คุณลูกค้าที่มาใช้บริการของศูนย์ฯ มีเบื้องหลังความเป็นมาแตกต่างกันออกไป บางรายโชคดี อาศัยอยู่กับครอบครัว ให้ความรัก ความสนใจเป็นอย่างดียิ่ง ตรงข้ามกับลูกค้าบางราย ที่ครอบครัวของเค้าเหล่านั้น มีบางเหตุผลที่ไม่สามารถดูแลได้ จึงส่งไปอยู่ที่ CRU:Community Residental Unit ซึ่งมีลักษณะคล้ายๆบ้าน โดยมีผู้พิการอยู่รวมกันราวๆ 5 คน และมีเจ้าหน้าที่ให้ความดูแล ซึ่ง CRU มีทั้งในรูปแบบของรัฐบาลและเอกชน

เมื่อไม่นานมานี้ ที่ศูนย์ฯ มีลูกค้าหน้าใหม่ ชื่อ Vivien สาวใหญ่วัย 47 ปี ซึ่งมีสติปัญญาและการรับรู้บกพร่อง(Intellectual Disability) ขอเรียก Vivien ง่ายๆ ว่า น้องวิ แล้วกันนะค่ะ ในวันแรกเมื่อมาถึงศูนย์ฯ น้องวิเอาแต่ร้องไห้ และพูดพร่ำเกี่ยวกับเรื่องอุบัติเหตุรถชนและมีคนตาย Anis ก็พยายามชวนเธอคุย ชมเรื่องที่คาดผม เสื้อผ้า เพื่อเบนความสนใจไปเรื่องอื่น ต่อมา Anis ขออนุญาตคุณ Liz อ่านแฟ้มประวัติส่วนตัวของน้องวิ (เจ้าหน้าที่ดูแลจะไม่สามารถพูดคุยกันในเรื่องส่วนตัวของลูกค้า ถือว่าเป็นความลับของลูกค้าค่ะ : privacy & confidentiallity) จึงได้รู้ว่า แม่ของน้องวิเพิ่งเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชน ส่วนพ่อยังมีชีวิตอยู่ แต่อายุมากแล้ว กำลังจะถูกส่งตัวไปอยู่บ้านพักคนชรา ขณะที่น้องสาวของน้องวิก็เพิ่งคลอดลูกแฝด และเมื่อน้องวิไม่มีใครดูแล น้องวิจึงถูกอัปเปหิไปอยู่ที่ CRU ของรัฐบาลตามระเบียบ

น้องวิชอบเพลงยุคซิทตี้และชอบร้องโอเปร่า เธอเสียงดีมาก เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ในช่วงบ่าย เรามีกิจกรรมร้องเพลงและนันทนาการคลายเครียด Anis กับน้องวิและลูกค้ารายอื่นๆ นั่งฟังเพลงกันเพลินๆ พอถึงเพลง Moon River น้องวิเกิดอยากเต้นรำ.... Anis ก็จัดให้ค่ะ .. เราเต้นรำกันหลายเพลง ทำให้ Anis คิดถึงฉากเต้นรำระหว่างชายออทิสติกที่ร่วมเต้นรำกับน้องชาย ในหนังเรื่อง Rain Man ...เนื้อเพลง ........................................................................................Moon River...... wider than a mile......I'm crossing you in style some day....... Oh, dream maker.......you heart breaker.......wherever you're going I'm going your way....... Two drifters off to see the world.......There's such a lot of world to see....... We're after the same rainbow's .....waiting 'round the bend......my huckleberry friend......Moon River and me.

เจ้าหน้าที่ศูนย์ฯ รวมทั้ง Liz (Supervisor) เดินผ่านมา เห็นเราเต้นรำกัน ก็อดอมยิ้มไม่ได้ ก็นับเป็นเรื่องที่ดีที่น้องวิเริ่มหัวเราะ มีความสุขและปรับตัวเข้ากับเพื่อนๆได้แล้ว อย่างไรก็ตาม แต่ถ้าปล่อยให้เธออยู่คนเดียว น้องวิก็จะร้องไห้ และพูดถึงแม่อีก พาลให้ Anis คิดไปว่า...หากแม่ของน้องวิยังมีชีวิตอยู่ คงจะปกป้องน้องวิสุดชีวิต ไม่ยอมให้เธอไปอยู่ที่ CRU ก็ใครเล่าจะดูแลคนพิการได้ดีไปกว่าผู้เป็นพ่อและแม่ คงไม่มีอีกแล้วค่ะ

NB: The names used herein are fictitious. (บุคคลในเรื่องนี้ Anis ใช้ชื่อสมมติทั้งสิ้น)

แถมท้ายด้วย แอบอวดดอกไม้แข่งกันบานที่บ้าน (อีกแล้วค่ะ)

Create Date : 14 ตุลาคม 2552
Last Update : 15 กันยายน 2553 16:44:03 น.		2 comments
Counter : 450 Pageviews.
Share Tweet