ไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่ตัวเองเข้าใจ...เพราะคำว่ารักยังจำได้อยู่เสมอ
..
คืนนี้ขับรถกลับจากที่ทำงาน อยู่ ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง
บางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยนึกถึงแต่กลับผุดเป็นพรายเข้ามาในความคิดซะงั้น
...วันเกิดใครบางคน...18 มกรา...
ไม่น่าเชื่อว่าจะนึกขึ้นมาได้.....ทำไมถึงไม่ลืมไปซะเลยนะ
ส่งข้อความไปอวยพรวันเกิด....ข้อความเดิมที่ใครคนนั้นเคยส่งมาให้ตอนวันเกิดที่ผ่านมา..ในโทรศัพท์
ก็แค่คลิกส่งต่อ...เปลี่ยนชื่อผู้รับจากเรา...เป็นเค้า
แค่นี้ คำอวยพรวันเกิดก็คงถือมือ...แต่คงเดินทางไปไม่ถึงหัวใจ
...ไม่เป็นไร...อย่างน้อย ๆ ก็ได้ทำ.......
(สมควรจริง ๆ ที่เพื่อนที่ดีคนหนึ่งของเจ้าหญิงจะบอกว่า หญ้ามันไม่อร่อยนักหรอก เชื่อเราเถอะ เลิกกินได้แล้ว)
......เศร้า...คืนนี้เศร้า งอแง.....
.....
... ถ้าจะถามว่า..เสียใจไหม
กับการที่เรามีโอกาสได้ใช้เวลา
ไปกับใครสักคน
และใช้หัวใจ....รักใครคนนั้น
ความรวดร้าว ...
อาจจะทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่น่าจะเจอคนคนนี้
เพราะหลังจากความสุขผ่านพ้นไป สิ่งที่หลงเหลือ คือความเจ็บปวด
แต่เชื่อเถอะว่า..บางครั้ง
ความอ่อนหวานของความรัก สิ่งดีดีที่เคยมีต่อกัน
ทำให้เรายังมองใครบางคน แสนดี
และความ แสนดี ที่เคยมีนั้น
จึงเหมือนเชือกที่พันธนาการความรู้สึกไว้
ให้....รู้สึก......อยู่กับใครบางคนตลอดเวลา
... แต่ หากรู้ล่วงหน้าสักนิดว่า
ถ้ารักเธอแล้ว..หัวใจจะต้องร้องไห้ไปตลอดชีวิต...
ขอเลือกที่จะให้เรา.......ไม่รู้จักกัน......ไม่เคยใช้หัวใจไปด้วยกันดีกว่า.
....
.. วันก่อนที่เพื่อนปิ๊กถามว่า แกหายอกหัก..หรือยัง
..คำตอบที่มีให้อย่างเต็มปากเต็มคำและเต็มใจคือ....ยัง
แต่ก็ได้เรียนรู้ว่า เวลา...ทำได้แค่ ทำให้เราฟูมฟายน้อยลง
จากที่เคยจมอยู่กับน้ำตา อาจจะลอยขึ้นมาบ้าง
ความเจ็บปวดที่เคยฟ่องฟู....แปรเปลี่ยนสภาพไปนอนนิ่งอยู่ข้างใน
กลายเป็นความเจ็บลึก ที่พร้อมจะออกมาอยู่เป็นเพื่อนในทุกครั้งที่นึกถึง.....
เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
ทำได้แค่เก็บทุกความรู้สึกที่ใครต่อใครเคยเห็นไว้ข้างในแค่นั้นเอง
ภายใต้รอยยิ้มที่ดูเหมือนจะทำใจได้นั้น.......
รับรู้กับตัวเองเสมอว่า ความรักและความเศร้า ยังคงเท่าเดิม
เหมือนฝุ่นที่จับอยู่กับหัวใจ ละอองเล็ก ๆนั้น
ไม่เคยจากไป..ไม่เคยห่างหาย
.....และยังช่วยปกป้องทุกรายละเอียดของความทรงจำ
ให้อยู่ภายในหัวใจ......อยู่ในความรู้สึก และอยู่กับเราทุกวัน ....
คำว่ารักมันกลายเป็นฝุ่นไปแล้ว
อะไรที่หวัง ก็พังไปตั้งนานแล้ว แต่ชีวิตไม่รู้ทำไม มันยังคงค้างคาใจ
ไม่มีวันใดที่ฉันไม่จดจำ
ก็คำว่ารักยังจำได้อยู่เสมอ หลับตาทุกครั้งยังเจอเธออยู่ตรงนี้
ความเข้มแข็งที่ฉันเข้าใจ อ่อนแอลงทุกนาที
อยู่ดีๆ ใจก็ร้องไห้อีกครั้ง
ถ้าเราผ่านความรักมาได้
เราก็ควรจะผ่านความเหงาที่เกิดจากความรัก..
ไปได้เฉกเช่นเดียวกัน ...
เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก
Create Date : 19 มกราคม 2552 |
|
62 comments |
Last Update : 9 มีนาคม 2554 21:30:10 น. |
Counter : 798 Pageviews. |
|
|
|
ฝันดีครับ..