Bloggang.com : whitespace : ที่ระเบียงสวนหลังบ้าน

ที่ระเบียงสวนหลังบ้าน

เรื่องสั้น ที่ระเบียงสวนหลังบ้าน
srijuntara

กระทู้ที่ 17048 เบื่อทอมกระแต โดย ดี้เซ็ง ผู้ดู 231 คน
เบื่อพวกทอมกระแต ยังไม่ทันไรก็แบเสียแล้ว ไม่ใช่ทอมแล้วอย่ามาเป็นดีกว่า

กระทู้ที่ 17055 ช่วยผมด้วยครับ โดย ปาแมน ผู้ดู 155 คน
พี่ๆ ฮับ หลังป๋มไปจีบสาวอยู่หลายเดือน เราร็สึกเริ่มผูกพันกันมาก ป๋มรักเขามาก เราตกลงเป็นแฟนกันแล้วก็รักกันดีมาเรื่อยๆ จนวันนึงที่ป๋มไปมีอะไรกับเค้า ป๋มกลับรู้สึกไม่เหมือนเดิม ไม่อยากไปหา ไม่อยากเจอหน้า ป๋มสับสนจะทำอย่างไรต่อดีฮับ

กระทู้ที่ 17063 ไม่อยากจะพูด โดย ทอมถาวร? ผู้ดู 551 คน
เพื่อนๆ สมัยเรียนที่เป็นก๊วนทอมเดียวกับผม ตอนนี้กลับมีสามีไปหมดแล้ว ไอ้แจ๊บที่ห้าวๆ กว่าใคร ไม่มีใครอยากเชื่อว่ามันจะแต่งงานก่อนคนแรก ที่เหลือก็ทยอยแต่งงานไปเกือบหมด เหลือผมกับไอ้หนิงสองคน ผมไม่แน่ใจตัวเองจะใช่ทอมแท้หรือเปล่า แต่ตอนนี้ก็ยังรักกับแฟนดีอยู่

... เหมือนวารีจะเลือกอ่านแต่กระทู้ในเว็บบอร์ดหญิงรักหญิงที่แฝงนัยยะความเป็นทอมตามกระแส น้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำนั้นก็เพื่อให้คนฟังจับใจความตามได้โดยไม่คลาดเคลื่อน ปากของเธอขยับขึ้นลงอย่างมั่นคงเพื่อจะเอ่ยถึงความไม่มั่นคงระหว่างรักร่วมเพศ ไม่ใช่ในกรณีต่างฝ่ายต่างเจ้าชู้หรือหลอกลวงกัน แต่เป็นค่านิยมของหญิงสาวที่หลงไปตามกระแสสื่อ อยากลิ้ม อยากลอง อยากสัมผัส ที่สุด มันก็แค่... เรื่องเห็นแก่สนุก ทอมกลายเป็นแค่เรื่องแฟชั่น

ฉันยังแกล้งทำเป็นหลับอยู่ในเปลญวนที่ผูกไว้กับเสาและขอบหน้าต่าง ลมพัดสบายๆ กำลังดี เราปูเสื่อนอนเล่นที่ระเบียงหลังบ้าน มีต้นไม้ใหญ่สองต้นพอให้รู้สึกเป็นป่าขนาดเล็กได้บ้าง ส่วนมากจะเป็นไม้พุ่มไม้ดอกพอให้สดชื่น บ่อปลาคาร์ปเพิ่มสีสันให้สวนน้อยๆ เริงรื่นขึ้นมาก มีพืชสวนครัวประปราย แต่มักจะถูกฉันเปลี่ยนเป็นไม้ดอกจนแทบไม่หลงเหลือในพื้นที่อันจำกัด

วารีนอนคว่ำราบกับพื้นมีหมอนรองช่วงอกและแขน เปิดโน้ตบุ๊คตัวเก่งที่หิ้วเอามาด้วย เข้าเน็ตอ่านอะไรไปกินขนมไป คุยนั่นนี่ไปตามเรื่อง เธอเป็นแขกคนแรกหลังจากที่นี่เงียบเหงามาหลายปี

กลิ่นใบมะกูดที่เอามายีดมช่วยให้สดชื่น หูได้ยินเสียงแจ้วๆ ของสาวนักอ่านอย่างชัดเจน แต่ไม่อยากแสดงความคิด เธอยังคุยฟุ้งต่อ

“วาไปที่โรงพยาบาลเมื่อวาน รู้สึกพยาบาลน่ารักไปหมด คงอ่านนิยายเลสเบี้ยนระหว่างหมอกับพยาบาลมากเกินไป แล้วก็นึกอยากเป็นหมอทอมขึ้นมาบ้างล่ะ” ดูเธอกล้าพูดกล้าคุยกล้าลองเชิงคู่สนทนา ฉันพยายามปล่อยวางด้วยความเงียบ

“แต่ที่วาสงสัยมากที่สุด ไม่ใช่เรื่องในนิยาย แต่เป็นเรื่องในกระทู้ ทอมแท้ๆ นี่มีจริงหรือไม่มีจริงกันแน่?”

“แล้วมีทอมมาจีบวา หรือวาไปจีบสาวพยาบาลที่ไหนหรือเปล่าล่ะ” อยากจะโต้เธอแบบนั้น แต่ไม่อยากเสียบรรยากาศรอบตัว ทั้งที่คุ้นชินบรรยากาศแบบนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แอบเหลือบตามองไปยังวารีที่ยังง่วนอยู่ในเน็ต ยกขาเรียวสองข้างขึ้นตีสลับไปมากลางอากาศอย่างสบายอารมณ์ส่วนมือก็คลิ๊กคีย์บอร์ดไปพลางสลับหยิบขนมกินไปพลาง

ฉันชอบนิ่งฟังเสียงธรรมชาติมากกว่าการพูดคุย ส่วนเสียงของวารีถือว่าประกอบกับเสียงนกหลากชนิดซึ่งแว่วมาจากทั่วทิศ ฉันหันกลับมาหลับตาต่อ แสงแดดยามเย็นหลุบเข้าหลุบออกชัดเจนอยู่ในห้วงคำนึง แดดอบอุ่นยามบ่ายจัดกำลังจะบอกลาฟ้า ดอกมะลิส่งกลิ่นลอยมากับสายลมจาง หากถ้าฝนเพิ่งหยุดตก.. ไอดินชื้นๆ ข้างระเบียงที่ปูเสื่อนอนจะเผยตัวออกมาอย่างหมดจด นกบางชนิดส่งเสียงถึงกันอย่างกับส่งรหัสลับ ฟังเหมือนร้องเพลงก็มี เหมือนปรึกษากันเรื่องอะไรสักอย่างหนึ่งก็มี ทะเลาะกันวุ่นวายก็มี

แสงที่หนังตาวับๆ ไหว ทำให้รู้ถึงแสงแดดอบอุ่นคงใกล้ลาลับ มวลแมลงนานาคงกำลังบอกลาดอกไม้ ดุจจะเตือนให้ฉันทนทานต่อการลาจากซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาสามัญ

สวนหลังบ้านนี่เป็นมุมโปรดมากของฉัน พ่อเป็นคนต่อระเบียงออกมา ต่อมาก็ตีหลังคากันแดดกันฝน ต่อมาก็ติดกระจกใสแบบเปิดได้ทุกด้านจะได้ยังใกล้ชิดไม้ดอกไม้ใบต้นเล็กต้นน้อยรอบๆ เวลาปิดคนนอกก็มองเข้ามาไม่เห็น พ่อว่าเผื่อไว้จู๋จี๋กับแม่ แต่แล้วกลับหนีไปจู๋จี๋กันที่ต่างจังหวัด ทิ้งฉันไว้ตามลำพัง พ่อเป็นนักสถาปนิกที่สถาปนาตัวเองให้เป็น บ้านหลังนี้แทบไม่มีบริเวณหน้าบ้าน เพราะพ่อตั้งใจเหลือที่ออกแบบสวนหลังบ้านไว้ให้คนเมืองอย่างฉันได้ใกล้ชิดไม้สีเขียวแทนการอยู่บ้านนอก

ที่จริงมีสาเหตุมากกว่านั้นที่ทำให้ฉันโปรดปรานสวนนี้ พึงใจจะเก็บตัวอยู่ที่นี่ ที่ที่ระเบียงกลายเป็นห้องข้างสวน ที่ที่ต่อลมหายใจของฉันมากระทั่งทุกวันนี้ ด้วยความทรงจำบางอย่างที่ต่อชีวิตเอาไว้

วารีพูดไปเรื่อยเจื้อย ประสาคนช่างสงสัย เธอเป็นนักฝันและก็ฝันอยากเป็นนักเขียน แต่จะเขียนอะไรก็มัวแต่สงสัยจนไม่แน่ใจกับสิ่งที่จะเขียนอยู่เสมอ ถ้าฟังเธอโดยไม่โต้ตอบเธอก็จะเปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่อยๆ อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยเกือบๆ จะสามสิบแต่พูดจาเหมือนเด็กยี่สิบ ฉันปิดประตูไม่เสวนากับเรื่องที่เธออยากรู้ด้วยการปิดตา ใช่ว่าเพราะแสลงใจแต่ไม่สนใจ

สำหรับฉันไม่เคยมีความสงสัย แม้จะเหยียบย่างเข้ามาในโลกหญิงรักหญิงอย่างไม่ตั้งใจเพราะเธอคนนั้น นั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉันสงสัยตัวเองแต่ประการใด เพราะก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเรื่องรักต่างเพศหรือรักร่วมเพศก็ไม่เคยเป็นเรื่องที่ฉันสงสัย ในเวลาที่ฉันรักใครฉันไม่เคยคำนึงเรื่องเพศมาก่อน ฉันเคยรักทั้งชายและหญิงมาโดยไม่เคยคิดเรื่องอื่นใดนอกจาก ..แค่รัก

บ่อยครั้งที่ฉันรักผู้ชายคนนึงกับผู้หญิงอีกคนนึงในเวลาเดียวกัน แต่ไม่เคยนึกถึงเรื่องครอบครัว แม้แต่เรื่องบนเตียง ฉันไม่เคยมีความทุกข์เพราะผิดหวัง นอกจากรู้สึกแปลกที่สนใจคนอื่นและรู้สึกดีกับคนๆ นั้น เห็นเขาทำอะไรไม่ดีก็รู้สึกเป็นห่วง แต่ก็ไม่ใช่รักอย่างเพื่อน ฉันสันนิษฐานว่าอาจเป็นเรื่องของวัยพาไป แต่ความรักต่างหากจะทำให้เราอยู่ในกรอบ ความรักไม่ได้ทำให้คนทำผิดแต่จะช่วยให้คนทำถูก

เด็กสาวยุคนี้หลายคนอาจถูกสื่อกระตุ้นตัณหาจนไม่เคยได้สัมผัสความรัก มัวสนใจเรื่องบนเตียงเกินไป บางคนอายุไม่มากก็มีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายและแอบกิ๊กกับทอม ส่วนผู้หญิงบางคนมีสามีก็ยังทำตัวเป็นทอมยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น พวกเขาเรียกมันว่าความรักและชอบเล่นเกมรักกันอยู่ร่ำไป แต่จะเข้าถึงความรักได้จริงหรือไม่ คงเป็นเรื่องเฉพาะตัว

Sailing / Rod Stewart

การยอมรับเรื่องรักร่วมเพศในยุค2000 ส่วนหนึ่งคงมีเหตุมาจากการบริโภคนิยม ยุคพร้อมบริโภคทุกอย่างสร้างค่านิยมให้สังคมชวนกันบริโภคอย่างไร้ขีดจำกัด ไม่เว้นแม้แต่เรื่องเพศสัมพันธ์ ถุงยาง โรงแรม อุปกรณ์เสริม วีดีโอเรทเอ็กซ์ ฯลฯ ตอบสนองกันในรูปแบบของการอ้างเรื่องเศรษฐกิจ ผู้ชายซึ่งแต่ก่อนเห็นแฟนตัวเองยุ่งกับทอมแล้วโกรธเคือง ก็กลายเป็นเรื่องแบ่งกันใช้ แต่ละคนยังมีกิ๊กอยู่อีกไม่น้อย

สติของคนยุคบริโภคแปรปรวน จนลืมไปว่า แล้วจะอบรมสั่งสอนเยาวชนรุ่นต่อไปได้อย่างไร ด้วยทฤษฎีของความเจริญหรือว่าด้วยเรื่องศีลธรรมที่มีใครยอมปฏิบัติ

กามารมณ์ไม่ใช่เรื่องผิด และไม่ได้ถูกห้ามในโลกของปุถุชน ถ้าหากถูกใช้ไปกับคู่ชีวิต กิเลสที่ยังดับไม่ได้นี้มันก็เสริมให้ชีวิตคู่มีความสุขดีอยู่หรอก และเมื่อใดที่เรารักใครคนหนึ่งเกินไปกว่าความรัก มั่นใจจะครองคู่ร่วมกันด้วยเหตุผลอีกหลายๆ ประการ ฉันว่ามันก็ถึงเวลาที่คนเราจะซื่อสัตย์ต่อคู่เพื่อลงหลักปักฐาน ฉันเกือบโชคดีที่จะถึงเวลาเช่นนั้น แต่แล้วก็ยังไม่ใช่ เนื่องจากอีกหลายสาเหตุของอีกฝ่าย ทำให้ยังไม่ถึงเวลาของฉัน

ผู้หญิงคนนั้นจากไปด้วยเหตุผลของการแต่งงาน และหมายถึงเรายังไม่ใช่คู่กัน ฉันไม่เคยรู้สึกถึงการถูกทรยศ เรายังรักกันเสมอ รักกันจนเธอไม่อยากจากไป แต่มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องไป ผู้ชายคนนั้นเป็นคนดีสมกับที่ทางบ้านเธอเลือกให้ คนเราถ้าใช้ความรักต่อกันแล้ว สิ่งที่ตามมาล้วนมีเหตุผลแม้จะดูไร้เหตุผลอยู่บ้าง ต่างจากความเห็นแก่ตัว ที่แม้นทุกอย่างจะอ้างเหตุผลดีแค่ไหนมันกลับคล้ายไม่มีเหตุผล การคบกันด้วยความรักเปิดเผยจริงใจ จะทำให้เราไม่เคยรู้สึกถูกทรยศ

“คุณมาเป็นคนรักของชาญอีกคนซิ ฉันจะได้มีคนรักสองคน” เธอคนนั้นแนะนำฉันให้เป็นแฟนกับสามีในอนาคตของเธอ

“ตลกน่า ลูกของเธอคงกลายเป็นเด็กวิกลจริต” ฉันยิ้มฝืด นึภภาพของคนที่ไม่ใช่เมียน้อย แต่อยู่ในฐานะอะไรของครอบครัวก็บอกไม่ถูก

“เป็นห่วงคุณ... มาก... ”

“อีกแป๊บก็หาแฟนได้แล้วล่ะ”

“คุณรักคนยาก”

“รักง่าย”

“ยาก”

“ง่าย”

“ฉันคงดีใจและเสียใจ ดีใจที่หมดห่วง เสียใจที่คุณจะต้องไปรักคนอื่น”

“ไม่หรอก ตอนแรกฉันก็คิดแบบนี้ ถึงเวลาจริงๆ ก็ทำใจได้ นั่นก็เพราะความรักสอน”

“ฉันอยากดีใจและเสียใจ” เธอร้องไห้เบาๆ ฉันนั่งมองเพื่อที่จะจดจำภาพเธอไว้ เราสองคนอยู่ที่ในห้องที่ต่อเติมมาจากระเบียงในสวนหลังบ้าน เธอร้องไห้ด้วยยิ้มด้วย ผมยาวดำสยายเพราะความนุ่มลื่นของมันทำให้ยางที่มัดหลวมๆ หลุดอย่างง่ายดายเสมอ เรามีอะไรกันเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อจะไม่มีอะไรกันอีก

คราวนี้วารีไม่ปล่อยให้ฉันแกล้งหลับ เธอตะโกนโหวกเหวกจนฉันหลุดจากภาพฝัน

“พี่คะ เราต้องตั้งโต๊ะอาหารแล้ว พี่เอื้อยใกล้มาจะมาถึงแล้ว” เด็กสาวจอมขี้สงสัยข้างบ้านที่ฉันขอร้องให้มาช่วยจัดเตรียมอาหารมื้อค่ำทั้งเรียกทั้งเขย่าตัวฉัน เพราะเธอคนนั้นกับสามีและลูกของเธอกำลังจะมาถึงตามเวลานัดรับประทานอาหารค่ำที่นี่ในคืนนี้

ฉันเก็บเปล ตั้งโต๊ะเตี้ยๆ กลางระเบียง ใช้ประตูมุ้งลวดแทนประตูกระจก จะช่วยให้ได้ยินเสียงลมเสียงจักจั่นและเสียงของกลางคืนอย่างที่เอื้อยชอบ และลูกของเธอก็คงชอบ

นี่เป็นครั้งแรก ที่เราติดต่อกันหลังจากเธอแต่งงานไปหลายปี ฉันคงจริงใจมากพอที่จะเผชิญช่วงเวลาแห่งความจริงเสียที หลังไม่ยอมติดต่อกับเธอมาเป็นเวลานาน ไม่มีความเจ็บปวดเหลืออีกแล้ว

วารีสาวช่างซักที่เคยสงสัยว่าเอื้อยสาวคนนั้นซึ่งเคยอยู่กับฉันที่บ้านหลังนี้ เป็นเพื่อนหรือแฟนฉันกันแน่ โดยหมดวาระความสงสัยเมื่อเอื้อยแต่งงานออกไป ตอนนี้เธอคงมีความสงสัยใหม่ว่าฉันเป็นทอมแท้หรือไม่ แล้วแฟนคนใหม่ของฉันจะเป็นหญิงหรือชายมากกว่า..

คนเราจะเลือกเป็นอะไรมันไม่ใช่ด้วยเหตุผลง่ายๆ หรอก แต่ขอให้อยู่บนพื้นฐานของความรักความจริงใจ ความเข้าใจชีวิตมันก็เกิดขึ้นได้ไม่ยาก

ภาพความทรงจำที่สวนหลังบ้านกำลังถึงเวลาเปลี่ยนแปลงแล้วกระมัง ฉันรู้สึกตัวเบาเหมือนน้ำหนักหายไปหลายกิโล

Create Date : 16 มีนาคม 2551

Last Update : 15 มิถุนายน 2551 10:17:07 น.

0 comments

Counter : 556 Pageviews.