Group Blog |
อิอิ ในที่สุดเราก็รอด 555
p>หลังจากที่ได้ยาครบแล้ว แพทย์ก็นัดวันผ่าตัด เราก็ไปนอน รพ. ตามนัด แล้วก็ตัดมานทิ้งไป 555
 ระหว่างที่นอนอยู่ที่ รพ. ก็มีเพื่อนพี่ๆ น้องๆ ไปเยี่ยมเยอะมาก ของเยี่ยมก็เยอะ ต้องขอบคุณทุกคนๆ ด้วยนะคะ  น้ำหนักขึ้นมาอีก 2 กก. เบ็ดเสร็จรวมแล้ว ก็ 8 กก.ค่ะ 555 หลังจากกลับบ้าน รอวันนัดฟังผลชิ้นเนื้อ เราก็บริหารร่างกายตามแพทย์สั่งอย่างเคร่งครัดค่ะ มีอู้บ้างเล็กน้อยตามประสาตั๋นค่ะ วันที่แพทย์นัดไปฟังผลชิ้นเนื้อ ก็นอนหลับบ้าง มะหลับบ้างตามประสา  แต่พอผลชิ้นเนื้อออกมา ก็เป็นที่น่ายินดีค่ะ คริคริ จากตอนแรกที่ทุกคนคิดว่าเป็นระยะ 2-3 ก็เหลือแค่ระยะแรกแบบเริ่มต้นยังไม่ไปไหนทั้งนั้น  แต่ต้องกินยาต้านฮอร์โมนอีก 5 ปี เพื่อป้องกันการกลับมาเป็นซ้ำในอีกข้างที่เหลือ เอาก็เอาฟระ ( แบบว่ามะชอบกินยาน่ะ ) แล้วก็มีรายการตรวจตามนัด เต็มไปหมดเลยยย  แต่ก็ดีค่ะ ป่วยครั้งทำให้เราเรียนรู้อะไรได้อีกเยอะ มีเรื่องดีเกิดขึ้นมากมายในระหว่างที่ป่วย ตอนนี้สุขภาพร่างกายโดยทั่วไปแข็งแรงแล้วค่ะ ขอขอบคุณ สำหรับทุกกำลังใจที่ส่งมานะคะ และแล้วก้อกลายเป็นอิคคิวซัง
หลังจากได้ยาไปประมาณ 2 สัปดาห์ ผมก้อเริ่มร่วง ตอนแรก ก้อยังมะรู้ ไปกินข้าวบ้านเพื่อน เพื่อนเห็นผมร่วงเต็มไปหมด แต่ก้อมะรู้ผมใครบ้าง เพราะไปกันหลายคน ทุกคนก้อผมยาวเหมือนกันหมด 555
จนกลับมาบ้าน มาอาบน้ำสระผม ก้อได้ตกใจกับผมที่หลุดติดมือมา ตะโกนบอกคนที่บ้านว่า ผมมมร่วงงงแล้ววว ทำงายดี คนที่บ้านบอกบอก มะเป็นไร เด๋วใส่วิกเอา เหอ เหอ จาไหวไหมเนี่ย หลังจากนั้นมานก้อร่วงมาเรื่อยๆ อกกไปไหนก้อมะได้ ทำไงดีล่ะ หมวกที่มีอยู่ใส่แล้วก้อร้อน ก้อเลยต้องเย็บหมวกเอง 555 เย็บมาหลายวันแล้ว ยังไปมะถึงไหนเลย เด๋วจาฮาวทูไว้ให้นะคะ ตอนนี้ก้อถ่ายรูปไว้บ้าง แต่ยังดูงงๆ อยู่ค่ะ 5 วันผ่านไป ผมเริ่มร่วงมากขึ้น เหมือนหนูแทะ ครืออ มานหายเป็นหย่อมๆน่ะค่ะ เขียนถูกไหม คนที่บ้านเลยพาไป สกินเฮด ก้อเลยเหมือนเด็กที่แพ้ผ้าอ้อมแทน แต่ก้อโล่งดี ตอนนี้ก้อทยอยร่วง จนจาหมดอยู่แว้วว  ฮาวทูหมวกทางนี้ค่ะ แต่ยังมะค่อยเรียบร้อยดีนะคะ //www.bloggang.com/viewblog.php?id=beatquilt&date=25-04-2008&group=1&gblog=5 ได้ยาครั้งแรก
และแล้วก้อถึงวันให้ยา 555 ก่อนให้ยาคุณหมอก้อนัดไปตรวจก่อนอีก 1 วัน ตรวจทุกอย่างที่หมอต้องการ
ตรวจจนเหนื่อยไปหมด ทั้งคนไข้และคนไปเป็นเพื่อน ( ก้อคุงสามีนั่นเอง น่าสงสาร ขับรถไป-กลับ คนเดียว เหอ เหอ ) ก่อนวันให้ยาก้อมีเพื่อนโทรให้กำลังใจมากมาย บางคนอยู่ใกล้ก้อมาถึงบ้าน เพื่อนแนะนำให้กินยานอนหลับ ( กลัวเราตื่นเต้น แต่ก้อมะได้กินเพราะหลับตั้งแต่ละครยังมะจบ คนที่นอนมะหลับคือคนที่นอนข้างๆเรานั่นเอง แต่เรามะรู้หรอก มารู้ก้อเย็นอีกวัน ) ออกจากบ้านตั้งแต่ ตี 4 เพราะกลัวว่าจะไม่มีที่จอดรถใน รพ. ( ก้อ รพ.ใหญ่ในเมืองก้องี้แหละ 555 ) ไปถึง รพ. หกโมงก่าๆ ก้อไปทานข้าวใน รพ. อร่อยและถูก แล้วไปยื่นบัตรนัดตอน เจ็ดโมงนิดๆ เราว่าเราไปเร็วแล้วนะ แต่มีคนเร็วก่าเรา นั่งรออยู่ 10 กว่าคน เหอ เหอ คุงพยาบาลให้ชั่ง น้ำหนักอีกแย้ววว ( น้ำหนักขึ้นมาด้วยอ่ะ 555 ) 8 โมงคุงหมอก้อมาทำงาน ตรงเวลามั่กๆ แต่กว่าจาถึงคิวเรา ก้อ 9 โมงก่าๆอีกแย้วววว หมอก้ออธิบายเยอะมากกกก ( จดมะทัน คราวหน้าคงจาอัดมาฟังด้วยดีก่า)แล้วก้อให้เราถาม 555 อย่างเรามีเหรอจาจำได้ ก้อบอกหมอว่าที่หมอบอกจำได้มะหมด เด๋วสงสัยแล้วจามาถามอีกทีนะ ( หมอคง งง คนไข้อารายหว่า ) จากนั้นก้อให้ไปรับยาได้ที่อีกห้องนึง ยาเคโมที่ให้ เป็นการให้ทางสายน้ำเกลือ ให้เสร็จก้อกลับบ้านได้ มะต้องนอน รพ. โชคดีมากเลยที่มะถามนาน เพราะว่าได้เป็นเตียงสุดท้ายของตอนนั้นพอดีเลย ห้องที่ให้ยาก้อเป็นเก้าอี้ปรับเอนนอนแสนนุ่ม มีเก้าอี้ให้ญาตินั่งใกล้ๆเป็นกะลังใจ 555 มีทีวีให้ดู แอร์ก้อเย็นกำลังดี ผ้าห่มก้อสบายน่าหลับจิงๆ คุงสามีบอกว่าคราวหน้าจะเอาหมอนมาด้วย 555 มานอนรอ ระหว่างรอยาก้อฟังคุณกาละแมร์ นีน่า ป้าปุ้ย ป้าไก่คุย พอเพลินๆ คุงพยาบาลก้อมาเปิดเส้นให้น้ำเกลือไปพลางๆ ก่อนให้ยาเคโม เค้าก้อให้พวกยากันอาเจียนก่อน แล้วก้อเริ่มให้ยา ยาตัวแรกก้อมาขวดเล็กๆ สีแดง พอหมด ก้อให้ขวดที่ 2 ต่ออีก 1 ขวดเล็กๆ ระหว่างที่ให้ยา คุงพยาบาลก้อจะมาวัดความดันเป็นระยะ ๆ ( พยาบาลที่นี่น่ารักดีค่ะ ) พอให้ยาครบก้อเอาสายน้ำเกลือออก ให้รับยากลับบ้านได้ เร็วไหมนั่น มะถึง 2 ชั่วโมงเลย แล้วก้อไม่มีอาการแทรกซ้อนเลย จากนั้นก้อไปทานข้าวแล้วกลับบ้าน ถึงบ้านตอนเย็น ก้ออาบน้ำ กินข้าว กินยา เข้านอน ทุกอย่างก้อยังดูปกติ มีแค่รู้สึกว่าใจมันเต้นเร็วนิหน่อยตอนเดินขึ้นบันไดเท่านั้นเอง อาการอื่นๆมะมี วันรุ่งขึ้นนี่ซิ ก้อคิดว่าตัวเองมะเป็นไร ตื่นนอนก้อลุกไปเข้าห้องน้ำ เดินไปมา ซักพัก ก้อได้เรื่อง 555 ใจเต้นเร็วแบบไปออกกำลังกายมายังงั้นเลย 555แค่ไปอาบน้ำแล้วกลับมาเดินแต่งตัวแค่เนี้ย ดันเหนื่อย ( หมอบอกว่ายาจะมีผลต่อหัวใจนิหน่อย มานครืออย่างนี้นี่เอง ) ก้อเลยลงมาข้างล่างมานอนเล่น กินยากินข้าว ก้อมะเป็นไร มะมีคลื่นไส้อาเจียนอะไร แต่เกิดอยากได้ของบนห้อง เลยเดินขึ้นไปเอา เดินลงมา ก้อเป็นแบบเดิมอีกแว้ววว สรุปหลังให้ยาวันแรกทำไรต้องให้ช้าลงก่าเดิมครึ่งนึง มะงั้นจาเหนื่อย วันที่ 2 ก้อคิดว่าน่าจาดีขึ้น แต่ก้อเหมือนเดิม สรุปคือ นอนไปอีกวัน แต่โชคดีที่ทานข้าวได้ วันที่ 3 ก้อมะค่อยเพลียแล้ว แต่ดันมี ผะอืดผะอม นี่สิ เซ็งเจรงๆ ขนาดทานยากันอาเจียนกันไว้แล้วนะเนี่ย 555 แต่ก้อยังกินได้ วันที่ 4 - 6 ก้อเป็นเหมือนวันที่ 3 นั่นแหละ ผะอืดผะอม แต่กินได้ 555 ( คุงสามีบอกว่า เหมือนจากินเยอะก่าเดิมนะ ) วันที่ 7 หลังให้ยา หมอนัดไปดูอาการพร้อมผลเลือด ก้อจดคำถามไปหลายอัน แต่ที่ฮาก้อคือ หมอคะ ยังผะอืดผะอม แต่กินได้ หมอก้อถามว่าทานยาแล้วก้อยังเป็นเหรอ เลยเอายาให้หมอดู บอกทานครบค่ะ เนี่ยยากันอาเจียนเหลือแค่นี้เอง หมอดูยาแล้วก้อ อ้าวยานอนหลับทานด้วยป่าว เหอ เหอ มะได้ทานเลยค่ะ ก้อหลับได้อยู่แล้วนี่คะ หมอบอกว่า ยานอนหลับที่ให้ ต้องการให้ไปเสริมฤทธิ์กับยากันอาเจียนครับ ( 555 ว่าแล้วเชียวตรู จำก้อมะค่อยได้ จดก้อมะทัน ได้เรื่องจนได้ ) อ้าวเหรอคะหมอ 555 เขินไป 5 ตลบ ดีนะที่หมอมะแซวต่อ เพราะ น้ำหนักเธอขึ้นมาด้วยอ่ะ ก้อกลับบ้านมาตามระเบียบ คราวนี้ก้อทานยานอนหลับตามที่หมอสั่ง ก้อรู้สึกว่าดีขึ้นจิงๆค่ะ ทานข้าวได้ มะ ผะอืดผะอม แย้ววว ที่กำลังกัวตก้อคือ น้ำหนักจาขึ้นน่ะจิ เราคงเป็นคนไข้ที่ได้ยาเคโมแล้วตัวอ้วนนนนอ่ะ 555 ทางเลือกที่น่าสนใจ
หลังจากที่ได้รับข่าวดีในช่วงเวลาที่ผ่านมา ก้อมีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆใน พันทิพเข้ามาให้กำลังใจเยอะมากทั้งหน้าบ้าน หลังบ้าน และในบ้าน บางท่านมาถึงครัว
 ก้อมีคำแนะนำดีๆมาฝากมากมาย ต้องขอขอบคุณเป็นอย่างมากค่ะ มีท่านนึงส่ง link นี้มาให้ค่ะ เป็นการให้ข้อมูลที่ตรงใจพอดีเลยค่ะ  ก้อเลยนำมาแปะให้เพื่อนๆได้แวะเข้าไปหาข้อมูลเพิ่มเติมได้เลยค่ะ เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับท่านที่กำลังต้องการสิ่งเหล่านี้อยู่พอดีค่ะ ขอบคุณแม่น้องต้นน้ำค่ะ สำหรับ link ที่ส่งมา //www.balavi.com/ เมื่อได้รับข่าวดีและร้าย
เมื่อสัปดาห์ก่อนไปหาหมอค่ะ ก้อได้รับทั้งข่าวดีและข่าวร้ายในเวลาเดียวกัน หลังจากนั้นก้ออึ้งๆไปบ้าง
แต่ก้อโอเคค่ะ เพื่อนๆและญาติๆพี่ๆน้องๆ และอีกหลายๆคนโทรมาให้กำลังใจ ก้อเลยยังงงๆค่ะว่าเราดูป่วยขนาดนั้นเลยเหรอ ( แบบว่ายังมะค่อยรู้สึกไรค่ะ ) แล้วก้อมีเพื่อนคงนึงบอกว่าให้เขียนบันทึกไว้บ้างซิ ก้อถามเพื่อนกลับไปว่าชั้นต้องเขียนด้วยเหรอ เหอ เหอ เพื่อนบอกว่าเขียนไปก่อน แล้วค่อยว่ากันทีหลัง เอ้า เขียนก้อเขียน ว่าแต่เขียนไรดีล่ะ เรื่องก้อมีอยู่ว่า เมื่อประมาณต้นปี 50 เราก้อคลำก้อนได้ที่หน้าอกข้างซ้ายค่ะ แล้วก้อนนี้ก้อจะเจ็บเวลาก่อนมีประจำเดือนค่ะ เหมือนคนที่เจ็บหน้าอกก่อนมีประจำเดือน แต่เรามะเคยเจ็บแบบนี้มาก่อนค่ะ ก้อไปหาหมอ อัลตร้าซาวด์ ดูแล้วก้อคุยกัน ( หมอกะคนไข้ ) ว่าดูจากเซลล์แล้วมะน่ากลัวเท่าไหร่ดูจากภาพแล้วมะใช่เนื้อร้าย ส่วนที่ข้างขวามีก้อนเล็กๆอันนี้น่ากังวลเพราะว่ามะเจ็บ ( น่ากลัวก่าก้อนที่เจ็บ เพราะเรามะรู้ว่ามานมีก้อนอ่ะ ) หลังจากนั้นอีก 6 เดือน หมอก้อนัดเราไปอัลตร้าซาวด์กับแมมโมแกรม ( มีคนถามเราว่านานไปไหม ) เราบอกว่าไม่นานหรอก หมอนัดตามมาตราฐานการรักษา แต่หมอเปิดช่องให้เรานิหน่อยค่ะ ว่าถ้ามีอาการเปลี่ยนแปลงให้ไปหาก่อนได้ค่ะ ครั้งที่ 2 ก้อไปหาตามนัดค่ะ ก้อยังโอเคอยู่ค่ะ ก้อนัดครั้งต่อปายยยค่ะ เหอ เหอ ตอนนี้แหละที่สำคัญค่ะ ก้อนมานเริ่มแข็งมากขึ้นก่อนนัดสัก 5 หรือ 6 สัปดาห์ ก่อนวันนัดครั้งที่ 2 นี่แหละค่ะ แต่เธอก้อยังจายเย็น เพราะก้อนมานเจ็บ แสดงว่ามานดีค่ะ 555 ก้อเลยไปหาหมอช้ากว่าวันนัดอีก 2 สัปดาห์ค่ะ ( ช่างจายเย็นเจงๆเลย ) รวมแล้วก้อ ช้าไปประมาณ 2 เดือนค่ะ ตั้งแต่อาการเปลี่ยน เหอ เหอ พอไปพบแพทย์ แพทย์ก้อบอกว่าฟิล์มมะค่อยสวย ส่งให้ไปพบแพทย์ศัลยกรรม คงต้องตัดออก ในใจก้อยังคิดว่าเป็นโอกาสของชั้นแย้ววว ไหนๆก้อต้องตัดแล้วขอเสริมไปด้วยเลยได้ไหม 555 ก้อไปพบแพทย์ศัลยกรรมค่ะ แพทย์ก้อเลยเจาะเอาเซลล์ไปตรวจ วันรุ่งขึ้นก้อรู้ผลเลย รวดเร็วมั่กๆเลยค่ะ ตอนที่เจาะนะคะ ก้อโดนไป 2 จึ๊กค่ะ ก้อถามหมอว่ามะมียาชาเหรอ หมอบอกว่าถ้าเอายาชาก้ออีก 2 จึ๊กนะ รวมเป็น 4 เหอ เหอ งั้นขอแค่ 2 ก้อพอ 555 หมอบอกว่าจริงๆแล้วแต่ละจุดที่เจาะต้องเจาะ 3 มุมค่ะ รวม 2 ตำแหน่งเป็น 6 ถ้าเอายาชาด้วย + ไปอีก 2 เป็น 8 แต่ฐานกรุณา หมอขอแค่ 2 พอ 555 พอเจาะจิงก้อเจ็บนิหน่อยค่ะ เหมือนเจาะเลือดค่ะ มะเท่าไหร่ ( เล่นตัวซะเหมือนจาเจ็บเยอะ ) วันรุ่งขึ้นที่ผลออก แพทย์ก้อโทรตามค่ะให้ไปฟังผล ก้อรู้ตัวแล้วค่ะว่าคงมีปัญหา มะงั้นแพทย์คงมะโทรตามค่ะ เหอเหอ วันรุ่งขึ้นก้อไปค่ะ หมอก้อบอกว่าก้อนได้กลายเป็นเนื้อร้ายไปแย้วววค่ะ แผนการรักษาต่อปายก้อคือให้ยาเคโม เพื่อให้ก้อนยุบแล้วค่อยตัดก้อนออกค่ะ เราก้อถามว่าเป็นระยะไหนค่ะ หมอก้อขอตรวจร่างกายเพิ่มค่ะ หมอก้อคลำต่อมน้ำเหลือง ว่ามะโต ( แอบถามในใจว่าที่มะโตเพราะเราอ้วนหรือป่าว มานเลยมะโต 555 ) แต่มะกล้าล้อเล่นกะแพทย์ค่ะ เค้ากำลังทำงาน เราก้อติดเล่นอยู่นั่นเอง หมอก้อบอกว่าระยะที่ 2 ค่ะ เพราะต่อมน้ำเหลืองยังมะโต แต่หมอก้อบอกอีกว่า ระยะที่เป็นมะได้พยากรณ์โรค การตอบสนองของยากับโรคต่างหากที่จะบอกได้ว่าดีหรือป่าว ก้อทำหน้ามึนใส่หมอนิหน่อยค่ะ เหอเหอ หมอก้ออธิอบายเพิ่มว่า ระยะที่ 2 ถ้าตอบสนองต่อยาดี ก้อจะดีค่ะ แต่ถ้าตอบสนองต่อยามะดีก้อมะดีค่ะ สรุปข่าวร้ายก้อคือ เราเป็นมะเร็ง ข่าวดีก้อคือ เราเป็นแค่ระยะที่ 2 เอง แล้วก้อมีทางรักษาได้ค่ะ จากนั้นก้อเป็นการแจ้งข่าวกลับคนในครอบครัวค่ะ คนแรกที่แจ้งก้อคือสามีค่ะ พอบอกไป เธอก้อตกใจกว่าเราซะอีก มีการถามว่า หมอครวจดีแล้วเหรอ ก้อเลยตอบไปว่าเค้าก้อต้องตรวจดีแล้วซิถึงได้บอก มานมะใช่เรื่องล้อเล่นซักหน่อย เหอ เหอ เธอก้อถามว่าแล้วทำไงต่อไป เราก้อบอกว่าก้อต้องรักษาซิจาให้ทำงาย 555 ( เหอ เหอ กวนกลับซะงั้น ) เค้าบอกว่ารู้แล้วว่าต้องรักษา แต่รักษายังไง ก้อเลยตอบเค้าไปดีๆค่ะ ดูแล้วจากังวลกว่าเราซะอีก ( สงสัยคงกลัวเราเป็นน้องเบี้ยวอ่ะ มีหน้าอกข้างเดียว 555 ) จากนั้นก้อกลับบ้านแม่ ไปบอกแม่ ก้อบอกไปแนวขำๆค่ะ แม่จาได้มะกังวล แม่ก้อถามว่าแล้วต้องทำไงต่อไป ก้อบอกแนวทางการรักษาแม่ไปค่ะ ก่อนนอนแม่ถามว่า กลุ้มใจไม๊ ก้อตอบไปว่า มะกลุ้มหรอกแม่ เป็นได้ ก้อรักษาได้ จากวันที่รู้ผล วันรุ่งขึ้นทุกคนก้อโทรหา ด้วยความเป็นห่วง แต่เราก้อไปช็อปปิ้งกับไปนั่งเย็บเป๋าอยู่ที่ร้านครูจินนี่ หลายๆคนก้อถามว่าทำไมยังมานั่งเย็บเป๋า กับช็อปปิ้งอยู่ เราก้อถามกลับไปว่าแล้วจาให้ทำไรจ๊ะ เค้าก้อเลยเออ นั่นจิ แล้วจาให้ทำไร 555 ครายรู้ช่วยตอบที่ มีรางวัลให้ ถ้าคำตอบถูกใจ 555 ว่าแต่จาทำทันไหมเนี่ย |
beatquilt
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?] สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับทุกๆท่านค่ะ แบบว่าเป็นมือใหม่หัดทำ blog อ่ะค่ะ ก้อจา ช้าๆ งงๆ ค่อยๆทำนะคะ อาจจาดูเพี้ยนๆไปบ้าง ก้อขอเวลาซักนิหน่อยนะคะ แต่ก้อจาพยายามค่ะ Friends Blog
|
