มาถึง



เราขึ้นรถทัวร์จากกรุงเทพฯในตอนหัวค่ำไป อ.เชียงของ จ.เชียงราย
ตอนเช้าเราข้ามแม่น้ำโขงไปที่เเขวงบ่อแก้ว ของ สปป.ลาว
จากนั้นก็หารถไปบ่อเต็นเพื่อข้ามชายแดนลาวไปจีน





เรานั่งรถตู้จากบ่อแก้ว...ใช้เวลาประมาณห้าชั่วโมงในระยะทางประมาณ 400 กม.
เพราะเป็นทางขึ้นเขา ไม่นับว่าหลุมบ่อมากมาย...กว่าจะมาถึงชายเเดนจีนกับลาว
ก็บ่ายมากเเล้ว หลังจากออกจากลาวเราก็ได้เหยียบแผ่นดินจีน...ก็หารถไปต่อ...
เราไม่รู้ว่ามีรถไปคุนหมิงจากตรงนี้ด้วย...เลยไปเมืองสิบสองปันนาเพื่อหารถ
เจอคนสิบสองปันนาที่มาทำงานเมืองไทยช่วยเหลือด้วย...
เราดีใจมากๆ เมื่อเค้าพูดเเล้วเราฟังรู้เรื่อง
กว่าจะถึงสิปสองปันนาก็มืดเเล้ว รถไปคุนหมิงก็หมด รถไปต้าลี่ก็หมด
เลยต้องค้างที่สิบสองปันนาหนึ่งคืน เพราะต้องรอรถไปต้าลี่ตอนเย็นของวันรุ่งขึ้น
ตัดสินใจว่าไม่ไปคุนหมิง...จะตรงไปต้าลี่เลยแล้วกัน



คืนแรกที่สิบสองปันนา เราได้โรงแรมกลางเมืองในราคา 80 หยวน ต่อห้อง
โรงแรมทำเลดี มีน้ำอุ่น แต่ที่เเย่คือ...มีกลิ่นบุหรี่อบอวลเหม็นไปหมด
แต่เราคิดเสียว่าอย่างไรก็นอนแค่คืนเดียว...เช้ามาก็รีบออกไปเดินเล่นในตลาด








ตลาดที่นี่มีของจากเมืองไทยมาขายด้วยอย่างพวกผลไม้ มะขาม สัปปะรด มังคุด(ตะกร้าเจ๊ปุ้ย)
ส้มเมืองจีนมีเยอะมากๆ ราคาถูกด้วย เรากินส้มทุกวันเลยตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่



ที่นี่เค้าขายไข่ต้มแบบนี้กัน...





ร้านนี้ขายซาลาเปา หมั่นโถว ขายดีมากๆ



เราก็ซื้อมากินเป็นอาหารเช้าเหมือนกัน...รสชาติก็สมราคา...ลูกละสองสามบาทได้



หลังจากนั้นเราก็ไปจองตั๋วรถไปต้าลี่ ซึ่งรถออกตอนเย็นๆ
เราใช้เวลารอรถตั้งแต่เช้า หมดไปกับการเดินเล่น...
ที่สิบสองปันนาเค้ามีสถานที่เสดงศิลปวัฒนธรรมด้วยที่เรียกว่า หมู่บ้านกาหลั่นป้า
เค้าทำเพื่อรับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะเราไม่ได้ไป (เพราะมันแพง)
เราเลยเดินเล่นเท่าที่ขาจะพาไปได้...ชมเมืองแบบที่เค้าเป็น



รถเเบบนี้มีให้เห็นอยู่ทั่วไป เจ๋งดีเราชอบ



ป้ายปิดหน้าเขตก่อสร้างของที่นี่เราว่ากราฟฟิคมันเท่ดี
เมืองนี้มีการก่อสร้างมากมาย...เราอ่านในโบร์ชัวร์โฆษณาโครงการก่อสร้างสถานที่แห่งหนึ่ง
เป้าหมายคือ เป็นแหล่งท่องเที่ยว ในนั้นบอกว่าเอาเมืองเชียงใหม่ของเราเป็นโมเดล...
และว่าเน้นความเป็นสถานบันเทิงบอกกันตรงๆ ว่าเน้นทำบาร์เหล้า เรียกได้ว่า เเสง สี เสียง ครบวงจร



ก๋วยเตี๋ยวของที่นี่...เครื่องเครามากมาย
เวลาจะกินก็ต้องเททุกอย่างลงไปในน้ำซุปร้อนๆ แล้วก็คนๆ
รสชาติก็เผ็ดๆ เค็มๆ เรานึกถึงก๋วยเตี๋ยวข้ามสะพานที่คุนหมิง
มีน้ำซุปที่มีน้ำมันลอยหนาๆ เหมือนแบบนี้เพื่อรักษาความร้อนของน้ำซุปเอาไว้



ต่อมาเราก็เดินไปสวนสาธารณะ (จำชื่อไม่ได้) ตามไกด์บุ๊คบอกไว้ว่าควรมา
เพราะเข้าฟรี...พอเข้าไปเเล้วก็ถึงรู้ว่าทำไมมันถึงฟรี



เพราะวังเวงมากๆ มีต้นลิ้นจี่เต็มไปหมด สถานที่นี้มีสวนสัตว์ซ่อนอยู่ข้างในด้วยแต่เราไม่ได้เข้าไป
ในสวนนี้เข้าใจว่าบางวันคงมีการเเสดงเพราะเห็นมีเวทีใหญ่โตกลางแจ้งและในร่ม
วันที่ไปเราเห็นมีแต่คนมาเล่นไพ่ ที่เมืองจีนไปที่ไหนก็เห็นคนเล่นไพ่ เพราะว่ามันไม่ได้ผิดกฏหมาย...
และที่เป็นสากลอีกอย่างคือ...สวนสาธารณะก็คือ ที่หนุ่มสาวมาจู๋จี๋กัน...



บ้านแบบไทลื้อที่อยู่ในสวน เก่ามากๆ และได้อารมณ์ผีหลอกมากๆ ด้วย



ม้าครึ่งตัว...อธิบายไม่ได้ แต่รู้สึกว่าหลอนดี...



ออกจากจากสวนสาธารณะที่เต็มไปด้วยต้นลิ้นจี่แล้ว
เราก็มาสวนสาธารณะกลางเมืองที่มีสระน้ำให้คนมาถีบเรือเล่นได้
เรามานั่งรอเวลาขึ้นรถไปต้าลี่...เรานั่งเขียนบันทึกและวาดรูปไปด้วย



นั่งวาดรูปอยู่ ก็มีคนมาทัก...เป็นคนเกาหลีจากการสื่อสารแบบเปลี้ยๆของเรา
เค้าบอกว่าไปเที่ยวเมืองไทย ลาว เวียดนาม และกำลังจะไปทิเบต
ถามเราว่าเคยไปไหม อยากไปหรือเปล่า...เพราะกำลังจะไปทิเบต
แหม๋...เราเกือบออกนอกเส้นทางเสียแล้ว



มุมให้อาหารปลา...แบบว่ายังกับพระสังข์ร่ายมนต์เรียกปลาเลย



นี่มันมารอกินอาหารที่คนโปรยให้...





คนมาเล่นไพ่เพื่อการพักผ่อนเต็มไปหมด...



ได้เวลาไปขึ้นรถนอนไปเมืองต้าลี่เเล้ว
เป็นครั้งแรกที่เราได้ขึ้นรถนอน...คือนอนไปไม่ได้นั่งไป...ตื่นเต้น
(แต่หารู้ไม่ว่าเรื่องราวในรถขณะเดินทางนั้นตื่นเต้นกว่าที่คิดจริงๆ)



กว่าจะหารถเจอว่าจอดตรงไหน...เราก็เกือบตกรถ
เพราะว่ามันดูเป็นการเดินทางที่ คนที่นี่เค้ารู้กันเองมากกว่า
พอได้ขึ้นรถ...ก็หาที่นอน...ที่ที่ได้ก็ไม่ตรงกับตั๋ว
แต่จะไปเถียงอะไรได้...พูดจีนไม่ได้อ่ะ ก็นอนไป...
แล้วรถเที่ยวนี้เป็นเที่ยวที่ผู้โดยสารอัดบุหรี่ได้เต็มที่...
เราเเทบตาย...ต้องเอายาดมจุกรูจมูกตลอดการเดินทางเลย
ระหว่างทางกลางดึก...มีตำรวจขึ้นมาค้นรถ...
ขอดูหนังสือเดินทาง ก็ไม่มีอะไร...แต่พอตำรวจไปตรวจข้างหลังรถ
มีเสียงเอะอะโวยวาย เเล้วก็มีตำรวจอีกหลายนายแห่ขึ้นมาตรวจค้นกันโกลาหลอีกรอบ...
มีเสียงตบกันด้วย...เรานะแบบเอ่อ...จะยังไงดีนี่ชีวิต...
ตำรวจมาขอตรวจหนังสือเดินทางอีกรอบ เอาไฟฉายส่องหน้า...
นี่มันหนังชัดๆ แล้วก็ถามเป็นภาษาจีน...งานเข้าเลยที่นี้
เราก็พูดอังกฤษออกไป...พี่ท่านก็เปิดหนังสือเดินทางเทียบหน้า...
แล้วก็ส่งคืน...เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...เราเห็นเค้าเปิดหน้าวีซ่าญี่ปุ่นของเรา..
ตกลงที่เค้าคืนเพราะเค้างงหรือว่าไง...



เช้าแล้ว...เรายังอยู่ในอัศวินราตรี...(ชื่อรถบัสในแฮรี่พอทเตอร์)
เราเองไม่แน่ใจว่า ตกลงเราขึ้นรถไปต้าลี่หรือเปล่า...
จนเค้าเปิดวิทยุ...มีเสียงเพลงดังออกมา เราถึงรู้ว่าเรามาถูกเมืองเเล้ว
เพราะในเนื้อเพลงที่เราฟังไม่รู้เรื่องนั้นจะมีคำว่า ต้าลี่ ซ้ำๆ วนไปวนมา
(และเป็นแบบนี้ทุกเมืองที่ไปเลย...พอเข้าเมืองไหนรถก็จะเปิดเพลงของเมืองนั้น
เป็นการบอกพิกัดไปในตัวว่าอยู่ที่ไหนแล้ว...)



พอลงรถที่ท่ารถ...ก็โดนเหล่าเเท๊กซี่ นายหน้านำเที่ยวรุม
เรียกว่าเค้าเเทบจะเดินขึ้นมารับเราในรถเลยก็ว่าได้
หลังจากเปิดหาชื่อสถานที่ที่จะไปในหนังสือเพื่อบอกเเท๊กซี่แล้ว คือเราต้องการจะไปเมืองเก่าต้าลี่
เวลาเข้าเรื่องเงินๆ เรื่องทองๆ...ก็กดเครื่องคิดเลขเอา
หลังจากได้ราคาที่พอใจ (จริงๆไม่รู้จะทำยังไงมากกว่า)
แต่พอเราขึ้นรถก็มีคนจีนอีกสามสี่คนตามขึ้นมาด้วย...เค้ามาทำไม...
เค้าตามขึ้นมาขายทัวร์... สุดยอดมากๆ เป็นมือขายระดับมงกุฏเพชรต้นตำรับโดยแท้



ขณะที่เค้าเปิดการขายกับเราอยู่นั้น...รถก็วิ่งไป
จู่ๆ คนขับกับคุณป้านักขายมือทองที่นั่งข้างหน้า...ก็พลันฉวยเข็มขัดนิรภัยขึ้นมาคาด
เพราะว่าเห็นตำรวจอยู่ข้างหน้า... เเบบว่าสากลมากๆ




รถนี้มีที่นั่งสามตอน ข้างหลังเราก็มีนักขายอีกสองคน ข้างๆเราอีกคน
เราพยายามบอกนักขายเหล่านั้นว่าเราอยู่ต้าลี่เเค่สามสี่ชั่วโมงเท่านั้น
แล้วจะไปต่อ...ต้องบอกอยู่นานมากๆ กว่าจะเข้าใจกัน...



ถึงเมืองเก่าต้าลี่เเล้ว...วันที่ไปอากาศดีมากๆ
ท้องฟ้าใสจริงๆ...แต่เราต้องหารถไปลี่เจียงช่วงบ่ายให้ได้ก่อน



ตอนไปซื้อตั๋ว..เราเจอคนไทยที่กำลังจะไปลี่เจียงด้วย
ลืมถามชื่อเค้ามา...เพราะมัวแต่ดีใจ เรามาตั้งหลายวันไม่เจอคนไทยเลย
ตอนแรกนึกว่าจะไปเจอเค้าที่ลี่เจียง...สุดท้ายก็ไม่ได้เจอกัน
เพราะเราไปลี่เจียงกันคนละเที่ยว







พอจองตั๋วรถไปลี่เจียงตอนบ่ายได้เเล้ว
ก็เดินเล่นกัน ว่าจะไปดูเจดีย์สามองค์
และคงได้เห็นทะเลสาปเอ๋อไห่ด้วยแบบไกลๆ ด้วย



หยกและชา สินค้าหลักที่ขายอยู่ทั่วไป







รู้สึกว่าแสงแดดมีค่ายิ่งนัก...ในวันที่อากาศหนาวแบบนี้



เด็กคนนี้กำลังหาทางไปเจดีย์สามองค์...ดูป้ายจราจรซิน่ารักดีมีรถม้าด้วย



สุดท้ายเลยนั่งรถไป หลังจากเดินไปได้ซักพัก
เราไม่ได้เข้าไปดูข้างในเพราะว่าเรามีเวลาไม่มาก





บ้านในเมืองเก่าต้าลี่...




ชายคาสวยดี...ลายไม่ซ้ำกันด้วย
เสียดายไม่มีเวลานอนที่นี่...ไม่อย่างนั้นคงเดินได้ทั่วกว่านี้



ถึงเวลาเราต้องขึ้นรถไปลี่เจียงแล้ว
จากต้าลี่ไปลี่เจียงใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมง



ปล.ขอทิ้งรูปกังหันวิดน้ำหน้าเมืองเก่าลี่เจียงไว้ก่อน
เดี๋ยวกลับมาเขียนต่อ...เพราะนี่ยังไม่ถึงครึ่งทางที่เราไปเลย
ขอบคุณที่เเวะมาเยี่ยมกันค่ะ

Create Date : 16 ธันวาคม 2552
Last Update : 26 ธันวาคม 2552 18:35:44 น.		23 comments
Counter : 3748 Pageviews.
Share Tweet