Bloggang.com : whitespace : เมื่อดอกไม้เริงลมบน

เมื่อดอกไม้เริงลมบน

เรื่องสั้น เมื่อดอกไม้เริงลมบน
srijuntara

. . . เ ห ล่ า ดอกไม้.. เคยเฝ้ากลืนกินความเจ็บช้ำจากภมรที่ลวงล่อเอาน้ำหวานแล้วตีจาก ภมรส่วนใหญ่เห็นดอกไม้เป็นแค่เครื่องบำเรอความสุข เมื่อหมดหวานก็โผสู่ดอกไม้ดอกใหม่อีกดอกและอีกดอก จะควานหาภมรรักเดียวไม่หลายใจสักตัว ยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร

ดอกไม้บางกลุ่มตัดสินใจผละจากภมร ไม่สนใจการขยายพันธุ์ แต่ต่างวิ่งหาความเข้าใจซึ่งกันและกัน เพราะบ้างเข็ดขยาดภมร และบ้างหลงใหลในความงามของดอกไม้ด้วยกัน พวกเธอจึงแปลงกายเป็นผีเสื้อชมพูแทนดอกไม้และแมลงปอน้ำเงินแทนภมร

เริงร่าอยู่ในวงโคจรนานวัน.. จนโลกเริ่มยอมรับว่านี่ไม่ใช่ความรักอันประหลาด...

แต่แมลงปอบางตัวกลับวิ่งวนไปยุ่งเกี่ยวกับดอกไม้มีภมรให้เจ็บตัวเล่น ทั้งที่ดอกไม้ดอกนั้นไม่มีวันแปลงกายเป็นผีเสื้อ หรือไม่ก็แปลงกายเพียงครึ่งๆ กลางๆ ยิ่งดอกไม้นั้นไม่รู้จักพอในกลรักก็ชวนให้รวดร้าวไปทุกฝ่าย พวกแมลงปอชอบเล่นกับไฟนัก ซ้ำเหมือนภมรยุคนี้จะเริ่มทยอยยอมรับการมาเกาะแกะของแมลงปอกับดอกไม้ของตนราวไม่ถือสา บางครั้งคล้ายเหมือนยินดีต้อนรับแมลงปอเสียเต็มประดา บ้างเพราะอยากไปชิมเกสรดอกไม้ดอกอื่นๆ ดอกเดิมของเขาจึงปล่อยให้แมลงปอเข้ามาพัวพัน เพื่อตัวเองจะได้มีข้อต่อรอง บ้างก็เพียงหลอกแมลงเข้ามาในวังวนตัณหาของตนหนีความจำเจเล่นๆ

พวกดอกไม้มีภมรบางดอกก็แปลก เห็นแมลงปอเป็นเพียงอาหารว่าง ไม่ก็เครื่องเล่นยามเหงา หยิบยกเอาเหตุผลสารพันตามสถานการณ์มาเอ่ยอ้างให้ตัวได้เริงรื่นยอมให้แมลงปอดูดน้ำหวานสลับภมร เธอกระสันความรักและคงตื่นเต้นกว่ารูปแบบชีวิตเดิมๆ ถ้าไม่เล่นร้ายแรงเลยเถิดจนกฎหมายต้องมาข้องเกี่ยว สังคมก็ปลดปล่อยให้ดอกไม้เป็นอิสระเพื่อเรียกความทัดเทียมเท่าภมร เธออาจไม่เลือกโผเข้าหาภมรตัวใหม่ แต่กลับใช้แมลงปอเป็นเครื่องต่อรองกับคู่ภมรหรืออีกหลายเหตุผลที่แสนเข้าใจยาก โลกใหม่ต่างปล่อยปละละเลยกับศีลธรรมและมโนธรรม ความต้องการส่วนตัวเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่และน่าเห็นใจ

หากแมลงปอน้ำเงินที่เข้าไปพัวพันดอกไม้มีภมร โดยตัวเองยังไม่มีคู่ผีเสื้อชมพูก็คงกลายเป็นแค่รักสามเส้า แต่แมลงปอตัวใดที่มีดอกไม้ซึ่งกลายเป็นผีเสื้ออยู่เคียงข้างแล้ว เห็นทีผีเสื้อตัวนั้นคงจะชอกช้ำเป็นที่สุด

ดอกไม้บางชนิดซึ่งเห็นดอกไม้แปลงกายเป็นเครื่องผ่อนคลายอารมณ์ มีลักษณะลูกครึ่งที่มากไปด้วยความอยากลิ้มลอง อยากเล่นเกมรักทั้งภมรและดอกไม้กลายพันธุ์ ..หากเป็นพวกลูกผสมครึ่งดอกไม้ครึ่งผีเสื้อนั้น จะน่าหวาดวิตกโดยเฉพาะแมลงปอหัวโบราณหรือแมลงปออ่อนหัด แต่ก็น่าลิ้มลองสำหรับแมลงปอแปลงกายหัวสมัยใหม่ผู้ไม่ยี่หระต่อความรักมากไปกว่าการเล่นรัก ..ยิ่งถ้าเป็นพวกลูกผสมครึ่งดอกไม้ครึ่งแมลงปอด้วย ดูเหมือนจะสร้างความสับสนให้กับหมู่ผีเสื้อจนหวาดผวา แต่ก็เช่นกัน ผีเสื้อแปลงกายหัวก้าวหน้าก็อาจจะพร้อมเข้าอกเข้าใจลูกผสมครึ่งดอกไม้ครึ่งแมลงปอ พวกเธอจับคู่กันและเชื้อเชิญภมรเข้ามาเพิ่มสีสันในเกมรักอย่างน่าเสียวไส้

ส่วนผีเสื้อชมพูและผีเสื้อน้ำเงินที่จับคู่กันโดยไม่ชอบแมลงปอ แต่ที่ยังเป็นครึ่งดอกไม้นั่นก็อีก ยากนักจะทราบสาเหตุแท้ว่าเพราะเหตุใดเธอยังเลือกสัมพันธ์กับภมรอยู่ในวงจรชีวิต แทนที่ผีเสื้อชมพูจะเลือกอยู่กับผีเสื้อน้ำเงินด้วยกันเอง...

ทั้งที่เหล่าดอกไม้แปลงกายหาทางแยกตัวออกจากภมร ก็เพื่อตามหาความรักความเข้าใจโดยไม่ถูกเอาเปรียบ แต่ไยโลกของภมรและดอกไม้ที่แปลงกายกลับยิ่งมาเกี่ยวพันเป็นเกมตัณหายุ่งเหยิงกว่าเดิม จุดมุ่งหมายแท้จริงของเหล่าดอกไม้กลายพันธุ์คืออะไร.. ไฉนแมลงปอหลายตัวไม่เลือกจะอยู่อย่างสงบในโลกของตน เข้าแย่งยิงดอกไม้ของภมรอื่นอย่างไม่กลัวเกรง ทั้งภมรบางตัวก็เข้ามาวุ่นวายกับผีเสื้อและใช้ประโยชน์จากแมลงปอได้อย่างง่ายดาย ราวความสงบสุขระหว่างดินแดนนั้นเป็นสิ่งชั่วร้ายและไม่ควรเกิดขึ้น

ด อ ก ไ ม้ เ อ ย หรือเจ้าแปลงกายเพื่ออะไร เพื่อความรักจากดอกไม้ที่ไม่กลายพันธ์เช่นนั้นหรือ หรือความรักทำให้ดอกไม้ยอมแปลงกายมาก็เพื่อดอกไม้ที่ไม่ต้องการกลายร่างมารักตอบ ไยไม่เลือกดอกไม้ที่สามารถกลายพันธุ์ได้เพราะความรัก พวกแสร้งแปลงกายได้แต่ไม่ได้นั้น เธอจะทดแทนความรักและความดีที่มอบให้ไปด้วยความหลอกลวงกลับคืน

ไม่เพียงความวุ่นวายข้ามสายพันธุ์ซึ่งยังเชื่อมกันอยู่ แม้นในโลกแปลงกายแล้วเฉพาะผีเสื้อชมพูและแมลงปอน้ำเงิน นั้นก็ไม่ได้เป็นบทสรุปของความพอใจในคู่รัก แมลงปอบ้างก็ทำตัวประดุจภมรเสียเอง เริงเล่นรักกับผีเสื้อตัวแล้วตัวเล่าให้บรรดาผีเสื้ออกกลัดหนองไม่ต่างจากที่เคยเป็นดอกไม้ เกมตัณหาทวีความรุนแรงไม่ต่างจากความเจ็บช้ำเดิมๆ ซึ่งเคยเกิดขึ้น และการเอาเปรียบต่อกันที่ไม่เคยจางหาย ผีเสื้อบางตัวก็ปล่อยตัวปล่อยใจไม่ยอมเป็นเบี้ยให้แมลงปอ เหมือนที่ดอกไม้หลายดอกขึ้นมาเล่นรักกับภมรไม่เลือกหน้า

หรือบางที... สิทธิแห่งเกมรักอาจเป็นเพียงเส้นคู่ขนานกับรักแท้ ผีเสื้อและแมลงปอหลงเพริดต่อการได้รับการยอมรับจากสังคมแล้วว่าความรักระหว่างดอกไม้เป็นเรื่องปกติ จนลืมเคารพเสรีภาพที่ได้รับมา

ทั้งผีเสื้อและแมลงปอประมาทต่อการได้รับการยอมรับจากโลกภายนอก หวนระเริงเล่นกับความเจ็บช้ำเดิมๆ ที่เคยได้จากหมู่ภมร และตอนนี้กลับได้รับได้จากพวกเดียวกันเอง อย่างลืมตระหนักถึงอิสรภาพที่เพียรเพรียกหามาโดยตลอด

และถ้าต่างอยากจะเล่นรักโดยไม่มีใครซื่อสัตย์ต่อคนเคยรักปานจะกลืน ต่างก็มีวิธีการระบายความผิดของตนให้บิดเบือนแต่รอมชอมต่อกันด้วยเหตุผลนานัปการ จะทิ้งไว้ก็แต่ดอกไม้แปลงกายที่พ่ายแพ้เป็นผู้ขื่นขมเดียวดาย

ความช้ำชอกจากเหล่าภมรจนหาทางแปลงกายเพื่อจะได้อยู่ในโลกของดอกไม้ด้วยกันอาจเป็นความหวังความสุขเพ้อฝัน เพราะสุดท้าย แมลงปอบางตัวก็ทำตัวกับผีเสื้อประดุจภมร บางตัวร้ายกาจกว่าภมรอย่างไม่น่าเชื่อ ในทางกลับกัน ผีเสื้อบางตัวก็ลุกขึ้นมาเล่นรักกับแมลงปอไม่รู้จักพอ... แทบจะกลายเป็นโลกแห่งความจอมปลอมเข้าไปทุกที ไม่นับพวกกลายพันธุ์เพราะความคะนองหรือสนุกตามกระแสซึ่งมีมากขึ้นทุกวัน

ช่างดูน่ากลัว เมื่อแมลงปอและผีเสื้อไม่ถนอมรักษาโลกส่วนตัวให้เป็นโลกแห่งความสุข พวกดอกไม้เกลียดภมรมักมาก แต่กลับกลายมาเป็นผู้เล่นเกมมักมากนั่นเสีย หรือโลกของดอกไม้นี้ก็ก้าวเข้าสู่ความเป็นสุขของชีวิตคู่ได้ยาก ไม่ต่างจากโลกของดอกไม้ภมรที่เธอหนีมา ซ้ำโลกของผีเสื้อแมลงปอบางทีก็รวดร้าวยิ่งกว่า จนดอกไม้แปลงกายหลายดอกต้องเดียวดายและตายไปอย่างเจ็บช้ำเพราะหาคู่ที่ซื่อสัตย์ต่อกันไม่ได้

ดอกไม้อาจเคยตามหารักแท้ เกลียดความไม่เท่าเทียมที่โลกนี้เสมือนเป็นของภมรแต่ฝ่ายเดียว ไม่พอใจกับการต้องทนต่อโลกของเกมกามที่ภมรเป็นผู้กุมอำนาจ แต่บัดนี้ เหล่าดอกไม้แปลงกายกลับหลงเพลิดเพลินและนำมันมากระทำต่อกันในโลกของดอกไม้กลายพันธุ์

หรือว่าอย่างน้อย.. พวกเธอก็ได้รับความพอใจในสุขที่เหล่าภมรเคยได้รับจากเธอ ด้วยการได้รับมันจากพวกเดียวกัน แม้ว่าจะนำมาถึงความเลวร้ายไม่แตกต่าง

ตำนานของผีเสื้อชมพูแมลงปอน้ำเงิน ไม่อาจทวนกระแสความโลภโกรธหลงที่บ้าคลั่งในยุคศตวรรษที่ 21 การต่อสู้และเรียกร้องสิทธิ์ในรักที่ฝ่าฟันขวากหนามมาอย่างยาวนานจากดอกไม้แปลงกายรุ่นเก่าทั่วโลก หลังถูกยอมว่าเป็นรสนิยมทางเพศปกติจากหลายประเทศ พวกกลายพันธุ์จะด้วยสาเหตุอันใดก็แล้วแต่ กลับหลงกลกามาและกระทำต่อกันไม่ต่างจากโลกของดอกไม้ภมร

แต่ก็ยังมีแมลงปอและผีเสื้อบางคู่ ไม่หลงลืมการเรียกร้องสิทธิ์ในการครองคู่กันด้วยรักแท้ พวกเธอได้รับผลของความสุข ทั้งยังเป็นที่ชื่นชมของสังคม ด้วยการตามหารักแท้จนเจอและดูแลรักษากันได้ไม่ต่างจากครอบครัวที่มีภมรผู้มั่นคงและดอกไม้ผู้อ่อนหวานเคียงข้างกัน

........

ฉันจบบันทึกที่เขียนอยู่ลงคร่าวๆ แว่วเสียงดีเจจากรายการเพลงในสถานีวิทยุช่องหนึ่งพูดขึ้นหลังเพลงเมื่อดอกไม้เริงลมบนจบลง

“ ...นักจิตวิทยาด้านเพศศึกษาวิเคราะห์แล้วนะคะว่า ไม่นานนับจากนี้ มนุษย์เราจะไม่สามารถเลือกคู่ได้ ไม่มีความไว้วางใจหรือเชื่อใจต่อกัน ทั้งนี้ไม่ใช่เรื่องรสนิยมทางเพศไม่ชัดเจน แต่จะเป็นเพราะโรคหวาดระแวงและอภัยต่อกันไม่เป็น... ฟังแบบนี้แล้วรีบๆ มารักกัน... ให้เป็นค่ะ คู่กันแล้วอย่าให้แคล้วกันนะคะ รักน้อยๆ ค่อยๆ ดูกัน ค่อยๆ รักกัน แต่รักกันให้นานๆ ค่ะ...“

Create Date : 14 มิถุนายน 2551

Last Update : 15 มิถุนายน 2551 10:09:34 น.

0 comments

Counter : 474 Pageviews.