ช่วงนี้ทำอะไรเยอะแยะมากมาย
เริ่มเข้าใจที่เค้าพูดๆกันว่าคนเรานั้น หากจะทำอะไรให้ทำทีละอย่าง
ทำอะไรหลายๆอย่างพร้อมกันแล้ว สุดท้ายก็จะทำได้ไม่ดีสักอย่าง
แต่ตอนนี้กำละงพยายามทำให้ดีทุกอย่าง แต่เหนื่อยมาก!

อยากให้คนเราแยกร่างได้ซักสามร่าง
ร่างที่หนึ่งจะให้นอนชาร์ตพลัง ร่างที่สองไปทำกิจกรรม ร่างที่สามนั่งทำการบ้าน

24 ชั่วโมงของคนเรานั้นมีเท่ากันแต่เราแบ่งได้ไม่เท่ากัน
แล้วถ้าแบ่งแล้วเราจะลำเอียงให้เวลากับความสุขส่วนตัวก่อนใคร

แต่หลายๆสิ่งที่ฉันทำตอนนี้ก็สามารถเรียกได้ว่ามันคือ 'ความสุข'
สุขที่จะได้ทำสิ่งแปลกใหม่ ได้พบเจอเพื่อนใหม่ มีแนวคิดใหม่ๆ
สุขที่ได้พูดคุยกับคนในช่วงเวลาพระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้า และตอนกลางวัน
แต่เมื่อเวลาล่วงเลยมาถึงตอนพลบค่ำ
เวลาแห่งความสุขของฉันมันก็ค่อยๆเดินทางจากไปอย่างช้าๆ ตามหลังดวงอาทิตย์

ฉันไม่ชอบการจากลา ถึงแม้มันจะเป็นการจากลาอย่างสั้นๆในแต่ละวัน
ฉันรู้สึกหดหู่เมื่อเวลาที่พบว่ารอบตัวฉันมีแต่ความว่างเปล่า
ฉันเกลียดการนั่งกินข้าวคนเดียว การอยู่คนเดียว
มันเหมือนกับว่า ช่วงชีวิตกลางวันและกลางคืน มันช่างแตกต่างกันเกินไป

เมื่อไรดวงดาวจะโคจรมาพบกันซักทีนะ?