เมื่อไปฝั่งพม่าใกล้ชายแดนหรือชาวกะเหรี่ยงที่อยู่ลึกเข้าไปในเขตแดนพม่า ก็รับฟังเรื่องราวของฤๅษีองค์ที่ 7 เช่นกัน จึงอาจจะสรุปได้ว่า ความเคารพนับถือฤๅษีองค์ที่ 7 เป็นไปอย่างกว้างขวาง เรื่องเล่าเกี่ยวกับฤๅษีของชาวกะเหรี่ยงฤๅษีจึงคำสั่งสอนของฤๅษีองค์ที่ 7 อยู่ด้วยเสมอ

มีเรื่องเล่าว่า ฤๅษีองค์ที่ 7 สั่งไว้ว่า ฤๅษีองค์ต่อไปให้นุ่งห่มด้วยผ้าสีขาว ฤๅษีก่อนหน้านี้จนถึงองค์ที่ 7 นุ่งห่มด้วยผ้าเหลือง ฤๅษีองค์ที่ 8 ก็ทำตามคำสั่งเสียของฤๅษีองค์ที่ 7

ฤๅษีองค์ที่ 7 มีภรรยาและลูก ตามคำบอกเล่า เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนสำหรับฤๅษีองค์ก่อนหน้านี้ ถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนว่าไม่มีข้อห้ามเกี่ยวกับเรื่องนี้  

ตำนานเลตอคุ กล่าวว่า วันเวลาที่ ฤๅษีเลตอคุองค์แรก ตั้งเสาเอกของสำนักฤๅษี เป็นวันเวลาเดียวกับการตั้งหลักเมืองกรุงเทพฯ และฤๅษีเลตอคุจะมี 9 องค์ 

บรรดาชาวกะเหรี่ยงลุ่มแม่จัน มีการนับฤๅษี 9 องค์ โดยเพิ่มฤๅษีในตำนานอีก 2 องค์ ฤๅษีองค์ที่ 1 เผาตัวเองตาย ด้วยสาเหตุว่าไม่สามารถสั่งสอนให้คนทำดีได้ ฤๅษีองค์ที่ 2 ถูกพม่าประหารชีวิตด้วยการตัดศีรษะ ดังนั้น ฤๅษีองค์ที่ 7 จึงกลายเป็นองค์สุดท้าย

ทิเล่าเอง ผู้นำการนับถือชาวกะเหรี่ยงโพล่งแม่จันทะหลังจากการวางอาวุธ ก็ได้เลือกการเผาตัวตายตามแบบฤๅษีองค์ที่ 2 ด้วยเหตุผลเดียวกัน

เรื่องฤๅษีองค์ที่ 2 สร้างความรู้สึกชาตินิยม รวมถึงตำนานการนุ่งผ้าโสร่งแตก ไม่มีการเย็บติดกัน และไม่มีลวดลายเป็นตาราง ก็มาจากตำนานการหลบหนีของชาวกะเหรี่ยงโดยใช้ผ้าโสร่งมัดต่อกันเพื่อใช้ปีนออกจากที่กุมขัง

สิ่งที่ทำให้ฤๅษีองค์ที่ 7 ทรงอิทธิพลทางความคิด อาจจะเป็นคำพยากรณ์ “มิตรจากตะวันออก” ที่ตรงกับความปรารถนาของผู้นับถือฤๅษีชาวกะเหรี่ยงที่ต้องการสิทธิในการปกครองตนเอง ประกอบกับนโยบายของ พ.ค.ท. ที่เสนอว่าชนชาติส่วนน้อยมีสิทธิปกครองตัวเอง จึงทำให้ชาวกะเหรี่ยงลุ่มแม่จันและทุ่งใหญ่เข้าร่วมการปฏิวัติอย่างไม่ลังเล 

คำสอนและเรื่องเล่าของฤๅษีองค์ที่ 7 ยังปรากฏในการสนทนาของชาวกะเหรี่ยงลุ่มแม่จัน เมื่อสนทนาถึงความเป็นมาและวิถีการดำรงชีวิต ขณะเดียวกัน ไม่มีการพูดถึงฤๅษีองค์ที่ 8 และ 9 

การนับให้ฤๅษีองค์ที่ 7 เป็นองค์ที่ 9 หรือองค์สุดท้ายของตำนานฤๅษีเลตอคุ อาจจะเป็นไปได้มาจากความเคารพและศรัทธาที่มีกับฤๅษีองค์นี้ แต่ข้อสงสัยคือ อะไรคือความพยายามทำให้ฤๅษีองค์ที่ 7 เป็นฤๅษีองค์สุดท้าย