อยู่กับ FIP ตอนที่ 4 : จิ๋วที่รัก

จิ๋วได้จากจ๊ะไปแล้ว



หลังจากที่จิ๋วเริ่มกินอาหารได้น้อยลงๆ จนเหลือแค่วันละ 2-3 คำเล็กๆ ต่อวัน แม้จะสรรหาทุกอย่างที่จิ๋วเคยชอบ เคยวิ่งมาขอกิน ทุกอย่างสารพัดที่จะหามาให้ได้ แต่จิ๋วก็กินน้อยลงไปทุกที จนสี่ห้าวันก่อนจิ๋วจะจากไป จิ๋วเริ่มไม่กินเลย และสัญญาณของการจะจากกันก็เริ่มชัดเจน เมื่อวันหนึ่ง จิ๋วฉี่ราด ไม่สามารถกลั้นไว้เพื่อจะไปฉี่ที่กระบะทรายได้ทัน



แม้จิ๋วจะเรี่ยวแรงน้อยลงๆ แต่ก็ยังคงเดินมานอนบนเตียงกับจ๊ะได้ทุกคืน จนช่วงวันหลังๆที่จิ๋วแรงน้อยลงมากแล้ว จ๊ะเป็นคนอุ้มจิ๋วมานอนด้วย แล้วจิ๋วก็เกาะแขนจ๊ะหลับไปทุกคืน เป็นช่วงเวลาที่แสนทรมานใจ จ๊ะผวาตื่นนอนเป็นระยะๆเพื่อลืมตามามองจิ๋ว ดูจิ๋ว ในใจคิดว่าเราจะได้เห็นภาพนี้อีกนานแค่ไหน จะได้กอดจิ๋ว พูดคุยกับจิ๋ว ลูบหัวจิ๋วอีกนานแค่ไหน เวลาของเราเหลือน้อยลงไปทุกขณะ...



แล้วเมื่อบ่ายวันพฤหัสที่ 15 มีนาคม จิ๋วก็เดินโซซัดโซเซไปนอนตรงมุมที่เขาชอบไปซ่อนตัวเวลารู้สึกไม่ปลอดภัย จ๊ะเห็นก็พอรู้ว่าเขาเตรียมตัวแล้ว บ่ายแก่ๆ จ๊ะอุ้มเขาออกมา เพราะที่ที่เขาเลือกไปนอนเป็นซอกเล็กๆ จ๊ะอุ้มออกมาให้เขานอนในกล่อง จิ๋วทิ้งตัวไร้เรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมแขนของจ๊ะ อย่างน่าใจหาย... นอนในกล่องได้สักพักหนึ่งเขาก็หัวผงกๆขึ้น พยายามจะเคลื่อนไหวตัว พอจ๊ะเดินไปดูก็พบว่าเขาอาเจียนออกมา แต่มีแต่น้ำคล้ายน้ำย่อยปนน้ำลายออกมา จิ๋วหมดแรงเลยนอนทับกองอ้วกของตัวเอง จ๊ะเลยอุ้มออกจากกล่อง ทำความสะอาดให้ แล้วรองช่วงปากเขาด้วยทิชชู่ เพราะเขาไม่สามารถปิดปากได้แล้ว แล้วก็มีน้ำลายไหลออกมาเรื่อยๆ สักพักเขาเริ่มมีอาการกระตุกนิดหนึ่ง จ๊ะโทรปรึกษาพี่คนหนึ่ง พี่เขาบอกว่า คงไม่พ้นคืนนี้............



จากนั้น จ๊ะก็นั่งเฝ้าจิ๋วเกือบตลอดเวลา แม้จิ๋วไม่รู้สึกตัวเท่าไรแล้วตอนนั้น แต่จ๊ะก็อยากอยู่เป็นเพื่อนจิ๋วจนนาทีสุดท้าย อยากอยู่ส่งจิ๋ว อยากให้จิ๋วรู้ว่าจ๊ะรักจิ๋วมาก ...จิ๋วเริ่มกระตุกถี่ขึ้นๆ สักประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ จิ๋วกระตุกเหมือนชักแรงๆ แต่ก็สงบลง แล้วหายใจแผ่วๆต่อไป จน 5 ทุ่มกว่าๆ จิ๋วชักแรงขึ้น ถี่ขึ้น ทุกครั้งก็เหมือนจะจากไป แต่ก็กลับมาหายใจได้อีก ช่วงนี้จ๊ะก็ได้แต่ภาวนาขอให้จิ๋วให้จากไปสบาย คอยลูบเนื้อลูบตัวลูบหัว แม้จิ๋วจะไม่รู้ตัวแล้วก็ตาม จ๊ะก็อยากทำ หวังว่าจะส่งใจให้จิ๋วรู้ได้ว่าจ๊ะรักจิ๋ว ห่วงจิ๋ว ก่อนที่เราจะจากกันตลอดไป......


ประมาณเที่ยงคืนครึ่งได้ จิ๋วก็หมดลมหายใจ...... ใจจ๊ะรู้สึกโล่ง รู้สึกดีใจ ปนเศร้าใจ ... ดีใจที่จิ๋วพ้นทุกข์ไปแล้ว แต่ก็เศร้าที่เราต้องจากกันแล้วจริงๆ ...



...ทุกวันนี้ เดินกลับเข้ามาในบ้าน เหลียวมองไปทางไหน ก็มีแต่ภาพจิ๋วปรากฏขึ้นมา คืนแรกก็ไม่กล้าไปนอนบนเตียงนอนเลย เพราะรู้สึกวังเวงเคว้งคว้าง ไม่อยากจะกลับไปนอนคนเดียว ไม่อยากนอนโดยไม่มีจิ๋วอยู่ข้างๆ ไม่มีจิ๋วอีกต่อไปแล้วจริงๆ ไม่มีเสียงจิ๋วร้อง ไม่มีตัวจิ๋วคอยมาอยู่ใกล้ คอยมานอนกอดด้วย ไม่มีจิ๋วมาปลุกให้ไปเทอาหารให้กิน ไม่มีจิ๋วอีกแล้ว...

Create Date : 28 มีนาคม 2550 Last Update : 28 มีนาคม 2550 15:39:36 น. Counter : 1044 Pageviews.		8 comments
Share Tweet