อยู่กับ FIP ตอนที่ 5 : บทส่งท้าย

ตอนแรกตั้งใจว่าจะจบเรื่องอยู่กับ FIP ในตอนที่แล้ว (ตอนที่ 4: จิ๋วที่รัก) คือ ปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น แล้วเริ่มเขียนเรื่องแมวตัวอื่นๆไปเลย แต่รู้สึกว่าจะจบห้วนๆไปหน่อย เลยกลับมาเขียนเพิ่มอีกนิดหนึ่ง





ถ้าถามว่า "ตอนนี้ยังทุกข์ใจกับการจากไปของจิ๋วอยู่ไหม" ก็ตอบได้ว่า "ไม่ทุกข์" คงเหลือเพียงความคิดถึง มีเศร้าบ้าง แต่ความเศร้าก็หายไปได้ในเวลาไม่นานเมื่อเทียบกับแรกๆที่จิ๋วจากไป ...อาจจะเป็นได้ว่า จริงๆแล้วที่ทุกข์ในตอนนั้น เหตุหนึ่งก็เพราะเราเห็นว่าจิ๋วไม่สบายกาย เจ็บป่วย เราก็ทุกข์เพราะอยากให้จิ๋วไม่เจ็บไม่ป่วย อีกเหตุหนึ่งก็คือ เราไม่อยากสูญเสีย ไม่อยากพลัดพรากจากผู้เป็นที่รัก พอถึงตอนนี้ จิ๋วก็ไปสบายแล้ว เหตุของความทุกข์แรกก็หมดไป ส่วนเหตุที่สอง ก็ว่า ช้าเร็วอย่างไร วันหนึ่งก็ต้องจากกันอยู่ดี ไม่ว่าจะจากแบบใดก็ตาม อย่างจิ๋วก็นับว่าจากไปดี เพราะว่าได้อยู่ด้วยกันมาด้วยความสุข ยามจิ๋วเจ็บจิ๋วป่วย ก็ได้รักษา ได้อยู่ด้วยกันจนวาระสุดท้าย ได้ส่งกัน...





เมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมา ได้คุยกับพี่คนหนึ่งที่รักแมวเหมือนกัน พี่เขาฟังเรื่องจิ๋วแล้ว เขาก็บอกว่า "จ๊ะเก่ง จ๊ะทำใจได้ไง" ...ก็ไม่รู้ว่า เขาเรียกว่าทำใจหรือเปล่านะ รู้เพียงแต่ว่า วันแรกๆที่รู้ว่าจิ๋วป่วย ทุ๊กข์ทุกข์ ทุกข์ใจมาก ทุกข์จนเบลอ แต่พอดึงสติกลับมาได้ สมองก็เริ่มกลับมาทำงานเข้าที่เข้าทาง ก็คิดทางในการรักษาดูแล ดูข้อจำกัด ดูความเป็นไปได้ ดูทางเลือกต่างๆ สุดท้ายก็ได้ทางที่ผ่านการพิจารณาไตร่ตรองดีแล้วว่าดีที่สุด เหมาะที่สุด สำหรับจิ๋ว เมื่อโรคเยื่อบุช่องท้องอักเสบ (FIP) นี้เป็นโรคที่รักษาไม่หาย สิ่งที่เราทำได้ก็คือ การบำรุงรักษาสุขภาพให้แข็งแรง ทั้งกาย และใจของจิ๋ว เราก็ทำให้สุขที่สุดเท่าที่สภาวะจะอำนวย มีอะไรเกิดขึ้น ก็ดูแลกันไป ...กับอาจจะเป็นคำพูดของพี่คนหนึ่ง ที่ถามว่า "จิ๋วอยู่กับจ๊ะมานานแค่ไหนแล้ว" พอจ๊ะตอบไปว่า "เข้าปีที่สิบ" พี่เขาก็ตอบมาว่า "ก็นานพอแล้วเนาะ ที่ได้อยู่กันอย่างมีความสุข" ...จ๊ะถึงกับอึ้งไปชั่วแว่บหนึ่ง แล้วจึงเข้าใจความหมายของคำพูดพี่เขาได้ ...ถึงเวลาร่ำลากันแล้วสินะ...





เลยใช้เวลาทุกขณะในช่วงสุดท้าย ให้คุ้มค่า คุ้มเวลา ที่สุด เพราะไม่รู้ว่าจิ๋วจะจากไปวันนี้ วันพรุ่งนี้ ทุกเช้าทุกคืน ไหว้พระสวดมนต์แผ่เมตตาให้กับจิ๋ว บอกรักจิ๋ว กอดจิ๋ว ลูบหัวลูบตัวจิ๋ว ... และเมื่อถึงเวลาสุดท้าย ก็อยู่กับจิ๋ว ดูแลจิ๋ว และบอกลาจิ๋ว...





ถึงวันนี้ จิ๋วไม่ได้จากจ๊ะไปไหนไกลเลย จิ๋วอยู่ในใจ อยู่ในความทรงจำดีๆในชีวิตของจ๊ะเสมอ




สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณบุคคลทุกคนที่มีส่วนช่วยให้ผ่านเวลาอันแสนทุกข์นี้ไปได้ด้วยดี ขอโทษบางคนที่อาจจะเจอะเจอในยามอารมณ์แย่แสนร้าย


+ ขอบคุณปาม๊าที่เข้าใจ และอยากช่วยดูแลรักษาจิ๋วให้

+ ขอบคุณเฮีย เจ๊ แท๊ป ที่เข้าใจ และช่วยปลอบใจ

+ ขอบคุณต่อที่อยู่เป็นเพื่อนทั้งไปหาหมอ และอดทนฟังเสียงบ่นงึมงัม บ่นว่า อย่างไม่เคยบ่นกลับเลย

+ ขอบคุณพี่คิด ที่ช่วยให้ข้อคิดและเตือนสติอย่างอ่อนโยนที่สุด และเป็นผู้ให้คำปรึกษาที่ดี

+ ขอบคุณพี่กัน ที่รับฟัง และเป็นห่วงเป็นใย ถามไถ่ถึงจิ๋วเสมอ

+ ขอบคุณน้องอ้อย ที่ช่วยเหลือดูแลงานให้ในเวลาย่ำแย่

+ ขอบคุณเพื่อนๆห้องแมวจตุจักร และบล็อกแก๊งค์ ที่เข้ามาเป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

Create Date : 08 พฤษภาคม 2550 Last Update : 8 พฤษภาคม 2550 20:50:49 น. Counter : 1055 Pageviews.		7 comments
Share Tweet