bloggang.com mainmenu search
Florida Trip
" The bird of paradise alights...
  only upon the hand that does not grasp. "
-- John Berry

สกุณาเหิรร่อนร้อง..........ระบำ
กางปีกโผดื่มด่ำ.............แผ่นฟ้า
อิสระสิ่งนี้สำ-................คัญยิ่ง
จึงมิคิดจับคว้า...............แผ่นพื้นผืนดิน

น่าแปลกที่การเดินทางของฉันมักจะมาอย่างไม่ค่อยได้คาดฝันเท่าไรนัก การเดินทางคราวนี้เป็นการเดินทางไกลครั้งแรกที่ต้องควักกระเป๋าเอง (ปกติบินฟรีตลอด อิอิ) สาเหตุมาจากคุณแม่อยากไปเยี่ยมพี่ๆ น้องๆ ของคุณแม่ ที่ Florida และพอดีญาติผู้พี่ พี่สาวแสนดีที่สนิทกับทางบ้านฉันคนหนึ่งจะมีงานแต่งงานที่นั่น



นกเอยกางปีกกล้า..............โบยบิน
ไปสุดท้องที่ถิ่น..................แห่งหล้า
เพริศแพร้วแทบเกินจินต์......จักหยั่ง
กลับพบเพียงอ่อนล้า...........ไขว่คว้าเกินตน?

การเดินทางคราวนี้เป็นการนั่งเครื่องบินที่ยาวนานที่สุดของฉันก็ว่าได้ เริ่มออกจากสนามบินสุวรรณภูมิที่แสนสวยงามน่าประทับใจ แต่ด้วยความที่บินกับ United Airlines + Continental Airlines เลยโดนค้นกระเป๋าละเอียดพิเศษ แล้วบินตรงสู่สนามบินนาริตะที่ทันสมัยและน่ารัก แล้วก็ไปเปลี่ยนเครื่องอีกทีที่นัวร์ค (Newark) ที่แสนจะวุ่นวายและไร้ระเบียบพอควร (คงเพราะมาตรการป้องกันผู้ก่อการร้ายเพราะเป็นสนามบินระหว่างประเทศขนาดใหญ่ใกล้ๆ นิวยอร์ค) แล้วก็มุ่งสู่ Fort Lauderdale ที่ Florida



จึงพบว่าที่แท้..................ใจคน
ความสุขทุกข์ใช่ทน..........เก็บไว้
แสวงสิ่งนอกจน...............เหนื่อยหน่าย
ทราบมิอาจเทียบได้..........เท่ารู้ปล่อยวาง


ครั้งแรกที่ไปถึงรู้สึกว่าอเมริกาฝั่งนี้ดูสวยงามกว่าฝั่ง California อาจเป็นเพราะแสงไฟอันสว่างไสวไปทั่วไม่มีแถบรกร้างดูตระการตาตัดกับท้องทะเลอันเงียบสงบ กับสภาพบ้านเมืองที่ดูไม่เป็นสี่เหลี่ยมๆ แบบฝั่งตะวันตก เลยรู้สึกถึงความอบอุ่นกันเองมากกว่า Florida ทางตอนใต้นี้เป็นเขตที่อากาศใกล้เคียงกับเมืองไทยแต่ดีกว่าคือบรรยากาศดูใสๆ กว่ามากไม่มีฝุ่นควันไม่แปลกใจเลยที่บรรดาเครือญาติของฉันย้ายถิ่นฐานกันมาที่นี่กัน



อิสระนั้นที่แท้.................เบาบาง
เพียงแค่รู้จักวาง..............ปล่อยฟ้า
แล้วคลี่ปีกออกกาง..........อย่างสุข
ยามผกผินบนหล้า...........ไม่ต้องไปไกล

เช้าวันรุ่งขึ้นพวกเราตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมุ่งหน้าไปร่วมงานหมั้นที่วัดไทยใน Miami บรรยากาศงานเหมือนยกเมืองไทยมาที่นี่อย่างไรอย่างนั้น ไปแล้วไม่ค่อยรู้สึกว่าอยู่ต่างถิ่นเท่าไหร่เพราะญาติที่รู้จักเต็มไปหมด เสียดายที่วันนั้นใช้กล้องถ่ายรูปตัวที่ยกให้คุณแม่และคุณแม่ของไร้นามก็ยังอยู่ที่นั่น เลยไม่ได้เอาภาพกลับมาที่เมืองไทย (ภาพใน blog ถ่ายมาด้วยกล้องวีดีโอที่ความละเอียดไม่สูงนัก เลยไม่ค่อยชัดเหมือนปกติ)



เสรีภาพทราบได้.............ทางใจ
ตรึงติดแล้วปล่อยไป........สุขแท้
จะยึดเหนี่ยวสิ่งใด............กันเล่า
ล้วนแต่อนิจจังแล้............รูปไร้ใช่นิรันดร์


เย็นวันนั้นก็ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์เรื่องร่างกายมนุษย์ เป็นการแสดงอวัยวะสำคัญต่างๆ ของคน (ศพจริงเอามา staff ให้ดูเป็นส่วนๆ) ซึ่งดีมาก ได้เห็นกระดูก กล้ามเนื้อ เส้นเลือด ฯลฯ พร้อมการทำงานของส่วนต่างๆ ที่ปกติ และผิดปกติ ตกเย็นพวกเราก็ไปทานอาหารที่ร้านของญาติอร่อยสุดๆ สมแล้วที่ฝรั่งยังมาเข้าคิวคอย วันรุ่งขึ้นตื่นเช้ามาก็ไปเดินเล่นกับเป็ดริมทะเลสาบแถวบ้านพักแล้วก็ไป shopping แล้วก็แต่งตัวเตรียมเพื่อให้สมกับงานแต่งแสนหรู (ค่าจัดเลี้ยงตั้งคนละ $300
Create Date :26 ธันวาคม 2549 Last Update :27 ธันวาคม 2549 8:07:08 น. Counter : Pageviews. Comments :30