ความกลัวที่ฝังลึก
อย่าเพิ่งตกใจกับหัวข้อสิ รู้น่ะ ว่ากำลังทำตาโตกันด้วยความสงสัย

วันนี้ ได้ฤกษ์อัพเดทบล้อกใหม่ซักที หลังจากที่ปล่อยร้างมาสามสี่วันให้เขาเฝ้าถามว่าเมื่อไหร่จะอัพบล้อก

เมื่อวานเข้าไปอ่านบล้อกพี่เปี๊ยก เห็นแกกลัวงูขึ้นสมองแบบนั้น ก็ทำให้มาคิดว่า เราไม่กลัวงูแต่เราก็กลัวอย่างอื่นที่ไม่ใช่งูนะ บางอย่าง ไม่ถึงกับกลัว แต่ก็ขยะแขยง

อย่างแรกเลยเนี่ย ก็คือไส้เดือน มองเผินๆ อาจจะนึกว่าเป็นเส้นเฉาก๊วย แต่ว่า มันช่างน่าเกลียดยึกยื๋ยยิ่งนักเวลาที่เราไปเจอในห้องน้ำเนี่ย ใครจะมาชวนตกปลาโดยที่ใช้ไส้เดือนเป็นเหยื่อ ก็ขอลากันที

อย่างที่สอง และอย่างสุดท้ายคือ หนู หนูท่อตัวเบ่อเฮิ่มๆ อ่ะค่ะ ตัวเล็ก ลูกมันก็น่าเกลียดน่ากลัว เน้นว่า หนูท่อค่ะ เพราะมันทั้งดำ ทั้งใหญ่ น่าเกลียดมาก เงื่อ และเรื่องนี้ มันมีตำนาน

เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อก่อนเนี้ย บ้านที่อยู่ หนูเยอะมาก (น่าเกลียดสุดๆ ฮา)ก็มีการใช้กรงดักหนู พอเช้ามา โห แม่เจ้า หนูที่มาติดในกรง ตัวยังกะแมวค่ะ แมวชัดๆ แสนดีหน้าซีดเลยอ่ะ เห็นมันแล้ว ความรู้สึกทุกๆอย่างมันประดังประเดเข้ามา กลัว หยะแหยง ฉกปก แหวะ ยี้ แล้วแม่ ก็มาสั่งให้แสนดีมันไปปล่อยให้แมวกินเหมือนที่เคยทำทุกครั้ง(โหดอิบ)

แสนดีเดินหิ้วกรงมันไป น้ำตาไหลพรากๆ เคยกลัวกับอะไรซักอย่างแล้วต้องไปใกล้มันหรือเปล่า นั่นแหละ ความรู้สึกนั้นเลย แถมไอ้หนูเวรตัวนี้นะ แมวเผ่นไปคนละทาง ไม่กล้าที่จะกินมันอ่ะ บอกแล้ว ว่ามันน่ากลัว ตัวใหญ่

ด้วยความที่ขยะแขยงมัน แสนดีเห็นทางรายทางที่เขาขายหนูนาย่างทีไร จะอ้วกแตกทุกที เล่นแร่ผ่ามันแบกาง ถูกย่าง มันก็ตัวดำๆ โอ้ก ไม่ไหวแล้ว