ว่ากันว่า...ความรักที่เกิดขึ้นในไร่กาแฟ จะเป็นความรักที่อมตะยิ่งกว่าอมตะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใด ไม่ว่าร่างกายมลายลงความรักที่เกิดขึ้นในไร่กาแฟ จะไม่ยอมสลายตายตามไปด้วย ความรักนั้น จะยังเป็นประหนึ่งชีวิตที่ยังคงอยู่ เป็นชีวิตแห่งความรัก...ที่จะติดตามความรักที่เคยรัก...สุดขอบฟ้า...ก็จะตาม  สุดขอบน้ำ...ก็จะตาม  แม้สุดดวงวิญาณ...ก็จะยังตาม...ตาม...ตาม...

กาแฟ...รสเสน่หา  - จันทรำไพ  (สนพ.สามสี)

นิยายของคุณจันทรำไพ เป็นนิยายที่มีสำนวนภาษา สละสลวย แรกอ่านอาจจะไม่ค่อยชินนัก แต่พอได้อ่านหลายๆเรื่องเข้า มันก็ชินไปเองและชื่นชอบเป็นพิเศษ เพราะเนื้อเรื่องและสำนวนของคุณจันทรำไพจะแปลก แหวกแนวนิยายทั่วไป แต่ความหวานก็หวานไม่แพ้นิยายเรื่องไหน

เล่มนี้จบ Happy ending แต่จขบ.กลับไม่รู้สึก happy ตามไปด้วย เพราะมันเศร้าและยากที่จะเชื่อ พระเอก ได้รับมรดกเป็นไร่กาแฟ ซึ่งตนเองไม่มีความรู้ด้านนี้เลย ส่วนนางเอกเป็นนักโบราณคดีที่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องกาแฟมากมาย อ่านเรื่องนี้ทำให้ได้รับความรู้เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของต้นกาแฟ การทำไร่กาแฟ ผู้แต่งได้ใส่ข้อมูลไว้เต็มที่ เพราะคนอ่านเริ่มรู้ข้อมูลของไร่กาแฟไปพร้อมๆกับการเริ่มต้นทำไร่ของพระเอก

เรื่องที่เศร้าและยากที่จะเชื่อนั้น เพราะพระเอกมีหน้าตาที่เหมือนกับคนรักของนางเอกแทบทุกอย่าง อย่าว่าแต่หน้าตาเลย การกระทำและคำพูด พร้อมทั้งชีวิตส่วนตัวยังจะเหมือนกันอีก เหมือนคนสองคนเป็นคนคู่ขนานที่เดินกันอยู่คนละทวีป... เศร้าเพราะนางเอกรักคนรักของเธอมากมาย คร่ำครวญถึงตลอดเวลา (ตรงจุดนี้ผู้แต่งบรรยายได้กินใจมาก) แม้กระทั่งอยู่กับพระเอก จขบ.ไม่รู้ว่าจะเรียกคนรักนางเอกว่าเป็นคนรักเก่าหรือคนรักปัจจุบันดี ส่วนพระเอกก็รักนางเอกมากเหลือเกิน รักทั้งๆที่รู้ว่านางเอกยังรักคนอื่นอยู่ ยอมทุกอย่างขอให้มีนางเอกอยู่ข้างกาย จขบ.ไม่รู้ว่าจะสงสารใครดีระหว่างนางเอกและพระเอก

จขบ.รู้แต่ว่าอ่านนิยายของคุณจันทรำไพเรื่องไหนก็ตาม เป็นอันได้ตกหลุมรักพระเอกทุกเรื่องจริงๆ พระเอก-นางเอกของคุณจันทรำไพมีบุคลิกและเอกลักษณ์คล้ายๆกันและโดดเด่นเสมอ  แต่ใจจขบ.เอียงไปทางพระเอกมากกว่าอ่ะน่ะ  จขบ.ไม่ใช่คอกาแฟ แต่คิดว่ากาแฟ...รสเสน่หา มีครบทุกรสของรสชาติกาแฟ ทั้งหวาน มัน และ ขม(ปี๋)เป็นบางช่วง