หลังจากออกจากวัด Higashi - honganji (ดีที่พี่ฝนมาบอกไว้)
เราก็เดินลัดเลาะเข้าตรอกซอกซอย เมืองเกียวโต บ้านเรือนของเค้าไม่ได้ใหญ่โตมากมาย
เนื่องจากเป็นเมืองหลวงเก่าของญี่ปุ่น สิ่งก่อสร้างสูงๆ จึงเป็นสิ่งที่เค้า
จะต้องพิจารณาแล้วว่ามีความเหมาะสม...เขาถึงจะอนุญาตให้ก่อสร้างได้

ช่วงนี้เป็นฤดูดอกไม้บาน....หน้าบ้านไหนๆก็มีดอกไม้ทั้งนั้น
ทำให้เมืองเค้าดูน่ารักไปหมด และอากาศเย็นสบาย(อากาศดีสุดๆ)
คงเพราะมลพิษน้อย....

ญี่ปุ่นเป็นประเทศเจ้าของบริษัทผลิตรถยนต์ที่ใหญ่มากๆของโลก
เเต่คนที่นี่ขับรถกันน้อยมาก...พี่ฝนบอกว่า...
ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับรถยนต์สูงมาก
และเราว่าอีกอย่างการคมนาคมที่นี่...สะดวกสบาย
เเค่คิดถึงตรงนี้...ก็ได้เเต่สะท้อนใจ...

เดินผ่านศาลเจ้าเล็กๆ เเห่งหนึ่ง...น่ารักดี
เราไม่รู้ว่าเค้าขอพรกันอย่างไร....
เเล้วถ้าเราขอเเบบไทยๆ...เทพเจ้าจะฟังรู้ไหมนี่...
ไม่ขอเเล้วกัน...ขอรูปติดกลับมาบ้านเเค่นี้ก็พอ

ฟ้าใกล้มืดเเล้ว...เรากับต้อมหาหวั่นไม่....
ร้านรวงเริ่มเปิดไฟหน้าร้าน...
เราเดินลัดเลาะหาร้านอาหาร...
เพราะเริ่มหิวเเล้ว...เเละคนทำงานก็เลิกงานเเล้ว
มนุษย์ชุดดำ....เต็มทางเดินเลย
เค้าพากันไปไหน....

เราเดินเข้ามาในตลาด...
ร้านนี้ขายอาหารจากเต้าหู้....ที่สำคัญ...คนขายหล่ออ่ะ...555
ไม่กล้าถ่ายรูปเค้าเเบบเต็มๆ...เพราะเราไม่ได้ซื้อของเค้า...55

เราเดินมาเรื่อยๆ หาอะไรร้อนๆ รองท้องยามเย็น
เจอเเล้ว...อูด้งร้อนๆ...มีไข่ลวกด้วย
ร้านนี้ดูท่าทางจะเป็นร้านที่ คนทำงานเเถวนี้มากิน
บรรยากาศเป็นแบบญี่ปุ่นมากๆ...

แล้วเราก็มาโผล่ย่านคนช๊อปปิ้งกัน....
เราไปได้นิตยสารเกี่ยวกับงานภาพประกอบเเถบนี้
ร้านเจ๋งดี..เเต่ลืมถ่ายรูปเพราะมัวเเต่เข้าไปดูหนังสือ
หนังสือภาพสำหรับเด็กก็มี....หนังสือเกี่ยวกับมังงะของญี่ปุ่น
และเอนิเมชั่นก็มี....เล่มที่ว่านี้เสียดายที่ไม่ได้ซื้อมา
เพราะคิดว่าไม่อยากหอบสัมภาระตั้งเเต่วันเเรก...
...ชีวิตก็เป็นเเบบนี้...พลาดกันตลอด
ร้านนี้ขายหนังสืออาร์ต...ทั้งงานภาพประกอบ งานภาพถ่าย
เกี่ยวกล้องโฮก้า และกล้องโลโม่ (ร้านนี้เเหละสุด....เรานึกถึงสุดเลย)

เพิ่งรู้ว่าเราเดินมาไกลมาก...คือเดินลงไปทางใต้ของ
สถานีรถไฟเกียวโตหลายช่วงตึกเลย
ขากลับเเวะเพิ่มกำลังใจในการเดินด้วยเครป....สุดอร่อย

------------------------------------------------------------------------
ทุกอย่างที่ผ่านมาคือ เรื่องเล่าจากอดีต....
ชีวิตเเต่ละวันเหมือน....ทุกเช้าที่เราตื่นขึ้นมา
เราจะเจอกล่องหนึ่งใบ....กล่องปริศนาของเรา
กล่องนี้ไม่มีที่มาที่ไป...กล่องนี้เปลี่ยนไปทุกวัน...
บางวันเราอาจเจอกล่องใบเล็กซ่อนอยู่.....ในกล่องใบใหญ่
บางวันความหวังที่เลือนราง....กลับปรากฏชัดภายในกล่องใบนั้น
บางวันกล่องก็ว่างเปล่า....ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่...ทั้งที่เมื่อวานมันยังอยู่ตรงนี้
บางวัน....กล่องของเรา....จะพาเราไปหากล่องอีกใบ....
บางวันกล่องใบนี้ก็นำมาซึ่งความเจ็บปวด ความรัก
ความคิดถึง และ การพลัดพราก...

กล่องปริศนาสอนเราว่า
....การพบเจอสิ่งที่ไม่ต้องใจก็คือ.....ทุกข์
....การไม่พบเจอสิ่งที่ต้องใจก็คือ.....ทุกข์
------------------------------------------------------
ปล.ติดตามตอนหน้ากับ....นาราในสายฝน....นะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่เเวะมาเยี่ยมกันค่ะ....

Create Date : 25 เมษายน 2551
Last Update : 31 กรกฎาคม 2552 16:03:47 น.		24 comments
Counter : 1164 Pageviews.
Share Tweet