bloggang.com mainmenu search
Vienna #2

ชมเมืองเก่าเคล้าภาพทราบความสุข
ปลดเรื่องทุกข์ปล่อยไปให้เลือนหาย
แล้วแย้มยิ้มอิ่มใจใสสบาย
สิ่งวุ่นวายคลายวางพลางยินดี


บล็อคกรุงเวียนนาชุดที่สองขอเปลี่ยนบรรยากาศจากปราสาทราชวังมาเป็นภาพวิวตัวเมืองและชีวิตผู้คนนะคะ ที่จัดแยกกันไว้ตามหมวดหมู่ภาพ (โดยไม่เรียงลำดับวันที่เที่ยวเหมือน blog ก่อนๆ) เพราะตอนจัดภาพพบว่าแต่ละภาพที่ประกอบด้วยผู้คนจะเหมือนมีจังหวะชีวิตและเรื่องราวในตัวมันเอง


ช่วงชีวิตหลายคนค้นหาฝัน
บ้างตั้งมั่นฝันเพลินเติมแต้มสี
วาดชีวิตงดงามตามอย่างดี
เพื่อให้มีสิ่งมั่นให้ฝันตาม


สิ่งที่ฉันพบเห็นมีหลากหลาย บางคนเดินทางทำโน่นทำนี่โดยไม่สนใจใคร บางคนก็หยุดอยู่กับที่เหมือนกำลังรอใครอยู่ บางคนก็ทำมาหากิน บางคนก็มาเดินเล่นกับน้องหมาพักผ่อนหย่อนใจ ภาพเหล่านี้มักเห็นได้ในเมืองใหญ่ๆ หลายเมือง และภาพเหล่านั้นกำลังเล่าถึงวิถีชีวิตของผู้คน


บ้างก็เดินเพลินใจไม่วาดฝัน
ด้วยเชื่อมั่นในตนไม่ค้นถาม
มองโลกสวยสดใสด้วยใจงาม
อบอุ่นท่ามกลางชนคนฝันเพลิน


สิ่งที่ชอบอีกอย่างนอกจากผู้คน ก็คือความใส่ใจในบรรยากาศของเมือง ตามภาพด้านบนและด้านล่างบางภาพ เพื่อนๆ จะได้เห็นตึกที่กำลังถูกบูรณะถูกคลุมด้วยผืนผ้าใบขนาดใหญ่เขียนลวดลายตึกที่กำลังทำอยู่ด้านในเพื่อให้ผู้มาเยือนไม่ต้องเสียทัศนียภาพไปเพราะการบูรณะ/ก่อสร้างในตัวเมือง


แต่จะมีผู้ใดเปี่ยมใจฝัน
ด้วยมุ่งมั่นฝันใฝ่น่าสรรเสริญ
เป็นแสงหนึ่งน้อมนำทำทางเดิน
จนคล้ายเชิญมวลชนค้นฝันตาม


งานศิลปะสดๆ ตามทางเดินเป็นอะไรที่น่าสนใจ บางคราวฉันรู้สึกว่างานแบบนี้ดูสวยงามและมีชีวิตชีวายิ่งกว่างานแสดงในพิพิธภัณฑ์บางภาพเสียอีก หรือไม่แน่ว่าในอนาคตภาพเหล่านี้อาจกลายเป็นภาพที่มีคุณค่ามากมายก็อาจเป็นได้


นี่แหละหนาเรื่องราวของชีวิต
ขีดลิขิตให้คนต้องมนต์ถาม
ว่าเกิดมาทำไมมีรูปนาม
ร้อยหลอมสร้างนิยามของตัวตน


มีของแปลกๆ หลายอย่างที่ฉันยังไม่เคยเห็นมาก่อนที่กรุงเวียนนา ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้พันธุ์แปลกๆ คุณลุงโมสารทใจดีตรงโน้นตรงนี้ ศิลปะร็อคโคโค่ซับซ้อนเต็มไปหมด ผู้คนดนตรีกวีงานศิลป์


จึงยึดติดว่าตนต้องมีฝัน
จนมุ่งมั่นไขว่คว้าอย่างสับสน
หารู้ไม่เส้นทางของผู้คน
ล้วนไม่พ้นสุดทางที่เดียวกัน


สิ่งที่ไม่ได้ถ่ายรูปมาดีๆ แต่อยากจะชื่นชมอีกอย่างก็คือช็อคโกแลตอร่อยๆ ของที่นี่ ฉันได้ลองซื้อมาจากร้านหนึ่งย่านถนนคนเดินที่กล้องหนึ่งมี 16 แบบเป็นรูปแบบโฮมเม็ดไม่ซ้ำกันน่ารักและอร่อยมากๆ เลย


แต่ความฝันนั้นใช่ไร้ความหมาย
เพราะสุดท้ายก็ยังทิ้งเป็นฝัน
ให้ผู้คนชื่นชมผ่านคืนวัน
หากทำมันให้เห็นเป็นเรื่องราว


ผู้คนในยุคอดีตทิ้งตึกราบ้านเรือนงานภาพเขียนงานศิลปะเอาไว้ให้ชนรุ่นหลังได้ทำความเข้าใจว่าสมัยก่อนนั้นมีความเป็นอยู่กันอย่างไร เมื่อเวลาผ่านไปสิ่งเหล่านี้ที่เป็นของธรรมดาในยุคหนึ่งก็กลับกลายเป็นของมีค่าของชนรุ่นหลังอย่างน่าสนใจ


นี่แหละหนานิยามของมนุษย์
ยากยื้อยุดฉุดฝันกลางห้วงหาว
ได้แต่แต้มแต่งภาพดุจดวงดาว
สร้างให้พราวพร่างฟ้ายามลาไป


ด้านบนเป็นภาพในโบสถ์แบบร็อคโคโค่ ส่วนด้านลางเป็นภาพในโบสถ์แบบสถาปัตยกรรมแนวโกธิค อันนึงมนๆ กลมๆ ทองๆ ซับซ้อนอลังการ ส่วนอีกอันหนึ่งสูงๆ สง่าๆ เรียบง่ายแล้วงดงาม ทั้งสองแบบคล้ายไม่มีความเหมือนกัน แต่ก็มีสิ่งที่เหมือนกันคือศิลปะทั้งสองแบบสร้างมาจากความศรัทธาที่จะสร้างสิ่งดีๆ ฝากไว้ให้ผู้คนได้ชื่นชม

ยิ้มไปเถิดอิ่มใจในภาพฝัน
เพียงรู้มั่นปล่อยวางไม่อ่อนไหว
ไม่ยึดติดเพียงสร้างอย่างตั้งใจ
เพื่อฝากไว้ให้งามตามเหมาะควร


ภาพสุดท้ายขอฝากภาพรูปปั้นที่มีชีวิตชีวา ที่มีคุณนกหลายตัวมาอาศัยเกาะนิ่งๆ จนมองคล้ายจะเป็นรูปปั้นไปด้วยกันเลยทีเดียว เป็นภาพที่ดูงดงามไปอีกแบบในเมืองที่รื่นเริงและสวยงามเมืองนี้


Create Date :14 มกราคม 2554 Last Update :15 มกราคม 2554 0:31:50 น. Counter : Pageviews. Comments :7