Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 2464472 : White Lie

White Lie

พักนี้ไม่ค่อยเข้ามาเขียนอะไร ทั้งบอร์ดและบล็อก
ไม่ใช่เพราะรู้ตัว ว่าถูกสังคมรังเกียจ
ฉันไม่ให้ความสำคัญ กับความรู้สึกนึกคิดของคนอื่น
มากไปกว่า ความรู้สึกของตัวเองหรอก
เมื่อจะทำอะไร ฉันเอาความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้ง
วันนี้ รู้สึกอยากจะเขียน ก็เขียน
แม้จะไม่ว่างนัก เพราะเร่งทำใบขับขี่ก่อนจะต้องบินไปเมืองไทย

พอดีเมื่อวานต่อเนื่องถึงเข้าวันนี้ เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกอยากเขียนเอาไว้

เมื่อวานช่วงเวลาเย็น ขณะที่ครัวกำลังพักผ่อนในห้องโถง
ที่เป็นทั้งห้องรับแขกและห้องนั่งเล่น
ลักษณะห้อง ด้านหนึ่งเป็นกระจก มีประตูเปิดออกไปเป็นเทอเรสและสวน
จู่ๆ ก็มีนกบ้นมาชนกระจก อย่างแรง
กระจกแข็งแรงไม่เป็นอะไร แต่นกเคราะห์ร้าย ตกลงไปดิ้นอยู่กับพื้น
เรา สามี ฉันและลูกสาว ตกใจ สามีร้องห้ามไม่ให้ออกไปจับดู
เขาว่า จะทำให้นกยิ่งตกใจช็อคไปใหญ่
นกดิ้นสักพัก ก็แน่นิ่ง ฉันกับลูก จึงเข้าไปดูใกล้ๆ และจับดู
ฉันว่า มันตายแล้วแน่ๆ แต่สามีว่า มันอาจจะแค่สลบก็ได้
ลูกสาว กลัวมันจะหนาว เธอไปเอาผ้ามาห่มให้นก แม้ฉันจะบอกว่ามันตายแล้ว

เช้าวันนี้ สามีกระซิบบอกฉันว่า เขาเอาซากนกไปทิ้งแล้วนะ
แต่จะไม่บอกลูก ฉันถามว่า สรุปนกมันตายจริงๆ ใช่ไหม สามีก็ยอมรับ
ว่าใช่ มันไม่ได้แค่สลบไปอย่างที่เขาหวัง
แต่เพราะเห็นลูกสาวเป็นห่วงเป็นใยนก ขนาดเอาผ้าไปห่มให้
ด้วยความหวังว่ามันจะฟื้น จึงไม่อยากให้ลูกผิดหวัง

สักพัก ลูกสาวก็เปิดประตูห้องนอนฉัน ร้องบอกฉันว่า "แม่... นกไปแล้ว"
ฉันต้องกลั้นยิ้ม ทำเป็นไม่รู้ ปล่อยให้เธอเข้าใจว่านกฟื้นและบินไปเอง

บางครั้ง การโกหก ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเสมอไป
เหตุผล ที่สามีฉัน โกหกลูก เพียงเพื่ออยากให้เธอรู้สึกว่า
สิ่งที่เธอทำไปนั้น มันมีประโยชน์ จากความเมตตาปราณี
ซึ่งเธอก็เข้าใจว่า นกได้รับความอบอุ่นจากผ้าที่เธอเอาไปห่มให้
ทำให้ฟื้นและบินไปได้จริงๆ

ทั้งที่ความจริง ที่ฉันและสามีรู้ คือ นกตายแล้ว

Create Date : 18 มิถุนายน 2559

Last Update : 18 มิถุนายน 2559 20:16:41 น.

0 comments

Counter : 931 Pageviews.