...วันเวลาดีๆ หาได้จากไหน... ... ...สวัสดีบล็อกเก่าๆ พื้นที่เล็กๆ ที่ฉันเคยเขียนเล่าเรื่องราวที่ฉันเจอะเจอในช่วงวันเวลา ที่ฉันยังคงมีความสุขกับการเขียน ฉันเกือบหลงลืมไปแล้วว่าจะเขียนบล็อกอย่างไร การเรียบเรียงเรื่องราวเพื่อถ่ายทอดเป็นการเขียน มันเป็นการฝึกความชำนาญอย่างหนึ่งจริงๆ พอเราไม่ได้เขียนบ่อยๆ มันก็ไม่ค่อยไหลลื่น สำนวนไม่ละมุมละม่อม วันนี้ฟ้าเปียกฝนไปทุกย่อมตึก อากาศที่ฮ่องกงอบอ้าว ราวกับพายุที่กำลังฟักตัว รอวันที่จะตกกระหน่ำลงมา ...ฉันยังคงทำงานอยู่ทุกวัน การทำงานก็มีทั้งวันที่มีความสุขและวันที่ไม่ค่อยมีความสุข แต่ฉันก็คิดอยู่เสมอว่าทุกสิ่งอย่างที่เข้ามาในแต่ละวันของชีวิต มันคือประสบการณ์ ที่เราหาไม่ได้ในตำราเล่มไหน ทุกคนก็มีประสบการณ์ มีเรื่องราวที่ต้องเจอะเจอต่างกันไป บางวันเราได้เจอะเจอเพื่อนๆ น้องๆ เด็กๆวันนั้นก็จะเป็นวันที่ฉันมีความสุข สนุกสนานได้หัวเราะ ได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวโน้นนี่ระหว่างกัน ...ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนใหม่เพิ่ม ฉันยังคงสะสมแต่เพื่อนโบราณตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ฮ่องกง จะเข้าปีที่สี่แล้วสินะ ซึ่งพวกเรารู้จักได้ก็เพราะการเขียนบล็อกนี่แหละ ฉันยังคงชอบการสร้างมิตรภาพที่ต้องใช้เวลา เพราะมันมีค่ามากกว่า มันไม่หวือหวา แต่เวลามันสอนให้เราเรียนรู้ซึ่งกันและกัน อยู่ด้วยกันในวันที่ใครสักคนต้องเผชิญปัญหา บางครั้งเราอาจจะช่วยไม่ได้โดยตรง แต่อย่างน้อยมันก็ดีที่มีใครสักคนมานั่งอยู่ข้างๆกัน ...เรื่องราวการทำงาน มันก็มีวัฒนธรรมองค์กรกากๆ ที่ส่วนใหญ่จะสะสมพวกคนที่ชอบโชว์ว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น ยกตนข่มท่าน มีคนที่ประจบสอพลอเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง มีคนช่างนินทา คนที่รู้หน้าไม่รู้ใจ เฮ้ย..ทำไมเขียนไปเขียนมา มันช่างครบเครื่องเรื่องชั่วไว้ที่นี่ไปซะได้นะ โอ้ว...โนว....มันก็ไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอก ที่สำคัญถ้าเรารู้อยู่แล้วว่านี่เป็น..เรื่องธรรมดา ที่ต้องเจอะเจอเราก็สามารถจัดการ รับมือกับมันได้ เราต้องฝึกที่จะยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น แต่ไม่ได้หมายความว่า ฉันจะต้องยอมทุกอย่างที่จะเปลี่ยนตัวตนของฉันไป เราแค่เพียงปรับความสมดุลย์ ไม่ให้ตัวตนของเขา มากระทบกระทั่งกับเราก็พอแล้ว ...ฉันมักจะเลือกเก็บแต่เรื่องที่ทำให้เรามีความสุข ยิ้มได้เมื่อคิดถึงมัน เวลาที่รู้สึกว่าวันนี้มันไม่ไหวล่ะ เหนื่อยใจ มีอะไรเข้ามากระทบใจเรา ฉันก็จะหยุดที่คิด ปล่อยมันไปก่อน พอถึงวันพรุ่งนี้ มันก็ดีขึ้นจริงๆ ระดับหนึ่ง เพราะปัญหาบางอย่างมันก็แก้ไม่ได้ภายในวันเดียว มันต้องใช้เวลา เอาล่ะ...วันนี้เขียนเท่านี้ ฉันจะพยายามเขียนเพื่อให้ตัวเองได้อ่าน วันเวลาดีๆ บางทีมันก็อยู่ใกล้เราแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง อย่างเช่น วันนี้ฉันรู้สึกดีจังที่ได้ทำอย่างหนึ่งที่ฉันรัก นั่นก็คือ...ฉันได้เขียนบล็อก...ลั้นล้า *** ขอบคุณที่แวะมาเยือนกันนะคะ ***   Create Date : 18 พฤษภาคม 2555 10 comments Last Update : 19 พฤษภาคม 2555 0:21:36 น. Counter : 2532 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีคะ แวะมาทักทายคะ มิตรภาพ..ออนไลน์..นั้นมีอยู่จริงคะ เห็นด้วย............ยินดีที่ได้รู้จักคะ   โดย: M011 19 พฤษภาคม 2555 17:13:53 น.

ดีใจจังคุณ A'Jim กลับมาเขียนบล็อกแล้ว เป็นธรรมชาติค่ะของการทำงานที่ทำให้เราเจอคนหลายประเภท แต่ก็ทำให้เราได้ประสบการณ์ ได้บทเรียน ได้ดูคนไปในตัวค่ะ   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 26 พฤษภาคม 2555 21:19:18 น.

สวัสดีค่ะพี่อาจิม สบายดีใช่มั้ยคะ หายไปนานเลย ดีใจมากค่ะที่พี่กลับมาเขียนบล๊อคอีก คิดถึงนะคะ และจะติดตามตลอดไปค่ะ   โดย: jusmin tea IP: 110.77.138.50 8 มิถุนายน 2555 16:23:11 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อาจิม เพื่อนโบราณ --- เป็นคำที่น่ารักดีนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 มิถุนายน 2555 6:06:52 น.

หวัดดีครับ พี่อาจิม เพิ่งกลับจากฮ่องกงได้สองเดือนแหระ เที่ยวนี้มีอีก 1 เรื่อง ฮา เกี่ยวกับการสั่งนกพิราบกิน ทุกวันนี้ ยังไม่รู้เลย ที่คล้ายๆไก่ตัวเล็กๆ ในร้านที่เค้าขายหมูแดง น่ะ มันคือตัวอะไรน่ะ ? เนี่ยเดาว่านกพิราบครับ ปล. สบายดีน่ะครับ   โดย: เสี่ยศักดิ์ดา (กบฎ ความเครียด ) 5 กรกฎาคม 2555 12:43:54 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อาจิม   โดย: กะว่าก๋า 5 สิงหาคม 2555 6:15:05 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อาจิม   โดย: กะว่าก๋า 14 กันยายน 2555 6:11:40 น.

คิดถึงพี่อาจิมค่ะ   โดย: minporee 17 กันยายน 2555 0:08:41 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 9 พฤศจิกายน 2555 6:10:03 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อาจิม   โดย: กะว่าก๋า 26 มกราคม 2556 6:29:42 น.