BlogGang.com : : sirivinit : ความทรงจำดี ๆ ของ “ชายน้อง” ม.ร.ว.จุลรังษี ยุคล

ความทรงจำดี ๆ ของ “ชายน้อง” ม.ร.ว.จุลรังษี ยุคล

การจากไปอย่างไม่มีวันกลับของ ม.จ.ฐิติพันธ์ ยุคล หรือ “ท่านกบ” ทำให้เรื่องราวของวังอัศวิน ถูกเปิดเผยอย่างต่อเนื่อง...

แต่ครั้งนี้คือการบอกเล่าถึง “วังอัศวิน” จากปากของผู้ที่เกิด เติบโต และยังคงอยู่อาศัยภายในอาณาสถานแห่งนี้นับจนถึงปัจจุบัน

จากที่เคยรู้สึกว่าความรัก ความผูกพันของครอบครัว มีความอบอุ่นอยู่ในระดับหนึ่ง อาจไม่ครบพร้อมทั้งพ่อ แม่และลูกในบางขณะ แต่ความทรงจำดี ๆ ของ

“ชายน้อง” ม.ร.ว.จุลรังษี ยุคล โอรสคนที่สองของท่านกบ กับหม่อมอุ่นเรือน ยุคล ก็ยังเป็นภาพอดีตที่มีทั้งความสุขและความเศร้า และเมื่อได้มองย้อนกลับไป...ภาพทั้งหมดกลายเป็นความสวยงาม และเป็นอดีตที่น่าประทับใจเสมอ

วันที่อยู่กันพร้อมหน้า

ท่านพ่อสนิทกับลูก ๆ สนับสนุนให้รู้จักช่วยทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ตั้งแต่เด็ก ๆ จะได้มีความรับผิดชอบ ไม่ใช่คอยชี้นิ้วสั่งอย่างเดียว ผมกับน้องชาย ( “ชายอ๊อดอ๊อด” - ม.ร.ว.สุทธิพัฒน์ ยุคล) จะได้ล้างรถคันที่ท่านพ่อหวงสุด ๆ ตกเย็นกลับจากโรงเรียนก็แจกสายยาง ให้ยืนรดน้ำต้นไม้กันคนละมุม

ถึงเวลาปีใหม่ก็จัดงานเซอร์ไพรส์ลูก ๆ มีต้นคริสต์มาส มีไก่งวง มีของขวัญสำหรับทุก ๆ คน

ท่านพ่อพาไปเที่ยวต่างจังหวัดแทบทุกเสาร์อาทิตย์ ไปทานข้าวนอกบ้านบ่อยมาก ๆ จนผมกลายเป็นคนชอบอาหารหลากหลายทุกประเภท แต่ก็จะเข้มงวดในเรื่องระเบียบวินัย และมารยาท และจะซีเรียส ดุ หากความประพฤติออกนอกลู่นอกรอยไปบ้าง (ยิ้ม)

“ท่านพ่อ” และสิ่งที่ขาดหายไป

กะทันหันมาก และเป็นเรื่องยากสำหรับเด็กวัยสิบสามสิบสี่อย่างผม ตอนนั้นก็เคว้งไปเหมือนกัน งง ๆ ว่าเราไม่มีพ่อแล้วนะ ต่อไปคงไม่มีคนดูแล ทั้ง ๆ ที่แม่และญาติทุกคนก็ไม่ได้ทอดทิ้งเลย

แต่คงเพราะความรู้สึกของวัยรุ่น บอกตัวเองว่าเราคือเด็กมีปัญหาประมาณหนึ่ง ความคิดสับสน ไม่ค่อยเรียนหนังสือ ผู้ใหญ่สั่งสอนอะไรก็แค่เข้าหูขวาทะลุหูซ้าย หัวไม่ได้คิดตามเลยสักนิด แต่ก็จบลงด้วยดี

คงเพราะเวลาและความรักที่แม่มีให้เสมอ ทำให้ผ่านพ้นช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อมาได้ ตอนนี้ถ้าผมมองย้อนไปก็รู้สึก โอ้โห ทำไมเราช่างมีความคิดไร้สาระอย่างนั้น!! (หัวเราะ) สิ่งรอบตัวที่เราได้เจอมันดีมากเลยนะ คนอื่นอาจจะแย่กว่าเราเยอะ แยะ (ยิ้ม)

แม่ที่รักลูกที่สุด

เป็นกำลังใจเสมอ ผมรู้สึกว่ายิ่งโตมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งกล้าพูดกล้าคุยกับแม่ได้ทุกเรื่อง คงเพราะวัยเด็กเราจะมีโลกส่วนตัว ติดเพื่อน ซึ่งในขณะนั้นแม่ก็จะต้องคอยดูแลอยู่ห่าง ๆ แต่พอถึงวันนี้ แม่ยังทำเหมือนตอนผมเป็นเด็ก ๆ

แต่เรารู้แล้วว่านั่นคือความห่วงใย นั่นคือคนที่รักเรามากที่สุด เป็นความตั้งใจดีของแม่ที่มีให้กับลูก เราก็มีกันอยู่แค่นี้ ผมโตแล้ว ก็ต้องดูแลท่านทั้งเรื่องความเป็นอยู่และความรู้สึก

ในอนาคต...กับ “ครอบครัว” ของตัวเอง

ยังไม่ถึงเวลาที่จะคิดเรื่องนี้ครับ เพราะจะมีครอบครัวได้ ก็ต่อเมื่อผมมั่นคงกว่านี้ หาเงินได้เยอะจนสามารถรับผิดชอบเลี้ยงคนอื่นได้ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักเท่าไหร่ เพิ่งเรียนจบปริญญาตรี (จาก American Intercontinental University)

เริ่มลงหุ้นส่วนทำธุรกิจร้านอาหารกับเพื่อน ๆ “The Pitch” รัชดาภิเษก 46 และ “Click” ทองหล่อ) และปีหน้าจะสอบเข้ารับราชการทหาร ซึ่งเป็นความตั้งใจตั้งแต่เด็ก ๆ

ท่านพ่อและทุกคนในครอบครัวจะทราบว่าผมอยากเป็นทหาร และในปีหน้ามันก็จะเป็นความจริงขึ้นมาแล้ว!

แน่นอนว่าความครบพร้อมสมบูรณ์แบบเป็นสิ่งที่จับต้องได้ยากยิ่ง...

การยอมรับความจริง และมองทุกสิ่งเป็นด้านบวก เพื่อนำมาเป็นกำลังใจให้ตัวเอง...คือสิ่งที่ชัดเจน และสัมผัสได้กับทุกคน.

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

โสรวารสิริสวัสดิ์ค่ะ

Create Date : 04 เมษายน 2554

Last Update : 27 สิงหาคม 2554 19:35:50 น.

0 comments

Counter : 4935 Pageviews.