จะพลิกคว่ำ จมลง ที่แห่งไหน
ชีวิตพี่ นี่เปรียบ ใบไม้แห้ง
อ่อนระโหย โรยแรง จนล้าอ่อน
ขาดที่หลับ ที่นอน พักผ่อนกาย
พี่เหนื่อยยาก ลำบาก อย่างแสนสา
ตราบวันนี้ ตัวพี่ ยังเข็ญใจ
แอบร้องไห้ หลายครา ลับตาคน
เหมือนใบไม้ ลอยไป ไม่ถึงฝั่ง
ลอยเคว้งคว้าง กลางวัง ชั่งสับสน
สู้เหนื่อยยาก ลำบาก สู้อดทน
ตราบสายน้ำ ยังมี ให้พี่ลอย
ตราบสายลม ยังคอย พัดพาพี่
กังวาล ทองเนตร