|
|
ซึ้งๆ
รักครั้งแรกใช่จะผิดหวังเสมอไป มีคนเคยบอกว่า ความรักมีอยู่ 3 แบบ
1. รักเพราะหลง
2. รักเพราะอ่อนไหว
3. รักเพราะเข้าใจ
และยังมีคนบอกอีกว่า รักครั้งแรกส่วนมากจะเป็นรักเพราะ
หลงและมักจะไม่สมหวัง แต่สำหรับผมแล้วรักครั้งแรกเป็น
รักที่เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของผม
ผมชื่อ แทน เรียนปี 3 อยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง ผมต้องทำงาน
ไปเรียนไป เพราะพ่อแม่ผมเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุเมื่อปี
ก่อน ตอนนี้ผมจึงเหมือนอยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่พ่อแม่ผม
เสีย ผมก็เงียบมาตลอดไม่ค่อยคุยกับเพื่อนคนไหนเลย
ส่วนเธอ เธอชื่อ ซี ......... ซีเป็นลูกคนรวย เรียนปี 3
เหมือนผม และคณะเดียวกับผม โดยความคิดของผมแล้ว
นั้นลูกคนรวยส่วนมากจะชอบทำตัวเว่อร์ๆ แต่สำหรับซีแล้ว
เธอไม่ใช่ ซีเป็นคนเรียบร้อย ร่าเริง เรียนเก่งแล้วยังเป็นที่
รักของเพื่อนๆ ด้วย ซึ่งต่างกับผมราวฟ้ากับดิน ผมแอบ
มองซีมาตลอดตั้งแต่เข้ามาเรียนปี 1 แต่ตอนนี้ผมคงไม่มี
เวลาคิดเรื่องนั้นแล้ว ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสีย ผมก้อไม่ค่อยมี
เวลาอยู่กับเพื่อนๆ เลย ดังนั้นเลิกฝันถึงซีไปได้เลยครับ
เช้าวันนึง เข้าเรียนคาบแรก อาจารย์สั่งให้ทุกคนนำงานที่
สั่งมาส่ง ผมไม่รู้เรื่องเลยว่าอาจารย์สั่งงานตอนไหน สงสัย
สั่งตอนที่ผมแอบหลับในห้องเรียนมั้ง ผมทำอะไรไม่
ถูก
แทน? เสียงผู้หญิง
เรียกชื่อผม ผมหันไปมอง ซีเป็นคนเรียก ซีพูดต่อว่า
ซีทำรายงานมาให้ซีรู้ว่าแทน
ไม่ได้ทำมา เพราะเมื่อวาน
แทนหลับในห้องเรียนตอนอาจารย์สั่งงานพอดี
พอพูดเสร็จซีก้อวางรายงานไว้บนโต๊ะ แล้วก้อเดินกลับไป
หลังเลิกเรียน ผมเดินเข้าไปบอกขอบคุณซีแต่ซีพูดกลับมา
ว่า เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็น
ข้าวมื้อเที่ยงได้มั้ยค่ะ
ผมดีใจไม่คิดเลยว่าผมจะมีโอกาสได้นั่งกินข้าวกับซี ผม
เลยตอบกลับไปว่า ได้ครับ
หลังจากนั้นเราก้อเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารของมหาลัย
เธอดูเรียบร้อยมากเวลาทานข้าว พอทานเสร็จ ซีก้อพูดขึ้น
มาว่า
ซีรู้นะว่าแทนไม่ค่อยรู้เรื่อง
ไม่ค่อยมีเวลาทบทวนเรื่องที่เรียนไป เอาเป็นว่าเวลาแทน
ว่างซีจะติวให้แทนดีมั้ย
ความหวังดีจากหญิงคนนึงที่ผมเคยแอบมองมาตลอดนั้น
มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก หลังจากวันนั้นผมกับซี ก็จะ
มานั่งติวหนังสือกันทุกวัน จนเรียนจบมหาลัย ผมก็มีบริษัท
มารับเข้าทำงาน 2 บริษัท
บริษัทแรกทำงานในกรุงเทพ ส่วนอีกบริษัททำงานที่
ระยอง ผมปรึกษากับซีว่าจะเลือกบริษัทไหนดี
ซีบอกว่า "ตามใจแทนเถอะ
ชีวิตเป็นของแทนนะ" ผมได้ยินดังนั้นผมก้อไม่
ลังเลที่จะเลือกทำบริษัทที่สอง
ถึงผมจะต้องไปทำที่ระยองแต่มันเป็นอนาคตที่ดีสำหรับผม
ผมไปทำงานอยู่ที่ระยอง 1 อาทิตย์ผมจะโทรหาซี 2-3
ครั้ง 1 เดือนผมจะเข้ากรุงเทพ 1 - 2 ครั้ง
เวลาผ่านไป 4 ปีผมได้ย้ายเข้ามาทำงานในกรุงเทพเพื่อมา
รับงานในตำแหน่งผู้จัดการบัญชีพอผมมาถึงกรุงเทพ
ทางบริษัทให้ผมลาพักร้อนได้ 1 อาทิตย์ผมจึงตัดสินใจ
ชวนซีไปเที่ยวเป็นครั้งแรกผมโทรเข้ามือถือซีผมชวนเธอ
ไปที่สวนสามพรานเพราะซีชอบดอกไม้
ซีตอบกลับมาว่า
"จริงหรือแทนซีไม่เคยไปไหน
กับใครนอกจากพ่อและแม่
เลย แทนจะพาซีไปวันไหนค่ะ?"
พรุ่งนี้โอเคมั้ย พาไปเที่ยวเสร็จแล้วซีไปดูคอนโดเป็น
เพื่อนแทนหน่อยนะแทนจะซื้อคอนโดใกล้บ้านซี
ซีตอบมาว่า ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะค่ะ
เช้าวันรุ่งขึ้นผมไปรับเธอที่บ้านหลังจากนั้นผมก้อนั่งรถ
แท็กซี่ไปสวนสามพรานระหว่างที่ดูดอกไม้นั้นซีดูมีความ
สุขมาก ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้สัมผัสมือซี หลังจากที่
คุยกันมานานถึง 6 ปี พอบ่ายผมก้อไปดูคอนโดที่อยู่ใกล้
บ้านซีที่สุด แล้วก้อเซ็นสัญญาซื้อผ่อนทันที ตกเย็นซีชวน
ผมไปบ้านของเธอ
ซีบอกว่า "คุณพ่อของซีอยากเ
จอแทนค่ะ เลยให้ซีชวนแทนมาทานข้าวที่บ้าน "
ผมไม่ปฎิเสธครับ
พอไปถึงบ้านนั่งลงที่โต๊ะ
คุณพ่อของซีดูเป็นผู้ใหญ่มาก ท่านพูดขึ้นมาว่า"เธอเองหรือชื่อแทน เห็นซีเล่าให้พ่อฟังอยู่บ่อยๆ...ซีบอกกับพ่อว่าเธอเป็นคนขยัน..ว่าไงสนใจมาทำงานกับพ่อมั้ย
มาทำที่บริษัทพ่อ"
ผมอึ้งไม่คิดเลยว่าท่านจะพูดกับผมแบบนี้
ผมรู้สึกดีใจตอนนี้ผมรู้สึกเป็นส่วนนึงในชีวิตของซียังไงไม่รู้ครับ
ผมตอบตกลงทันที
หลังจากวันที่ผมไปบ้านซี 2 วัน ผมก้อเริ่มงานในบริษัท
ของพ่อซี
ตำแหน่งที่ผมได้เข้ารับคือตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบัญชี
งานส่วนใหญ่จะใช้สมองซะมากกว่า
หลังจากนั้นก้อว่าง
วันนึงพ่อของซีก้อเดินมาที่โต๊ะทำงานผมแล้วก้อบอกว่า
"แทนถ้าว่าง ก้อพาซีไปเที่ยว
ก้อได้นะ..พ่อฝากดูแลซีด้วย"
ผมตอบตกลงไป
ผมและซีในเวลานี้มีความสุขที่สุด
ผมมีเวลาให้ซีมากขึ้น แต่พอผมว่างมากขึ้น
ผมก้อพูดกับซีว่า " ซี....แทน
เบื่อแล้ว..แทนอยากทำงาน
แต่ไม่ได้หมายความว่าแทนเบื่อซีนะ แทนจะรับงานตรวจ
สอบบัญชีจากบริษัทอื่นมาทำด้วยนะ..ซีเห็นด้วยมั้ย?"
ซีตอบกลับมาว่า
"ถ้ามันเป็นความต้องการของแทน ซีก้อเห็นด้วย"
ผมจึงรับงานจากบริษัทอื่นเข้ามาทำ
เวลาว่างที่ผมเคยมีให้ซีก้อค่อยๆ หมดลงไป
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมจะต้องพยายามทำงานให้มากเพื่อที่จะ
เทียบเท่าหรือใกล้เคียงซีมากขึ้น
ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะบอกว่ารักเธอ
แต่ในใจแล้วผมรู้สึกได้อย่างไม่ต้องสงสัยแล้วว่าซีคือคนที่
ผมอยากอยู่ด้วย
วันนี้เป็นวันเกิดของซี
ผมทำงานจนลืมไปเลยว่าวันนี้วันเกิดของเธอ
วันรุ่งขึ้นซีโทรมาหาผมแล้วพูดว่า
"แทนไม่เคยลืมเลยนะ แต่ปีนี้แทนลืม เมื่อวานเป็นวันเกิด
ของซีนะ"
แล้วเธอก้อร้องไห้
ในเวลานั้นผมเครียดเรื่องงานมาก ผมเลยพูดออกไปอย่างไม่คิดว่า
"ไร้สาระน่ะซี แทนต้องทำงานนะ แทนไม่ว่างเหมือนซีนะ"
เธอเงียบไปสักพักแล้วซีก้อพูด
"ขอโทษนะแทน"
"ซีไม่อยากทะเลาะกับแทนซีอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่
อย่างมีความสุขโดยมีแทนอยู่เคียงข้างนะ"
ผมโกรธที่เธอพูดแบบนี้มากแต่เงียบไม่ต่อว่าอะไรเธอไป
ซีพูดต่ออีกว่า
"อีก2วันซีจะไปอเมริกากับแม่ซีอยากให้แทนไปด้วย
ซีขออนุญาตคุณพ่อแล้วนะ คุณพ่อบอกว่าให้แทนไปด้วย
ได้ แทนจะไปกับซีมั้ย?"
ผมตอบกลับไปว่า
"ช่วงนี้งานยุ่ง..ซีไปกับแม่ให้สนุกเถอะ"
แล้วซีก้อวางหู ซีเดินทางไปอเมริกากับแม่ 1 เดือน
ในเวลาระหว่าง 1 เดือนนี้ ผมไม่ได้ติดต่อกับซีเลย
พอซีกลับมากรุงเทพ ผมก้อไม่ได้ไปรับ
หลังจากกลับมาจากอเมริกา
ผมกับซีก้อห่างเหินกันไม่ค่อยได้เจอกันเลย
1 เดือนจะได้เจอหน้ากันสัก 2 ? 3ครั้ง
ไม่ได้โทรคุยกันเลยเพราะผมงานยุ่งมาก
ผมทำงานที่บริษัทพ่อซีมา 3 ปีแล้ว
ตอนนี้ผมคิดว่าผมพร้อมทุกอย่างแล้ว
มีเงินพอที่จะซื้อบ้าน ซื้อรถ และทุกสิ่งทุกอย่างที่ซื้อได้
ด้วยเงิน
วันที่14 กุมภาพันธ์ผมจึงตัดสินใจที่จะขอซีแต่งงาน
แล้วคืนก่อนวันที่ 14 ซีก้อโทรมาหาผมที่บ้าน แทนซีถาม
"อะไรแทนหน่อยได้มั้ย?"
ผมตอบว่า "ได้สิ"
ซีถามต่อ
"แทนทำไมถึงขยันทำงานขนาดนี้ แทนขยันเพื่อใคร
เพื่ออะไร?"
ผมไม่ตอบกับคำถามของซี แต่พูดกลับไปว่า
"พรุ่งนี้แทนจะบอก..แทนจะตอบทุกคำถามขอซี
พรุ่งนี้ซีไปสวนสามพรานกับแทนนะ"
ซีตอบมาว่า "ได้"
เช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมรีบไปที่โชว์รูมฮอนด้า
เพื่อทำสัญญาออกรถป้ายแดงออกมา
แล้วขับไปรับซีที่บ้าน ผมนึกว่าซีจะตกใจที่ผมขับรถไปรับ
เธอ แต่ไม่เลยเธอดูอ่อนเพลียเหมือนคนไม่สบาย
หน้าซีด ผมจึงบอกซีว่า "ไว้วันหลังก้อได้นะซี"
ซีตอบกลับมาว่า "วันนี้แหละ..ซีอยากไปวันนี้"
ก่อนขับรถออกจากบ้านซีผมเห็นแม่ซีดูเหมือนจะร้องไห้
แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร
พอมาถึงสวนสามพราน ผมเดินจูงมือซีดูดอกไม้
เดินได้สักพักผมก้อพาซีมานั่งที่ม้านั่งริมสระน้ำ
ซีซบไหล่ผมแล้วพูดกลับผมว่า
"แทน ซีรู้นะว่าแทนรักซี แต่ซีอยากให้แทนบอกซีเองจะ
ได้มั้ย..แทนบอกซีด้วยว่า...แทนทำไมถึงขยันทำงาน
ขนาดนี้แทนขยันเพื่อใคร...เพื่ออะไร?"
แล้วคราวนี้ผมก้อบอกเธอทุกอย่างว่า
"ซี.........แทนรักซีนะ..ทุกอย่างที่แทนขยัน..แทนทำเพื่อ
ซี แทนไม่อยากให้ซีโดนใครดูถูกว่ามาคบกับแทน
แล้ววันนี้แทนมีพร้อมทุกอย่างแล้ว...วันนี้แทนคิดว่าแทน
ใกล้เคียงพอที่จะขอซีแต่งงานแล้ว....."
"ซี...แต่งงานกับแทนนะ"
แล้วผมก้อหยิบแหวนแต่งงานที่แอบซื้อไว้หมายจะสวมเข้า
ที่นิ้วของซีผมจับมือของซีขึ้น
เธอไม่ตอบสนองต่อสิ่งที่ผมทำ !
ผมจับตัวเธอเขย่า !
เธอไม่รู้สึกอะไรเลย!
ผมจึงอุ้มร่างซีขับรถไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
แล้วแล้วระหว่างนั้นผมก้อโทรบอกทุกคนที่เกี่ยวข้องกับซี
มาถึงโรงพยาบาล หมอรีบพาซีเข้าห้อง ไอซียู
ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยถามหมอว่าซีเป็นอะไรหมอก้อไม่
ยอมบอก ไม่นานพ่อกับแม่ซีก้อมาถึงโรงพยาบาล
ผมถามแม่ซีว่าซีเป็นอะไร..แม่ซีบอกกับผมว่า
"ซีเป็นโรคหัวใจ....เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว !"
ผมอึ้งทำไมผมมันโง่อย่างนี้ผมไม่เคยรู้อะไรเลย
ไม่เคยรู้ว่าซีเป็นโรคหัวใจ
ผมนั่งภาวนาอยู่หน้าห้องไอซียูว่าขออย่าให้ซีเป็นอะไรเลย
ถ้าซีหายผมจะแต่งงานกับเธอ
จะไม่ทิ้งให้เธอเดียวดายอีกต่อไป
ซีอยู่ในห้องไอซียูนานถึง 5 ชั่วโมง หมอก้อเดินออกมา
จากห้อง ผมรีบวิ่งเข้าไปเขย่าตัวหมอแล้วถามว่า
"ซีไม่เป็นไรใช่ไหมหมอ"
หมอเงียบสักพักแล้วตอบว่า "ผมเสียใจด้วยนะครับ"
ผมได้ยินคำนี้ถึงกับทรุดตัวลง
แล้วก้อนั่งร้องไห้ออกมา
...........................
หลังจากนั้นงานศพของซีของถูกจัดขึ้นท่ามกลางแขก
หลายคน รวมทั้งเพื่อนของซีด้วย
วันนี้เป็นวันสุดท้าย...เป็นวันเผาศพ
แม่ซีแทนเข้ามาหาผมแล้วก้อยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้
ผม แล้วพูดว่า
"ของที่อยู่ข้างในเป็นของที่ซีเขียนจดหมายไว้ให้บอก
ให้แม่มอบให้แทน"
ผมค่อยแกะซองนั้นออกข้างในมีสมุดเล่มเล็กกับม้วนวีดีโอ
อยู่
หลังจากพีธีเผาศพเสร็จผมนั่งอยุ่ด้านหน้าจนแขกในง
านกลับไปกันหมดพ่อซีเดินเข้ามาหาผมแล้วพูดกลับผมว่า
"ซีรักแทนมากนะ"
แล้วพ่อก้อเดินกลับไป
ผมขับรถกลับมาคอนโด
ด้วยรอยคล้ำใต้ตา
ผมเดินไปหยิบม้วนวีดีโอเทปแล้วนำมันไปเปิด
ผมเห็นซีในชุดสีขาวเหมือนชุดในโรงพยาบาลไม่มีผิด
ซีพูดว่า"แทน .......ถ้าแทนได้ดูม้วนวีดีโอนี้แล้วแสดงว่า
ซีไม่ได้อยู่แล้วนะ ตอนนี้ซีอยู่ที่โรงพยาบาลในอเมริกา
แม่ซีพาซีมาหาหมอเพื่อที่จะผ่าตัดครั้งสุดท้าย..ถ้าผ่าตัด
ครั้งนี้ไม่สำเร็จ หมอบอกว่าซีจะอยู่ได้อีกไม่ถึง 2 ปี
แต่ซียอมเสี่ยงเพื่อที่จะได้อยู่กับแทนตลอดชีวิต"
"ซีไม่โกรธแทนนะที่แทนไม่มาอเมริกากับซี
แต่แทนอย่าโกรธซีนะที่ซีไม่ได้บอกว่าซีเป็นโรคหัวใจ
ซีแค่ไม่อยากให้แทนกลุ้มใจ ซีเห็นแทนพยายามในสิ่งที่
แทนต้องการ แค่นี้ซีก้อมีความสุขแล้ว ซีรู้นะว่าแทน
พยายามทำเพื่อใคร แทนทำเพื่อซีใช่มั้ย"
"ถ้าคิดไปเองก้อขอโทษนะ ซีอยากให้แทนรู้นะว่าซีรัก
แทนมาก...มากที่สุดด้วย"
สัญญาณภาพก้อหายไป
น้ำตาขอผมออกมาชำระความโง่เขลาของตัวเอง
ทำไมผมไม่เอะใจกับคำพูดของเธอที่ว่า
"ขอโทษนะแทน ซีไม่อยากทะเลาะกับแทนซีอยากจะใช้
เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขโดยมีแทนอยู่เคียงข้างนะ"
..ผมน่าจะรู้ว่าเธอไม่สบาย
..ผมน่าจะไปอเมริกากับเธอ
ผมนั่งคิดสักพักแล้วก้อหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
ในนั้นเขียนว่า
....ถึงแทนที่ซีรัก อย่าโทษตัวเองนะที่ไม่มีเวลาให้ซี
อย่าโทษตัวเองนะว่าผิด เรื่องนี้ไม่มีใครผิด
และก้อไม่มีใครถูก ซีรักแทน แทนก้อรักซี
ถึงเรา 2 คนจะไม่พูดแต่ซีก้อรู้สึกนะ
ถึงซีจะไม่อยู่แล้ว แต่ซีก้อยังคงอยู่ในใจแทนนะ
ซีรักแทนมาก มากเกินกว่าที่จะเขียนลงไปได้
ซีอยากจะบอกกับแทนว่ารักจากปากของซีเอง
แต่มันคงไม่มีเวลาแล้ว
หลังจากที่ซีไปผ่าตัดแล้วผลออกมาล้มเหลว
ซีก้อป่วยมาตลอด ซีไม่ได้โกรธแทนนะ
แต่ซีไปหาแทนไม่ไหว ซีไม่อยากจะบอกให้แทนรู้
เพราะแทนกำลังตั้งใจกับงานที่ทำอยู่
สุดท้ายนี้ซีอยากจะบอกกับแทนว่า
ซีขอโทษซีอยู่กับแทนได้แค่นี้
ตลอดระยะเวลา 9 ปีที่ซีอยู่กับแทนถึงมันจะน้อยแต่ซีรู้สึก
มีความสุขมากนะ...ลาก่อนแทนที่ซีรัก.....
ผมอ่านจดหมายเสร็จ
ผมก้อนั่งร้องไห้และคิดอยู่ตลอดเวลาว่า
ตอนนี้ผมมีทุกอย่าง มีทุกสิ่งที่จะซื้อได้ด้วยเงิน
แต่ผมกลับซื้อเวลาที่จะอยู่กับซีไม่ได้
แต่ถ้าผมซื้อเวลาคืนมาได้
1 นาที ผมจะบอกว่าให้ซีรู้ว่า ผมรักเธอมากแค่ไหน
1ชั่วโมง ผมจะรีบขับรถไปหาเธอแล้วบอกเธอว่าขอโทษที่
จำวันเกิดไม่ได้นะที่รัก
1 วัน ผมจะอยู่กับเธอในวันเกิดที่ผมลืม
1 เดือน ผมจะไปดูแลเธอที่อเมริกา
และ 1 ปีผมจะขอเธอแต่งงานและอยู่กับเธอ
ถึงแม้จะเป็นเวลาแค่1 ปีก้อตาม ในชีวิตของคน คนนึง
จะมีสักครั้งมั้ยที่จะได้พบรักแท้ในรักครั้งแรก
ชีวิตเราเกิดมาเพื่อใคร
และเกิดมาทำไม อย่างน้อยชีวิตของผมที่เกิดมา
ก้อได้รู้ว่าเกิดมาเพื่อใครและพยายามเพื่อใคร
สำหรับรักครั้งแรกของผมนั้นผมคิดว่าจะเป็นรักครั้งเดียวใน
ชีวิตของผมที่ดีที่สุด ถึงแม้ผมจะไม่ได้บอกกับซีว่า
.....ผมรักซี...
แต่ตอนนี้ผมจะบอกผ่าน......ถึงซีว่า
"ผมรักซีมาก รักตั้งแต่วันแรกที่เจอ ซีคือทุกสิ่งทุกอย่างที่
ผมมีได้ในวันนี้ เพราะฉะนั้นผมจะไม่รักใครอีกนอกจาก
เธอ"
ซีจากผมไป 1 ปี กับ อีก 4 วัน
แต่เมื่อวานซีก้อยังทำให้ผมร้องไห้อีกจนได้ครับ
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวานตอนเย็น
ผมกลับมาที่คอนโด เพื่อเปลี่ยนชุดไปงานเลี้ยงของบริษัท
ที่ผมทำงานอยู่ ( หรือบริษัทของพ่อซี)
ผมเลือกเสื้อสูทที่จะใส่ไปงาน
ในขณะที่ผมเลือกอยู่ผมก้อเหลือบไปเห็นเสื้อสูทสีม่วงผ้า
กำมะหยี่ผมเลยนึกขึ้นได้ว่าเสื้อตัวนี้
ซีเป็นคนซื้อให้ผมก่อนที่เธอจะไปรักษาตัวที่อเมริกา
แต่ผมไม่เคยใส่มันเลย
เพราะเคยลองใส่ดูแล้วมันดูเหมือนนักสนุ๊กเกอร์ย่างไรไม่รู้
ผมเลยไม่ชอบ
แต่วันนี้ผมคิดถึงซีมาก ผมเลยหยิบสูทตัวนี้ขึ้นมาใส่
พอใส่เสร็จผมมีความรู้สึกว่ามีของอยู่ในกระเป๋าผมจึงล้วง
ลงไปหยิบและเอามันขึ้นมาจึงรู้ว่ามันเป็นเทปคาสเซ็ทม้วน
หนึ่งด้วยความอยากรู้ว่ามันเป็นเพลงอะไรผมจึงตรงไปที่
เครื่องเสียงแล้วเปิดมัน...
เสียงแรกที่ผมได้ยินเป็นเสียงของ...ซี....
เธออัดเสียงของเธอลงในเทป
ต่อไปนี้จะเป็นคำพูดที่เธอพูดในเทปนะครับ
"สวัสดีค่ะ แทน..นั่นแน่....
แทนได้ฟังเทปแล้วแสดงว่าแทนแพ้พนันซีแล้วนะ
เพราะแทนบอกว่าจะไม่มีวันใส่สูทตัวนี้(เธอหัวเราะเบาๆ)
ในที่สุดแทนก้อใส่สูทตัวนี้จนได้เฮ้อ(เธอถอนหายใจ )
ตอนนี้เราจากกันนานหรือยังนะ
ขอโทษที่ซีพูดอย่างนี้นะ เพราะซีคิดว่าแทนคงได้ฟัง
เทปนี้ตอนที่ซีไม่ได้อยู่กับแทนแล้ว
แทนคิดถึงซีมั้ย...คงคิดถึงล่ะสิ
แทนอยากรู้มั้ยว่าตอนนี้ซีอยู่ที่ไหน
ถ้าอยากรู้ทำตามที่ซีบอกนะ...แทนเปลี่ยนเทปไปฟังที่ต้น
หน้า B นะค่ะ"
แล้วเสียงซีก้อเงียบลง ผมจึงรีบกรอไปที่ต้นหน้า B แล้ว
เปิดฟัง
" แทนค่ะ แทนทำตามที่ซีบอกนะค่ะ..แทนหลับตาลงนะ "
แล้วผมก้อได้ยินเสียงคลื่น แล้วก้อมีเสียงเธอพูดขึ้นว่า
" แทน...ซีว่าเปลือกหอยอันนี้สวยจังเลยนะค่ะ "
แล้วเธอก้อพูดขึ้นมาว่า
"รู้มั้ยว่าตอนนี้เราอยู่กันที่ไหน"
ผมตอบกับตัวเองว่าทำไมจะจำไม่ได้
เพราะเสียงที่ผมได้ยินนั้นมันมาจากม้วนวีดีโอ
ที่เราไปถ่ายตอนไปเที่ยวที่พัทยา
แล้วเทปที่มีเสียงของซีก้อยังคงเล่นต่อไป ซีเปิดวีดีโอ
มีเสียงที่อยู่ตามสถานที่ต่าง ๆ
ที่ผมกับเธอไปเที่ยวกันเสียงของเธอในเทปก้อพูดขึ้นมา
ว่า "ตอนนี้แทนรู้ยังค่ะว่าซีอยู่ที่ไหน...ซีอยู่ในใจแทนนะ
เวลาที่แทนคิดถึงซี...แทนก้อเปิดวีดีโอ หรือ รูปถ่ายของ
เราดูก้อได้นะและวันนี้ซีก้อจะรักษาสัญญากับแทนอีกเรื่อง
หนึ่งนะค่ะ"
"แทนจำได้มั้ย"
"แทนเคยร้องเพลงให้ซีฟัง ซียังจำได้นะ แต่จำชื่อไม่ได้ว่า
เพลงอะไร แต่จำเนื้อร้องได้ท่อนนึงนะ..ท่อนที่ว่า
...เส้นทางชีวิตของฉัน ถึงแม้ว่ามันไม่โรยด้วย
กลีบดอกไม้...แต่มันเป็นทางที่ฉันเลือกเดินด้วยหัวใจ
เส้นทางชีวิตสายนี้จะขอพิสูจด้วยแรงและกำลังใจ "
"และอะไรต่อจำไม่ได้แล้วค่ะ..ร้องได้แค่นี้ค่ะ พอแทนร้อง
เสร็จ แทนก้อบอกให้ซีร้องให้ฟังบ้างแต่ซีไม่ได้ร้อง
แทนเลยโกรธ....แต่วันนี้ซีจะร้องให้ฟังนะ"
"แทนฟังให้ดีนะ...ซีอาจจะร้องไม่เพราะเท่าไรนะค่ะ
ซีจะฝากบทเพลงนี้ไว้แทนใจนะ เมื่อไรที่แทนเหงาแทนจง
ฟัง เพราะมันจะเป็นบทเพลงสุดท้ายไว้แทนใจ เพราะตอน
นี้เราคงต้องห่างไกลกันนะ...ซีร้องแล้วนะ"
( แล้วเธอก้อร้องเพลง )
"วันคืนที่เนิ่นนาน อาจผ่านชีวิตคน อาจเปลี่ยนใจคนให้
เวียนหมุนไป
ทำเราจากกันนาน ไม่เคยโทษใครมันเป็นเงื่อนไขของกาล
เวลา
วันวานของเรา แม้มันไม่คืนกลับมา
แต่อยากจะบอกให้เธอรู้ว่า ฉันยังห่วงใย
ใจก้อยังคิดถึงเธอ เหมือนแต่ก่อนเป็นมาเสมอ
แม้ว่าเธอจากฉันไป
ฉันยังเฝ้าดู และอยากจะรู้ความเป็นไป
เพราะว่าฉันรักเธอดั่งเดิม เดิม
ถึงจะนาน นานเท่าไร
ฉันขอพอใจขอเป็นอย่างเดิม
ไม่ต้องการจะทนเห็นเธอต้องเหนื่อย
ไม่ต้องการจะทนเห็นเธอลำบาก
ได้แต่คอยเอาใจช่วยเธอทุกอย่าง
อยากให้เธอมีโลกที่สวยงาม
รักเธอเสมอ..ยังไงซีก้อรักแทนนะค่ะ "
สุดท้ายยย...(เสียงของเธอผมรู้สึกได้เลยครับว่าเธอกำลัง
ร้องไห้เพราะเสียงของเธอสะอื้น) ..ซีอยากจะบอกแทนว่า
แทนอย่าปิดกั้นตัวเองเพราะซีนะค่ะ..."
"ซีอยากให้แทนเจอคนดีดี อย่าจบชีวิตตัวเองโดยไม่ใคร
แทนเป็นคนดี แทนต้องได้เจอคนดีดี ซีเชื่อว่าต้องเป็นเช่น
นั้น ซีจะไม่โกรธถ้าแทนจะมีใครสักคน"
"แต่ซีจะโกรธถ้าแทน ปิดกั้นชีวิตเพราะซี แทนค่ะ
แทนอย่าทำให้ซีต้องเป็นห่วงนะค่ะ แทนสัญญากับซีนะค่ะ
ว่าจะไม่ปิดกั้นตัวเอง ถึงซีจะไม่ได้ยิน ซีจะเงียบให้แทนพูด
นะค่ะ ......."
ไม่มีเสียงจากเทปครับ
ผมก้อเลยพูดออกไปตามอารมณ์ "แทนสัญญา"
ผมก้อนึกว่าเทปคงหมดหน้าแล้วจึงเอื้อมไปปิด
ผมถึงกลับสะดุ้งและขนลุกทันที ที่ได้ยินเสียงของซีออก
มาจากเทปแล้วพูดว่า
" ขอบคุณนะค่ะ ถึงซีจะไม่ได้ยินแต่ซีเชื่อว่าแทนคงจะ
รักษาสัญญากับซีนะค่ะ ว้าเทปหมดแล้วนะค่ะ
ซีรักแทนนะค่ะ................."
ช่วงเวลาที่ผมได้ยินคำขอบคุณจากเธอ
ผมยังรู้สึกว่าเธอยังอยู่ข้างๆ ผมเลยผมคิดถึงเธอมาก
ผมนั่งคิดว่าทำไมซีถึงเข้มแข็งได้ขนาดนี้
ผมนั่งร้องไห้ไปตั้งแต่ได้ยินเสียงคลื่นจากทะเลของวีดีโอแล้ว
แต่เสียงเพิ่งมาร้องไห้Eตอนร้องเพลงให้ผมฟัง
ทำไมเธอถึงพูดได้ขนาดนี้ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองจะต้องตาย
ทำไมเธอไม่เคยบ่นว่าทรมานให้ผมฟัง
แล้วทำไมเธอยังเป็นห่วงชีวิตผมอีก
แล้วอย่างนี้ผมจะลืมเธอได้มั้ย
ผมจะเจอคนที่เป็นห่วงและรักผมได้อย่างนี้อีกมั้ย
แต่อย่างน้อยผมก้อยังรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้จากผมไปไหนไกล
แต่เธอยังอยู่กับผมใกล้ๆในใจผมเสมอ
.............................
และแล้วผมก้อไปไม่ทันกล่าวพิธีเปิดงานเลี้ยงจนได้
พ่อของซีโกรธใหญ่เลย อิอิ ท่านถามผมว่าไปทำอะไรมา
ผมแอบอมยิ้มแล้วตอบกับท่านว่า
"ผมนั่งฟังคนที่ผมรักพูดอยู่ครับ "
พ่อซีได้ยินเท่านั้นแหละทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกไปเลย
ครับ อิอิอิอิ
สายลมพัดไปแล้วไม่หวนมา
เหมือนกับชีวิตคนตายไปแล้วก้อไม่ฟื้นขึ้นมา
ขึ้นอยู่กับว่าโลกสำหรับคนที่ตายนั้นมันเป็นอีกโลกนึง
แต่โลกสำหรับคนที่อยู่นั้นมันเป็นโลกแห่งความจริง
อย่ายึดติดกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน
และอย่าปิดกั้นในสิ่งที่เรียกว่ารักแท้
แต่จงยึดมั่นและเก็บความรู้สึกที่ดีไว้ให้กับรักแท้จะดีกว่า
มีพบก้อมีจากมันเป็นธรรมดา
C love Tan never die and forever but Tan forget me not.
Because C will alive in your heart.
นั่นคือจดหมายฉบับสุดท้ายที่ซีเขียนให้ผมและแนบไว้ใน
กล่องใส่เทปคาสเส็ท
| Create Date : 02 พฤศจิกายน 2548 |
| Last Update : 10 พฤศจิกายน 2548 12:36:52 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 423 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: gaa  วันที่: 7 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:44:14 น. |
|
|
|
| โดย: gaa วันที่: 9 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:57:47 น. |
|
|
|
| โดย: สมันน้อย เบอร์ 14 IP: 125.24.1.46 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:40:33 น. |
|
|
|
| โดย: d_yong (D_YONG ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:44:08 น. |
|
|
|
| โดย: ทาเคโซ วันที่: 18 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:17:03 น. |
|
|
|
| โดย: เราขอนะ IP: 58.8.129.225 วันที่: 10 มิถุนายน 2550 เวลา:17:48:31 น. |
|
|
|
| โดย: เราขอนะ IP: 58.8.129.225 วันที่: 10 มิถุนายน 2550 เวลา:17:48:52 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋ปู IP: 203.113.45.5 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:48:40 น. |
|
|
|
| โดย: แป IP: 222.123.8.206 วันที่: 8 ตุลาคม 2551 เวลา:15:46:17 น. |
|
|
|
| โดย: โกโบริ IP: 117.47.189.159 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:43:00 น. |
|
|
|
| โดย: เรื่องจิงอ่ะ IP: 58.137.49.76 วันที่: 11 กันยายน 2552 เวลา:12:42:06 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [