...ข่าวร้าย...

ในชีวิตหนึ่งๆ คงไม่มีใครเลยที่จะไม่เจอ “ข่าวร้าย”
ต่างกันก็แค่ มาก – น้อย เท่านั้นแหละที่ไม่เท่ากัน
ปรกติแล้ว ฉันเป็นคนไม่ค่อยเชื่อถือเรื่องโชค ดวง
ฉันเชื่อในเหตุและผลมากกว่า ไม่เชื่อตรรกะที่ว่า ทำดีได้ดี
แต่เชื่อว่า ทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น ผลออกมาตามที่ต้องการก็คือ ได้ดี
ผลออกมาไม่ตรงความต้องการ ก็คือ ไม่ดี

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา (8 ม.ค.59)
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแต่เช้า แต่ก็เป็นเวลาที่ส่วนใหญ่เริ่มทำงานแล้ว
มีแต่สามีฉัน ที่ภาคการสอนนี้มีแค่วันจันทร์ถึงพฤหัสฯ
จึงมีวันหยุดสุดสัปดาห์ตั้งแต่ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์
สามีลุกไปรับโทรศัพท์ แล้วกลับมาบอกฉันว่า
นายแพทย์ที่ทำการรักษาลูกสาวฉันโทร.มาบอกว่า
จะเปลี่ยนแปลงกำหนดเวลาจำนวนวันที่นัดลูกสาวไปรับการเติมเลือด
ที่จากเดิมกำหนดทุก 3 สัปดาห์ เป็น 2 สัปดาห์
แต่ก็จะลดปริมาณการเติมเลือดจากเดิมครั้งละ 800 cc. ลงครึ่งหนึ่ง

ได้ฟังแล้วรู้สึกตกใจ เกิดความกังวล
แม้สามีจะบอกว่า หมอบอกไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรร้ายแรง
เพียงแค่เปลี่ยนแปลงวิธีการรักษาเท่านั้น
ฉันก็คิดสิ ว่าถ้าวิธีการรักษาแบบเดิมไม่มีอะไรแล้วจะเปลี่ยนทำไมล่ะ
จะว่าจะทำให้ประสิทธิภาพการรักษาดีขึ้นสำหรับผู้ป่วยอย่างนั้นหรือ
แต่เอ... ต้องเติมเลือดบ่อยๆ นี่ มันไม่น่าจะดีนี่นา
เพราะตอนที่ลูกรักษาอยู่เมืองไทย หมอไทยเคยบอกว่า
การต้องรับเลือดบ่อยๆ ไม่เป็นผลดีต่อผู้ป่วย
ถ้าผลเลือดไม่อยู่ในระดับที่ต่ำเกินกว่ามาตรฐานความปลอดภัย
หมอที่เมืองไทยจะไม่สั่งเติมเลือดให้ลูกสาว
แต่พอมารักษาที่เยอรมัน หมอที่เยอรมันสั่งเติมเลือดตลอดทุก 3 สัปดาห์
และบอกว่า ลูกสาวได้รับเลือดปริมาณที่ไม่เพียงพอในการรักษาที่เมืองไทย
อันนี้เชื่อว่าจริง แต่ไม่ใช่เรื่องปริมาณเลือดที่หมอไทยสั่งให้เติม
แต่เป็นความเคราะห์ร้ายของลูก ที่เป็นโรคเลือด ในกรุ๊ปเลือดที่หายาก
หลายครั้งที่หมอสั่งเติมเต็มปริมาณการวินิจฉัย แต่ไม่มีเลือดมาเติม
แต่ที่เยอรมัน ไม่มีปัญหาขาดแคลนเลือด แม้กรุ๊ปเลือดของลูกสาวจะหายาก
แต่ก็มีการจัดหามาเตรียมไว้ให้ได้ในปริมาณที่หมอกำหนดให้ตลอด
ทุกนัด ทางสถานพยาบาลจะเตรียมเลือดไว้รอแล้ว
ซึ่งผลการรักษาที่เยอรมัน 2 ปี เห็นความแตกต่างชัดเจน
เวลานี้ลูกสาวดูเป็นคนมีสุขภาพปรกติ ไม่ซีดเหลืองตลอดเวลาอย่างแต่ก่อน
ถ้าไม่บอกก็ไม่มีใครรู้ว่า นี่คือ คนป่วย
ต่างจากตอนอยู่ไทย ที่ใครเห็นก็รู้เลยว่า เด็กคนนี้เป็นโรคทาลัสซีเมีย
แนวทางการรักษาที่เยอรมัน หมอที่เยอรมันบอกว่า
จำเป็นที่ลูกสาวจะต้องรับการเติมเลือดเช่นนี้ต่อไป
แม้ว่าสภาพภายนอกจะดูมีสุขภาพดีเหมือนคนปรกติแล้วก็ตาม
ปัญหาที่ฉันกังวลต่อมา คือ ลูกสาวคิดถึงเมืองไทย
และสามีก็ให้กลับไปเที่ยวเมืองไทยได้ทุกปีช่วงปิดเทอมใหญ่
แต่เป็นที่น่าเสียดาย ที่ลูกมีสิทธิ์ไปได้ไม่เกิน 3 สัปดาห์เท่านั้น
ลูกสาวไม่แฮปปี้นักเพราะเธออยากไปนานกว่านี้
แต่ก็ต้องยอมรับในเหตุผลที่จำเป็นต่อสุขภาพร่างกายตัวเอง
ไปได้ครั้งละ 3 สัปดาห์ก็โอเคแล้ว แต่นี่ต้องมาลดเป็น 2 สัปดาห์
ก็เศร้าไปเลย นี่คือ กรรม ที่ลูกไม่ได้เป็นคนก่อ
แต่ฉันก็ไม่เชื่อ ว่ามันเป็นผลกรรมของลูกจากชาติที่แล้ว
แต่มันเป็นผลกรรมที่ฉันกับอดีตสามีเป็นผู้ร่วมกันกระทำ
สามีว่า ผลกรรมนี้ฉันหรือสามีไม่ได้ผิดอย่างตั้งใจ
ใช่ เพราะฉันไม่รู้ ถ้ารู้ก็คงไม่ยอมให้ลูกเกิด
แต่คนที่รู้ทั้งรู้ว่าลูกจะเกิดมาไม่สมบูรณ์ แต่ยังดันทุรัง
เพราะอยากจะมีลูกนี่สิ ถึงแม้จะอ้างว่า สามารถเลี้ยงดูลูกพิการได้
แต่ลูกล่ะ เขาอยากเกิดมาพิการหรือ
ที่วกมาเรื่องนี้ ไม่ใช่อะไร เพราะตอนนี้อดีตแฟนสามีได้ลูกแฝด
ด้วยความพยายามตั้งใจที่จะมี แม้จะรู้ว่าอยู่ในวัยที่เสี่ยง
ว่าลูกที่เกิดมาอาจจะมีสุขภาพไม่สมบูรณ์
ซึ่งก็เป็นไปตามที่คาด เด็กแฝดชาย-หญิง
ลุ้นจะอยู่จะไปกันตั้งแต่อยู่ในท้อง วิ่งเข้า-ออก รพ.ยันคลอด
คลอดออกมาก็อ่อนแอ แฝดหญิงหัวใจมีปัญหา ต้องผ่าตัดหัวใจ
พระเจ้าช่วย อายุเพิ่งได้เดือนกว่าๆ ต้องผ่าตัดหัวใจ
แค่ฟังก็รู้สึกน้ำตาจะไหล โอย.. ลูกสาวฉันกลายเป็นเรื่องจิ๊บๆ ไปเลย
นี่ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงที่สามีรักเหมือนน้องสาวแท้ๆ ฉันด่าให้แล้ว
สามีเองก็เช่นกัน ได้แต่อ้อมแอ้ม ว่าเป็นสิ่งที่เธอเลือกเอง
เราไม่มีสิทธิ์ที่จะไปตำหนิชีวิตของเขา

มาว่าเรื่องลูกสาวเราดีกว่า
สามีพยายามบอกกับลูกสาวว่า ให้ยอมรับกับชีวิตตัวเอง
เราเปลี่ยนแปลงแก้ไขไม่ได้ จะต้องอยู่กับสิ่งที่เป็นและยอมรับมันให้ได้

Create Date : 11 มกราคม 2559		0 comments
Last Update : 11 มกราคม 2559 2:22:30 น.
Counter : 964 Pageviews.
Share Tweet