-การที่ผู้ปกครองประเทศมีชื่อทางการตามชื่อดินแดน ช่วยลดพื้นที่การจำได้ดีมาก กษัตริย์ซูนิสก็ชื่อซูนิส ราชินีของเอ็ดดิสก็ชื่อเอ็ดดิส จนเล่มต่อๆมาเราถึงรู้ชื่อจริงของพวกเขา ตัวประกอบหลายๆตัวไม่มีชื่ออย่างพ่อเจ็น ราชครู
-เจ็นมีพี่ชายสองคน คนนึงเป็นทหาร(ไม่รู้ว่าตายไปในสงครามเอ็ดดิสแอตโทเลียรึเปล่าแต่น่าจะไม่) อีกคนเป็นช่างทำนาฬิกา(ที่ให้นาฬิกาเจ็นมาใช้) มีพี่สาวอย่างน้อยสองคนที่แต่งงานแล้ว เจ็นเป็นลูกชายคนสุดท้อง เท่ากับว่าครอบครัวเจ็นมีลูกอย่างน้อยห้าคน แต่กลุ่มพี่ๆเจ็นก็ไม่มามีบทบาทในเรื่องแต่อย่างใด
-ถ้ำที่เก็บของขวัญแห่งอามิฮาทิส เกิดจากการที่คนเขียนไปเที่ยวถ้ำแห่งนึงในประเทศกรีซ เป็นถ้ำที่มืดมากขนาดที่มองมือตรงหน้าไม่เห็น พอมีเงาวูบวาบ นักท่องเที่ยวที่ไปด้วยกรีดร้องเพราะนึกว่าเห็นผี เลยเอาบรรยากาศมาเขียนเป็นที่ซ่อนของศักสิทธิ์
-ความจริงที่เจ็นรอดมาได้เพราะตัวของขวัญที่เจ็นขโมยมามีฤทธิ์ทำให้ชีวิตเป็นอมตะ พอไปอ่านอีกรอบ ถูกแทงกลางหลังโผล่ซอกแขน ยังไงๆก็น่าจะผ่านปอดแต่ไม่ตาย พักแค่สองวันลุกขึ้นมาเดินทางได้ อึดมาก ที่เจ็นพาโซฟอสกับราชครูกลับไปเอ็ดดิสด้วยนอกจากจะตั้งใจช่วยทั้งคู่ออกจากคุกแล้ว น่าจะเพราะต้องพึ่งพาทั้งคู่ด้วย ไม่งั้นบาดเจ็บขนาดนั้นหนีไปคนเดียวก็คงยาก
เล่มสอง ราชินีแห่งแอตโทเลีย
-ราชินีเอ็ดดิสกับเเอตโทเลีย ได้ต้นแบบมาจากราชินีในยุโรป
-ตอนที่เจ็นบอกรักไอรีนออกมาค่อนข้างตะลึง มาเข้าใจทีหลังว่าแอบรักตั้งแต่ยังหนุ่มน้อย แต่ก็ไม่เคยคิดว่าเป็นไปได้เพราะได้ยินมาว่าแอตโทเลียโหดเหี้ยม ตัวเองเป็นโจรก็ไม่รู้ว่าจะไปแต่งกับราชินีได้ยังไง จนกระทั่งปวงเทพชักนำ
-พ่อของเจ็น เสนาบดีการสงคราม เป็นตัวละครออกน้อยแต่ได้หน้าเยอะทีเดียว พอเข้าใจอารมณ์ขันของเจ็นว่ามาจากไหน
"เขาว่ากันว่าไม่มีความหวังให้กับคนโกหกและคนโง่" เจ็นบอก
"งั้นเจ้าจะเหลืออะไร" พ่อเจ็นถามหน้าตาย
เจ็นหัวเราะ
ไอรีน ราชินีแห่งแอตโทเลีย ถามพ่อเจ็นที่ถูกตีหัว
"หัวของท่านเป็นไงบ้าง"
"เป็นสีเทาพ่ะย่ะค่ะ"
-หลังจากการเฉลย เท่ากับว่าปวงเทพทรยศเจ็น เพื่อให้รางวัลเจ็นเป็นราชาแห่งแอตโทเลีย ได้รับความรักจากหญิงที่เขาหมายปองมานาน แต่นั่นต้องแลกกับมือขวาของเขา
เล่มสาม ราชันแห่งแอตโทเลีย
-เล่มสามคนเขียนตอนแรกจะให้เรื่องในเล่มห้ามาอยู่ท้ายเล่มนี้ แต่สุดท้ายเปลี่ยนใจตัดเรื่องคาเม็ทออกไป เลยจะเห็นความเชื่อมโยงเล่มสามกับเล่มห้าพอสมควร อย่างต้นเรื่องเจ็นให้คอสติสเรียนภาษามีดส์ ท้ายเล่มบอกว่ามีงานให้ทำ นั่นคือไปขโมยตัวคาเม็ททาสของชาวมีดส์ในเล่มห้า เนื่องจากเจ็นรู้แล้วว่านาฮูเซเรชเป็นคนวางแผนฆ่าตัวเอง ต้องไปหาข้อมูลมาจัดการ พร้อมทั้งอยากได้ข้อมูลของมีดส์ อีกทางช่วยให้คอสติส ปลอดภัยจากผู้มีอิทธิพลในแอตโทเลีย
-อีกประเด็นที่น่าสนใจในเล่มนี้คือคำปฏิญาณของจอมโจรเเห่งเอ็ดดิสมีว่าอย่างไรบ้าง ซึ่งตอนนี้มีแต่เจ็นที่รู้ เท่าที่คนอ่านรู้คือเขาสัญญาว่าจะภักดีต่อแผ่นดินแต่มิใช่ต่อผู้ปกครอง
- ออดิโอซาวด์ เป็นเสียงที่อ่านหนังสือให้ฟัง เราชอบเวลาเขาพากษ์เสียงเจ็น เจ็นจะพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆไม่เป็นทางการ เหมาะกับบทกษัตริย์ผู้อ่อนแอ โดยเฉพาะเวลาเปิดอกคุยนะ อีเดียท แดมอิท บ๊าสทั๊ด ด้วยน้ำเสียงเมาไวน์นิดๆได้อารมณ์มาก รู้สึกเวลาแปลไทยแล้วออกนิ่มๆไปเลย คอสติส กับเทเลอัสพูด ก็ฟังรู้ว่าพูดแบบทหาร เข้มแข็ง แต่พอใช้คนเดียวพากษ์กลุ่มตัวละครรองๆเช่นพวกมหาดเล็กของเจ็น ไดที ราชครู ออร์นอน แล้วเสียงไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่ มีแต่เสียงเรลิอัสที่แก่ๆ กับโบกัสเสียงห้าว ที่แยกออกมาชัดๆ
คำที่ออกเสียงต่างกันเยอะมาก เทียบระหว่างเสียงที่เขาอ่านกับเสียงเราอ่าน เถ่เล-อัส เทเล-อั๊ส ค๊อสติ่ด ค๊อสติ๊ด อยู่-เจหนิดิ่ส ยูเจ-หนิดิ๊ส เหมือนคำอ่านแอปเปิ้ล เยอรมันเรียก เอฟเฟ่ล อเมริกาเรียก แอ้ฟเพิ่ล ไทยเรียก เเอปเปิ้ล ฮะฮะฮ่า อีกทำไมอเมริกันมักออกเสียงเป็นไอหมด ไม่เข้าใจ ไคลมัน อาริสโตไกดอน ออกเสียง คลิมัน อาริสโตกิดอน ยังฟังเป็นกรีกกว่า แล้วใครมันจะชื่อ เฟรซินเน่ มันต้องเป็น เฟรซีน สิ ขำสุดต้อง แแแแแล้คคค-โดม่อน เราอ่าน แล็คโดม่อน
เล่มสี่ แผนสมคบคิดแห่งองค์ราชัน
-สิ่งที่โซฟอสเรียนมาใช่ว่าจะไร้ค่านะ ทั้งเรื่องครูฝึกดาบที่จำลองสถานการณ์ เรื่องหนังสือที่อ่าน ถ้าเจ็นเก่งในเรื่องวางแผนปั่นหัวคนระยะยาว โซฟอสก็หัวไวแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ในหลายๆสถานการณ์ เช่น การเอาตัวรอดจากนักค้าทาส การช่วยพ่อจากแผนลอบสังหาร การตัดสินใจได้ถูกว่าใครคือศัตรู ใครจะวางใจได้ การเดินทัพถ่วงเว
-เราได้รู้ว่าที่โซฟอสเจ๊าะแจ๊ะตอนหนีออกจากคุกในเล่มแรกนั้นไม่ใช่แค่การคุยเพื่อลดความวิตกกังวลอย่างที่เจ็นเข้าใจ แต่เพื่อเรียกสติของเจ็นเอาไว้ เพราะเจ็นเลือดออกมากจนโซฟอสตกใจกลัวว่าเจ็นจะขาดใจตายซะก่อน
-มาถึงเล่มนี้ทำให้โซฟอสเข้าใจความรู้สึกและเห็นอกเห็นใจเจ็นขึ้นมาก เล่มแรกเจ็นบ่นเรื่อง ข้าเมื่อย ข้าเหนื่อย ข้าหิว ข้าง่วง อยู่ตลอด แต่ไม่เคยบ่นเรื่องปีนเขาเพราะเขาต้องปีนขึ้นลงจากเอ็ดดิสบ่อยๆอยู่แล้ว
-ดูเหมือนปวงเทพชอบไปเข้าฝันบรรดาเจ้าผู้ครองนครต่างๆนะ เท่าที่รู้ตอนนี้ เทพบอกว่าเฮเลนจะเป็นผู้ปกครองเอ็ดดิสคนสุดท้าย
-อีกอย่างที่โซฟอสพัฒนาขึ้นเหมือนเจ็นคือ เขาเข้าใจว่าบางทีเเล็กๆน้อยๆก็ต้องปล่อยให้ผ่านไป ตอนหลังเขาเจอพ่อค้าทาสที่ทำร้ายและลักพาตัวเขา แต่จำเป็นต้องใช้งานคนคนนี้ เขาก็เลือกจะทำตัวเป็นมืออาชีพ ปล่อยผ่านความแค้นแต่หนหลังไปก่อน
-สาเหตุที่ในฝันโซฟอสเป็นห้องสมุดแอตโทเลียเพราะที่นั่นเขาไม่เคยไป ห้องสมุดซูนิส เขาเคยเข้าไปอยู่แล้ว ต้องสมุดเอ็ดดิสก็เคยเข้าไปตอนอยู่กับเจ็น
-เอาเข้าจริงโซฟอสได้คบกับเอ็ดดิสแบบเห็นตัวเป็นๆใช้เวลาน้อยมากเลยนะไม่กี่เดือนในเล่มแรก แล้วก็จากกันส่งจดหมายคุย จากนั้นก็สงครามเลิกติดต่อไปเกือบสามปี แล้วมาเจออีกทีที่เเอตโทเลียแล้วก็ตัดสินใจแต่งงานเลย
-ปืนที่โซฟอสได้สองกระบอก สุดท้ายแล้วอาจไปแขวนห้อยอยู่ที่เสาเตียงโซฟอสกับเอ็ดดิสหลังการแต่งงานก็ได้555
เล่มห้า Thick as Thief
-คอสติสตกบ่อน้ำแห้งๆที่สูงพอควร คาเม็ทตามมาช่วยไว้ แปลกใจที่เขาไม่เป็นอะไรเลย นั่นเพราะท้ายเล่มสาม คอสติสให้สัญญาว่าจะรับใช้ยูเจนิดิสและเทพของพระองค์นั่นทำให้เขาปลอดภัยจากการตกจากที่สูง (ยกเว้นจะถึงคราวจริงๆ)
-มีตอนที่ชาวแอตโทเลียโยนดาบให้คาเม็ท แล้วคาเม็ทไม่กล้าจับขึ้นมาสู้ พอคอสติสจัดการพวกนักฆ่าจนหมดแล้ว คอสติสสงสัยว่าทำไม คาเม็ทตัวสั่น บอกว่า "เจ้าไม่รู้หรอกว่าทาสที่จับของมีคมเกินกว่ามีดทำครัว หรือเพียงแต่เพ่งมองมันนานเกินควรจะโดนลงโทษยังไง"น้ำเสียงสั่นเครือ จนคอสติสเห็นสภาพแล้วต้องมากอดปลอบใจพร้อมทั้งขอโทษที่ไม่เคยคิดถึงประเด็นนี้มาก่อน มันช่างอบอุ่นใจ
-ในเล่มนี้มีนิทานคู่ขนาน เทพโบราณของดินแดนมีดส์มาช่วยคาเม็ทกับคอสติสไว้สองครั้ง เราก็เพิ่งรู้นะ เพราะตอนหลังปรากฏว่าไม่ใช่คนของเจ็น แล้วช่วยเสร็จปุ๊ปก็หายตัวไปเลย คาดว่าที่ช่วยเพราะคาเม็ทเป็นคนเล่าเรื่องที่จะสานต่อตำนานต่อไป พ่อค้าไวน์ที่ช่วยพาคาเม็ทออกนอกเมืองคืออิมากุก เราอ่าน อิมมากุก แบบ immortal อะไรแนวนั้น how are people pronouncing their names? My best guess is "I'm a cook" for Immakuk and "In a car" for Ennikar. พ่อค้าอูฐที่บอกให้กลับไปช่วยคอสติสคือ เอ็นนิก้า แต่ก็สงสัยนะคนพากษ์อเมริกันไม่อ่าน ไอ้มาคัค อะไรงี้เหรอ555 เรื่องเล่าคู่ขนานไปกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ถ้าไม่คิดอะไรมันก็เป็นแค่นิทานสนุกๆ
-อ่านเจาะอีกรอบ มีหลายร่องรอยเลยที่บอกว่าเด็กหนุ่มที่ขัดรองเท้าในเรื่องเล่าของคาเม็ทคือเจ็น ตั้งแต่ชอบเดินเล่นในสวน บอกว่าองครักษ์ราชินีไล่ตามเขาด้วยปืน ลายมือแย่ ส่งบทกวีมาอีกรอบให้คาเม็ท แต่ไม่แน่ใจว่าคอสติสรู้ไหมหรือเพิ่งรู้ตอนหลัง
-เรื่องแท้ง คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง เป็นการสร้างสมดุลของเทพเจ้า อย่างที่ท้ายเล่มสองเจ็นเคยอยากได้มือคืนมา แต่เทพตอบว่าเจ้ายังมีอะไรจะเสียได้อีกเยอะแยะ ในเล่มห้าชีวิตเจ็นค่อนข้างแฮปปี้ เมียรัก เอ็ดดิสกับโซฟอสก็เชื่อใจ เอาชนะข้าราชสำนักได้แล้ว การเสียลูกก็อาจจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ตามธรรมชาติ
-เจ็นเป็นคนที่รู้จักใช้งานคน คาเม็ทถามว่าทำไมใช้คอสติส เจ็นตอบว่า เป็นเพราะคอสติสเป็นคนซื่อสัตย์แล้วก็ไม่โง่ ต่อให้คนที่เก่งเป็นสองเท่าของคอสติสไปทำงานนี้แทน เจ้าคงจะหนีไปก่อนจะมาถึงแอตโทเลีย การทำงานแบบนี้ต้องใช้ความไว้วางใจ
-อ่านถึงเล่มนี้ก็ยังรู้สึกว่าเจ็นเป็นวายร้าย แต่เป็นวายร้ายที่ซื่อสัตย์ อย่างน้อยเขาก็พยายามขอโทษเมื่อตัวเองทำผิดหรือหลอกคนอื่น ถามว่าเจ็นเป็นแอนนักซ์แล้วจะเข้าด้านมืดไหม เจ็นเคยคุยกับราชครูแล้วพบว่าราชครูนั้นมีแนวคิดที่เห็นแก่ชาติของตัวมากไปหน่อย พร้อมจะยอมเสียดินแดนอื่นไปให้หมาขย้ำถ้าทำให้ซูนิสปลอดภัย ตอนนี้เจ็นไม่ใช่คนที่จะคำนึงถึงแต่เอ็ดดิสอีกแล้ว แอตโทเลียเป็นดินแดนของภรรยา และซูนิสก็เป็นดินแดนของเพื่อน ทำให้ความรับผิดชอบของเขาหนักขึ้นไปอีก อย่างน้อยคือเขามีความตั้งใจที่ดีที่จะรักษาเอกราชของสามดินแดนไว้ แต่นั่นต้องแลกมาด้วยอะไรล่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [