สวัสดีค่ะ

ดูเหงา ๆ นะคะ

ไปออกกำลังกายดีมั้ยค่ะ จะได้สดชื่น แข็งแรงด้วย

ชีวิตของป้าจิ๋มเหมือนตอนที่หยิงอันมาอยู่ที่ฮ่องกงในปีแรก ไม่มีเพื่อน ภาษาก็ไม่ได้ งานยังไม่มีทำ คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงอาหารไทย
ตอนที่สามีออกจากบ้านไปทำงาน ตอนกลางวันหยิงอันเวลาที่เหงาๆก็จะชอบมองออกไปที่นอกหน้าต่าง หรือไม่ก็เล่นเนท พอตกเย็นก็ทำอาหารเย็นรอสามี แต่กำลังใจที่ดีที่สุดก็คือสามีและครอบครัวเค้า

พออยู่นานๆแล้วรู้จักคนมากขึ้นแล้วก็จะค่อยๆีดีเองค่ะ แต่ขอบอกตามตรงว่าอยู่ฮ่องกงมาหลายปีไม่เคยมีเพื่อนเป็นคนไทยเลยอ่ะ
เวลาที่ป้าจิ๋มมีปัญหาเรื่องภาษากวางตุ้งก็อย่าลังเลที่จะติดต่อหยิงอันเลยนะคะ ให้เบอร์อีเมล์ทางหลังไมค์แล้วค่ะ

ป.ล.ภาษากวางตุ้งไม่ค่อยเก่งแต่ก็จริงใจนะเจ้า

เมื่อได้เห็นบ้าน(ตึก)ของป้าข้าว นู๋ก็พยายามอย่างสุดความสามารถของความเป็นแฟนพันธุ์แท้ฮ่องกง แต่ก็ไม่อาจจะเดาออกมาได้ว่า ป้าข้าว อยู่ส่วนไหนของฮ่องกง จนเหลือบไปเห็นว่าเป็น Wong Tai Sin ถ้างั้นก็คงได้บ้านบ้าน(ตึก)ของป้าข้าวไปแล้วหลายหนหลายครา

ขอบคุณม๊ากมากจ๊ะ สำหรับหยิงอัน ป้าแอดอีแมวของหยิงอันไว้แล้ว ถ้าเหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ จะรบกวนล่ะ จริงๆ ป้าเข้าใจว่าคนเรา มี space ของตัวเองอยู่แล้ว บางครั้งเพื่อนดี มีไม่กี่คนก็พอเนอะ แต่ถ้าต้องการแรงงานทาสีบ้าน จะเรียกป้าช่วยก็ไหวนะ

อะโธ่...หนูลีเอย หนูลีจะไปรู้ได้ไงเน๊อะ ว่าป้าอยู่ไหน เพราะป้ามาอาศัยเขาอยู่ในมุมที่ไม่ใช่เส้นทางนักเดินทางของแฟนพันธุ์แท้ ทะลุฮ่องกงอย่างหนูลีนี่จ๊ะ

งงเลยซิถ้า แถวบ้านนี้เขาเรียกว่า Chuk Yuen Street ถ้ามองจากวัดหว่อง ไท ซิน ก็จะเห็นได้ โบกมือให้ป้าบ้างก็ได้ ถ้าหนูลีผ่านมาอีกนะ

ป้าข้าว นู๋เปิดห้องฟังเพลงใหม่แล้วเน้อ แต่ยังไม่ทันได้ทำดีเจหรอก ขอเคลียร์เรื่องสอบให้เสร็จก่อน แล้วเดี๋ยวดีเจลีจะออกมาเขย่าขวัญสั่นประสาทแน่นอน

ผมอาจะไปเที่ยวฮ่องกงเร็วๆนี้อีกน่ะ

ชอบๆที่นั่นน่ะ อาจจะเข้ามาขอคำแนะนำ

บางเรื่องหน่อยน่ะคับ