รำพึงรำพัน ก่อนวันสิ้นปี

ปี 2012 กำลังจะผ่านไปแล้ว  

ปีนี้เป็นปีที่ฉันรู้สึกว่าผ่านไปเร็วมากค่ะ ซึ่งนั่นแปลว่ามันผ่านไปด้วยดี เพราะถ้าเราเป็นทุกข์ เวลาจะผ่านไปช้ามาก  

ว่ากันตามจริงแล้ว ปีนี้เป็นปีที่ชวนเหนื่อยมาก งานประจำเยอะอย่างที่ไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน จนฉันต้องหอบกลับมาทำที่บ้านเป็นประจำ  

แค่เอามาทำในวันหยุดนั่นยังน้อยไป หลายครั้งฉันต้องทำงานแบบดึกมากจนเกือบเช้า หรือบางทีก็เช้าเลย โชคดีที่ตอนนี้ฉันได้โน้ตบุ้กของออฟฟิศมาใช้งาน แถมยังใช้เน็ตเวิร์คของออฟฟิศผ่านทางไฮสปีดอินเตอร์เน็ตได้ด้วย เลยทำงานโต้รุ่งที่บ้านได้ (แน่ใจนะว่าโชคดี)  

ทั้งที่เหนื่อยกายมาก แต่ฉันกลับไม่เหนื่อยใจเลย ซึ่งผิดกับเมื่อสองปีที่แล้วที่งานไม่หนักเท่านี้ (ตอนนั้นรู้สึกว่าหนักมาก เพิ่งรู้ว่าหนักได้อีกก็ตอนนี้แหละ) ฉันมีอารมณ์น้อยเนื้อต่ำใจ จนทำงานไปร้องไห้ไปเลยแหละ เพราะรู้สึกว่าตัวเองทุ่มเททำงานมาก แต่ไม่ได้ผลอย่างที่หวัง อารมณ์ดราม่าแบบนางเอกถูกรังแกเข้าครอบงำเป็นระยะๆ 

แต่ทั้งที่น้อยใจ แต่ก็ยังตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไป พร้อมกับที่หวั่นใจว่าทำเต็มที่เสียยิ่งกว่าเต็มที่แล้วถ้าไม่มีใครเห็นค่าอีกล่ะ จะเป็นยังไง  

ในที่สุดความพยายามก็เป็นผล มีคนเห็นค่า ความยากลำบากในวันนั้น ทำให้ได้ผลที่ดีในตอนนี้ (ซึ่งดีแบบไม่ได้คาดหวังมาก่อน) สิ่งที่ดีที่สุดก็คือ…  

ฉันอดทนทำงานได้มากกว่าเดิม และคิดได้ว่า คงไม่ใช่ทุกสิ่งที่เราทำที่จะมีคนเห็นค่า แต่ไม่อย่างไร เราก็ได้ฝึกฝน และได้เรียนรู้จนพร้อมจะเผชิญอุปสรรคที่ยากกว่าเดิมได้อีก  

ปีนี้เป็นปีที่งานประจำ (เยอะและ) ดี พอมาถึงงานอดิเรกก็ถือว่าน่าพอใจค่ะ   

ปีก่อน ค่อนข้างด้อยออกเรื่องสั้นได้แค่เรื่องเดียวเอง ส่วนเรื่องยาวก็ยังแก้ไม่ผ่านสักที พอมาถึงปีนี้ฉันก็แก้นิยายจนผ่าน ได้ออก ‘รักแท้ในคืนหลอกหลอน’ แถมยังออกเรื่องสั้นได้อีกสองเรื่องแน่ะ นั่นคือ ‘วันล้างใจ’ ใน ครสด. 35 กับ ‘สุด (ทาง) ที่รัก’ ใน ครสด.36 เรื่องหลังนี้ถือว่าเกินความคาดหมาย ได้ บ.ก. กระตุ้น จนเค้นพล็อตออกมาจนได้  

พอมาถึงเรื่องสุขภาพ ฉันว่าไม่ค่อยดีค่ะ ไหนจะพักผ่อนน้อย (ก็ทำงานโต้รุ่งอยู่เรื่อย) ออกกำลังน้อย (โทษใครไม่ได้ ขี้เกียจเอง) แล้วยังมีอาการป่วยซึ่งไม่ถือว่าหนักหนานัก (มั้ง)  

ระดับน้ำตาลยังเกินอยู่ แม้จะเลิกของหวานไปแล้ว ถ้ายังไม่ออกกำลังกายให้มากขึ้น คงไม่ดีขึ้น  

เส้นเลือดขอดที่ขา กำลังรักษาอยู่ เกี่ยวพันกับน้ำหนักตัวอยู่ดี จำเป็นต้องกินให้น้อย ออกกำลังกายให้มากค่ะ  

เรื่องเงินเรื่องทอง มีใช้ไม่เดือดร้อน ตามประสามนุษย์เงินเดือน อาจจะไม่มากมายเท่าหลายๆ คน แต่เมื่อคิดว่ายังมีคนอื่นลำบากกว่าเราอีกตั้งมาก ก็ลด ละ เลิก ความคิดอิจฉา จิตริษยา ได้ค่ะ  

พร่ำเพ้อถึงเรื่องปีนี้มาพอแล้ว (ยังจะมีใครทนอ่านอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้) ก็มาว่ากันถึงปีหน้าค่ะ  

ปีหน้า ฉันตั้งใจว่าจะทำงานให้ได้ผลงานมากขึ้น โดยใช้แรงงานให้น้อยลง (พูดง่ายทำยาก)  

พักผ่อนให้มากขึ้น กินให้น้อยลง ออกกำลังกายอย่างเหมาะสม (ยากกว่าเรื่องทำงานอีก)  

ออกนิยายให้ได้สองเรื่อง (กำลังเขียนอยู่ทั้งสองเรื่อง) จะไหวมั้ยเนี่ย  

แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ จะเอาอะไรนักหนากับชีวิต 

Create Date : 29 ธันวาคม 2555		3 comments
Last Update : 29 ธันวาคม 2555 22:05:46 น.
Counter : 7953 Pageviews.
Share Tweet