|
คุณค่าข้าวปั้น----ความดีที่ส่งผล (เรื่องราวที่อยากให้ชาว BG ได้อ่าน)
วันนี้ ฉันก็ยังไปทำงานตามปกติ แต่มีสิ่งพิเศษก็คือ ได้คุยกับหนูน้อย มากขึ้นและรู้สึก รักเค้ามากขึ้นทุกวันๆ (เอ่อ
รู้สึกว่าจะส่วนตัวไปนิดนึง)
ที่ว่าพิเศษก็คือ ที่ทำงานฉัน ก็จะต้อนรับการกลับมาของ Ayako ซึ่งเป็นชาวญี่ปุ่น ที่เป็นผู้เช่าอยู่ที่ที่ฉันทำงานอยู่ Ayako (จากนี้ขอเรียกว่าไอโกะ นะครับ) เป็นผู้เช่าที่มีความน่ารักมาก มีความเป็นห่วงเป็นใย สต๊าฟทุกคน และคอยเป็นกำลังใจยามที่สต๊าฟทุกคนท้อแท้ ไม่มีเลยที่จะก่นว่าหรือบ่น แม้ว่าที่จริงเป็นความผิดของเราเอง ที่ไอโกะจะบอกเสมอว่า ไม่เป็นไร
ก็เป็นอย่างที่คิดไว้ว่า ไอโกะ ต้องมีของติดไม้ติดมือมาฝากจากแดนซามูไรเป็นแน่แท้ และช่วงบ่ายวันนี้นี่เอง ไอโกะก็ได้นัดผมไปพบ และได้มอบเสื้อซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของซามูไรให้ ซึ่งฉันก็ประทับใจมากมาย
แต่สิ่งที่ฉันประทับใจมากกว่า นั่นก็คือ เรื่องราวที่ไอโกะเล่าให้ฉันฟัง เกี่ยวกับความขยันและสู้งานของคนที่เขาได้พบมา และ เขาบอกว่า ฉันทำให้เขานึกถึงบุคคลเหล่านั้น เพราะความที่ฉัน ทุ่มเทกับการทำงาน(ถึก...หุๆๆ)
ย้อนหลังไปประมาณ 50 ปีที่แล้ว ที่บอสตัน ไอโกะและสามีได้พบเด็กชาวญี่ปุ่นที่เสี่ยงโชคมาเรียนที่เมืองลุงแซม และด้วยความที่ไอโกะคิดถึงบ้าน และอยากคุยกับคนญี่ปุ่นเป็นทุนเดิม ทุกๆวัน ไอโกะจะชวนเด็กหนุ่มคนนั้นมาทานข้าวปั้น ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ไอโกะสามารถเสาะหาและทำได้ เพื่อที่จะให้เด็กหนุ่มคนนั้นมีกำลังที่จะเรียนและ หายเหงาไปบ้าง
เหตุการ์ณเป็นอย่างนี้อยู่ประมาณ 1 ปี ตัวไอโกะและสามีก็ต้อง ย้ายจากบอสตันไปยัง อีกรัฐหนึ่ง สิ่งเดียวที่ไอโกะได้รับจากชายคนนั้น ก็คือแผ่นกระดาษเล็กๆ ที่เขียนที่อยู่ของเด็กหนุ่มนั้นไว้
เรื่องราวของเด็กหนุ่มนั้น ก็หายไปตามกาลเวลา จนกระทั่ง 30 ปีต่อมา ไอโกะก็เกิดไปพบกระดาษแผ่นนั้ เข้า จึงตัดสินใจเขียนจดหมายไปหาเด็กหนุ่ม แต่ไม่ได้หวังที่จะได้รับการตอบกลับมา เพราะคิดว่า เด็กหนุ่มนั่นคงเรียนจบและกลับญี่ปุ่นไปแล้ว
แต่แล้ว ก็กลับมี จดหมายเชิญ ให้ไปเยี่ยมที่บอสตัน ตอบกลับมา ด้วยความที่เคยรู้จักกัน ไอโกะและสามี ก็ได้ตกลงและตัดสินใจไปพักร้อน ที่บอสตันสองสามวัน
เมือ่ถึงบอสตัน ไอโกะและสามีก็เข้าพักที่โรงแรมที่ได้จองไว้ โดยที่ไม่ได้บอกเด็กหนุ่มว่าจะนอนโรงแรม เพียงเพราะเกรงใจและไม่อยากรบกวน หลังจากนั้น ก็ได้โทรหาเด็กหนุ่มและนัดเจอกันที่โรงแรม
เมื่อถึงเวลานัด ไอโกะแทบจะไม่เชื่อสายตา ว่า จากเด็กหนุ่มที่แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงในการเรียน เพราะต้องทำงานและ เรียนในเวลาเดียวกัน จะกลับกลายเป็น หนุ่มมาดดี นั่งรถเก๋งและมีคนขับให้ อย่างที่เป็นอยู่
เมื่อถึงตอนนี้ ไอโกะก็ส่งนามบัตรมาให้ฉัน 1 ใบ ในนั้น มีตราเขียนว่า CBC (ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่ามันย่อมาจากอะไร) ไอโกะแปลนามบัตรนั้นให้ และพบว่า มีสาขาทั้งสิ้น 20 สาขาทั่วโลก รวมไปถึง กรุงเทพ ฟ้าอมรของเรา ไอโกะบอกว่า ณ เวลานี้ เขาทำงาน เป็นเจ้าของของบริษัทนี้
เด็กหนุ่มคนนั้น นับถือไอโกะ เป็นแม่คนหนึ่งเลยทีเดียว ไอโกะบอกกับฉันว่า เขาไม่คิดว่า สิ่งที่เค้าทำ จะสามารถช่วยให้เด็กคนนึง ประสบผลสำเร็จในชีวิต แต่ทุกๆครั้งที่ หนุ่มคนนั้น กล่าวสุนทรพจน์ จะต้องมีชือของไอโกะอยู่ในคำกล่าวนั้น และ เป็นคำกล่าวถึง ซึ่งเต็มไปด้วย ความซาบซึ้ง
ไอโกะกล่าวกับฉันว่า อย่าท้อที่จะทำดี แค่ข้าวปั้นไม่กี่ก้อน ยังทำให้คนมีกำลังฝ่าฟันอุปสรรค และประสบผลสำเร็จเลย ขอเพียงอย่าท้อ และวันนึง ความดีนั้นจะกลับมาหาเรา อย่างที่ไอโกะได้รับ
วันพรุ่งนี้ฉันจะเล่าต่อถึง สิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นในชีวิตไอโกะ ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้ทุกคน ที่ทำงานอยู่ที่นั่นนะจ๊ะ
ปล... ฉันก็แปลผิดแปลถูกนะ เพราะ สำเนียงอังกฤษของคน ญี่ปุ่นนั้น จับใจความค่อนข้างยาก แต่ ฉันทำดีที่สุดแล้วนะ แหะๆๆๆ
Create Date : 21 มิถุนายน 2549 |
|
21 comments |
Last Update : 21 มิถุนายน 2549 10:37:28 น. |
Counter : 785 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Touch of muses IP: 124.120.9.46 21 มิถุนายน 2549 11:23:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: yyswim 21 มิถุนายน 2549 11:29:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: keyzer 21 มิถุนายน 2549 12:04:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 21 มิถุนายน 2549 12:38:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: +..ร้อยเหตุผล..+ IP: 58.9.108.31 21 มิถุนายน 2549 12:41:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: nupompam IP: 58.8.69.212 21 มิถุนายน 2549 13:14:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nadelle IP: 58.9.97.60 21 มิถุนายน 2549 13:36:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: โสมส่องแสง IP: 203.146.41.120 21 มิถุนายน 2549 13:56:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชอนึน 21 มิถุนายน 2549 14:18:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: แว่นไร้ขอบ IP: 58.136.5.205 21 มิถุนายน 2549 17:31:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: Doggy IP: 58.9.192.187 21 มิถุนายน 2549 17:37:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ IP: 202.28.181.10 21 มิถุนายน 2549 19:56:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: MaryClaire IP: 199.20.16.20 22 มิถุนายน 2549 3:50:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: j IP: 61.19.124.37 23 มิถุนายน 2549 16:09:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: GOG IP: 124.121.30.97 24 มิถุนายน 2549 10:52:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: เนย IP: 58.8.183.15 3 กรกฎาคม 2549 18:42:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ติ้งต้อง IP: 202.12.74.75 12 กันยายน 2550 19:29:27 น. |
|
|
|
|
|
|
"ชอบเขียน หาคนรู้ใจมาชอบอ่านอยู่ บางทีก็เขียนแล้วไม่ค่อยจะตรงกับ ความคิดเห็นชาวบ้านเค้า แต่มันก็เป็นความคิดเห็นของเราเนอะ
ถ้าบางบทความที่เขียนไป สามารถเป็นกำลังใจให้ใครบางคน ก็ขอมอบคุณค่าที่ดีเหล่านั้น ให้กับผู้ที่โอบอุ้มเรามา และดูแลเรายามเจ็บช้ำ เพราะถ้าไม่มีคนคนนั้น ก็คงไม่มีโอกาสมานั่งเขียน อะไรที่มันไร้สาระแบบนี้
ถ้าข้อความใด ทำให้ใคร ขัดข้องหมองใจ ฉันก็ ขออภัย และกราบงามๆ ด้วยน้ำชาสามจอกตรงนี้นะ
บุญรักษา"
|
|
|
|
|
|
|
คนส่วนมากอาจจะไม่รู้เลยว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาทำให้คนอื่นจะส่งผลดีมากแค่ไหนกับคนๆนั้น ในบางครั้งการที่คุณส่งยิ้มแสดงความเป็นมิตรให้เขาก็มากเพียงพอแล้วค่ะ
อา...แอบซึ้งนิดๆ ปกติไม่ใช่คนแบบนี้
พออ่านเรื่องของคุณคนญี่ปุ่นคนนี้แล้ว พาลให้นึกไปถึงเรื่องที่เคยอ่านมานานแล้ว
ประมาณว่ามีชายคนหนึ่ง(น่าจะวัยกลางคนแล้วล่ะ) ไปวิ่ง
ออกกำลังที่สวนสาธารณะ แล้วจู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงร้อง
ของผู้หญิงที่กำลังถูกทำร้ายมาจากพุ่มไม้(ตอนนั้นเป็นช่วง
ค่ำแล้ว เขาลังเลในตอนแรกว่าจะเข้าไปช่วยเธอจากคน
ร้ายหรือจะวิ่งไปขอความช่วยเหลือดี แล้วเขาก็ตัดสินใจ
เข้าไปสู้กับคนร้ายจนมันหนีไป เขาพยายามปลอบหญิง
สาวที่กำลังกลัว(ในตอนนั้นมันมืดเขามองไม่เห็นหน้าเธอ)
แล้วเธอก็เอ่ยออกมาว่า
"นั่นคุณพ่อเหรอคะ?"
ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกสาวของเขาเอง
อาจมีถูกบ้างผิดบ้างตามที่จำได้อ่ะค่ะ แห่ะๆ
ทำความดีกันนะคะทุกคน