วันนี้ไปเดินในร้านหนังสือแถบหนังสือท่องเที่ยวที่ออกมามากมายในช่วงที่ผ่านมานี้ หลายๆเล่มก็ประมาณเล่าเรื่องราวแบบ fact finding (อันนี้ ฉันนิยามเองนะ  ตั้งเอง เข้าใจเองคนเดียว)  บางเล่มก็ออกแนวนิยายอิงท่องเที่ยว ซึ่งก็แล้วแต่ใครจะชอบแนวไหน  จากที่กำลังด้อมๆมอง ๆเมียงๆ หาหนังสือเกี่ยวกับท่องเที่ยวในแดนที่กำลังตัง้ใจจะไป ก็ได้ยินเสียง(ออกจะ)บ่นจากผู้ชายคนนึง  " โฮ้ย ทำงานแล้ว ไม่มีทางได้ไปหรอก  มันต้องเด็กๆเพิ่งจบโน่น ที่จะไปเที่ยวอย่างนี้ได้ " แล้วฉันก็ได้แต่เหลือบมอง และเดินห่างเขาไปอีกล็อคหนึ่ง

ใจก็มาคิด  จริงหรือ ที่ชีวิตเราเมื่อทำงานแล้วจะขาดอิสระขนาดนั้น  ทำไมเราไม่เห็นเป็นหว่า  มีแต่จะเลือกว่าจะไปหรือไม่ไป หรือมีตังค์ไปหรือเปล่า ก็เท่านั้น  หรือมุมมองมันต่างกัน  ของฉันการได้ไปเที่ยวไหน  อาจจะไกล หรือ ใกล้  ทุกครั้งมันคือกำไรชีวิต ยิ่งได้ไปกับที่รัก  ต่อให้สถานที่มันนรกขนาดไหน ฉันก็มีความสุขอยู่ดี  ขึ้นอยู่กับว่าไปกะใคร  แม้แต่จะไปคนเดียว ระหว่างทริปที่ไปทำงาน หลังเลิกงานแต่ละวัน ฉันก็ยังเที่ยวได้และเก็บประสบการณ์มาฝากคนที่รักได้เสมอ  อาจจะเหงาๆไปสักนิด แต่ก็มีความสุขไปอีกแบบนะ ที่รักของฉันมักจะเหน็บเสมอเมื่อฉันมี business trip...มันจะไปเที่ยวอีกแล้ว  แต่ทุกครั้งก้ได้งานกลับมานะ(จ๊ะ)

ฉันเชื่อว่า ทุกวันคือของขวัญจากพระเจ้า ที่ยังให้เรามีลมหายใจ และมีประสบการณ์ใหม่ๆ ทุกวัน มันอาจจะสนุก เศร้า เหงา หรือยุ่งบรม  แต่ถ้ามันเกิดขึ้นกะเรา นั่นคือดีที่สุดแล้ว  ที่ผ่านมา ฉันก็อกหักรักคุดมาตลอด แม้กระทั่งตอนนี้ก็เถอะ (หะเหย หะเหย) ยังไม่สามารถบ่งชี้ได้  ว่าฉันเป็นเบอร์อะไร หรือแม้กระทั่ง มีเบอร์หรือเปล่า  แต่ฉันก็สุขใจที่ได้รัก และยังสนุกกับการเดินทางไปนั่น มานี่ แม้จะเหนื่อย  ก็สนุกอยู่ดี

อีกไม่นาน ฉันก็จะมีโปรแกรมจะไปเที่ยวอีกครั้ง อีกหลายครั้งสิถึงจะถูก อย่างที่แปะไว้บนหัว Blog ไง  ชีวิตฉันมันคือการเดินทาง

ปล. ฉันรักเธอนะ จาก แม่กุหลาบหนามสี่ตุ่มของเธอไง

Create Date : 27 เมษายน 2551
Last Update : 27 เมษายน 2551 21:44:58 น.		1 comments
Counter : 247 Pageviews.
Share Tweet