นอกจากการเป็นฝีหนองแล้ว ยังมีความเจ็บไข้ได้ป่วยมาเยือนผมเป็นระยะๆ เคยรู้รสของไข้ขึ้นสูงจนเพ้อ มีภาพในสมองที่น่ากลัว หากไม่ถึงกับชัก จะรักษากันไปตามมีตามเกิดด้วยยาที่คุ้นเคย บวกกับความรักความเอาใจใส่ของผู้เป็นพ่อแม่ ซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ความเจ็บป่วยทุเลาลง

ผมไม่รู้จักยาสามัญประจำบ้าน รู้แต่ว่าผมโตมากับยาแก้ไอโยคี ยาซอมป่อยใหม่ ยาทัมใจ ยาประสระบอแรด ยาแก้ท้องเสียตราตกเบ็ด ยาแดง ยาหม่อง ยาอย่างอื่นไม่มีไม่เป็นไร แต่ยาแก้ปวดท้องตราเบ็ดต้องมีประจำตู้ยาเสมอ




การเป็นฝี, ปวดท้อง, ตัวร้อนเป็นไข้ ดูจะเป็นเรื่องธรรมดา แม้บ้านเราจะเน้นหนักหนาเรื่องการกินน้ำต้มสุก ยังไม่วายถูกเชื้อโรครุกรานบ่อยๆ นอกจากนี้แล้ว มักจะเจ็บตัวจากความซน หัวโนหรือปูดนี่เป็นของธรรมดา สมัยนี้ถ้าพ่อแม่เห็นลูกหัวปูดหัวบวมคงไม่เป็นอันกินอันนอนเป็นแน่

อีกอย่างที่เด็กๆพบเป็นประจำคือมดเข้าหูเวลากลางคืน จะมีเสียงขลุกขลัก เจ็บ จนสะดุ้งตื่น วิธีแก้ไม่ยาก หาน้ำหยอดหู เดี๋ยวเดียวมดจะลอยขึ้นมา อาการแบบนี้ดูจะเป็นเรื่องธรรมดาของพวกเรา ยังสงสัยอยู่ว่ามดเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยพิสมัยหูมนุษย์เหมือนเมื่อก่อน



ผมเติบโตมาในยุคที่มีการใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืชกันแพร่หลาย ชาวสวนทดลองใช้ยาหลายยี่ห้อผสมกันแบบนึกเอาเองว่าจะปราบเจ้าแมลงที่ดื่อยาให้อยู่หมัด พวกเราเป็นกรงทดลองขนาดใหญ่ของประเทศจากแดนไกล มันมาจากความโลภของพวกเราเอง(ชาวสวนกับพ่อค้า) เมื่อสารพิษลงสู่ในแม่น้ำลำคลอง ปนเปื้อนในผักผลไม้ คนป่ายไข้ด้วยอาการเดียวกันจึงมากเป็นธรรมดา โรงพยาบาลประจำอำเภอของผม จึงได้ชื่อว่าเชี่ยวชาญในการล้างท้องผู้ป่วย

เด็กๆไม่ค่อยได้ไปโรงพยาบาล ต้องป่วยหนักจริงๆ หรือประสบอุบัติเหตุจึงไปโรงพยาบาลกัน เรามักจะไปที่คลินิคหมอสมคิด หมอสมคิดเคยเป็นหมอเสนารักษ์มาก่อน ฉีดยาได้ ความเชื่อในหมอสมคิดทำให้เราหายไข้ได้อย่างปลิดทิ้ง บางทีตอนเย็นๆ หมอสมคิดจะขับเรือเล็กไปตามบ้าน หากใครป่วยก็เรียกใช้ได้

แม้ว่าท้องถิ่นเราจะเป็นแหล่งผลิตอาหารขาดใหญ่ มีพืชผักผลไม้ป้อนคนเมืองหลวงมานับร้อยปี คัดแต่ของดีๆสวยๆเพื่อขาย ปลูกพืชเชิงเดี่ยวหวังกำไรงามๆ บางแปลงปลูกองุ่นลงทุนเรือนแสนเรือนล้าน แต่เด็กๆกลับได้รับอาหารไม่ครบหมู่ มักจะขาดสารอาหารที่จำเป็นจนเกิดฝีผุพองบ่อยๆ

การเจ็บป่วยนานาชนิดมาตั้งแต่เด็ก จนมีประสบการณ์พอที่จะหลีกเลี่ยงภัยนั้นๆได้ จะถือว่าเป็นโชคดีก็พูดได้ไม่เต็มปากครับ