|
|
เมื่อน้องบัวเรียนดนตรี...(ตอนที่ 2)
น้องบัวผ่านเล่มหนึ่งไปแบบพอเอาตัวรอด ขึ้นเล่ม 2 แน่นอนว่ามันต้องยากขึ้น นอกจากจะเล่นมือขวาแล้ว คราวนี้หนูจะได้เล่นรวมมือซ้าย-ขวา ปกติแค่มือเดียวหนูก็ต้องใช้ความพยายามมากแล้ว คราวนี้มันต้องมากกว่าเดิมเป็นหลายเท่าตัว แล้วแม่ก็เริ่มพบว่า น้องบัวเล่นไม่ค่อยได้เอาซะเลย หนูงอแงเวลาแม่ขอให้ซ้อมที่บ้าน ส่วนเวลาเรียนที่ รร. ก็มีอาการเหม่อ ใจลอย ว่อกแว่กง่าย ซึ่งทำให้แม่ฉุนได้บ่อยๆ อารมณ์ขึ้นปรี๊ดดดด และหลายครั้งที่แม่แว๊ดใส่น้องบัวที่บ้านเพราะหนูไม่ตั้งใจซ้อม และทำไม่ได้เลย 
พ่อคิดว่าแม่ใจร้อนเกินไป แล้วก็คิดว่าน้องบัวไม่ได้แย่มากนัก แต่เป็นเพราะแม่คาดหวังในตัวลูกสูงเกินไป หรือไม่ก็เป็นเพราะลูกไม่ชอบเรียนดนตรีมากกว่า แม่ก็ยังคงอดทนสลับกับแว๊ดในเวลาที่พาน้องบัวไปเรียนดนตรีไปเรื่อยๆ เวลาอยู่ในห้องมันอดไม่ได้จริงๆ นะ ที่เห็นเด็กคนอื่นทำได้เกือบหมด ส่วนลูกตัวเองทำไม่ได้เลย แม่ต้องคอยเรียกบัวทุกๆ 3 นาที เพื่อให้กลับมาสนใจในสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ เพราะหนูเอาแต่เหม่อลอยออกไปนอกห้อง แม่ต้องจับนิ้วหนูขยับไปมา เพราะหนูไม่ยอมขยับนิ้วเอง มันทำให้แม่เครียดมากๆๆๆๆๆ และคิดเลยเถิดไปถึงว่าลูกเรามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า เป็นสมาธิสั้นรึเปล่า ถามครูที่ รร. เค้าก็บอกว่าหนูตั้งใจเรียน สนใจกิจกรรมในชั้นเรียน ช่างซักช่างถาม แล้วทำไมเวลาเรียนดนตรีถึงเป็นคนละคนอย่างนี้ล่ะ ???
เวลาผ่านมาจนถึงเดือนกุมภาพันธ์ วันที่ 24 ก.พ. 2550 โรงเรียนจัดงาน birthday concert ซึ่งงานนี้จะจัดทุกเดือน เพื่อฉลองวันเกิดให้กันนักเรียนเจ้าของเดือนเกิดนั้นๆ ในงานก็มีน้ำหวาน มีขนม เอาของขวัญมาแลกกัน แล้วนักเรียนแต่ละคนก็จะผลัดกันขึ้นไปแสดงดนตรี ครั้งนี้แม่ตื่นเต้นยิ่งกว่าคอนเสิร์ทจบเล่ม 1 เพราะเป็นครั้งแรกที่น้องบัวจะแสดงให้คนอื่นๆ ดู แถมลุ้นสุดๆ เพราะรู้ว่าลูกเล่นได้อย่างกระท่อนกระแท่นมากกกก ลุ้นขนาดลืมบันทึกภาพตอนที่ลูกแสดงเลยหละ 5555
เจ้าของวันเกิดออกมาร้องเพลง Happy Birthday
อธิษฐานอะไรอยู่น๊า.... ขอให้เล่นดนตรีเก่งๆ รึเปล่าจ๊ะสาวน้อย
แล้วก็ออกไปแสดงด้วยความมั่นใจเช่นเคย แนะนำตัวเองด้วย เสียงดังฟังชัด ให้เต็ม 10 จ้า
พอถึงตอนแสดงก็ตามคาด หนูเล่นได้แบบแม่แทบจะหัวใจวาย ลุ้นมากกก เข้าใจความรู้สึกคุณยายเลย ว่าเวลาไปดูแม่เล่นดนตรีแล้วคุณยายบอกว่าลุ้นๆๆ หนะมันเป็นยังไง 555 บังเอิญว่าเดือนกุมภา เป็นเดือนเกิดของเพื่อนในชั้นเรียนน้องบัวอีก 2 คน พ่อเลยได้เห็นกับตาแล้วว่าหนูมีพัฒนาการที่ล้าหลังเพื่อนมากๆๆๆๆ ในวันนั้นหนูแสดงเพลงด้วยมือขวาเพียงมือเดียวแบบต้องลุ้นใจหายใจคว่ำ แต่เพื่อนๆ เล่นได้ทั้ง 2 มือ อย่าง smooth ทำเอาพ่อนั่งเงียบไปเลย
แล้วความอดทนของแม่ก็ถึงที่สุด แม่รับไม่ได้ที่จะไปนั่งเรียนกับบัวอีกต่อไป เพราะเครียดมากกกก พ่อจึงรับหน้าที่นี้แทน ไปเรียนครั้งแรกพ่อก็เริ่มเข้าใจแม่แล้วหละ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วเราก็มานั่งปรึกษากันว่าจะแก้ไขยังไงดี
ชักเริ่มยาวแล้ว ขอเพิ่มตอน 3 นะคะ
| Create Date : 19 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 22 พฤษภาคม 2550 13:38:23 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 491 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พู่ระหง  วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:50:28 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ลำปาง Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
บล็อคของแม่ เพื่อบันทึกเรื่องราวของลูกๆ
○ สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด ○
|
|
|
|
|
|
|
|
|
พอดีกำลังมองหาคอร์สดนตรีสำหรับลูกเหมือนกันค่ะ (แต่ตอนนี้ลูกสาวเพิ่ง 2 ขวบ 4 เดือน) กะว่าเล็งๆไว้ก่อน เห็นลูกสาวสนใจอยากกดเล่นๆที่บ้านอยู่น่ะค่ะ
เท่าที่อ่านถึงตอนที่ 2 (รอลุ้นตอนต่อไปอยู่ค่ะ) ขอแอบเสนอความคิดเห็นนิดนึงได้ป่ะคะ (คือก็ยังไม่รู้นะคะว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง) เพราะแฟนเปิ้ลเคยเล่าว่าตอนเด็กๆโดนที่บ้านบังคับเรียนเปียโนค่ะ เค้าเลยไม่ชอบมากๆ ถึงเวลาไปเรียนดนตรีทีไร มีงอแงทุกครั้งเลยค่ะ เรียนได้ถึงเกรด 2 ที่บ้านฝืนใจไม่ไหวก็เลยเลิก จนถึงทุกวันนี้แทบไม่แตะเปียโนเลย