หลายอาทิตย์ก่อน ไปเห็นคนโพสเหน็บแนมใครไม่รู้ แบบลอยๆ ว่า

"เสียแรงมาอยู่เมืองนอกเมืองนา" คงไม่ได้ว่าฉันหรอก แต่ฉันดันเก็บมาคิดเอง

ว่าเออ... คนที่โพสคำพูดแบบนี้  คงจะเสียแรงไปเยอะนะ กว่าจะมาอยู่เมืองนอกได้

ก็ไม่รู้ว่า เสียแรงเสียอะไรไปเท่าไหร่ แต่คิดว่าคงจะไม่น้อยน่ะแหละ

จึงคิดว่าเมื่อได้มาอยู่เมืองนอกแล้วก็ต้อง โกยให้คุ้ม จะได้ไม่เสียแรง

มันก็ไม่ผิดหรอกที่จะคิด สำหรับตัวเอง  แต่ไปว่าคนอื่นมันถูกเหรอ

ถึงแม้วิธีการในการมาอยู่ต่างประเทศ จะคล้ายๆ กัน แต่เหตุผล วัตถุประสงค์

จุดมุ่งหมายในการมาอยู่  ก็ไม่ได้เหมือนกันนี่คะ

โดยเฉพาะฉัน ที่ไม่เคยคิดว่า การมาอยู่ต่างประเทศคือ โอกาสในการหางานหาเงิน

หรือสร้างเกียรติภูมิชื่อเสียงอันดีงามความเป็นหญิงไทยให้โลกต้องจารึก

ฉันแต่งงานและมาอยู่กับสามีที่ต่างประเทศ เพราะสามีฉันเห็นว่า

ชีวิตความเป็นอยู่ของฉัน หน้าที่การงานของฉันที่เป็นอยู่ในเมืองไทย

มันมองไม่เห็นทางว่าอยู่ไปทำไปอนาคตจะสุขสบายขึ้นมาได้เลย

ฉันบอกเลย ว่าชีวิตฉันไม่เหมือนหลายๆ คน ที่แต่งงานกับฝรั่งโดยทิ้งชีวิตดีๆ

ที่เมืองไทย ชนิดอยู่เมืองไทยทำงานระดับผู้จัดการ แต่พอแต่งงานกับฝรั่ง

ยอมไปเป็นแรงงานบีบนวด ทำความสะอาด ยกถาดอาหารก็ได้

แต่ฉันทำงานพวกนี้ได้ตั้งแต่อยู่เมืองไทย เยอะกว่านี้อีกด้วย

ทั้งรับจ้างขุดดิน ตัดหญ้า แบกหาม ล้างห้องน้ำ ก่อสร้าง

ทำงานทุกอย่างที่เป็นงานสุจริต ไม่เคยคิดหวังพึ่งพาใครตั้งแต่โตมา

พ่อแม่ลุงป้าน้าอาไม่เคยสอนให้หาผัวเป็นคนมีหลักมีฐานให้ยึดเกาะ

สามีฉันขอแต่งงาน ก็เพราะประทับใจในความพยายามที่จะยืนด้วยลำแข็งของฉัน

ไม่ใชเพราะฉันเป็น type ที่คิดจะเอาไปบำเรอความใคร่ เช่นฝรั่งอื่นๆ

เพราะสามีฉัน ไตร่ตรองสถานภาพตัวเองแล้ว ว่าสามารถให้ชีวิตที่สุขสบาย

ต่อผู้หญิงที่เขาประทับใจมากคนหนึ่งได้ โดยไม่เดือดร้อนตัวเอง

และก็เป็นความสุขความภูมิใจของตัวเขาเอง ที่ชีวิตหนึ่งสามารถแบ่งปัน

สิ่งดีๆ ให้กับอีก 2 ชีวิตได้ (คือฉันและลูก)

เมื่อพามาอยู่ต่างประเทศด้วยแล้ว ไยจะปล่อยให้ฉันต้องลำบากตากตรำ

ทำงานทำทุกชนิดแบบไม่เกี่ยงไม่เลือกอีกด้วยล่ะ

ไม่ใช่ว่าสามีฉันจะเป็นคนไม่ชอบผู้หญิงทำงาน (เพราะชอบผู้หญิงทำงานถึงชอบฉัน)

แต่เพราะเห็นว่าฉัน ไม่สามารถจะหางานที่เหมาะสมกับวัยวุฒิ คุณวุฒิได้

จะให้มานั่งพัฒนาคุณวุฒิเพื่อหางาน ตอนวัยกลางคนเข้าไปแล้ว มันก็ไม่ใช่ล่ะ

กว่าจะเรียนจบต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ แล้วไปหางานเป็นลูกจ้างอีกเหรอ

เรื่องลงทุนทำธุรกิจในต่างประเทศ มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

จะมาตั้งแผงขายตามข้างถนนอย่างในเมืองไทยได้เหรอ

แล้วจะทำธุรกิจอะไร ก็ต้องมีความรู้ความสามารถ มีความถนัดในสิ่งนั้น

ไม่ใช่มาฝึกหัด  โดยเฉพาะหากไม่มีเงินลงทุนเอง  

ไอ้ที่เห็นค้าขายกันเองในหมู่คนไทยในต่างประเทศเนี่ย มีกี่คนที่ทำอย่างถูกกฎหมาย

ทุกวันนี้ฉันสนับสนุน อุดหนุนคนไทยด้วยกัน ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันผิด

แต่ก็คิดอย่างเข้าใจ ว่าเขามีความจำเป็นต้องทำงานหาเงิน

ส่วนฉัน ไม่มีความจำเป็น เพราะสามี มีรายได้พอเพียง (เดี๋ยวว่าอวดผัวรวยอีก) 

เสียภาษีให้รัฐเอาไปเลี้ยงคนอพยพแต่ละเดือนตกเป็นเงินไทย 3-4 หมื่นบาท

แต่พอไม่อยากให้เมียทำงาน ถูกชาวบ้านนินทาค่อนแคะซะงั้น

เรื่องแบบนี้ คนเป็นผัวเมียกัน เค้าคุย เค้าตกลงกันค่ะ ว่าจะอยู่กันอย่างไร

ถ้าจะพูดว่า อยู่อย่างไม่ยืมจมูกคนอื่นหายใจ ก็ต้องอยู่คนเดียวสิ

hold one's own feet น่ะ  มันเป็นเรื่องที่ต้องคิดและทำก่อนจะแต่งงานค่ะ

ไม่ใช่หาฝรั่งแต่งงานจนได้มาอยู่เมืองนอกแล้ว เที่ยวมาบอกใครต่อใคร

อย่างภาคภูมิใจเสียเหลือเกิน ว่า สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง

.......

และที่เขียนนี้ก็สำหรับคนที่ชอบ ไปส่องเฟสชาวบ้านเขาแล้วตาร้อน

มาโพสค่อนแคะ กระแนะกระแหนเขาตามบอร์ดตามเวปอื่นๆ

ใครไม่มีพฤติกรรมแบบนี้ ก็ไม่ต้องร้อนตัวค่ะ

Create Date : 21 กันยายน 2559
Last Update : 21 กันยายน 2559 16:37:56 น.		0 comments
Counter : 830 Pageviews.
Share Tweet