"ทองคำ" แมวที่ไม่รัก

เดิม "ทองคำ" เป็นแมวชั้นล่าง เพิ่งจะได้อัพเกรดขึ้นมาเป็นแมวชั้นบน (บนบ้าน) เมื่อประมาณเดือนเมษา 49 หลังจากที่ต้องอยู่เป็นแมวชั้นล่างตั้งแต่เดือนสิงหา 48

จริงๆแล้วไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยงทองคำเลย ด้วยเหตุว่า มีแมวชั้นบนอยู่ 2 ตัว โดยตัวหนึ่งคือ ไอ้จิ๋ว แมวตัวผู้อายุประมาณ 8 ปี จิ๋วขี้กลัวมากๆๆๆ เวลามีคนแปลกหน้ามาที่บ้าน จิ๋วจะเครียดมาก ต้องวิ่งหัวซุกหัวซุนไปหาที่ซ่อนใต้ตู้บ้าง มุดโน่นมุดนี่หลบคนบ้าง แล้วเวลามีแมวตัวอื่นมา จิ๋วก็จะเครียดมากๆ เพราะจิ๋วมันไม่สู้ สู้ไม่ไหว จิ่วเคยเครียดมากถึงขนาดที่หมอต้องสั่งยากล่อมประสาทให้กินอยู่สัปดาห์หนึ่งกว่าจะค่อยๆกลับมาปกติได้

แล้วค่อยไปเล่าเรื่องโรคเครียด+ขี้กลัวของจิ๋วในตอนต่อๆไปล่ะกันนะ


แล้วทำไมต้องรับทองคำมาอยู่บนบ้านด้วย??

คำตอบคือ เพราะทองคำเป็นแม่แมวอพยพลี้ภัยหมา


แมวอพยพเป็นเช่นไร??

ตอนแรกที่ทองคำมาเป็นแมวชั้นล่างนั้น ทองคำมาพร้อมกับลูกๆอีก 4 ตัว ที่ยังเป็นละอ่อนมากๆ (อายุน่าจะไม่ถึงเดือน) ยังดูดนมแม่ทองคำจุ๊บๆแจ๊บๆอยู่เลย แต่ทองคำและลูกๆนั้นจำเป็นต้องลี้ภัย หาที่อยู่ใหม่ เพราะที่อยู่เดิมของทองคำกับลูกๆในวันที่เพื่อนๆไปเจอนั้น อยู่ในช่องเก็บอัฐิของกำแพงวัดแห่งหนึ่ง





ทองคำเป็นแมววัด พอคลอดลูกแล้ว ก็กลัวว่าหมาจะกัด เลยคาบลูกขึ้นไปอยู่ในช่องเก็บอัฐิ ซึ่งร้อนแสนร้อน และก็สูงด้วย ช่วงบ่ายที่แดดส่องเข้าไปในช่องเก็บอัฐิ ทองคำก็จะไปนอนบังแดดให้ลูก ตัวเองก็หอบเพราะร้อน ลูกๆก็หอบร้อนไม่แพ้กัน เพื่อนไปเห็น ทนไม่ได้ เลยต้องช่วยเหลือมาหาบ้านพักชั่วคราว กะว่าช่วยให้ลูกแมวโตพอจะหาบ้านได้ ส่วนทองคำก็จะทำหมันแล้วถ้าไม่มีใครรับเลี้ยงก็จะส่งกลับไปอยู่วัดเหมือนเดิม





แรกๆที่ทองคำมาอยู่บ้านจ๊ะ ทองคำผอม ซีดๆ มีอาการหวาดกลัว ตื่น ถอยหนีคน จ๊ะเห็นแล้วก็สงสารทองคำมาก ก็พยายามอุ้มเขามานั่งตัก ลูบหัวเขา กอดเขา คุยกับเขาว่า ไม่ต้องกลัวนะ อยู่ที่นี่ ไม่ต้องหนีหมา ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาทำร้ายทองคำและลูกๆ อยู่ให้สบายใจ ทำอย่างนี้เรื่อยๆ ทองคำก็มีพัฒนาการดีขึ้น เริ่มกลัวน้อยลง แต่ก็ยังมีกลัวๆอยู่บ้าง (ทุกวันนี้ก็ขี้กลัวนะ ถ้าเสียงดังมากๆ จะกลัวลนลาน วิ่งหนีเปิดเปิงไปเลย)





ทองคำได้บ้านแล้ว เย้!!

ชื่อ “ทองคำ” เนี่ย น้องอ้อยเป็นคนตั้งให้ ตั้งให้พร้องกันทั้งครอบครัวเลย ลูกๆทองคำ ก็ชื่อว่า “ทองขาว” “ทองแท้” “ทองดี” และ “ทองดำ” เรียกๆไป ในที่สุดทองคำก็คุ้นชื่อ เรียกแล้วก็ขานรับบ้าง เริ่มเดินมาหาบ้าง อยู่ไปได้สักสองสามสัปดาห์ ก็สังเกตว่าทองคำผอมลงๆ ทั้งที่กินได้เยอะ (เราบำรุงเต็มที่อยู่แล้ว เพื่อให้ทองคำมีนมพอเลี้ยงลูกตั้ง 4 ตัว) แล้วก็มีอาการท้องเสีย อาเจียนบ้าง กับที่เห็นได้ชัดเลยคือ ทองคำ ซีดมาก และท้องป่อง เลยรีบพาไปหาหมอแถวบ้าน หมอก็บอกว่า อาจจะเป็นเอดส์แมว หรือ FIP ก็ได้ เพราะท้องป่องอย่างนี้ แต่หมอก็ไม่ได้แนะนำอะไร เพียงแต่ให้ยาแก้ท้องเสีย และฉีดยาปฏิชีวนะให้ เราก็กังวล แต่ก็พยายามป้อนยาตามที่หมอให้มา ซึ่งป้อนยาก็ยากมากๆ เพราะทองคำขี้กลัว จะดิ้นๆๆสุดๆ ผ่านไปได้ 2 วัน ทนไม่ไหวแล้ว พาไปหาหมอประจำดีกว่า หมอก็ตรวจๆ เจาะเลือดไปตรวจด้วย ผลก็คือ ทองคำเป็นโรคตับ ค่าตับขึ้นไป 60 กว่า แต่หมอก็บอกว่าโรคตับไม่น่ากลัว รักษาให้หายได้ ก็ให้ยาบำรุงตับมาป้อนกัน เช้า-เย็น หนึ่งเดือน แล้วให้พาไปตรวจเลือดใหม่





ช่วงระหว่างที่รักษาโรคตับให้ทองคำ ก็โพสกระทู้หาบ้านให้พวกลูกๆทองคำไปด้วย เด็กๆได้บ้านกันทุกตัว แต่รอเวลาให้โตขึ้นอีกสักนิดถึงจะพาไปส่ง ก็คุยๆเล่นๆกับน้องอ้อยว่า เนี่ย สงสารทองคำเนอะ ถ้าลูกไปหมดแล้ว ทองคำก็จะต้องทำหมันแล้วส่งกลับไปที่วัด คุยไปคุยมาก็เลยถามว่า แล้วลูกพี่ลูกน้องน้องอ้อยที่รักแมว เขาพอจะช่วยเลี้ยงทองคำได้ไหม น้องอ้อยก็แสนใจดี รีบโทรไปถามลูกพี่ลูกน้อง พอได้คำตอบ ก็ดีใจกันมาก เย้ น้องเขารับทองคำไปเลี้ยงล่ะ จ๊ะเลยบอกว่า งั้นเดี๋ยวรอให้ทองคำกินยาครบเดือนก่อนเนาะ ให้โรคตับหายก่อน กับทำหมันก่อนไปด้วย


หลังจากส่งลูกๆทองคำไปยังบ้านใหม่หมดแล้ว ก็พาทองคำไปทำหมัน เตรียมพร้อมจะส่งไปบ้านลูกพี่ลูกน้องน้องอ้อย แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น บังเอิญว่า...บ้านลูกพี่ลูกน้องน้องอ้อย มีแม่หมาจรจัดมาอยู่ แล้วคลอดลูกออกมา 9 ตัว ทำให้ไม่สามารถรับทองคำไปเลี้ยงได้แล้ว เพราะอันตรายเสี่ยงต่อการถูกหมากัดอย่างมาก น้องอ้อยก็สงสารทองคำมาก เลยตัดสินใจรับเลี้ยงเอง บอกว่าเดี๋ยวพอทองคำหายป่วยจากโรคตับก็จะพาไปอยู่บ้านด้วย แต่ก็กรรมเวรของทองคำเหลือเกิน พอกินยารักษาตับได้ครบเดือน ค่าตับก็ลดลงเพียงนิดเดียว อยู่ที่ 50 ปลายๆ คุณหมอบอกว่างั้นป้อนยาต่อไปอีก 3 เดือนเลยล่ะกัน ต้องเอาค่าตับลงให้ได้ ก็โอเค เลี้ยงทองคำอยู่ชั้นล่างต่อไป ป้อนยากันทุกวันต่อไป





เอ๊ะ หรือจะเป็นแผนอัพชั้นของทองคำนะ

ทีนี้ ผ่านไปก็หลายเดือนแล้ว ทองคำเธอก็เริ่มรู้สึกว่าเป็นเจ้าของบ้านมากขึ้นแล้วล่ะ กลางวันจะขึ้นไปนอนชั้นลอย พอบ่ายๆแก่ๆถึงจะลงมาชั้นล่าง มากินข้าว แล้วก็นอนต่อ (เธอนอนเก่งมากๆ) แล้วทองคำก็เริ่มรู้ว่ามีจิ๋วกับแตงกวาอยู่ชั้น 2 ด้วย เอิ๊กๆๆ ทีนี้ เธอก็เลยพยายามจะวิ่งขึ้นชั้น 2 เวลาที่เราเปิดประตูจะขึ้นชั้น 2 ไป เราก็โอ๊ย ไม่ได้นะ เดี๋ยวเจอกับจิ๋วล่ะแย่เลย เลยต้องกีดกันไม่ยอมให้ขึ้นบ้าน วันต่อๆมา เธอก็เล่นมานอนบันไดขึ้นบ้านไว้ อ่ะจึ๋ย ให้ได้อย่างนี้สิ


และแล้ว ประมาณเมษา 49 น้องอ้อยก็มานั่งอึกๆอักๆ (ต้องร่วมมือกันวางแผนกับทองคำอย่างแน่นอน ก๊ากๆๆ) ทำท่าเหมือนมีเรื่องอยากจะพูด แต่ก็ไม่กล้าพูด ก็เลยบอกให้พูดมาเถอะ จะได้รู้เรื่องกัน น้องอ้อยเลยบอกว่า อ้อยเลี้ยงทองคำไม่ได้แล้วค่ะ ป๊ากะพี่ชายไม่ยอม (จริงๆแล้ว อ้อยรักทองคำมากๆๆ กอดรัดฟัดเหวี่ยงทุกวัน เพราะต้องป้อนยาทุกวัน อิอิ) จ๊ะก็เลยบอกว่า ไม่เป็นไร พี่ก็เลี้ยงทองคำเองล่ะกัน อ้อยก็ตกใจรีบถามว่า พี่จ๊ะไม่เอาทองคำไปปล่อยวัดแล้วใช่ไหมคะ ก็เลยบอกอ้อยไปว่า โธ่ ก็เลี้ยงกันมาตั้งหลายเดือนแล้ว แล้วก็มีแต่ช่วยแมวหาบ้าน ไม่เคยคิดอยากเอาแมวไปปล่อยวัดเลย ก็เลยเป็นอันว่า ทองคำก็เลยอัพเกรดจากแมวชั้นล่าง มาเป็นแมวชั้นบนไปเรียบร้อย เป็นไปตามแผนของทองคำเรียบร้อย เอิ๊ก





ไม่รัก “ทองคำ”

แต่ต้องบอกตรงๆว่า ไม่รักทองคำเลย ได้แต่สงสาร แล้วก็ยิ่งไม่อยากรักทองคำมากขึ้น เพราะทองคำเล่นแรงมากๆ แล้วชอบกระโดดใส่จิ๋ว ชอบไปแหย่จิ๋ว ซึ่งจิ๋วก็ขี้กลัวมากอยู่แล้วที่เห็นแมวใหม่เข้ามาอยู่ด้วย คราวนี้จิ๋วเลยยิ่งกลัวหดมากขึ้นๆ ไม่ยอมมานอนด้วย จ๊ะเลยต้องย้ายที่นอนลงไปนอนกับจิ๋วแทน ไอ้คุณนายทองคำก็ย้ายตามมาค่ะ มาเบียดที่จิ๋วนอนด้วย แล้วก็ยังชอบวิ่งชนจิ๋ว เวลาจิ๋วเผลออีกตังหาก เหอๆๆ ไม่อยากเลี้ยงทองคำเลย มัยต้องทำแบบนี้กับจิ๋วด้วยนะ สงสารจิ๋วมากๆๆ แต่ก็จำเป็นต้องเลี้ยงทองคำอ่ะ ก็เอ๊า เลี้ยงกันไป ปราบศึกกันไปทุกวัน จากที่ไม่ค่อยจะดุแมว ตีแมว (ตีเบาๆเพื่อสอนนะคะ) ก็เริ่มดุและตีทองคำเป็นตัวแรก นอกจากทองคำชอบแกล้งจิ๋ว ชอบเล่นแรงๆกับแตงกวาแล้ว ยังมาเล่นแรงกับจ๊ะด้วย แบบไม่ได้ประมาณตัว ว่าตัวเธออ้วนตุ๊ต๊ะแค่ไหน เล่นทีเลือดไหลซิบๆ มีเคืองเลยนะเนี่ย แต่ก็ให้อภัย ก็เธอเป็นแมว ไม่รู้เรื่องอะไร แต่ตูเจ็บอ่ะ





แผนพิชิตใจ

จากเมษา 49 ก็ห้ามศึกกันไปกันมา เวียนหัวแทบทุ๊กวัน บางทีก็เซ็ง ห้ามยังไง ทองคำก็ไม่เชื่อ ก็ไม่ฟัง (เวลาดุ ก็หยุดแป้บเดียว มองหน้าเราทำตาแป๋วๆ เราก็ใจอ่อนอ่ะ) เธอก็จะวิ่งไล่จิ๋ว วิ่งไล่แตงกวาแบบเดิม ยิ่งทองคำเห็นจ๊ะโอ๋จิ๋ว ทองคำก็จะรีบวิ่งมาเบียดจิ๋วออกไปเลย จิ๋วก็เลยกลายเป็นแมวหวาดระแวง ตื่นตระหนกเกือบตลอดเวลา ก็ได้แต่เซ็งๆ แต่ก็ต้องอยู่กันไปอ่ะนะ อดทนกันไป จนอยู่มาวันหนึ่งในเดือนธันวา 49 ได้ยินเสียงแมวร้องแปลกๆ ร้องโหยหวนมาก เลยวิ่งไปดู ก็เห็นทองคำกำลังเบ่งฉี่อยู่ในกระบะทราย แล้วก็ร้องโหยหวนสุดๆ จนเราตกใจว่า เอ๊ะ เป็นอะไร แต่ตอนที่เห็นก็จะตีหนึ่งแล้ว ก็เลยพยายามสังเกตอาการไปก่อน พอวันรุ่งขึ้นก็สังเกตว่า ทองคำจะร้อง แล้วทำท่าเบ่งฉี่อยู่นานมาก แต่ฉี่ไม่ค่อยออก เป็นแค่หยดๆที่ออกมา ก็เริ่มกังวลแล้ว นึกถึงโรคไต โรคนิ่ว พอเสร็จธุระ ก็เลยรีบพาทองคำไปหาหมอที่รพส.แห่งหนึ่งก่อน แต่วันที่ไปคือวันศุกร์ช่วงบ่าย รพส.เขาปิดทำการ เขาก็เลยมาตรวจเบื้องต้นว่าจะเป็นกรณีฉุกเฉินหรือป่าว เพราะแมวฉี่ไม่ออก อาจจะไตวายได้ คนที่ตรวจ (ด้วยการคลำกระเพาะปัสสาวะ) ก็บอกว่า ไม่เห็นมีฉี่ค้างเลย งั้นก็ค่อยมาตอนเขาเปิดทำการช่วงเย็นล่ะกัน จ๊ะก็เลยกลับไปก่อน แต่ก็ไม่ได้กลับไปคลินิกพิเศษตอนเย็น เพราะต้องทำงาน คืนนั้นก็ยังเห็นว่าทองคำฉี่ไม่ออกเหมือนเดิม รู้สึกใจเสียมาก เพราะมันผ่านไปสองวันแล้ว กลัวว่าค่าของเสียจะสูงมาก ไตจะวาย แล้วทองคำจะช็อคได้ พอวันรุ่งขึ้นก็รีบพาไปหาหมอประจำ หมอตรวจดูแล้วก็สวนฉี่ ฉี่ก็ออกมาเยอะมาก แล้วก็มีเลือดปนออกมาด้วย จ๊ะก็ใจเสียมากขึ้น เครียดเลย คิดในใจว่า “โอ๊ย ทองคำจะตายไหมเนี่ย โธ่ ทองคำ ทำไมชีวิตทองคำน่าสงสารอย่างนี้” ก็เลยคุยปรึกษากับคุณหมอ คุณหมอก็บอกว่า อย่างนี้เป็นแค่กระเพาะปัสสาวะอักเสบเท่านั้น ไม่ได้เป็นนิ่วหรือเป็นโรคไตหรอก สบายใจได้ ฉีดยาให้ แล้วเอายาไปกิน ก็จะหาย ก็ค่อยรู้สึกโล่งใจหน่อย





พอดีว่าบ่ายวันนั้น หลังจากที่พาทองคำไปหาหมอเสร็จแล้ว ก็ต้องไปธุระที่บ้านหนิง ไปถึงก็ได้เล่นกับแมวตัวใหม่ของหนิง ซึ่งเป็นแมวจรจากบนหลังคา เล่นไปเล่นมา เลี้ยงข้าวไปเลี้ยงข้าวมา เจ้าแมวตัวนี้ก็ยุรยาตร อพยพลงมาอยู่ในบ้านหนิงเรียบร้อย หนิงก็เลยจับไปทำหมันซะ แมวตัวใหม่ของหนิง (ชื่ออะไร จำไม่ได้แล้วอ่ะหนิง) เป็นแมวตัวผู้ ตัวโตแล้ว แต่ชอบเล่นมากๆ วิ่งเล่น ไล่ตบของเล่นพู่ๆ ได้เป็นชั่วโมงๆ แล้วก็เล่นแบบไม่บันยะบันยัง ไม่ออมกำลัง คนที่เล่นกับแมวด้วยกัน (จำไม่ได้แล้วว่าคนไหนพูด) เขาบอกว่า สงสัยเป็นเพราะตอนเป็นแมวจร มันคงไม่เคยมีใครมาเล่นด้วยอย่างนี้ พอตอนนี้ได้มีคนมาเล่นด้วย เลยเล่นใหญ่เลย ถึงแม้จะโตแล้ว ก็ยังเล่นเหมือนเด็กๆอยู่ .................... จากประโยคนั้น จ๊ะเลยแว่บคิดถึงทองคำ ทองคำก็คล้ายๆกับแมวหนิงตัวนี้ คือ ทองคำเป็นแมววัดมาก่อน คงไม่มีใครมาคอยเล่นด้วย มาคอยโอ๋ คอยรักทองคำ พอทองคำได้มาอยู่บ้าน ได้มีคนเล่นด้วย ทองคำคงรู้สึกอยากเล่น รู้สึกรักเรา ...แต่เราลำเอียงอ่ะ รักจิ๋ว ห่วงจิ๋ว รักแตงกวา ห่วงแตงกวา เลยไม่ค่อยสนใจทองคำ ไม่ค่อยโอ๋ทองคำ...

เย็นนั้นจ๊ะกลับบ้านไปพร้อมกับสำนึกใหม่ ก็เลยได้เริ่มสังเกตและมองทองคำในมุมมองใหม่ ได้เห็นว่า ทองคำรักเราเนาะ เวลาเราเดินไปไหน ทองคำก็จะเดินไปด้วย ไปนั่งรอนอนรอ เวลาเดินลงบันได ทองคำก็จะชอบวิ่งมาตัดหน้า ไอ้ที่ร้องๆแบบกวนๆก็คงจะอยากให้เราสนใจ (เธอขี้บ่นอ่ะ ร้องแหม่วๆเรื่อยๆ) ส่วนที่ว่าชอบแกล้งจิ๋วกับแตงกวา ก็คงเป็นเพราะทองคำอยากเล่นด้วย แต่เล่นไม่เป็น ไม่ประมาณกำลัง เล่นแบบแมวที่ไม่ค่อยจะได้เล่นกับใครมาก่อน ....... หลังจากนั้น ก็เลยเริ่มทำดีกับทองคำมากขึ้น อุ้มทองคำมากอดๆ เล่นๆ ด้วยมากขึ้น ทองคำก็เหมือนจะรู้ เพราะทองคำก็มาเคล้าเคลียบ่อยขึ้น แล้วก็มานอนเบียดๆด้วยบ่อยครั้งขึ้น ส่วนจิ๋วกับแตงกวา ก็ดูเหมือนจะปรับตัวเข้ากับทองคำได้ดีขึ้น วันดีคืนดี ทองคำก็ไปนอนเบียดกับจิ๋วซะงั้น ส่วนจิ๋วก็จะมองทองคำอย่างเอ๋อๆ แต่ก็ทนนอนด้วยได้ (เออ หรือจิ๋วมันง่วงหว่า ฮ่าๆๆ)


กว่าจะรักทองคำ ก็วันที่ทองคำต้องมาป่วยซะ

Create Date : 16 มกราคม 2550 Last Update : 17 มกราคม 2550 22:33:14 น. Counter : 1548 Pageviews.		13 comments
Share Tweet