|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
Respite Care
Anis เริ่มงาน "ดูแลลูกค้านอกเวลา" หรือ Respite Care เป็นบริการที่รัฐบาลช่วยเหลือผู้ปกครองที่มีลูกเป็น "เด็กพิเศษ" โดยเจ้าหน้าที่รัฐฯ จะช่วยดูแลเด็กพิเศษที่บ้าน ตั้งแต่ช่วงเย็นจนถึงดึก เพื่อให้ผู้ปกครองของเด็กได้มีโอกาสไปพักผ่อน ปะทะสังสรรกับเพื่อนๆ เป็นการผ่อนคลายความเครียด เพราะถ้าใครไม่เคยมีลูกเป็นเด็กพิเศษแล้วล่ะก็ ไม่มีวันที่จะรู้หรอกค่ะ ...ว่าการดูแลลูกพิเศษตลอดวัน ตลอดเดือน ตลอดปี มันเป็นภาวะที่เสี่ยงต่อความเครียดค่อนข้างสูง เพราะครอบครัวที่มีลูกเป็นเด็กพิเศษ จะมีสถิติการหย่าร้างสูงถึงเกือบ 90 เปอร์เซนต์ ผู้หญิงจะมีฐานะเป็น singer mum เป็นส่วนใหญ่
น้องเชลซี เป็นลูกค้าประจำของ Anis อาจจะเป็นเพราะว่า Anis ดูแลเชลซีในช่วงเช้า หัวหน้าเลยส่งให้ไปดูแลเชลซีในช่วงเย็น-ดึกด้วย -- เชลซีกินจุมากในช่วงเย็น และน้องชอบอาบน้ำในอ่างมาก แต่ต้องเฝ้าระวังไม่ให้เธอเปิดก๊อกน้ำร้อน เพราะอาจจะทำให้ลวกมือน้องได้ เชลซีก็เหมือนเด็กรุ่นสาวทั่วไป ที่ชอบนอนฟังเพลง แต่ปัญหาคือน้องหูหนวก น้องจึงเปิดวิทยุเสียงดังมากถึงมากที่สุด พร้อมๆกับเอาหูแนบลำโพงเพื่อพยายามจะได้ยิน เห็นแล้วน่าสงสารมาก (อันที่จริง Anis มีอำนาจที่จะไม่อนุญาตให้เธอเปิดวิทยุก็ได้ เพราะ Anis มีสิทธิที่จะปกป้องอันตรายที่จะเกิดต่อตัว Anis ในกรณีนี้คือ อันตรายต่อแก้วหู ---ตามกฎหมายคุ้มครองแรงงานที่กำหนดไว้) แต่...จากคำสอนของครู Anna ที่บอกว่า "ให้พยายามสนับสนุนสิ่งที่เป็นความสุขของผู้พิการ" Anis จึงเตรียมที่อุดหูไปด้วยในทุกๆครั้งที่ไปดูแลเชลซีรอบดึก ดังนั้นแม้ว่าน้องจะเปิดวิทยุเสียงดัง ก็ไม่เป็นปัญหาต่อ Anis ก็อยู่ดูแลน้องจนแม่ของน้องกลับมาบ้านในเวลา 5 ทุ่ม Anis จึงบ้าย บาย กลับบ้าน
ลูกค้ารายใหม่คือ น้องลาร่า สัปดาห์ที่ผ่านมา Anis ได้ไปดูแลน้องที่บ้าน ตั้งแต่เวลา 6 โมงเย็น จนถึง 5 ทุ่ม น้องดูแลง่ายมากๆ ทำอาหารให้น้องทาน เปิดเพลงรายการเด็ก และเต้นกัน (น้องลาร่ามีพฤติกรรมเที่ยบกับเด็ก 5 ขวบ) งานนี้ Anis แปลงกลายเป็นเด็ก ทั้งร้องและเต้นกับน้องลอร่า สนุกดีค่ะ จากนั้นพอ 3 ทุ่มป่ะ ก็ดูแลให้น้องแปรงฟัน เปลี่ยนชุดนอนให้ และส่งน้องเข้านอน แต่เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นค่ะ ...น้องลอร่าเริ่มเศร้า น้ำตารื่นๆคลอเบ้า Anis ถามว่า What's happened? น้องพูดว่า Mummy? Anis บอกน้องว่า Come back home soon น้องก็ถามต่อว่า Daddy? Anis ก็ตอบเหมือนเดิม พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ลาร่า และเอานิ้วปิดเปลือกตาเธอเบาๆ เพื่อให้เธอหลับ เห็นแล้วสะท้อนใจจังค่ะ แม้ว่าน้องจะเป็นเด็กพิเศษ จำอะไรได้ไม่มากนัก แต่โลกของน้องก็มีแม่และพ่อที่อยู่ในความทรงจำ Anis นั่งเฝ้าน้องสักพักใหญ่ แล้วปิดไฟ ปิดประตูแง้มๆ แล้วมานั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น ที่บริเวณหน้าห้องนอนลอร่า แต่ก็แอบไปแง้มประตูดูลาร่าบ่อยๆ จนกระทั่งน้องลาร่าผลอยหลับไปในที่สุด
สิ่งที่ Anis ได้เรียนรู้จากการอยู่ที่ประเทศออสฯ คือแม่ๆฝรั่ง จะเอาลูกเข้านอน ในห้องของเด็ก โดยแม่จะนั่งคุยด้วยสักพัก แล้วปิดไฟ ปิดประตู จากนั้นเด็กๆจะนอนเอง เพราะเด็กจะถูกปฏิบัติเช่นนี้มาตั้งแต่เด็ก จึงรู้ว่าถึงเวลานอนของตนแล้ว ส่วนแม่ไทยจะกกลูกนอน จนกระทั่งลูกหลับ หรือบางครั้งก็เผลอหลับไปพร้อมลูก การแยกห้องนอนระหว่างเด็กกับแม่ มักจะไม่ค่อยเห็นเด่นชัดในสังคมไทย
ท้ายสุดนี้ คิดถึงทุกคนค่ะ..
NB: The names used herein are fictitious. (บุคคลในเรื่องนี้ Anis ใช้ชื่อสมมติทั้งสิ้น)
Create Date : 11 เมษายน 2553 |
|
19 comments |
Last Update : 22 กรกฎาคม 2553 17:06:34 น. |
Counter : 880 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Scorchio 11 เมษายน 2553 14:43:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: The Anis (The Anis ) 11 เมษายน 2553 17:47:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: itoursab 11 เมษายน 2553 20:42:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: amskye 12 เมษายน 2553 1:46:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: พันวัตต์ (panwat ) 12 เมษายน 2553 2:06:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: Scorchio 13 เมษายน 2553 16:37:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: The Anis (The Anis ) 14 เมษายน 2553 15:25:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปัญญาญาณ IP: 58.8.3.14 16 เมษายน 2553 9:34:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: The Anis (The Anis ) 17 เมษายน 2553 14:37:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: The Anis (The Anis ) 21 เมษายน 2553 16:51:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฉัตรมงคล IP: 110.49.233.150 2 มกราคม 2556 9:49:23 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
เมลเบิร์น Australia
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ผู้หญิงจากเมืองไทย ที่ออกตามหา "ชิ้นส่วนที่หายไปของชีวิต" ด้วยการหันหลังให้กับงานนักวิจัยเศรษฐกิจที่ทำมาเนิ่นนาน มาลองเป็นอาร์ทติส อินทีเรียดีไซน์ที่เมลเบิร์น ต่อมาได้แรงบันดาลใจจากเพื่อนที่มีลูกเป็นออทิสติก ตอนนี้กลายเป็นเจ้าหน้าที่รัฐบาลให้ความช่วยเหลือผู้พิการหรือคนด้อยโอกาส ยังไม่อาจบอกได้ว่าชีวิตข้างหน้าจะเปลี่ยนไปอีกหรือไม่ รู้แต่เพียงว่า ยังคงตามหาชิ้นส่วนที่หายไปนั้นอยู่...
|
|
window.setTimeout('RunTicker()',ScrollSpeed);
window.status = msg;
msg = msg.substring(ScrollChars) + msg.substring(0,ScrollChars);}
SetupTicker();
|
|
|
|
|
|
|