ตอนดิฉันเริ่มงานวันแรกก็มีเรื่องให้จดจำ
ตั้งกะออกจากบ้านเลย
เอาซะแล้ว หลงทางค่ะท่านผู้ชม
ด้วยความดีใจสุดขีดที่ได้งานทำ
อุตส่าห์โบ๊ะหน้าซะเช้ง
ใส่สูทอย่างงาม ออกจากบ้าน
เผื่อเวลาไว้เกือบ 2 ชม.
ทั้งๆที่จริงๆเดินทางประมาณ 45 นาที

หลั่นล้าหน้าบานขึ้นทางด่วน
ใส่ซีดีเพลงละครทวิภพ
ตะโกนร้องลั่นรถ แม้เสียงจะไม่สวย
เท่าคุณแพทลูกคุณเต๋อก็เถอะ
เอาน่า ใครจะไปได้ยินเนอะ
ร้องเองฟังเอง

ทำไปทำมา เอ๊ะ ร้องไปตั้งหลายเพลง
ขับรถไปก็หลายโล
ไมไม่ถึงทางแยกซักทีหว่า
มันน่าจะขับแป๊บเดียวถึงไม่ใช่เหรอ
คือบ้านดิฉันอยู่คนละเมืองกะที่ทำงาน
เคยไปสัมภาษณ์มาครั้งนึง แต่นั่นมันขับไปสายๆ
สว่างแล้วขับง่ายหน่อย
แต่วันเริ่มงานวันนั้นออกจากบ้าน 6 โมงกว่าๆ
ยังมืดตึ๊ดตื๋ออยู่เลยหง่ะ เพราะเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิ
บรรยากาศมันต่างกันสุดขั้ว

เหลือบตามองป้ายบอกทาง ตายหล่ะหว่า
ผ่านมาตั้งไกล ว้าย...ทำไงดี
ชีวิตที่ผ่านๆมาตั้งแต่ย้ายมาอยู่นี่
ขับไปคนเดียวก็แค่ไปซื้อของ
ที่ช้อปต่างๆไกลแค่ไหนก็ไม่ค่อยพลาด

ดีหน่อยที่ว่าทางด่วนสายนี้คุ้นเคย เพราะเป็นเส้นทางเดียว
กะที่ขับไปบ้านแม่สามีกะคุณยายทุกอาทิตย์

แต่จะว่าไปเพราะความเคยชินวิวเดิมๆก็มีส่วนทำให้ไม่ทันระวัง
(ฮ่วย โทษไปนั่น)

คว้าโทรศัพท์มาโทรหาสามี ช่วยด้วยยยย ฉันหลงทาง
โชคดีที่วันนั้นสามียังไม่ทันออกจากบ้าน ไม่งั้นดิฉันมีหวัง
ตกงานตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มทำ อธิบายเสร็จสรรพว่า
ตอนนี้อยู่ส่วนไหน สามีบอกว่าขับย้อนกลับมาอีกทาง
ไม่ได้เหรอ แล้วค่อยเข้าเส้นเก่า

ช้าไปซะแล้วเธอ ไม่ได้หรอก
เพราะว่าเส้นขาเข้ารถติดหนึบหนับ
ผู้คนเข้ามาทำงานในเมือง ถ้าวกกลับไป
กว่าจะขับมาถึงทางออกเส้นเดิม
มีหวังไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมง ไปสายแน่ๆ

ขับไปมือไม้เย็น ฤาความหวังฉันจะพังทะลาย
เพราะความเบ๊อะของตัวเอง
สุดท้ายสามีก็เลยแนะนำอีกทางซึ่งขับอ้อมโลก
ออกจากทางด่วนไปทะลุผ่านเมืองต่างๆ
ซึ่งใช้ความเร็วแค่หกเจ็ดสิบ
แล้วถึงจะย้อนกลับมาทางด่วนอีกเส้นนึง

เอาฟระไม่ลองไม่รู้ ไม่มีทางเลือกแล้วนี่หว่า
ถึงเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น
ลองไปเสนอหน้าดู ถ้าเค้าไม่ให้ทำงาน
ก็กลับไปตั้งหลักใหม่

สรุปแล้วกว่าจะโผล่ไปถึงที่ทำงาน
เดี๊ยนสายไปเกือบครึ่งชั่วโมงหง่ะ
(ยังดีนะที่เผื่อเวลาเดินทางไว้เยอะมากกกก)
ตีหน้าเศร้า

ไปบอกเจ้านายว่าขอโทษที่มาเริ่มงานสายตั้งแต่วันแรก
หนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ เจ้านายก็ดีแสนดี ไม่ว่าไร
แถมยังให้โอกาสทำงานด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ควรมีสติอยู่กะตัวตลอดเวลา
ไม่ว่าจะทำอะไร

การไปทำงานสายไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง
โดยเฉพาะตั้งแต่เริ่มงานวันแรก เพราะท่านอาจพลาดงานได้
โดยไม่รู้ตัว โชคอาจไม่เข้าข้างเราเสมอไป

วันนี้เอาตัวเองมาแฉแท้ๆเชียว
(นึกย้อนกลับไป ที่ไม่เห็นป้ายบนทางด่วน
เพราะขับมาขนานกะรถบรรทุกคันใหญ่
แล้วมันบังอ่ะ ด้วยความที่ไม่ชินทาง
เลยไม่ได้เปลี่ยนเลนล่วงหน้า
จริงๆเป็นข้ออ้างที่ไม่ได้เรื่องเลยนะ
เพราะป้ายบอกทางเค้ามีล่วงหน้าตั้งไกล
... หนูผิดไปแล้วค่ะ)

Create Date : 07 กรกฎาคม 2551
Last Update : 7 กรกฎาคม 2551 4:51:49 น.		10 comments
Counter : 491 Pageviews.
Share Tweet