ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนคุณนะค๊า
ขอให้เธอเข้มแข็งเยอะๆนะค๊า
และเชื่อว่าต้องผ่านพ้นมันไปได้ด้วยดีค่ะ

สวัสดีค่ะ กะจะเข้าประตูหลังซักกะหน่อย เปลี่ยนใจแล้ ทักทายทางประตูหน้าแทนแล้วกัน อยู่ฮ่องกงเหมือนกันค่ะ เพิ่งจาทำบล็อคได้แค่สองวันเอง...แล้วจาแวะมาทักทายบ่อย ๆ นะคะ...

เมฆาเคลื่อนย้่อย

.
.
.





ดูย้อยและยุ้ยเลยนะครับ
ออกแนวตุ้ยนุ้ย 5555





ภาวนาให้เพื่อนพี่อาจิมมาอ่านนะครับ
เป็นข้อเขียนที่ดีมากๆ
โดยเฉพาะ --
อย่ารักใครด้วยความสงสาร
เพราะมันจะจบลงด้วยด้วยความน่าสงสาร





ปล. ว่าจะถามตั้งแต่เมื่อวานว่าพี่อาจิม
เป็นอะไรกับดาจิม นักร้องเพลงแร๊พครับ

ผ่านวันที่เจ็บปวด เพื่อรอวันที่ดี ที่ใกล้จะมาถึง

เป็นกำลังใจด้วยคนก๊าบบบบบ

ขอให้ผ่านไปได้เร็วๆนะครับ..
เป็นกำลังใจให้พบเจอกับคนดีๆ

แวะมาเยี่ยมครับ..เพิ่งกลับมาจากตัวเมืองเชียงราย..
ช่วงนี้ผมงานเข้ามากมายเช่นกัน..เกี่ยวกับกฎข้อบังคับ..ของรัฐบาล
ที่ไม่มีวันทำได้..แม้ว่าเราจะพยายามแค่ไหนก็ตาม..


ผมลองพยายามทำดู..สรุปผมต้องขับรถไปกลับ..ร่วม 300 กม.ต่อวัน
ถ้ายังไม่เลิกใช้ผมคงต้องทำแบบนี้ทุกวันครับ..


เฮ้อ..อะไรก็แย่ไปหมดเลยเนอะ..ไปหอมแก้มเอด้าดีก่า..จะได้หายเหนื่อย

ถ้าผมเป็นเพื่อนของคุณ

ผมคงจะหายเจ็บเร็วแน่ๆครับ

มีกำลังใจดีซะขนาดนี้

.......

บทความวันนี้ผมไม่ได้แต่งขึ้นมาหรอกครับ

ผมไปเอามาจากลิงค์ในห้องไทยคลินิกดอทคอมครับผม

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยือนน่ะครับ

Thank you for your blog.
I will do my best.

แวะมาทักทายค่ะ สะดุดกับเพลง นานมากแล้วที่ไม่ได้ฟังเพลงนี้ คงต้องหาใส่ไปพอดไว้กันลืมค่ะ..

เห็นด้วย และ เป็นความจริงว่า เราอยากเป็น "คนสุดท้าย" ที่ถูกรัก แต่เมื่อหากสูญเสียไป ความรักพร้อมจะเข้ามาทักทายใหม่เสมอๆ แต่ต้องพร้อมที่จะเปิดใจรับมันด้วย จริงไหมค่ะ...

ขอให้คุณเพื่อนทำใจได้เร็วๆ นะค่ะ ถ้าเราเป็นเพื่อนคุณคนนั้น เราคงอบอุ่นใจน่าดูค่ะ ตัวหนังสือเรียบง่ายแต่แฝงความจริงใจล้นเหลือค่ะ

พี่อาจิมไม่รู้จักดาจิม
สงสัยต้องย้อนไปรุ่นอิ๋ว เพ็ญพโยม
ก้อย พรพิมล ธรรมสาร
ซะแล้วล่ะมั้ง หุหุหุ

แวะมาเยี่ยมยามเช้าครับ..



วันนี้เปลี่ยนเอานายแบบมาลงบ้างดีก่า..

ขอบคุณทุกความคิดเห็นข้างบนมากๆค่ะ
พวกคุณทำให้ผู้หญิงคนหนึ่ง รู้สึกดีขึ้น
ในยามที่ใจเหน็บหนาวและเปล่าดาย
ไม่มีอะไรจะดีเท่ากับกำลังใจ
และได้รู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่กับความเจ็บปวดตามลำพัง

++++++

หุหุหุ

ผมฉลาดในเรื่องศิลปะ
แต่โง่มากในเรื่องตัวเลขครับพี่อาจิม 5555

เมื่อก่อนมัวแต่ไปประกวดวาดรูป
เลยด้อยมากในเรื่องเลขและภาษา

ไม่งั้นจะโก อินเตอร์ไปแระ 5555


อิอิอิ


ผม add friend บล้อกพี่อาจิมแล้ว
ก่อนพี่จะแอดบล้อกผมอีกครับ หุหุหุ


ปล. วงออกัสคือวงอารายครับ

ไม่ได้ซื้อซีดีเพลง ไม่ได้ติดตามเพลงของใครมานานมากแล้ว
มัวแต่แต่งเพลงร้องเองครับ เอิ๊กๆๆๆ

ทุกวันนี้ผมฟังแต่เพลงของครูจรัลกับวงเก่าๆน่ะพี่อาจิม
ไมไ่ด้ย้อนยุคมากเท่าไหร่หรอกนะครับ 5555

แบบว่าเพลงยุคใหม่ๆ
บางวงผมฟังแล้วก็งงต้องหันมาถามมาดามว่า
นี่มันเพลงหรืออะไร
หรือไม่ก็ถามว่า
เค้าร้องเพลงไทยอยู่รึเปล่า 5555

ผมอ่านน้อยลงไปครึ่ง
ตั้งแต่บ้าบล็อกครับพี่อาจิม อิอิอิ

บรรยากาศ แบบวันนี้ทำให้เหงาได้อีกนะคะเนี่ย...

เสียใจกับเพื่อนด้วยจ้าที่ความรักจบลง...

อากาศเปลี่ยนใจคนเปลี่ยน ....รักษาสุขภาพด้วยจ้า

หวัดดีครับคุณ A'Jim

เห็นใจเพื่อนคุณ A'Jim จัง
เป็นกำลังใจให้นะครับ

อยากจะบอกว่า
ค่อยๆเอาตัวเองกลับมานะครับ
ไม่ต้องรีบ ค่อยๆคิด ค่อยๆพิจารณา
แล้วความเศร้ามันคงจะค่อยๆลดลง
ทุกๆอย่างก็จะดีขึ้น และจะสวยงามขึ้นเรื่อยๆครับ

น่าจะมีสิ่งดีๆอีกเยอะที่รออยู่ข้างหน้านะครับ เพียงแต่ตอนนี้เรายังมองไม่เห็นเท่านั้นเองครับ

^_^ aoiobake - ขอบคุณค่ะ คุณอ๋อย ในที่สุดก็ได้ทักทายกันหน้าบ้านละเนาะ บรรยากาศอาจจะเหงา แต่คุณอ๋อยอย่าเหงานะ เดี๋ยวมันจะหงอยเอา

++++++

Katja - ขอบคุณแทนเพื่อนด้วยนะคะ เชื่อว่าเขาจะดีขึ้น ถึงแม้จะค่อยเป็น ค่อยไปก็ตาม สงสัยอากาศจะเป็นตัวการใหญ่จริงๆ

++++++

Walkin' On the Sun - คุณวอล์ค ขอบคุณมากๆ ที่แวะมาเยือนในยามที่อะไรบางอย่างแย่ๆ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ อย่างว่า ณ. เวลาอย่างนี้ ต้องค่อยๆ ดึงตัวเองขึ้นมาให้ได้ เออ...ใช่จริงๆ

ขอบคุงสำหรับคำชมมากๆๆ ก๊าบบ และขอบตุงที่เเวะไปทักทายน้องแฮมมิลล์ด้วยนะก๊าบบบ แฮมมิลล์อยากเป็นแฟนคลับพี่อาจิม เหมือนกันก๊าบบบ อิ้ววววววววว

หวัดดียามเช้าครับพี่อาจิม


ตอนเล่นบล็อกใหม่ๆ
เหมือนอยากคุยกับตัวเองมากกว่าครับ

พอเข้าปีที่สองเหมือนอยากฟังความคิดคนอื่น

แล้วมาปีนี้...หนักไปทางพูดคุยเฮฮากับคอมเม้นท์มากมายของเพื่อนๆ

ตอนที่หมิงหมิงเกิด
ของขวัญที่เพื่อนบล็อกมอบให้หมิงหมิง
มากจนผมตกใจครับ

ที่บ้านผมช็อกไปเลย 55555

ขนาดมาดามผมยังไม่ค่อยเชื่อเลยว่ามิตรภาพในบล็อกจะมีจริงเหรอ

มันไม่ใช่แค่ของขวัญ
แต่มันมากกว่านั้น

บางคนขับรถมาจากเชียงรายเพื่อเอาของขวัญมาให้
บางคนมาจากกรุงเทพเพื่อแวะมาหามาทักทาย


ทุกวันนี้เลยกลายเป็นพ่อลูกบ้าบล็อกไปเลยครับ 55555



..........




ครูจรัล เป็นต้นแบบการเล่นกีตาร์ของผมเลยครับ
ทุกวันนี้อีกที่ที่ผมไปเป็นประจำก็คือเว็บครูจรัลนะครับ


ผมเคยเอาเพลงนี้ของครูมาร้องด้วยครับ อิอิอิ

เมื่อความรัก(ของคนอื่น)จากไป..

" จ ง รั ก ตั ว เ อ ง ค่ ะ "

..

อาเล้งสอนตัวเองว่า.. ถ้าจะรักใครซะคน.. ต้องรักแค่กึ่งนึงของรักที่เค้ามอบให้เรา..

จนกว่าเค้าจะพิสูจน์ตัวเองได้ว่า.. " รักเราหมดใจ " เราจึงจะรักเค้าหมดใจเช่นกัน..

..

บอกเพื่อนป้าให้เข้มแข็งนะ.. อาเล้งเป็นกำลังใจให้ค่ะ..

^
^
^
กะว่าก๋า - ขอบคุณมากๆ พี่ก๋า อันนี้ตอบไว้ที่นี่แล้วกันนะ เพราะไม่อยากให้กินที่หน้าบ้านพี่ก๋ามากนัก แฟนคลับเขาคับคั่งจริงๆ

ใช่เลย การมีบล็อกทำให้โลกของเรากว้างขึ้น ทั้งมุมมอง ทั้งมิตรภาพ เมื่อแรกเริ่มเราเขียนบล็อกเพื่อบันทึกเรื่องราวตัวเอง

เราไม่รู้จะเริ่มต้นคุยกับใครยังไงด้วยซ้ำ เพราะตัวเองก็เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง การจะสนิทกับใครจึงค่อนข้างยาก

หากแต่ชอบที่อ่าน และเมื่อบางบล็อกที่เราอ่านแล้วมันคลิกได้ตรงกัน เท่านั้นแหละ ความคุ้นเคยมันก็มาเองเลย บางบล็อกไม่เคยเห็นหน้า ก็ใช้จิตนาการถึงหน้าเขา ส่วนบล็อกที่เห็นหน้าก็รู้สึกเหมือนรู้จักกันแล้ว มีตัวตน สัมผัสได้

และขอบคุณมากๆ นะคะ สำหรับเพลงรางวัลแด่คนช่างฝัน

เสียงผมครับพี่อาจิม

มีเพลงที่ผมแต่งตอนจีบมาดามด้วยนะ
คาดว่ามาดามจะตกหลุ่มพลาง
มาแต่งงานด้วยก้เพราะเพลงนี้นี่แหละ 5555

ความรู้สึกเมื่อต้องสูญเสียคือความเจ็บปวด

แต่"เวลา"จะช่วยบรรเทาให้เบาบางลงได้ค่ะ

อย่าบอกให้เธอพยายามลืมเลยนะคะ

ยิ่งพยายามลืมก็จะยิ่งจำ

เพียงแค่ยอมให้"เวลา"ได้ทำหน้าที่ เท่านั้น

ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนของคุณA'Jimค่ะ

เป็นกำลังใจให้เพื่อนคุณ A'Jim ค่ะ
ความรักพึ่งจากไปเหมือนกัน
สู้ สู้นะคะ