|
|
ยัยตัวจุ้น ป่วนหัวใจนายคาสโนว่า ตอนที่ 4 กรี๊ดดด
--- ตอนที่ 4 ---
แต่ละคนค่อยๆทยอยกันออกจากห้องประชุม
เฮ้อ เลิกประชุมสักที จะได้เร่งทำงานต่อ ประชุมทีไร เสียเวลาทำงานทุกที ดูดิ อีกครึ่งชั่วโมงก็เลิกงานแล้วอ่ะ งานฉันยังไม่เสร็จเล้ย เสียงพี่แก้วบ่นก่อนใครเพื่อนเลย
เฮ้ยๆ บ่นเบาๆหน่อยไอ้แก้ว เดี๋ยวก็โดนขย้ำคอหรอกแก พี่เอ เตือนให้พี่แก้วระวังหมอนั่นจะมาได้ยินเข้า
ว่าแต่เย็นนี้น้องเมมีนัดที่ไหนหรือเปล่าคร๊าบบ ^^ ส่วนพี่พีก็หันมาถามฉัน ถามอย่างเดียวไม่พอ แถมยังทำตาเจ้าชู้ใส่อีกแน่ะ
ทำไมเหรอคะ พี่พีจะพาเมไปเลี้ยงข้าวเหรอ แต่...ใสเจีย เสียใจ ด้วยค่ะ เมมีนัดแล้ว อิอิ ฉันไม่รู้ว่าพี่พีพูดเล่นหรือจริง แต่ขอตอบไปแบบนี้ดีกว่า จริงๆยังไม่มีหรอก
น้องเมใจร้าย ~T_T~
เฮ้ยๆ ไอ้พี แกน่ะอย่ามาทำเจ้าชู้ใส่น้องเมนะ เดี๋ยวจะโดนๆ พี่แก้วไม่พูดเปล่า เอามือตบที่บ่าของพี่พี เป็นการข่มขู่
ฮ่า ฮ่า เสียงทุกคนขำพร้อมกัน แต่แอนนี่สิ ดูแปลกไป และดูนิ่งๆ ตั้งแต่ก่อนจะออกจากห้องประชุมแล้ว ปกติเธอจะขำเนียนตลอด ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ
แล้วเวลาเลิกงานก็มาถึง ฉันก็ยังไม่มีที่ไป วันนี้พี่ธันก็กลับบ้านดึก ไม่ใช่วันนี้วันเดียวหรอก ทั้งอาทิตย์เลยต่างหาก สาเหตุคือ ต้องเร่งทำงานให้เสร็จ ส่วนพี่มิ้นท์ วันนี้มีคิวเดินแบบคงกลับดึกเหมือนกัน ถ้ากลับบ้านตอนนี้ เหงาแย่เลย เพราะงั้นโทรหาเพื่อนสาวดีกว่า
ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด...
ฮัลโหล เสียงตอบกลับมาจากปลายสาย
ไงจ๊ะยัยปัท เย็นนี้รีบกลับบ้านหรือเปล่า
ไม่รีบจ้า ถามแบบนี้แสดงว่าจะชวนฉันไปไหนใช่ม๊า
แหมรู้ใจจริงๆเลยนะยะ ฉันจะชวนเธอไปกินข้าว แล้วไปหาหนังดูสักเรื่องกัน เนี่ยมีเรื่องจะเมาท์กะเธอเยอะแยะเลยอ่ะ
ได้เล้ยยย แล้วเราจะเจอกันที่ไหนดี
ก็เดี๋ยวฉันไปรับเธอที่ทำงานแล้วกันนะ ไปถึงเธอก็คงจะเลิกงานพอดีแหล่ะ
เชๆ ขับรถดีๆละกัน ไม่ต้องรีบล่ะ
จ้า เดี๋ยวเจอกันนะ บ๊ายบาย
จ้าบ๊ายบาย
จากนั้นฉันก็รีบไปเดินไปที่รถ แต่สายตาฉันเหลือบไปเห็นรถของไอ้ลามกนั่น ซึ่งจอดอยู่ข้างๆรถฉัน ฉันก็เลยเดินไปเตะล้อรถสักหน่อย ระบายความแค้น
นี่แน่ะ นี่แน่ะ ทำคนไม่ได้ ทำรถแทนก็ได้ฟระ จำไว้นะนายภีมอย่าให้ถึงเวลาของฉันบ้าง
กำลังระบายความแค้นอยู่เพลินๆ ฉันก็ได้ยินเสียงคุ้นหูมาจากทางด้านหลัง
นี่คุณ รถผมไปทำอะไรคุณน่ะ คุณถึงได้ไปเตะมันแบบนั้น แล้วเมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ ผมได้ยินไม่ถนัด ตายแล้วหมอนั่นออกมาตอนไหนเนี่ย หนีดีกว่า อยู่ใกล้หมอนั่นเดี๋ยวโดนลวนลาม
แบร่ แต่ก่อนไปฉันก็หันไปแลบลิ้นใส่หมอนั่นสักที แล้วก็รีบขึ้นรถตัวเอง ขับออกไปโดยไม่สนใจเลยว่าหมอนั่นจะทำหน้ายังไง
เมื่อฉันไปรับเพื่อนสาวเรียบร้อยแล้ว เราสองคนก็พากันไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง แล้วก็พากันไปหาที่นั่งดินเนอร์กัน (ฟังดูหรูมะ อิอิ)
ไหนยัยเม เธอบอกว่ามีเรื่องอะไรจะเมาท์เยอะแยะ
แล้วฉันก็เริ่มเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับนายภีมให้เพื่อนรักฟัง ตั้งแต่ตอนที่เจอกันที่สนามบิน แล้วก็ตอนที่เจอในร้านอาหาร รวมถึงเรื่องที่เค้าเป็นเจ้านายของฉันด้วย แล้วก็เรื่องเมื่อเช้า ตอนที่หมอนั่นจะลวนลามฉัน
ห๊า เธอว่ายังไงนะ นายนั่นมันจะ
อุ๊บบบ ฉันรีบเอามือปิดปากเพื่อนสาวก่อนที่จะพูดคำต่อไป เพราะว่าเธอพูดเสียงดังมาก
ตายแล้วยัยปัท เธอไม่ต้องเสียงดังขนาดนั้นก็ได้ ฉันอายเค้า ดีนะที่ฉันปิดปากเธอทันน่ะ -///-
แหะๆ ฉันขอโทษ ก็คนมันตกใจอ่ะ ว่าแต่หมอนั่นจะหอมแก้มเธอเหรอ แล้วเธอทำไงอ่ะ
ไม่รู้ว่าเค้าจะแค่หยอกฉันเล่น หรือว่าจะเอาจริง แต่ฉันก็จัดการเอาศอกของฉันนี่แหล่ะถองเข้าให้ที่ท้องเค้า แล้วก็ผลักเค้าออกไปให้ห่างๆจากตัวฉันน่ะ คนแบบหมอนั่นฉันล่ะเกลียดที่สุด
ยัยเม อย่าเกลียดเชียวน้า เค้าบอกว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นนะจ๊ะ
(- - )( - -)(- - )( - -) ไม่ๆๆ ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นกับคนอย่างยัยเมษาได้หรอกย่ะ
ปากเก่งไปเหอะ ฉันจะคอยดูย่ะ เอ้อออ คอยดูไปเถอะย่ะ
***************************************************
8 โมงเช้าวันอังคาร ฉันจำได้ที่ผ่านมา...(เพลงของปาล์มมี่ค่ะ) เอ้ย ตื่น 8 โมง ก็ไปทำงานสายกันพอดี ร้องเพลงไม่ดูเวลาเล้ย ที่จริงวันนี้ฉันตื่นเช้าค่ะ ดีใจสุดๆ
วันนี้พายุมาแน่ๆ ยัยเมตื่นเช้า พี่ธันกระแนะกระแหนฉัน ขณะที่ฉันกำลังเดินลงบันไดมา
แหมพี่ธัน คนเราก็ต้องมีการปรับปรุงตัวเองกันบ้างดิ ไม่คุยกับพี่ธันแล้ว คุยกับพี่มิ้นท์ดีกว่า
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่มิ้นท์ ตื่นเช้าจังเลย เมื่อคืนก็กลับดึก
มอร์นิ่งจ้า น้องเม
แล้วฉันก็ไปนั่งร่วมโต๊ะกับพี่ธัน และพี่มิ้นท์
วันนี้พี่มิ้นท์มีงานแต่เช้าเหรอคะ ถึงได้ตื่นเช้าขนาดนี้
จ้ะ... เอ้อ ว่าแต่เสาร์นี้น้องเมมีโปรแกรมไปไหนหรือเปล่า หมายถึงทั้งวันเลยน่ะ
อืม... ไม่มีค่ะ พี่มิ้นท์มีอะไรเหรอ
พี่ว่าจะชวนเราไปงานเลี้ยงของสมาคมศิษย์เก่านักเรียนอังกฤษน่ะ
จะดีหรือมิ้นท์ ผมไม่ค่อยอยากให้ยัยนี่ไปทำอะไรเปิ่นๆในงานนะ
ทำไมล่ะธัน หรือว่าธันหวงน้องสาว โอว์ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่ธันก็หวงเราด้วย ดีใจจัง
มิ้นท์จะพาน้องสาวธันไปเปิดตัว แล้วก็เผื่อจะมีหนุ่มไหนมาสนใจยัยเมด้วย ^O^ แต่ละคนก็นักเรียนนอกหมดเลยน้ะ ไม่ดีเหรอธัน
ไม่ใช่ว่าหวง แค่ห่วง นักเรียนนอกแต่ละคนน่ะ กะล่อน เจ้าชู้ เพลย์บอยกันทั้งนั้น
แต่ก็ไม่ทุกคนนี่นา มิ้นท์ว่า คนอย่างธันก็ยังมีนะ
-///- ตามใจมิ้นท์แล้วกัน ก็ให้ไอ้ตัวยุ่งนี่ตัดสินใจเอาแล้วกันว่าจะไปหรือไม่ไป แหม่ พี่ชายเราโดนพี่มิ้นท์ชมซึ่งๆหน้าแบบนี้จะไม่ให้ใจอ่อนได้ไงกันล่ะคร๊าบ
ว่าไงจ๊ะ น้องเม ไปไหม พี่มิ้นท์หันมาถามฉัน
ยังไงก็ได้ค่ะ ถ้าพี่มิ้นท์อยากให้เมไป เมไปก็ได้ แต่ในใจน่ะกระดี๊กระด๊าอยากไปเต็มที่แล้ว ก็แหมอยากเห็นงานหรูๆแบบนี้มาตั้งนานแล้ว
ว่าแต่ เย็นนี้น้องเมว่างเปล่าจ๊ะ
คิดว่าว่างนะคะพี่มินท์ เพราะว่าหลังเลิกงาน ปกติเมก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วน่ะค่ะ
งั้นเย็นนี้พี่ไปรับเรานะ เพราะพี่จะพาไปเราไปตัดชุดน่ะจ้ะ เช้านี้ไม่ต้องเอารถไปหรอกเดี๋ยวพี่แวะไปส่ง
ไม่เป็นไรหรอกมิ้นท์ เดี๋ยวผมแวะไปส่งไอ้ตัวยุ่งก่อนก็ได้ บริษัทผมผ่านทางนั้นได้ อีกอย่างเข้างานสายนิดหน่อย คงไม่เป็นไร แต่ผมกลัวว่ามิ้นท์จะสาย เพราะอยู่คนละทางกันเลย
รบกวนด้วยนะคร๊า พี่ธัน ^w^ แล้วฉันก็โดนพี่ธันเขกหัวเบาๆ 1 โป๊ก จนได้ซิน่า
เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จก็พอดีกับที่พี่นนนี่ (เธอเป็นสาวประเภทสองค่ะ แต่น่ารักนะ) ผู้จัดการส่วนตัวของพี่มินท์ขับรถมารับพี่มิ้นท์ ส่วนฉันก็ไปรถพี่ธัน แล้วพี่ธันก็พาฉันมาส่งถึงหน้าบริษัท
ขอบคุณค่า พี่ธัน ขับรถดีๆนะค๊า
อืม ตั้งใจทำงานนะเรา อ้อ เย็นนี้พี่กลับบ้านดึกนะ หาข้าวกินกับมิ้นท์ข้างนอกมาเลยนะ
รับทราบครับโผมมม ฉันตอบรับพร้อมกับทำหน้าทะเล้นใส่พี่ชาย
โป๊ก..
นี่แน่ะ ยังมาทำหน้าทะเล้นอีก แง๊ วันนี้ 2 โป๊กแล้วนะ
เจ็บนะ พี่ธันอ่า ฉันพูดพร้อมกับคลำหัวตัวเองป้อยๆ
แหม แม่คนบอบบาง พี่เขกเบาๆเองนะ ไปๆ ไปทำงานได้แล้ว
ค๊าบ ไปแล้วค๊าบ ฉันหันไปโบกมือบ๊ายบายให้พี่ธันก่อนจะลงจากรถ
แล้วพี่ธันก็ขับรถออกไปจากบริเวณลานจอดรถของบริษัท แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะก้าวเท้าออกเดิน ฉันก็ได้ยินเสียงคุ้นหูมาจากด้านหลัง
น่าอิจฉาจังนะครับ สงสัยว่าวันนี้คุณเมษาคงจะมีกำลังใจทำงานมากขึ้นสินะครับ ฉันมองไปตามเสียง อ้อ นายภีมนั่นเอง สงสัยเข้าใจผิดคิดว่าเรากับพี่ธันเป็นแฟนกันแน่ๆ
ก็คงจะอย่างนั้นล่ะมั้งคะ แต่ว่าคุณภีมไม่ต้องอิจฉาฉันหรอกค่ะ คุณก็มีกำลังใจจากสาวๆเยอะแยะนี่คะ
หึ หึ แต่ผมน่ะ อยากได้กำลังใจจากคุณมากที่สุดเลยนะ หมอนั่นไม่พูดเปล่า ยังเดินเข้ามาใกล้ฉัน แถมยังเอาใบหน้าหล่อๆ (เอ๊ย ไปบอกว่าหมอนั่นหล่อได้ไงยะยัยเม) ยื่นมาใกล้หน้าฉันอีก
โอ๊ย... นี่คุณผมเจ็บนะ ผู้หญิงอะไรโหดชะมัด ฉันนี่มีปฏิกริยาตอบสนองเร็วจริงๆ คราวนี้ฉันใช้ปลายเท้าเตะหน้าแข้งของหมอนั่นล่ะค่ะ ชิ ไม่รู้พิษสงของยัยเมษาซะแล้ว ไอ้คาสโนว่าโรคจิต
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะล้อฉันเล่นหรือเปล่า แต่ฉันขอบอกก่อนเลยว่า ผู้หญิงอย่างฉันน่ะไม่ใช่ของเล่นของใคร และถึงคุณจะเป็นเจ้านายฉัน แต่คุณไม่มีสิทธิ์จะมาทำรุ่มร่ามกับฉันแบบนี้นะคะ ฉันพูดจบ ก็ชิ่งเข้าไปในบริษัททันที ไม่อยากจะต่อกรกับหมอนั่นให้เสียเวลา
สักพักใหญ่ หมอนั่นก็เดินเข้ามาพร้อมกับแอน แต่การเดินของหมอนั่นไม่เป็นปกติ ท่าทางว่าจะยังเจ็บไม่หาย สมน้ำหน้า แล้วพี่กรก็ร้องทักขึ้นเมื่อมองเห็นสภาพการเดินของเพื่อน
เฮ้ย ไอ้ภีมแกไปโดนอะไรมาวะ ทำไมเดินกะเผลกเข้ามาเชียว
คุณภีมโดนที่กั้นเหล็กน่ะค่ะ พี่กร แอนตอบแทนหมอนั่น ดูท่าว่าหมอนั่นจะไม่กล้าบอกสาวล่ะสิ ว่าไปโดนอะไรมา ^O^
เออ ฉันขอตัวไปทำงานก่อนล่ะ...ขอตัวก่อนนะครับคุณอรินดา
แต่ก่อนที่หมอนั่นจะเดินเข้าห้องไป ยังไม่วายหันมาแผ่รังสีอำมหิตใส่ฉัน ฉันก็เลยทำหน้าแบบไม่รู้ไม่ชี้ เชอะ นึกว่าฉันจะกลัวนายรึไง
_________________________________________________________
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ 
| Create Date : 12 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 15 ธันวาคม 2550 17:38:48 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 337 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: applePieZa (MysteryGirl  ) วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:17:12:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [