BlogGang.com : : ChadChad : NavyFrog Trail Challenges 2019. ปี2 The Reverse ภาคต่อ(3)

NavyFrog Trail Challenges 2019. ปี2 The Reverse ภาคต่อ(3)

ภาคต่อ(3) NavyFrog Trail Challenges 2019 ปี2 The Reverse.

ช่วงลงเขา เส้นทางแออัดด้วยจำนวนนักวิ่งที่ประคองตัวเองลงในช่องทางที่แคบและชัน มีเสียงตะโกนขอทางมาจากข้างหลัง
...ขอทางครับ ขอแซงทางขวาครับ 50K มาครับ...

เป็นครั้งแรกที่ได้ยินนักวิ่งระยะ50K วนเข้ารอบที่2 มาขอแซง ราวๆ กม. 8-9 ของผม (ระยะ50k จะวิ่ง 25k 2รอบ โดยปล่อยตัวตั้งแต่3ทุ่ม)

บันดานักวิ่งที่กำลังออรอคิวไต่ลงก็หลบทางให้ มันเป็นมารยาทของนักวิ่งที่ต้องหลบให้คนที่เร็วกว่า ให้เขาได้ไปก่อน ผมถือโอกาสนี้แหละครับ
เกาะนักวิ่ง50k เพื่อหนีออกจากกลุ่มนี้ไป เสียงขอทางก็ดังเป็นระยะ
... ขอทางให้50ด้วยครับ ...
... ขอทางให้50ด้วยครับ ...
... ขอทางให้50ด้วยครับ ....
แหวกทาง แซงฝูงชนไปเรื่อย

เมื่อแซงผ่านกลุ่มนี้ได้ ผมก็ปล่อยให้ขาแรง50k เขาไปตามเสต็ปของเขา
ผมก็ไปเรื่อยตามกำลังที่มี
การจราจรของนักวิ่งบนเขาก็ไม่ต่างอะไรกับรถบนถนนมิตรภาพช่วงเทศกาลสงกรานต์ครับ จะติดเป็นระยะตามจุดต่างๆ

ผ่านกลุ่มนั้นมาได้ไม่นาน ก็มาเจอกลุ่มใหม่ดักหน้าอีก ไม่ได้อยากไปเร็ว แต่ก็ไม่อยากเกาะติดอยู่ในกลุ่ม เอาไงดี อยากแซง อยากแซง ทันใด
@@ มุก50มันแว๊ปขึ้นมาในหัว เอามั่งโว้ย @@
... ขอทางให้50ด้วยครับ...
....ขอทางให้50ด้วยครับ...
หลายคนพยายามเบี่ยงหลบให้จนทะลุผ่านมาได้
แต่มีเสียงหนึ่งตะโกนถามไล่หลังผมมา 50K เหรอครับ???
ผมตะโกนตอบหลับไป ... "เปล่าครับ ผม50ขวบเองครับ" ขอบคุณที่ให้ทางครับ
โชคดีนะครับ ตอบแบบให้กำลังใจกลับมาถึงผมอีกครั้ง
เช่นกันครับ ผมส่งคืนตามมารยาทแต่ออกจากใจ

การคลานลงเขายังคงมีอยู่เป็นระยะ
คราวนี้ของจริงครับ กลุ่มใหญ่ไม่แพ้กัน มาออกันเป็นคอขวด จุดนี้ไม่มีเชือกให้ได้จับได้โหน อาศัยเหนี่ยวต้นไม้กับรูดลำไผ่ประคองตัวเองลงตามโขดหิน.... มีเสียงขอผ่านมาจากข้างหลัง
... ขอโทษครับ ขอทางด้วยครับ
... ขอโทษครับ ขอทางด้วยครับ
ผมหันกลับไปมอง เห็นชายร่างฉกรรจ์3คนมาด้วยกัน ผมเลยถามไปว่า 50k
เหรอครับ พร้อมกับเบี่ยงตัวหลบทางให้
เสียงตอบกลับจากสุภาพบุรุนายหนึ่งตอบกลับมากว่า..."เปล่าครับ พวกผมอยู่ในทีมอารักขา คุ้มกัน ครับ" ...
เท่านี้แหละทางโล่งเลย บุรุษทั้ง3วิ่งหายไปกับความมืดอย่างรวดเร็ว

ผมคิดในใจขบวนVVIP คงนำหน้าผมอยู่ไม่ไกล แต่ผมคงไล่ไม่ทัน อยากวิ่งแบบที่เราไหว

พอหลุดเขาลงมาถึงถนนดำ มันเป็นเส้นทางที่ทุกคนในคืนนั้นไฝ่ฝันหา
อยากจะได้ทางวิ่งเรียบๆ แต่พอมาถึงสองขาไม่มีปัญญาวิ่ง อยากเดินบนทางลาดยางเรียบๆให้นานๆ ให้เท้าได้พักร้อนบ้าง

2เท้าได้สัมผัสทางเรียบเพียง200เมตรเส้นทางก็เปลี่ยน ลงข้างทางอีกแล้ว เดินเข้าป่าละเมาะ ทะลุเข้าดงยูคาลิตัส ถึงจุดนี้ผมจำได้ว่า ผ่านป่ายูคาลิปตัสแล้วจะเป็นสนามยิงปืน แล้วเดินสลับวิ่งย้อนสนามยิงขึ้นไปจะเป็นจุด check point กม14 และเป็นจุดบริการน้ำ อาหาร เครื่องดื่ม ผลไม้ เกลือแร่และห้องน้ำ

ผมใช้เวลาเป็น10นาทีสำหรับการซักล้างเสื้อรัดกล้าม ผ้าบัฟ ที่คลุกดินจากที่สะดุดตอล้มหัวคะมำบนเขา ล้างเนื้อตัวเสร็จสรรพก็มาใช้บริกาอาหาร เติมน้ำตุนเต็ม2ขวด ข้าวต้มมัด1กลีบกลืนผ่านลำคอตามด้วยน้ำเย็น แตงโม2ชิ้นหลุดผ่านลำคอไปย่างรวดเร็ว น้ำเกลือแร่สีแดง1แก้ว ตามด้วยข้าวเหนียวปิ้งอีกห่อแบบต่อเนื่อง เหมือนติดบนเขามา5วันไม่ได้กินอะไรเลย ปิดท้ายด้วยกล้วยหอมอีก1ลูก ทั้งหมดนี้เข้าไปรวมอยู่ในกระเพาะผมในเวลาไม่ถึง5นาที

..เวลาขณะนั้นตี4 กับ2นาที ดูจากหน้าปัทนาฬิกาบนข้อมือผมเอง เหลือระยะทางอีก11-12กม ซึ่งเป็นเขาอ่อนๆ ทางราบ และลงเขา มากกว่าขึ้นเขา คาดว่าจะจบได้ไม่เกินตี5ครึ่ง
คว้าน้ำเย็นอีกแก้วถือวิ่งเยาะๆ ออกจากจุดบริการน้ำ

โปรดติดตามภาคต่อ(4) ในโพสต์ถัดไปครับ

Create Date : 08 เมษายน 2562

Last Update : 8 เมษายน 2562 23:37:21 น.

0 comments

Counter : 249 Pageviews.