หมีวิศวะราชมงคล
มาตามความคิดถึงค่ะ ถึงแม้ไม่ได้เข้าบล๊อกนานมาก ๆ แต่เมตก็ไม่เคยหยุดถักเลย สุขก็ถัก ทุกข์ก็ถัก คว้าไหม คว้าเข็มมาถัก ถัก แล้วก็ถัก เออ มันไม่ใช่ยานะ แต่ก็ช่วยได้จริง ๆ จากที่เครียด ๆ ก็บรรเทาได้ ความสุขของเมต มันหาได้ง่ายก็จริง แต่ช่วงนี้มันก็หายไปไวไม่แพ้กันเลย แต่ไม่เป็นไรค่ะ คนเราก็มีทั้งสุขและทุกข์ เป็นธรรมดาอยู่แล้ว สู้ ๆ เนาะ
หมีตัวนี้ขนาดไม่ใหญ่ไม่โต กำลังเหมาะมือ ถักไว้นานมากแล้ว ส่งให้เจ้าของไปก็นานแล้วเหมือนกัน
ต้องขอขอบคุณ คุณแม่น้องเต้ ที่เป็นต้นแบบให้เมต เมตรู้จักตุ๊กตาหมีบัณฑิตได้ ก็เพราะคุณแม่น้องเต้นี่เอง แต่ไม่เคยคิดจะถักเลย เพราะมีความรู้สึกว่ามันยากจัง กลัวจะทำไม่สำเร็จน่ะค่ะ เลยดูด้วยความชื่นชมเท่านั้น
เวลาผ่านไป มีพี่ที่ทำงานสั่งทำ ฮ่วย จะไม่รับก็ไม่ได้ เปล่างกนะคะ แต่กลัวพี่เค้าจะว่า ว่าทำไม่ได้ (แล้วริอาจมาเปิดร้านทำไม) เอาฟระ ถึงตรงนี้แล้ว ของมันขึ้นมาจี๊ดเลย สู้ตายค่ะ คุณแม่น้องเต้คะ ช่วยด้วย ๆๆๆๆ
ปล้ำอยู่นาน สุดท้ายก็ ความพยายามอยู่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นู่นจริง ๆ อาจจะไม่เนียนสวยเท่าไหร่ แต่ภูมิใจมาก เฮ่ะ ๆ เมตก็ทำได้นิ
ยังมีอีกหลายผลงาน ที่ดอง ๆ รูปไว้ ถ้าว่าง เมตจะพยายามเข้ามาอัพบล๊อกค่ะ สัญญาว่า เราจะได้เจอกันในบ้านน้อยหลังนี้อีกแน่นอน ขอบคุณ พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนไม่ขาด กำลังใจกองใหญ่ หาได้ใน bloggang จริง ๆ
Create Date : 28 มีนาคม 2553 |
|
31 comments |
Last Update : 29 มีนาคม 2553 1:10:46 น. |
Counter : 1485 Pageviews. |
|
|
|
หายไปนานเลยนะคะ