www.facebook.com/ibehindyou
ทุก comment ที่คุณให้มา ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้สนุกกับการเขียน blog แล้วอ่านอยู่คนเดียว
ทุก comment ที่คุณให้มา ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้สนุกกับการเขียน blog แล้วอ่านอยู่คนเดียว 
)
....หนังเริ่มต้นตั้งท่าได้เข้าทีกับฉากเปิดเรื่องและอุบัติเหตุบนรถไฟ ทำให้ผมนั่งดูในห้องพร้อมกับขมวดเกร็งระบบประสาทพร้อมจะกรี๊ดคาบ้านกลางดึก ผมรอพร้อมกับหยิบขนมมากินรอบแล้วรอบเล่าสลับกับเดินไปเปิดเน็ตรอเพราะอารมณ์ของหนังมันประมาณ ใกล้ละๆ อยู่หลายรอบแล้วมันก็ แบร่ จบลงทันทีโดยไม่มีศิลปะการหลอกแม้แต่น้อย เป็นการหลอกที่ซ้ำซากจำเจจากผีรุ่นเก่าๆที่เคยหลอกคนในหนังเอเชียมาแล้ว(ไม่มีฉากไหนที่คนชอบดูหนังผีจะไม่เคยเห็นมาก่อน) การวางจังหวะมาหลอกคนก็ทำได้เหมือนขาดจิตวิทยาการหลอก 
... เนื้อเรื่องเหมือนจะมีเป้าหมาย ไหงกลางๆเรื่องถึงปลายๆเหมือนไปไม่เป็นวนไปวนมาพร้อมกับรวบรัดตัดตอนจบแบบประทับใจผมมากที่ผมจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อเสียที น่าเสียดายทั้งที่พล็อตหนังน่าจะเล่นอะไรได้มากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องข้อจำกัดของสถานที่หรือการแยกได้ยากระหว่างคนกับผี 
...แม้ผมจะชอบสาวหมวยแก้มยุ้ยในหนังแต่ดูเรื่องนี้แล้วก็พบว่าหน้าใสๆจะไว้ใจได้กา เธอเล่นสีหน้าแบบเดียวกันตลอดเรื่องเลย คือผมแยกไม่ออกเวลานางเอก เจอผี / พ่อตาย / เศร้า / ครุ่นคิด ฯลฯ ไม่เกิดความผูกพันกับนางเอกชนิดถ้าเธอตายก็ไม่ว่ากัน
...เวลาถ่ายภายในรถไฟหรือถ่ายฉากที่ไม่มีผี บรรยากาศก็น่ากลัวดีแต่พอจะใส่เอฟเฟคต์ในฉากผีๆทั้งหลายหรือฉากรถไฟหลอมใจเป็นหนึ่ง มันดูหลุดมิติไปเป็นคนละเรื่อง ความน่ากลัวหดทันทีเมื่อผีโผล่หรือโชว์เอฟเฟคต์
..."อะไรกันนี่ ผีผู้ร้ายนั่นมาทำอะไรจึ๊กๆจั๊กๆที่หัวรถไฟ อ้าวพ่อมา อ้าวจบแล้วเหรอ" ผมแยกความรู้สึกตัวเองไม่ออกว่าจะซึ้งดีหรือสยองดีหรือเซ็งดี
ความเห็นของคุณมีประโยชน์กับผู้อ่านคนถัดมา คำทักทายของคุณเป็นกำลังใจให้ผู้เขียน คำติชมหรือคำแนะนำของคุณจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพัฒนาหากคุณเข้ามาอ่านครั้งถัดไป 
.gif>
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 71 คน [
สงสัยรอดูแผ่นดีก่า
=)