อยู่กับ FIP ตอนที่ 1 : เจ็ดวันแรกกับ FIP

ครบ 7 วันพอดี นับจากวันจันทร์ที่ 5 กุมภาพันธ์ 2550 ที่ได้รู้ว่าจิ๋วป่วยด้วยโรค FIP และจะอยู่กับจ๊ะได้ไม่เกิน 1 ปี



2 วันแรก

วันแรกและวันที่สอง (จันทร์และอังคาร) วนเวียนกับการเศร้า น้ำตาซึม น้ำตาไหล ร้องไห้นิดหน่อยไปจนถึงร้องไห้โฮ เล่าให้เพื่อนให้พี่ฟังก็ร้องไห้ นั่งพิมพ์กระทู้ พิมพ์ไปอ่านไป ก็ร้องไห้ มันทำใจไม่ได้จริงๆ แม้จะได้ทำใจไว้แล้วว่าวันหนึ่งเราต้องจากกันไป แต่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจิ๋วจะต้องจากไปด้วยโรคนี้ โรคที่เราป้องกันได้ แต่เราพลาด...


ความคิดก็วนกับ...

...การหาสาเหตุว่า เพราะอะไรจิ๋วถึงได้เป็น FIP ทั้งที่เลี้ยงระบบปิด จิ๋วไปติดเชื้อมาได้ยังไงกัน...

...โทษตัวเองว่าเราสะเพร่า เราเป็นคนเอาเชื้อนั้นมาติดจิ๋วหรือเปล่านะ... เราพลาดตอนไหน เราเผลอตอนไหนกัน ...


คิดไปคิดมา ก็เห็นเหตุที่จะทำให้ติดเชื้อได้หลายอย่าง มันก็ทุกข์มากขึ้นๆๆๆ



แล้วก็ยิ่งทุกข์มากขึ้นไปอีก เมื่อมองดูแตงกวากับทองคำ เมื่อต้องทำใจว่าแตงกวาและทองคำก็มีโอกาสสูงที่จะได้รับเชื้อไปแล้ว เพียงแต่ร่างกายยังแข็งแรง โรคจึงยังไม่แสดงอาการ


ใจก็กังวล คอยแต่มองว่าจิ๋วท้องโตอีกหรือป่าว แตงกวากับทองคำจะท้องบวมหรือยัง มันระแวง กลัว กังวล ตลอดเวลา...



วันที่ 2 ย่างเข้าวันที่ 3

ความทุกข์เข้าครอบงำทุกอณู แม้จะเพียรพยายามคิดอะไรๆไปสักเท่าไร ก็ไม่ได้ช่วยให้ทุกข์น้อยลงเลย การที่จะหาสาเหตุว่าติดได้อย่างไร ก็ไม่ช่วยอะไร เพราะจิ๋วก็ติดเชื้อแล้ว เป็นโรคแล้ว


เพิ่งได้รู้ความทุกข์ที่จะต้องพลัดพรากจากสิ่งที่เรารักเป็นเช่นไร


เมื่อไม่มีทางเลี่ยง ไม่มีทางหนีพ้นการจากกัน ก็ต้องหันหน้ามายอมรับและอยู่ให้ได้


ต้องเข้าใจว่า...

...โรคนี้เป็นแล้ว ไม่มีทางรักษาให้หาย มีทางเดียวคือ ประคับประคอง ดูแลรักษาสุขภาพให้แข็งแรง ต้องไม่เครียด เพราะภูมิจะตก

...การหยดวัคซีนป้องกัน FIP ให้กับแตงกวาและทองคำ ก็ทำได้ แต่ถ้าติดเชื้อแล้วก็ไม่ช่วยอะไร เพียงแต่ก็หวังว่าอาจจะมีโอกาส อาจจะโชคดี ถ้าแตงกวากับทองคำเป็น ก็ทำใจเหมือนกับที่จิ๋วเป็นอยู่ตอนนี้

...จิ๋วคงจะต้องมีสุขภาพที่ทรุดลงๆไปเรื่อยๆ เพียงแต่ช้าหรือเร็วเท่านั้น แมวที่เป็น FIP ส่วนมากเสียชีวิตเพราะน้ำออกมาที่ช่องอกด้วย ทำให้หายใจลำบากติดขัด ร่างกายอ่อนแอ แล้วในที่สุดร่างกายก็ทนไม่ไหว ...ได้แต่ภาวนาขอให้วาระสุดท้ายของชีวิตจิ๋วไม่ต้องทนทรมานมากนัก ขอให้จากไปโดยสงบ



วันที่ 3-4-5

ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับโรค FIP ข้อมูลที่ได้อ่านในช่วงวันสองวันแรก ก็เอามาอ่านใหม่ เนื่องจากตอนนั้นอ่านด้วยสติสตังที่เปิดเปิง ไม่ค่อยจะได้เข้าหัวเท่าไร กลับมาอ่านโดยละเอียด บวกกับคำแนะนำจากคนที่มีประสบการณ์ดูแลแมวที่เป็น FIP เพื่อจะเลือกทางที่จะดูแลจิ๋วให้ดีที่สุด


ได้ประเด็นสำคัญๆ คือ จิตใจสบาย ไม่เครียด ร่างกายแข็งแรง ก็มีโอกาสอยู่ได้นาน (คล้ายๆกับคนเลย)


เลยตัดสินใจว่า...

...ถ้าป้อนยาจิ๋วไม่ได้ ทำให้จิ๋วเครียดและกลัว วิ่งหัวซุกหัวซุน วันละหลายๆเวลา ป้อนไม่ได้ก็ไม่ได้ ขอให้จิ๋วไม่เครียดไม่กลัวก็แล้วกัน จะได้อยู่ด้วยกันในช่วงเวลาท้ายสุดนี้อย่างรักกันไม่ใช่กลัวกัน

...อะไรอร่อยที่จิ๋วชอบกิน ก็หามาให้กินเถอะ ขอให้ยังกินได้ ร่างกายจะได้ได้พลังงานเข้าไปบ้างก็ยังดี อะไรที่จะช่วยโด๊ป บำรุง ก็สรรหาทำให้ลองกินซะ เผื่อชอบ จะได้มีของกินเพิ่ม (จิ๋วเลือกของกินมากๆๆ)


*หมายเหตุตรงนี้นิดหนึ่งว่า นี่เป็นการตัดสินใจส่วนตัวในสถานการณ์เฉพาะของจิ๋วและจ๊ะ อาจจะใช้ไม่ได้เลยกับแมวตัวอื่นที่เป็น FIP เพราะฉะนั้นขอให้ปรึกษาหมอ ให้พิจารณาสถานการณ์ของตัวเอง อย่าทำตามแบบนี้เป๊ะๆ แมวบางตัวที่ป้อนยาได้ กินยาได้ โดยที่เขาไม่เครียดเช่นจิ๋ว ก็ป้อนไป เพราะยาจะช่วยได้ในระดับหนึ่ง



วันที่ 6-7

สองวันนี้ จ๊ะเริ่มผ่อนคลาย เริ่มรู้สึกว่าสบายใจขึ้น เพราะใจยอมรับกับการอยู่ของโรคนี้ในแมวเราได้แล้ว ยอมรับได้ว่า ไม่ว่าจะจากกันด้วยสาเหตุอะไร จิ๋วก็ต้องจากเราไปอยู่ดี เราก็ทำหน้าที่ดูแลเขา ใส่ใจเขาให้ดีที่สุดก็แล้วกัน พอคิดและเข้าใจได้เช่นนี้ บรรยากาศก็เริ่มกลับมาดีดังเดิม เล่นกับแมว อยู่กับแมว อยู่กับเขาเหมือนเขาเป็นปกติ




วันนี้ (จันทร์ที่ 12 ก.พ. 50) คุณหมอนัดไปฟังผลแล็ปของน้ำในช่องท้องที่เจาะไปเมื่อจันทร์ที่แล้ว เข้าไปปุ๊บ คุณหมอก็บอกเลยว่า ผลเป็น FIP นะ แล้วคุณหมอก็ถามว่าเป็นไงบ้าง แย่ลงไหม ท้องโตอีกไหม พอจับขึ้นมาวางบนโต๊ะ คุณหมอก็บอกว่าไม่โตมากนี่ ไม่ต้องเจาะ คุณหมอก็ถามเรื่องยากิน ว่าจะจ่ายยากินให้อีกนะ อันนี้กินเม็ดเดียวต่อสัปดาห์ จ๊ะเลยได้จังหวะ สารภาพความจริงกับคุณหมอเลยว่า ที่ผ่านมา ป้อนยาไม่ได้เลยค่ะ จิ๋วดิ้นสะบัด กัด ข่วน แล้วก็จะวิ่งหนีไปหลบ ไม่กล้าออกมาเป็นนานๆ ก็เลยไม่อยากให้เขาเครียด เลยไม่ได้บังคับป้อนยาเลยค่ะ หมอก็นิ่งไป (ใจตอนนั้นก็กลัวเหมือนกันนะ กลัวว่าหมอจะว่า ว่าทำไมไม่พยายาม แหะๆๆ )


คุณหมอเลยบอกว่า งั้นหมอจะฉีดยาให้แทนในส่วนที่ป้อนไม่ได้นะ แต่ยาเม็ดเดียวที่ต้องป้อนก็ต้องป้อน งั้นไปซื้อยามา เดี๋ยวกลับมา หมอจะป้อนให้ โอ้ เย้ คุณหมอเมตตามากๆๆๆ


แล้วคุณหมอก็นัดว่า อีกสองสัปดาห์พามาตรวจอีกนะ ส่วนแตงกวากับทองคำก็ให้พามาหยดวัคซีนก็แล้วกัน


โล่งใจมากๆที่ได้บอกคุณหมอไปว่าเราป้อนไม่ได้ เพราะเราเครียดมาก กลัวคุณหมอจะต่อว่า ทำให้ได้เรียนรู้ว่า ถ้ามีอะไรก็ให้ปรึกษาให้บอกคุณหมอจะดีกว่า เพราะเผื่อว่าคุณหมอจะมีทางเลือกให้หรือจะมีคำแนะนำที่ดีให้แทน ขอบพระคุณคุณหมอมากๆเลยค่ะ



สรุปแล้ว ได้ข้อคิดจากช่วง 7 วันแรกนี้ว่า...

...ดึงสติกลับมาอยู่กับเราให้ได้ ให้เร็ว เพราะจะทำให้เราทำความเข้าใจและยอมรับกับเรื่องร้ายๆนี้ได้เร็ว ทำให้ใจเรามั่นคง ทำให้ความคิดชัดเจนและแจ่มใสขึ้น

...ปรึกษาผู้รู้ ได้แก่ คุณหมอผู้รักษา (เลือกหมอใจดีๆ และเตรียมคำถาม ข้อสงสัยไว้ จะได้ไม่เสียเวลาคุณหมอด้วย) เพื่อนผู้มีประสบการณ์ที่เคยมีแมวเป็น FIP จะได้ทั้งข้อมูล และได้กำลังใจมากมายจากผู้ที่มีหัวอกเดียวกัน

...ที่สำคัญ ใช้เวลาช่วงสุดท้ายนี้ ทำให้แมวเราและเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขที่สุด ดูแลเขา ใส่ใจเขา และรักเขา

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2550 Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2550 23:55:46 น. Counter : 5708 Pageviews.		8 comments
Share Tweet