Sky of Love ไทนี่ที่รัก หลังจากที่ได้ตั๋วหนังฟรี ก็ไปดูมาแระ หม่ามี้มาเขียนช้าหน่อย อาทิตย์ที่แล้วมีไรยุ่งๆนิดหน่อย ตามประสาผู้ใช้แรงงาน ก่อนอื่นก็อยากขอบคุณ Bloggang และพันติ๊บ ที่มีอะไรน่ารักๆให้เราได้มีโอกาสทำนู่นทำนี่เสมอ คราวก่อนเราก็ได้ไปดู concert ก็เพราะพันติ๊บนี่หละ แถมยังไปได้ตั๋วเครื่องบินมาจากหน้างานอีก ช่างโชคดีเสียนี่กระไร มาคราวนี้ ก็ดันได้ตั๋วหนังซะอีก แถมเป็นอันที่อยากดูด้วย ขอบคุณพระเจ้า สุดท้าย หม่ามี้ก็ไปดูกะป๋านะแหละ ตอนนี้ทำไรก็ได้ เพราะเราเป็นแค่เพื่อนกัน (ฟังดูเหมือนเนื้อเพลง สมัยหม่ามี้สาวๆเลยว่ะ...ไม่บอกต่อ เดี๋ยวทายอายุได้) หม่ามี้พุ่งสุดตัวออกจากที่ทำงานประมาณหกโมงครึ่ง(นี่ขนาดรีบนะ) ก็งานมันเยอะนี่หว่า ขึ้นทางด่วน เหยียบสุดตัว ไปถึงโรงหนังก็ประมาณทุ่มครึ่ง ดีนะที่รถไม่ติดมาก ด้วยความที่ไม่เคยไป RCA มานานมาก ก็มันเลยวัยมาตั้งนานแล้ว และเลิกเที่ยวกลางคืนมานานมากกกกกกกก อาศัยความรู้สึกคุ้นๆ ไปถึงก็เจอป๋าเขามารออยู่แล้ว หลังจากรับตั๋วก็ไปสวาปามกันในฟูจิ นั่งๆไปก็เห็นมีใครสักคนที่ท่าทางจะดัง เห็นมีกล้องโทรทัศน์ คนไปถ่ายรูปเขากันเต็มเลย ....แต่น่าสงสารเขา...ชั้นไม่รู้จักว่ะ สะกิดถามป๋าที่น่าจะทันสมัยกว่าหม่ามี้ มันก็ไม่รู้จักเหมือนกัน...poor him ...มันดังได้ไงฟะเนี่ย..แต่ก็นะ ...อาจจะคนละยุค คนละสมัย กินเสร็จ ...เข้าไปในโรง...อืมมมม เราสองคนแก่สุดป่าววะเนี่ย...ไม่เป็นไร.. we are still young at heart... ชาวบ้านเขาไปดูกันเป็นคู่ๆ ท่าทางหวานจ๋อย มีลุงกะป้าเนี่ย ดูเป็นเพื่อนกันประสาแก่ (เทียบกับน้องๆแถวนั้น) ไทนี่เอ๊ย ...หม่ามี้ดูหนังไป ต้องแอบเช็ดน้ำตาไป ... ไม่ได้ซาบซึ้งกับความรักของพระเอก นางเอกหรอกนะ แต่สงสารพระรอง ...ยูซังของชั้น คนอะไรจะแสนดีได้ปานนั้น ยังมีหลงเหลือในโลกอีกมั้ยเนี่ย เห็นแล้วคิดถึงตัวเอง แล้วก็อยากหันไปตบคนข้างๆซักผัวะ แบบไม่มีเหตุผล... ด้วยความที่หม่ามี้เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นแค่สองอาทิตย์ เลยมีอารมณ์ร่วมเยอะหน่อย เพราะที่ไปก็บังเอิญไปเจอเด็กๆรุ่นๆในหนังเพียบ ก็แต่งตัวกันเหมือนในหนังน่ะแหละ นุ่งกระโปรงสั่นจุ๊ดจู๋ แถมนั่งไม่หุบด้วย อีป๋ามันฟังแล้วน้ำลายสอ... เด็กๆผู้ชายก็ตัวบะเร่อ เหมือนที่เราอ่านเจอในหนังสือการ์ตูนที่เป็นพวกแกงค์ อีกพวกก็เป็นเด็กชายกันคิ้ว น่ารักไปอีกแบบ พอดูจบเรื่อง ซาบซึ้งเรียบร้อย ก็ได้แต่ออกมาบ่น ตามประสาคนแก่ ถ้าเด็กมัธยมมาดูเนี่ย เขาจะแยกแยะได้หรือเปล่า ว่ามันยังไม่ถึงเวลาของเขา เพราะยังไม่อยู่ในวัยที่จะสามารถรับผิดชอบครอบครัวได้ แม้กระทั่งตัวเอง ยังจะเอาไม่รอด ปล่อยตัวปล่อยใจไป ชีวิตมันไม่ได้สวยงามเหมือนในหนังกันทุกคนหรอก ดูซิ...เริ่มบ่นเป็นคนแก่แล้ว..ป๋ามันก็ว่า ...ไปยุ่งเรื่องเด็กๆเขา ..หม่ามี้อยากให้มันมีป้าย น18 หน้าโรงจริง ...กลัวเด็กๆดูแล้วฝันหวานแล้วอยากทำตาม ซึ่งมันอาจจะยังไม่ถึงวัยที่สมควรของเขา...แล้วมันอาจจะเป็นอุปสรรคที่ทำให้เขาไม่สามารถไปถึงฝันของเขาได้...มันจะน่าเสียดายไง แต่โดยรวม...หนังก็น่ารักดี หวานซึ้ง โดยเฉพาะยูซังของป้า และก็เป็นอีกเวลาดีๆ ของหม่ามี้กับป๋า ในฐานะเพื่อน...อีกครั้งนึง เพื่อนน่ะ...เข้าจายม้ายยยยยยยยยยย...(อันนี้ ต้องท่องทุกวัน) Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2551 18:11:01 น. 0 comments Counter : 327 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet