|
|
III ผู้ยากไร้
เหตุใดสิ่งที่ข้ามีจึงไม่เหมือนผู้อื่น
ข้าต้องใช้ชีวิตอย่างไร้ความหมาย
นอกเสียจากความสุขเล็กๆน้อยๆที่ได้จากการสวนเสเฮฮา
กินเหล้าเมายาไปวันๆ
เพื่อบรรเทาความเครียดที่ประดังเข้ามาในชีวิต
แน่นอนว่าข้าติดสุรา
ยิ่งทำให้พวกคนที่อยู่ชั้นบนรังเกียจพวกเรามากขึ้น
บ้างก็ว่าพวกใช้แรงงาน
บ้างก็ว่าพวกติดสุรา กลัวว่าข้าจะไปปล้นจี้ใคร
ก็ใช่น่ะซิพวกข้ามันคนเลว
พวกข้านี้แหละที่ต้องทำงานรับใช้พวกเจ้า
คนที่มีฐานะทั้งการเงินและการศึกษา
ชีวิตข้ามันลำบากยิ่งนัก
แต่ข้าก็ตั้งความหวังไว้ว่าลูกๆของข้าจะตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ
ให้เป็นเจ้าคนนายคนกับเขาบ้าง
แต่มันก็ไม่เอาไหน ทำตัวสำมะเลเทเมาเหมือนข้า
ทำไมกันหรือว่าเจ้าอยากจะลำบากเป็นลูกจ้างเหมือนพวกข้า
ไม่อยากได้ดีเหมือนอย่างคนอื่นเขาหรืออย่างไร
แต่แล้วห้วงเวลาหนึ่งก็เข้ามาถึง
มีนักปฏิวัติมาป่าวประกาศว่าจะทำเพื่อชีวิตที่ดีขึ้นของพวกเรา
ข้ายินดีเป็นอย่างมากที่จะมีการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่ข้าไม่ต้องการได้
ด้วยการขับไล่ผู้มีอำนาจออกไปแล้ววางระบบใหม่
ระบบที่ทุกคนจะได้อยู่กันอย่างเท่าเทียมกัน
ข้าได้ยินเช่นนั้นก็ไม่รอช้า
รีบไปบอกมิตรสหายให้เข้ามาร่วมการชุมนุม
ด้วยความตั้งใจว่าจะมีชีวิตใหม่ที่มีคุณค่าในอนาคต
| Create Date : 25 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 25 พฤษภาคม 2553 1:06:58 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 407 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
กาลเวลาร่องลอยคอยร่วงโรย
น้ำค้างโปรยปรอยทั่วทุกหัวระแหง
ดังความสุขทุกข์มิหลงจงสำแดง
จำต้องแปลงเปลี่ยนเรื่องเพราะเตือนความ
วันเวลาอยู่คู่ความทรงจำ ไม่ว่าทุกข์หรือสุขเพียงใด
วันเวลาเหล่านั้นจะค่อยเข้ามาสู่ความทรงจำของเราเอง
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
