การแถลงข่าวเรื่องนางเอกคนดังตั้งท้องทั้งที่ยังโสดเป็นไปอย่างรวบรัดที่สุดโดยทางต้นสังกัดเป็นผู้จัดการทุกอย่างไม่ปรากฏภาพธารารินและมารดาออกสื่ออีกเลยนับจากวันปิดกล้องละครเรื่องสุดท้ายของเธอแน่นอนว่าละครเรื่องนั้นก็ถูกดองไปตามกระแสคงอีกพักใหญ่กว่าทางช่องจะอนุมัติให้ออนแอร์

ใครเป็นพ่อเด็กนั่นคือเรื่องที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักพอๆ กับการที่ธารารินถูกตราหน้าว่าเป็นนางเอกจอมสร้างภาพที่หลอกลวงประชาชนมากว่ายี่สิบสองปีไม่มีใครสนใจว่าเด็กสี่ขวบจะรู้จักสร้างภาพได้ยังไงแต่พวกเขานับอายุการทำงานของเธอตั้งแต่ก้าวแรกสู่วงการจวบจนปัจจุบัน นี่จึงถือเป็นการตบตาผู้คนครั้งยิ่งใหญ่และยาวนานซึ่งจะถูกจารึกไว้ในโลกออนไลน์ตราบเท่าที่สื่ออินเทอร์เน็ตยังไม่ตายจากโลกนี้

เรื่องนี้น่าจะมีผลกระทบต่อความรู้สึกของธารารินอย่างรุนแรงแต่คนที่อาการหนักสุดกลับเป็นธารทอง ข่าวลือลอยมาเข้าหูเธอผ่านนักข่าวที่รู้จักกันคนหนึ่งหล่อนโทรศัพท์มาหา บอกว่าได้ยินคนในกองถ่ายพูดกันมาว่าธารารินตั้งท้อง ธารทองโกรธจนตัวสั่นและตำหนินักข่าวคนนั้นที่ไปเชื่อเรื่องเหลวไหลไม่มีมูลก่อนวางสายยังยืนยันหนักแน่นว่าลูกสาวเธอไม่มีทางทำเรื่องงามหน้าเช่นนั้นแน่

แต่เหตุการณ์ที่ธารารินหายตัวไปเมื่อหลายเดือนก่อนกลับมาสะกิดใจกอปรกับพักหลังมานี้หญิงสาวมีพฤติกรรมที่แปลกไป แม้ไม่นับเป็นเรื่องใหญ่แต่เรียกว่า‘แปลกไป’ได้เต็มปาก เช่น เบื่ออาหารที่เคยกินประจำ ตื่นไปทำงานสายแทบทุกวันจนคนที่กองถ่ายต้องโทรศัพท์มาขอร้องให้เธอช่วยตักเตือนลูกสาวไหนจะการสวมเดรสยาวพลิ้วทับด้วยแจ๊คเก็ตตัวใหญ่จนแทบมองไม่เห็นทรวดทรงองค์เอวบอบบางอย่างที่เคยเห็นจนเจนตา...ทุกวันและที่เด่นชัดอีกอย่างคือพวงแก้มอิ่มเต็มมีน้ำมีนวลเหมือนคนน้ำหนักขึ้นสักสองสามกิโลนั่นด้วยข่าวลือชักเข้าเค้า

ธารทองใจคอไม่สู้ดี รีบตรงดิ่งไปหาลูกที่ห้องนอนธารารินได้หยุดพักสามวันหลังถ่ายละครเสร็จ หญิงสาวนอนอยู่บนเตียง ท่าทางอ่อนเพลียแต่ใบหน้ากลับดูเปล่งปลั่ง ไม่เหมือนคนป่วยสักนิด

เธอเดินไปนั่งบนเตียงกับลูกสีหน้าเคร่งขรึม ‘แธม...แม่ได้ยินข่าวลือไม่ค่อยดีเกี่ยวกับลูก’

ธารารินไม่ว่าอะไร มองกลับมาเหมือนรอคอยให้เธอพูดต่อ

‘คนในกองเขาลือกันว่าแธม...ท้อง’

หญิงสาวนิ่งไปเหมือนไตร่ตรอง จากนั้นก็เปิดผ้าห่มออกและลุกขึ้นเธออยู่ในชุดกระโปรงยาวคลุมเข่า รูปร่างยังเหมือนเดิมแทบทุกอย่าง แขนขาเรียวเสลา แต่หน้าท้องที่เคยแบนเรียบบัดนี้กลับนูนเด่นขึ้นมาราวกับจะทิ่มตาคนมอง

ผู้เป็นแม่ช็อกตาตั้ง อ้าปากค้าง พูดไม่ออกจนเมื่อลูกสาวคว้ามือเธอไปวางบนหน้าท้องนูนนั้นจึงสะบัดหนีราวกับต้องน้ำมันร้อน

‘ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ!’

ธารทองพึมพำ ใบหน้าส่ายไหวอย่างยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้น้ำตาพรั่งพรู

ลูกสาวนั่งลงเบื้องหน้าคนเป็นแม่และก้มลงกราบ‘แธมกราบขอโทษค่ะคุณแม่’

อีกฝ่ายชักเท้าหนีและถอยห่างไปสามก้าวทันทีพร้อมธารน้ำตาที่ทะลักทลายออกมากับความผิดหวังมหาศาล

‘ขอโทษ? แกบ้าไปแล้วเหรอยายแธม แกทำแบบนี้ได้ยังไงแกทำลายอนาคตที่ฉันวาดไว้เสียป่นปี้ แล้วแกยังมีหน้ามาพูดคำว่าขอโทษง่ายๆแค่นี้เหรอ แกใช้อะไรคิดฮะ ทำไมแกถึงไม่รักดีอย่างนี้ไหนบอกฉันมาซิว่าใครเป็นพ่อเด็กในท้องแก มันไม่รับผิดชอบใช่ไหม ทำไมแกถึงได้โง่นักนะปล่อยให้ตัวเองท้องโตขนาดนี้ได้ยังไง ทำไมไม่มาปรึกษาฉันก่อน ทำไม!’

เสียงกรีดร้องอย่างคนขาดสติของธารทองดังลั่นไปทั่วบ้านทำให้ทุกคนแตกตื่น รีบแห่ขึ้นมาดูเหตุการณ์และพลอยได้รับรู้เรื่องราวนี้ไปด้วยกัน บุษบาเป็นคนเดียวที่ตั้งสติได้และกันทุกคนลงไปชั้นล่างก่อนจะกลับมาปักหลักปกป้องธารารินกับลูกในท้องให้พ้นจากโทสะของคุณนาย

‘เธอก็รู้เห็นเป็นใจให้ลูกฉันทำเรื่องงามหน้าด้วยใช่ไหมบุษบาหรือว่าเป็นเธอเองที่ยุยงให้ลูกฉันเสียคนแบบนี้ ต้องใช่แน่ๆ เป็นเพราะเธอเพราะเธอนั่นแหละ เธอมันร้ายกาจนัก ถ้าไม่ใช่เพราะเธอลูกสาวที่น่ารักของฉันจะกล้าทำเรื่องน่าอายขนาดนี้ได้ยังไง’

ธารทองเริ่มกล่าวโทษพี่เลี้ยงของธารารินเมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นกางปีกปกป้องลูกสาวเธอทั้งที่ธารารินควรถูกตำหนิและลงโทษ ค่าที่ไม่รักดี ทำเรื่องเสื่อมเสียและทำให้เธอต้องอับอายขายหน้าคนทั้งประเทศ

‘คุณใจเย็นๆ ก่อนเถอะค่ะ ค่อยพูดค่อยจากันดีกว่ากรีดร้องเสียงดังไปก็รังแต่จะขายหน้าคนอื่นเขาเปล่าๆ’

บุษบาเตือนเพราะเห็นว่าธารทองควบคุมอารมณ์ไม่ได้อีกแล้วยิ่งด่าธารารินมากเท่าใด ก็ยิ่งมีเรื่องให้คนเอาไปนินทามากขึ้นเท่านั้น การจัดการเรื่องนี้อย่างเงียบๆเป็นทางออกที่ธารทองจะเลือกหากยังมีสติครบถ้วน

‘นี่ฉันยังมีอะไรเหลือให้อายอีกเหรอบุษบาชื่อเสียงฉันป่นปี้หมดแล้วก็เพราะนังลูกไม่รักดีคนนี้ คนที่กองถ่ายเขารู้กันไปเป็นชาติแล้วเธอคิดว่าจะปิดบังใครได้งั้นรึ อีกไม่นานเรื่องนี้ก็คงเป็นข่าวออกทีวีไปทั่วประเทศถึงตอนนั้นใครๆ ก็คงพูดถึงแต่นางเอกไม่รักดี ท้องไม่มีพ่อ แล้วคอยดูเถอะ อีกเดี๋ยวนักข่าวคงได้แห่กันมาขอสัมภาษณ์เต็มหน้าบ้านเธอคิดเหรอว่าคนแถวนี้จะไม่รู้เรื่อง แล้วไม่ใช่แค่คนแถวนี้นะที่ฉันต้องอายฉันต้องขายหน้าคนทั้งประเทศ ทั้งประเทศบุษบา เธอได้ยินมั้ย ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆ!’

ธารทองพรั่งพรูความโกรธแค้นและผิดหวังในตัวลูกสาวออกมาด้วยทั้งคำพูดและน้ำตาบุษบาเถียงไม่ออกเลยได้แต่นิ่งเงียบและกอดธารารินไว้ในอ้อมแขนอย่างปกป้อง

‘ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเธอ...บุษบาเธอให้ท้ายลูกฉัน ทำให้ลูกฉันเสียคน ฉันไล่เธอออก!’ เมื่อไม่รู้จะระบายความคับแค้นแน่นอกออกไปได้ยังไงธารทองก็เอาไปลงกับพี่เลี้ยงของลูก

ธารารินยอมให้มารดาด่าทอและต่อว่าเธอได้เท่าที่ท่านต้องการเพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มๆ แต่เมื่อผู้เป็นแม่กล่าวโทษบุษบา เธอจึงต้องปกป้อง

‘ไม่ใช่ความผิดของพี่บุษหรอกค่ะคุณแม่ เรื่องนี้แธมผิดเองคนเดียวพี่บุษไม่รู้อะไรด้วยทั้งนั้น’

‘นี่แกกล้าเถียงฉันแล้วใช่ไหมเมื่อก่อนแกไม่เคยเถียง ไม่เคยขัด แต่วันนี้แกเถียงฉัน แล้วยังจะบอกว่าบุษบาไม่มีส่วนอีกงั้นรึก็เพราะมีพี่เลี้ยงคอยให้ท้าย ยุยงให้แข็งข้อกับฉันแบบนี้ไงแกถึงได้กล้าไปมีอะไรกับผู้ชายจนท้องโย้ แกทำชีวิตฉันพังหมด พังพินาศไปทุกอย่าง!’

ตวาดลูกแล้วก็ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรงร้องห่มร้องไห้ปานจะขาดใจ ครู่ใหญ่ค่อยกลั้นสะอื้นแล้วพรั่งพรูสิ่งที่อยู่ในใจออกมาอีก

‘แกมันโง่ ทำไมถึงได้โง่แบบนี้นะแธม ท้องแล้วทำไมไม่รีบบอกฉันถ้าแกบอกฉันซักคำ ป่านนี้แกคงได้แต่งงานเป็นคุณนายไฮโซสบายไปแล้ว พอคลอดลูกแล้วก็กลับมาเป็นดาราได้อีกไม่ต้องมาป่นปี้ฉาวโฉ่เพราะความมักง่ายของตัวเองแบบนี้หรอก’

ธารารินมองมารดาซึ่งตอนนี้อยู่ในสภาพเหมือนปราสาทที่ล่มสลายด้วยความรู้สึกผิดจับใจก่อนจะพูดในสิ่งตรงกับความรู้สึกของตัวเองเป็นครั้งแรกในชีวิต

‘แธมขอโทษค่ะ แต่แธมไม่อยากเป็นดาราแล้ว’

ธารทองเงยหน้าที่ก้มต่ำเพราะความผิดหวังถึงขีดสุดขึ้นมาไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยินลูกสาวพูดแบบนี้

‘แกมันบ้าแกเสียสติไปแล้วใช่มั้ยถึงพูดออกมาได้ว่าไม่อยากเป็นดารา ที่เรามีทุกวันนี้ได้ก็เพราะแกเป็นนางเอกดังนะแธมถ้าแกไม่ได้เป็นดารา แกคิดรึเปล่าว่าแกจะทำอะไรได้ แกอยากเป็นข้าราชการจนๆอย่างพ่อแกเหรอ หรือเป็นพนักงานเอกชนกินเงินเดือนไปเดือนๆ ฉันจะบอกอะไรให้นะเผื่อแกจะตาสว่างและหายโง่ขึ้นมาบ้าง ความสาวความสวยของแกน่ะมันมีราคา ยิ่งถ้าเป็นดาราเป็นนางเอกดัง ราคาก็ยิ่งสูง แกจะได้เป็นเมียแต่ง เมียออกหน้าของเขา แต่ถ้าแกเป็นแค่คนธรรมดาราคามันก็ต่ำ อย่างดีก็เป็นได้แค่เมียเก็บรึนางบำเรอของคนรวยเท่านั้นแหละไม่มีคนรวยที่ไหนเขาจะเอาแกเป็นเมียแต่งหรอก ก็อย่างที่แกท้องไม่มีพ่ออยู่นี่ไงเพราะแกมันง่าย โง่ ไม่รู้จักใช้สมองยังไงล่ะ’

‘แธมรู้ค่ะคุณแม่ อาชีพนักแสดงมีรายได้สูง แธมไม่ได้เกลียดอาชีพนี้แต่แธม...แธมพอแล้วค่ะ แธมอยากใช้ชีวิตจริงๆ ซะที ถ้าแธมไม่ได้เป็นดารา แธมจะได้เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง’

คำตอบเหมือนคนพูดยังกล้าๆ กลัวๆ อยู่บ้างแต่เป็นเพราะธารารินเกรงมารดา ไม่ใช่กลัวการตัดสินใจของตัวเอง และนั่นก็ทำให้ธารทองปรี๊ดขึ้นมาอีกรอบ

‘อ๋อ นี่แกจะบอกฉันว่าที่ง่ายจนท้องไม่มีพ่อนี่เพราะแกอยากเลิกเป็นดาราสินะคิดว่าทำให้ตัวเองฉาวโฉ่แล้วจะหมดโอกาสในวงการใช่ไหม แกทำลายทุกอย่างที่ฉันสร้างมาเพราะเหตุผลโง่ๆแบบนี้น่ะเหรอ ฉันไม่รู้ว่าฉันสอนแกมายังไง แกถึงได้โง่เง่าขนาดนี้’ ธารทองตวาดลั่นด้วยความโมโห ไม่รู้ว่าน้ำตาเหือดแห้งไปตอนไหน รู้แต่ว่าโกรธจนร่างกายสั่นเทิ้มไปหมดและไม่รู้จะสรรหาคำใดมาพูดอีกจึงเดินลงส้นปึงปังจากไป

‘จริงเหรอคะคุณหนู ที่ทำแบบนี้เพราะคุณหนูไม่อยาก...โธ่...’

บุษบาร้องไห้ยกใหญ่ สงสารธารารินจับใจที่ต้องมาลงเอยอย่างอื้อฉาวเพียงเพราะต้องการหลุดพ้นไปจากชีวิตที่ผู้เป็นแม่ขีดเขียนตามใจตนโดยไม่สนว่าลูกต้องการอะไร

‘พี่บุษน่าจะรู้ว่าคุณหนูไม่มีความสุข พี่บุษน่าจะดูออกเราน่าจะช่วยกันคิดหาหนทางอื่น’

พี่เลี้ยงสาวใหญ่คร่ำครวญทั้งน้ำตาธารารินจึงโอบกอดอีกฝ่ายไว้อย่างปลอบประโลม

‘อย่าร้องไห้เลยค่ะพี่บุษ แธมไม่เสียใจเลยแธมรักเด็กคนนี้ค่ะ ไม่ว่าแกจะเป็นหรือไม่เป็นอะไรก็ตาม’

หญิงสาวลูบไล้หน้าท้องตัวเองอย่างทะนุถนอมรอยยิ้มละมุนปรากฏบนใบหน้างาม แต่อึดใจต่อมาความเศร้าสร้อยก็บดบังความสวยงามนั้น

‘แต่แธมทำให้คุณแม่เสียใจ แธมเป็นลูกอกตัญญู’

บุษบาเช็ดน้ำตาและกอดธารารินไว้พลางทอดถอนใจไม่รู้จะปลอบอย่างไรดี แต่เรื่องคงไม่ลงเอยแบบนี้ หากที่ผ่านมาธารทองจะยอมรับฟังความต้องการของลูกสาวบ้าง

สองสามวันหลังจากนั้นบ้านทั้งหลังแทบจะกลายเป็นสุสานธารทองไม่พูดจากับใคร ข้าวปลาไม่ยอมออกมากิน เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องอย่างคนทิฐิแรงไม่ปล่อยวางและยอมรับความผิดหวังไม่ได้ประโยคเดียวที่เธอพูดกับคนที่ยกอาหารขึ้นไปส่งในห้องคือ ‘ถอดสายโทรศัพท์ออกให้หมดห้ามใครรับสายคนข้างนอก’

ข่าวนางเอกคนดีท้องก่อนแต่งจริงหรือไม่ เริ่มแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในโลกอินเทอร์เน็ตราวกับไวรัสคอมพิวเตอร์มีนักข่าวจากหลายสำนักแห่กันมารอสัมภาษณ์ธารารินที่หน้าบ้านอย่างคึกคัก และเริ่มมีข่าวเผยแพร่ออกไปทางโทรทัศน์ธารารินจึงตัดสินใจยุติความวุ่นวายนี้

หญิงสาวติดต่อไปทางต้นสังกัดเองบอกให้ผู้ใหญ่รู้ว่าข่าวลือเป็นเรื่องจริงกล่าวขอโทษที่เป็นต้นเหตุให้เกิดความยุ่งยากและเสียหายขึ้นรวมถึงฝากขอโทษทุกคนที่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้ด้วย เธอถูกต่อว่าไม่น้อยแต่เมื่อได้ระบายความโกรธออกมาบ้างทางนั้นก็เย็นลง และถามว่าเธอจะทำยังไงต่อไป

ธารารินตอบสั้นแต่ชัดเจน ‘แธมอยากหายไปค่ะ’

ด้วยเหตุนั้นทางต้นสังกัดจึงจัดแถลงข่าวเองโดยไม่มีการเอ่ยถึง ‘พ่อเด็ก’งานนี้จัดขึ้นอย่างรวบรัด ไม่มีการตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น สรุปง่ายๆว่าธารารินรู้ตัวว่าผิดจึงขอลาออกจากวงการไปแล้วอย่างไม่มีทางหวนคืน

หลังวันแถลงข่าวหน้าบ้านของธารทองก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติ จากนี้จะไม่มีนักข่าวมารอสัมภาษณ์ใครอีกแล้วและชื่อธารารินกุลวงศ์ก็จะกลายเป็นอดีตนางเอกที่สร้างความอับอายให้แก่วงการบันเทิงอย่างไม่มีวันลบออก

ธารทองมองเห็นความเปลี่ยนแปลงที่หน้าบ้านจากริมหน้าต่างห้องนอนก็รู้ทันทีว่าทุกอย่าง‘จบลง’แล้วจริงๆ เธอไม่อาจทนรับสภาพนี้และมองหน้าธารารินทุกวันโดยไม่โกรธได้ด้วยทิฐิสูงลิ่วและความที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดมาก่อน เธอจึงลงโทษลูกสาวด้วยการไล่ส่งให้ไปใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาโง่ๆที่เจ้าตัวใฝ่ฝัน โดยหวังว่าสักวันหญิงสาวจะรู้ตัวว่าทำผิดมหันต์แล้วซมซานกลับมา

“ผู้หญิงธรรมดาจะมีอะไรดี แกไม่เคยลำบากด้วยซ้ำแกไม่รู้หรอกว่าชีวิตคนธรรมดามันลำเค็ญแค่ไหน เอาเลย ลองไปเป็นคนธรรมดาดูบ้าง ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าแกจะทนกินข้าวราดแกงข้างถนนกับใส่เสื้อผ้าราคาถูกเนื้อหยาบๆได้นานแค่ไหน อ้อ...อย่าลืมไปลองโหนรถเมล์ที่คนแน่นๆ ด้วยล่ะ เผื่อแกจะได้บรรลุถึงการเป็นผู้หญิงธรรมดาที่แกอยากเป็นนัก”

“คุณทำแบบนี้กับคุณหนูไม่ได้นะคะ คุณหนูกำลังท้องกำลังไส้จะให้ไปลำบากลำบนข้างนอกได้ยังไง”บุษบาทวงความเป็นธรรมให้หญิงสาว เพราะเห็นว่าธารทองทำเกินไป

“ก็ไม่ใช่เพราะเด็กในท้องนั่นเหรอที่ทำให้ยายแธมต้องเจอเรื่องแบบนี้ทำตัวเองทั้งนั้น ห่วงกันนักก็เก็บข้าวของไปด้วยกันเลย ฉันไม่รั้งเธอไว้หรอกตั้งใจจะไล่ออกอยู่แล้วละ” ว่าอย่างไม่แยแสแล้วก็โยนซองสีน้ำตาลลงตรงหน้าลูกสาวกับพี่เลี้ยง

“เงินนี่ฉันให้ไปตั้งตัว เป็นคนธรรมดามันไม่ต้องใช้จ่ายอะไรเยอะหรอกหวังว่าแค่นั้นคงมากพอให้แกเรียนรู้รสชาติความลำบากจนซึ้งใจนะ”

ฉันจะรอวันที่แกซมซานกลับมาอย่างใจจดใจจ่อ!

ธารทองคิดอย่างถือทิฐิแล้วหมุนตัวออกจากห้องของลูกสาวทันที

“คุณนาย...” บุษบาตั้งท่าจะเถียงขึ้นมาอีกแต่ธารารินบีบมือพี่เลี้ยงเอาไว้

“พอเถอะค่ะพี่บุษ ถ้าคุณแม่ไม่เข้าใจสิ่งที่แธมพูดแธมก็ตั้งใจจะไปอยู่แล้ว แธมต้องขอโทษพี่บุษด้วยนะคะที่ทำให้เดือดร้อนไปด้วย” หญิงสาวเอ่ยด้วยท่าทีสงบนิ่มนวลอย่างธารารินที่บุษบาเคยเห็นอยู่เป็นนิตย์

“โธ่...คุณหนูคะ เกิดเรื่องใหญ่ถึงขนาดนี้ทำไมถึงยังนิ่งอยู่ได้พี่บุษวุ่นวายใจจะแย่แล้ว ต่อไปคุณหนูจะกินจะอยู่ยังไง ท้องก็โตขึ้นทุกวันจะเอารายได้จากไหนมาเลี้ยงตัวเลี้ยงลูก แล้วพ่อเด็กไปอยู่ไหนกัน ข่าวออกดังครึกโครมทำไมไม่ยอมโผล่หัวออกมารับผิดชอบอะไรเลย”

ธารารินเอื้อมมือหยิบซองใส่เงินที่มารดาทิ้งไว้ให้ขึ้นมาเปิดดูคำนวณด้วยสายตาคร่าวๆ น่าจะราวห้าหมื่นบาท เธอหันไปหาพี่เลี้ยง

“พี่บุษจะไปกับแธมไหมคะ ถ้าไม่ไปก็เอาเงินนี้ไปตั้งตัวเถอะค่ะ”

“คุณหนูคะ” บุษบาร้องคราง ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มใจนัก“พี่บุษว่าคุณหนูไปขอโทษคุณแม่อีกครั้งเถอะค่ะ พี่บุษจะช่วยอ้อนวอนอีกแรงให้คุณนายยกโทษให้คุณหนูนะคะตัวพี่บุษเองไม่ห่วงอะไรหรอก ห่วงก็แต่คุณหนูจะลำบาก เลี้ยงเด็กคนหนึ่งค่าใช้จ่ายไม่ใช่น้อยๆเชื่อพี่บุษสักครั้งนะคะ อย่าดื้อเลย”

ธารารินถอนใจมองสบตาพี่เลี้ยงสาวใหญ่อย่างซาบซึ้ง “แธมไม่ลำบากหรอกค่ะ แธมรู้ว่าแธมจะไปที่ไหนและทำอะไรกับเด็กคนนี้...” เธอลูบท้องตัวเอง

“แธมตั้งใจให้แกเกิดมาไม่ต้องมีพ่อก็ได้ค่ะ แม่ก็เลี้ยงแธมมาด้วยตัวคนเดียว แธมอยากมีลูก อยากเลี้ยงแกด้วยความรักไม่ต้องมีมากอย่างใครก็ได้ แธมคิดว่าสำหรับเด็กทุกคน แค่ความรักความเข้าใจก็เพียงพอให้แกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้แธมเชื่อแบบนั้นค่ะ”

บุษบาเงียบงันไป ที่ธารารินบอกว่าแม่ไม่เข้าใจหมายถึงความรักความเข้าใจแบบนี้สินะ

“โธ่...คุณหนู นี่คิดว่าคุณแม่หยุดรักคุณหนูเพราะคุณหนูไม่ได้เป็นดาราอีกแล้วใช่ไหมคะ”

หญิงสาวไม่ตอบคำถามนั้นแต่หันไปเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นลงกระเป๋าเดินทาง

_______________________________________________

 หมดสต๊อกแล้วค่ะ จากนี้ก็จะมาช้าลงหน่อยนะคะ ลืมบอกว่าเรื่องนี้อัพ 70% จ้ะ กะว่าคงได้ขายเองอีกเรื่องนึง ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่าา ^^

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2560
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2560 8:45:33 น.		2 comments
Counter : 1041 Pageviews.
Share Tweet