มาวันนี้ทำไมเค้าอยู่ไทยก็ไม่รู้ได้ ... นั่นหน่ะสิ เห็นเพื่อนบอกว่าทำเพลงอยู่ เพื่อนมาร์คที่น่ารักอุตส่าห์ไปลากเค้ามาให้ เราเลยอุตส่าห์ใจกล้าหน้ามึนอย่างมากบอกไปว่า "I love your song!!" "I have your CD at home!!! " ... ด้วยสำเนียงไทยสุดฤทธิ์ เค้าทำหน้างงเล็กน้อย ( ภาษาชั้นคงห่วยมากเลยหว่ะ) ก่อนจะตอบเป็นภาษาไทยชัดแจ๋วว่า "ขอบคุณครับ" และมาเต้นด้วยเล็กน้อยก่อนจะขอตัวกลับ ยังอุตส่าหน้าด้านขอเชคแฮนด์อีกซักที XD ดูดีทีเดียวเลย เป็นสุภาพบุรุษ ม่ายช่ายแบ๊ดบอยมั่วมึนน เช้าวันต่อมาเป็นเช้าทีดีมากวันนึง เล่นเอายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทั้งวัน ...ถ้าไม่นับอาการเมาค้างนะ
แล้วก็มานั่งคิดว่า ความจริงก็ไม่บ้า Moffats เท่าไหร่หรอก เพลงก็ไม่ได้เพราะ แค่คิดถึง "ช่วงเวลา"และ"เหตุการณ์" ที่แวดล้อมเพลง I Miss you like crazy ต่างหาก
ช่วงเวลาที่ครูนั่งแกะเพลงให้ฟังทีละประโยค เปิดเพลงแปลให้นักเรียนฟัง ช่วงเวลาที่เพื่อนไปร้องเพลง I Miss you like crazy หน้าห้อง เพื่อนเป่าปากเปี๊ยวป้าวให้กำลังใจ ช่วงเวลาที่เรายังใส่ชุดม.ปลาย ผูกไทด์ ถักเปีย ต้องเคารพธงชาติทุกเช้า ช่วงเวลาที่เรายังเล่นบอลลูน ปลาเป็นปลาตาย แอบครูกินมะม่วงน้ำปลาหวาน หรือเงาะกระป๋องหลังห้อง ช่วงเวลาที่มีโรงเรียนเป็นเกราะป้องกันให้เราปลอดภัยจากโลกภายนอก ช่วงเวลาที่เพื่อนทุกคนมีอนาคตที่สดใสเจิดจ้ารออยู่ มีความฝัน ความเยาว์วัยและอ่อนโลก ช่วงเวลาที่เรารักเพื่อน คิดยังไงก็ทำยังงั้น มาเรียน เล่นกับเพื่อน ทะเลาะกัน นินทา ร้องไห้ กลับบ้าน ... ชีวิตมีแค่นี้แหล่ะ สุขจริงนะเออ ช่วงเวลาที่เราไม่ต้องคิดซับซ้อนอะไรมากมาย รู้น้อยกว่านี้ซึ่งทำให้โลกดูสว่างสดใส อบอุ่น และดีงามกว่าที่มันเป็น
ด้วยความที่กลัวเชยจึงรีบ search google หารายละเอียดวงนี้ทันที ค้นเจอรูปจิ๋วๆ หนึ่งใบ ดูยังไงก็ไม่รู้หรอกว่า Mr.Clint อะคนไหน 555+ ส่วนเพลง I Miss you like crazy รู้สึกจะเคยฟังนะครับ จำได้เลือนๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ทำไมน้องสาวสุดเลิฟเจ๊ ชอบวงนี้จะเป็นจะตายตั้งแต่ม.ต้น ไม่มีบุญได้เจอตัวเป็นๆ ใกล้ๆแบบนี้มั่งฟระ
แล้วอีกอย่าง สะกดว่า The Moffatts ตะหาก
อายมั้ยๆ 555+
ตอนอยู่โรงเรียน อะฮั้นซดมาม่าหลังห้องเรียน แย่งกะเพื่อน บวกกับแอบครูกันหนุกหนาน จนถึงวันนี้ก็ยังไม่เคยกินมาม่าได้อร่อยเท่านั้นอีกเลย
:)