Bloggang.com : ตรีนุช3903 : กลับสู่วัยเรียน...ภาษา (Redevenir étudiante)

กลับสู่วัยเรียน...ภาษา (Redevenir étudiante)

อย่างที่เล่าไปว่าหลังจากลูกสาวเข้าโรงเรียนเมื่อต้นกันยา
ที่ผ่านมา ดิฉันมีเวลาว่างมากมาย ก็เริ่มมองหาอะไรทำ
ทั้งๆที่เอมไปโรงเรียน แค่ครึ่งเช้าแค่นั้นนะ แต่ปกติดิฉัน
ชอบใช้เวลาให้คุ้มค่า ก็เลยตัดสินใจไปลงเรียนคอร์สภาษา
ฝรั่งเศส แบบเป็นเรื่องเป็นราวที่มหาลัย เผื่อจะทำให้ชีวิตดีขึ้น

ติดต่อหาข้อมูล สอบจัดระดับเรียบร้อยแล้ว เริ่มเรียนไปเมื่อ
ต้นเดือนตุลา เค้าเปิดตามภาคการศึกษาของที่นี่ ชื่อหลักสูตร
ที่เรียนคือ "ภาษาฝรั่งเศสสำหรับชาวต่างชาติ" จริงๆครูบอก
ว่าจะรับห้องนึงประมาณ 20 คน บวกลบนิดหน่อย เพราะ
เรียนไปเรื่อยๆ คนก็จะค่อยๆหายไปเอง แต่ชั้นที่ไปเรียน
ตอนนั้น นักเรียนเยอะมากซัก 25-26 คนได้มั้ง เพราะ
เค้ารวม 2 ระดับไว้ห้องเดียวกัน เนื่องจากจำนวนนักเรียน
ไม่ถึงเกณฑ์ที่จะเปิดแยกห้อง

* ° * ° * ° * ° * ° * ° * ° * ° * ° * ° *

เพื่อนร่วมชั้นมาจากต่างทวีปมากมาย วันแรกที่เรียนเหมือน
ประกวดนางงอม เป็นตัวแทนประเทศไงไม่รู้ แต่ครูไม่ได้
ให้แนะนำตัวทีละคนแบบทั่วๆไปนะคะ เธอให้เพื่อนๆทายค่ะ
ว่าคนนี้มาจากประเทศไหน ถ้าเห็นว่ายังทายกันไม่ได้ก็มีการ
ใบ้เล็กน้อย แล้วค่อยคุยกันว่ามาทำไรที่นี่ ทำไมถึงมาเรียน
บลาๆๆ

แล้วครูนะ ก็ต้องมาเลือกดิฉันคนแรก คนอื่นตั้งเยอะตั้งแยะ
ก็ไม่เรียก

ทั้งห้องมีเอเชียอยู่สองคน อีกคนเป็นสาวเวียด ซึ่งดิฉันยอม
หุบปากไม่ทายค่ะ เพราะแค่ได้ยินนามสกุลก็รู้แล้วว่ามาจากไหน
(เห็นหน้ายังไม่ค่อยมั่นใจ)

อ้อแล้วก็ วันที่ดิฉันไปเรียนครั้งสุดท้าย มีหนุ่มเกาฯโผล่มา
ใหม่อีกคน ท่าทางเก่งไม่เบา จบโทปรัชญามาเลยนะ
แต่ไม่ทันได้คุยกัน

นอกนั้นส่วนใหญ่จะเป็นยุโรปทั้งฝั่งตะวันตกและฝั่งตะวันออก
แล้วก็ประเทศที่แยกมาจากรัสเซียทั้งหลายแหล่ อเมกาใต้
มีบ้างประปราย

แต่ที่แปลกคือพวกอาหรับมีซัก 3-4 คนเท่านั้น แล้วแต่ละคน
ก็ูดูมุ่งมั่นตั้งใจเรียนกันดี ในขณะที่สมัยเรียนฟรี พวกนี้จะเต็ม
ห้องซัก 70-80 เปอร์เซ็นต์ได้ แล้วก็ไม่ค่อยตั้งใจเรียน
เท่าที่ควร เหมือนให้เวลาผ่านไปวันๆ ก็บางที่เค้าให้ค่าขนม
ตอบแทนด้วย เพราะงั้นได้ออกนอกบ้าน มาเจอเพื่อนๆ
แล้วยังได้ตังค์อีก ทำไมจะไม่มาเนอะ
(แต่ตัวเองไม่เคยได้เลยค่ะ ฮือๆ)

* ° * ° * ° * ° * ° * ° * ° * ° * ° * ° *

ดิฉันไปเรียนอาทิตย์ละ 2 วัน วันละ 4 ชั่วโมง มีพักประมาณ
20 นาที แต่ท่าทางท่านจารย์ไม่ค่อยอยากให้นักเรียนพัก
ซักเท่าไหร่ ร่นเวลาเร่งขึ้นมาเรื่อย จริงๆแล้วก็ไม่ค่อยได้พัก
หัวสมองเต็มที่ เพราะเธอจะให้งานกลุ่มก่อนเบรค พักเสร็จ
ต้องพรีเซ้นท์ แล้วใครจะมีรมณ์อยากทำอื่นฟระ ดิฉันอ่ะ
แทบจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำ (คือปกติเดินไปไงคะ ตอนนี้ต้อง
ทำเวลา) รีบกลับมาอ่านงานต่อ

ได้ความรู้สึกเหมือนเรียนมหาลัยตอนสาวๆ ที่จารย์แจกชีท
แบ่งกลุ่ม ทำเอ๊กซ์โปเซ่ (หรือพรีเซ้นท์)

ซึ่งแต่ละหัวข้อที่เรียนที่นี่ ครูบอกว่าเลือกมาแล้วอย่างดี
เฉพาะที่ยากๆ ง่ายๆเราไม่เรียน ฮ่าๆ ท่านว่าให้นักเรียน
คนฝรั่งเศสเรียน ก็ไม่แน่ใจว่าจะเข้าใจได้หมดทุกคน

ยกตัวอย่างหัวข้อเท่าที่จำได้นะคะ มีเรื่องยูโทเปีย แนวคิด
บาร์บาร์ งานเขียนมองเตสกิเออและนักปราชญ์ท่านอื่นๆ
ซึ่งบทความพวกนี้ เรียนเป็นภาษาไทยดิฉันยังว่ายากเลยอ่ะ
มาเจอภาษาฝรั่งเศสนี่ ดิฉันเงียบไปเลย ได้เรียนอะไรยากๆ
สมใจเจงๆ คริๆ

เท่าที่เรียนไปไม่กี่อาทิตย์ดิฉันรู้สึกดี ได้พัฒนาสมอง
เนื่องจากอาจารย์มีประสิทธิภาพ เพื่อนร่วมชั้นเก่ง
ทำให้เราต้องกระตือรือร้นตลอดเวลา เสียอย่างเดียว
ต้องจ่ายตังค์เนี่ยแหล่ะ ถ้าเรียนฟรีจะดีกว่านี้หลายเท่า
หุๆ

แต่บอกตรงๆเลยว่า ดิฉันรู้สึกตัวเองด้อยกว่าคนอื่นเรื่อง
ความรู้รอบตัว เค้าคุยไรกันมาความรู้ดิฉันเป็น "ศูนย์"
ประวัติส่งประวัติศาสตร์ลืมหมด ทั้งๆที่พอพูดปุ๊บนี่คุ้นๆ
ว่าเคยเรียนตอนมหาลัย แต่จำรายละเอียดไม่ได้
ขุดยังไงก็ไม่ขึ้น ไม่รู้พวกฝรั่งเค้ามีหลักการจำยังไง
แม้แต่ปีคศ.ก็ยังจำได้เป๊ะๆ

เสียดายสุดๆที่ได้เรียนไปไม่เท่าไหร่ น่าจะไม่เกินสามอาทิตย์มั้ง
เผอิญฟลุคได้งานโดยไม่คาดฝัน ก็เลยขอลาครูไปทำงานก่อน
ซึ่งครูก็เข้าใจดี เพราะคุยกันไว้แต่แรกว่าจุดประสงค์ที่มาเรียนเนี่ย
เพื่อพัฒนาภาษาสำหรับการหางาน ในเมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว
ก็ต้องทำตามใจฝัน หมดโปรเจคงานแล้วค่อยว่ากันใหม่
ว่าจะลงเรียนต่อหรือไม่

โชคดีที่เจ้าหน้าที่แอดมินใจดี คืนตังค์มาให้ด้วย เพราะดิฉันแบ่ง
จ่ายค่าเรียนไป 3 งวด เซ็นต์เช็คล่วงหน้าให้เค้าไปก่อน ตาม
สัญญาขึ้นเงินแต่ละช่วง ได้เช็คคืนมา 2 ใบ ค่อยยังชั่วหน่อย
ไม่งั้นเสียดายแย่ ค่าเรียนไม่ใช่ถูกๆ ตอนแรกไม่นึกว่าเค้าจะ
คืนด้วยนะ เพราะทำเรื่องไปแล้ว นึกว่าจะต้องเสียตังค์ฟรีซะอีก
(แอบงกนิดนุง)

Create Date : 11 เมษายน 2551

Last Update : 11 เมษายน 2551 3:53:26 น.

6 comments

Counter : 488 Pageviews.

โดย: หนังสือมือสอง (AngelTomorrow

) วันที่: 11 เมษายน 2551 เวลา:5:17:34 น.

แอบย่องเข้ามาอ่านเงียบๆค่ะพี่ตรีนุช เอะอะไปเดี๋ยวน้องเอมตื่น

นัทกลัวที่สุดก็เวลาที่ต้องทำงานเป็นกลุ่มแล้วพูดแสดงความคิดเห็นของตัวเองนี่แหละค่ะ อย่างที่พี่บอกเลยค่ะว่าแค่คิดเป็นภาษาไทยก็ยากแล้ว แต่ของนัทนี่ไม่ต้องถึงกับได้หัวข้อยากๆเลยค่ะ แค่หัวข้อทั่วไปก็แย่แล้ว เพราะคำศัพท์ที่รู้จักเนี่ยมันมีไม่เยอะ จะพูดอะไรออกไปให้ตรงกับที่ใจคิดเนี่ยยากจริงๆ

โดย: Picike

วันที่: 11 เมษายน 2551 เวลา:6:03:51 น.

โดย: CrackyDong

วันที่: 11 เมษายน 2551 เวลา:19:25:46 น.

ดีจังเลยนะคะ ที่เขายังคืนเงินให้ ไม่ผิดที่แอบงกค่ะ

เงินทองของหายาก...เป็นใครก็ต้องเสียดาย...

โดย: นางฟ้าของชาลี

วันที่: 11 เมษายน 2551 เวลา:22:31:38 น.

โดย: Candydolls

วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:1:24:38 น.

โดย: mopsen dog

วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:1:48:53 น.