|
|
"ชอบเขียน หาคนรู้ใจมาชอบอ่านอยู่ บางทีก็เขียนแล้วไม่ค่อยจะตรงกับ ความคิดเห็นชาวบ้านเค้า แต่มันก็เป็นความคิดเห็นของเราเนอะ
ถ้าบางบทความที่เขียนไป สามารถเป็นกำลังใจให้ใครบางคน ก็ขอมอบคุณค่าที่ดีเหล่านั้น ให้กับผู้ที่โอบอุ้มเรามา และดูแลเรายามเจ็บช้ำ เพราะถ้าไม่มีคนคนนั้น ก็คงไม่มีโอกาสมานั่งเขียน อะไรที่มันไร้สาระแบบนี้
ถ้าข้อความใด ทำให้ใคร ขัดข้องหมองใจ ฉันก็ ขออภัย และกราบงามๆ ด้วยน้ำชาสามจอกตรงนี้นะ
บุญรักษา"
|
|
|
|
|
|
|
คนส่วนมากอาจจะไม่รู้เลยว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาทำให้คนอื่นจะส่งผลดีมากแค่ไหนกับคนๆนั้น ในบางครั้งการที่คุณส่งยิ้มแสดงความเป็นมิตรให้เขาก็มากเพียงพอแล้วค่ะ
อา...แอบซึ้งนิดๆ ปกติไม่ใช่คนแบบนี้
พออ่านเรื่องของคุณคนญี่ปุ่นคนนี้แล้ว พาลให้นึกไปถึงเรื่องที่เคยอ่านมานานแล้ว
ประมาณว่ามีชายคนหนึ่ง(น่าจะวัยกลางคนแล้วล่ะ) ไปวิ่ง
ออกกำลังที่สวนสาธารณะ แล้วจู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงร้อง
ของผู้หญิงที่กำลังถูกทำร้ายมาจากพุ่มไม้(ตอนนั้นเป็นช่วง
ค่ำแล้ว เขาลังเลในตอนแรกว่าจะเข้าไปช่วยเธอจากคน
ร้ายหรือจะวิ่งไปขอความช่วยเหลือดี แล้วเขาก็ตัดสินใจ
เข้าไปสู้กับคนร้ายจนมันหนีไป เขาพยายามปลอบหญิง
สาวที่กำลังกลัว(ในตอนนั้นมันมืดเขามองไม่เห็นหน้าเธอ)
แล้วเธอก็เอ่ยออกมาว่า
"นั่นคุณพ่อเหรอคะ?"
ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกสาวของเขาเอง
อาจมีถูกบ้างผิดบ้างตามที่จำได้อ่ะค่ะ แห่ะๆ
ทำความดีกันนะคะทุกคน