กำเนิดเรือรบ

กำเนิดเรือรบ

“ ข้าฯขอตั้งจิตอุทิศผล บุญกุศลนี้ไปให้ไพศาล ถึงบิดรมารดา ครูอาจารย์ ทั้งลูกหลานญาติมิตรสนิทกัน ที่เคยร่วมการงานทั้งหลาย ขอให้ได้ในกุศลผลของฉัน ทั้งเจ้ากรรมนายเวรและเทวัญ จงพร้อมกันรับกุศลผลนี้เทอญ...”

หลังจากใส่บาตรเสร็จเช้านี้ ผมก็เริ่มบทสวดกรวดน้ำฉบับดั้งเดิม ที่คุณตาของผมวัย 87 ปีพากรวดน้ำตั้งแต่จับมือผมเริ่มใส่บาตรครั้งแรก และจำขึ้นใจมาจนถึงทุกวันนี้

คนไทยเรานิยมใส่บาตรในวันเกิด ประหนึ่งเป็นการทำบุญต้อนรับศักราชใหม่แห่งชีวิต ผมเองก็เชื่อเช่นนั้น แต่เมื่อพูดถึงวันเกิด ผมรู้สึกว่าตัวเองถือกำเนิดมากกว่าหนึ่งครั้ง

ครั้งแรกสุด คงเป็นเมื่อเวลา ห้าทุ่มกว่า ของวันศุกร์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2523 วันแรกที่ลืมตาดูโลกของผม วันกำเนิดกายเนื้ออย่างเป็นทางการ ผมจำเหตุการณ์ได้ไม่ถนัดนัก ก็มันผ่านมาตั้ง 28 ปีแล้วนะ

ครั้งที่สอง มั่นใจว่าเป็นช่วงอายุที่ครบ 20 ปีบริบูรณ์ วันบรรพชาอุปสมบทเป็นภิกษุ วันถือกำเนิดทางธรรม ได้สัมผัสเสี้ยวรสแห่งความสงบปราศจากกามกิจ ซึ่งพระสมณะโคดม บรมศาสดาแห่งศาสนาพุทธทรงค้นพบไว้เป็นครั้งแรก

หลังจากนั้น ผ่านไปอีก 7 ปี ผมได้มีโอกาสไปเรียนรู้กับสถาบันขวัญเมืองเชียงรายจากการแนะนำของน้องชาย ได้มีพัฒนาการต่อยอดอย่างต่อเนื่องเป็นพลวัต การเปลี่ยนแปลงและเติบโตทางจิตวิญญาณของผม ก็พลิกกลับหลังมือเป็นหน้ามือ

ผมได้ตระหนักว่า ประสบการณ์เหล่านี้มีค่าหาแค่ตัวผมคนเดียวไม่ ยังมีคนอีกมากมายที่อาจเคยประสบปัญหาเหมือนผมในอดีต ดังนั้นผมจึงเริ่มเขียนบทความ บอกเล่าเรื่องราว การเดินทางภายในของผม ทีละก้าว ทีละก้าว โดยไม่ปิดบังอำพราง โดยหวังอย่างยิ่ง ว่าเรื่องราวเหล่านี้ จะเป็นแหล่งกำเนิดความคิด การเปลี่ยนแปลงภายในของผู้อ่านเช่นเดียวกัน

เริ่มจากบทความในกระทู้เล็กๆ ของเวบไซท์ วงน้ำชาดอทคอม ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดีจากผู้อ่าน จนสำนักพิมพ์สวนเงินมีมา ได้ขอจัดพิมพ์เป็นหนังสือ “ 10 วันเปลี่ยนชีวิต : กระบวนการสุนทรียสนทนา” ซึ่งวางแผงในวันนี้เป็นวันแรก เป็นการถือกำเนิด นามปากกา “เรือรบ” ในบรรณพิภพอย่างเป็นทางการ นับว่าเป็นการกำเนิดครั้งที่สาม

หลังจากได้เปลือยชีวิตของผมให้ผู้อ่านสัมผัสจนหมดเปลือกในหนังสือแล้ว อาจมีผู้อ่านบางท่านยังสงสัยว่า ทำไมผมถึงเลือกใช้นามปากกาว่า “เรือรบ” ผมมีเหตุผลอยู่สามประการครับ

ประการแรก ผมเป็นทหารเรือ ถึงแม้ไม่ได้ทำงานบนเรือด้วยเหตุจำเป็นทางสุขภาพ แต่ผมเองยังคงรู้สึกผูกพันกับเรืออยู่มาก และอยากใช้นามปากกา “เรือรบ” เป็นเครื่องเตือนใจตนเองว่า แม้ไม่ได้รับใช้ชาติด้วยการออกรบทางทะเล แต่ก็จะใช้นามปากกานี้ ทำเพื่อผลประโยชน์ของประเทศชาติเป็นสำคัญ

ประการที่สอง เราท่านอาจมองว่า ยุคสมัยนี้คงไม่มีสงครามอีกแล้ว แต่ถึงแม้ในยามสงบ พวกเขาก็ต้องออกเรือลาดตระเวนตรวจตรา รักษาความปลอดภัยในน่านน้ำ รักษากฎหมายทางทะเล จับกุมยาเสพติดและโจรสลัด มีการฝึกหนักเตรียมพร้อมรับสถานการณ์อยู่เสมอ

ถึงยามวิกฤตคับขัน เมื่อภัยธรรมชาติคุกคามมนุษย์ พวกเขาต้องเสี่ยงชีวิต เข้ากู้ภัย ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์โดยไม่เลือกเวลาและสถานที่ จึงอยากใช้สัญลักษณ์ “เรือรบ” เป็นกำลังใจให้ผองเพื่อนทหารผู้ปฏิบัติงานด้วยความเหน็ดเหนื่อยตรากตรำอยู่บนเรือ โดดเดี่ยวห่างไกลญาติพี่น้องและความสะดวกสบายอย่างพวกเรา

ประการสุดท้าย ด้วยผมมีปณิธานว่า จะเป็นสะพานให้ผู้อ่านงานเขียนของผม โดยเฉพาะองค์กรทหาร ได้เห็นความสำคัญและมีโอกาสฝึกฝนพัฒนาตัวตนภายใน เพื่อการพัฒนาทางองค์บุคคลอย่างยั่งยืนของกองทัพและประเทศไทย

การใช้สัญลักษณ์ “เรือรบ” อาจทำให้สะดุดตาบุคคลทั่วไปว่า เรือรบ มาเกี่ยวอะไรกับ “การเดินทางสายจิตวิญญาณ” นั่นจะทำให้ เรือรบ ได้มีโอกาสเป็นตัวกลางเชื่อมโยงเรื่องราวและเครือข่ายที่เคยแยกจากกันเข้าด้วยกันในโอกาสข้างหน้าต่อไป

ส่วนในวันนี้ ผมเลือกโพสต์บทความนี้ เพราะเป็นวันให้กำเนิดชีวิตของผมทั้ง 3 ครั้ง ผมจึงถือโอกาสในเช้าวันนี้ ตักบาตรและกรวดน้ำ อัญเชิญกุศลผลบุญ ที่ผมได้เพียรกระทำมา อีกทั้งประโยชน์ที่ผู้อ่านทุกท่านจะได้รับจากหนังสือและงานเขียนของผมในโอกาสต่อไป เป็นอานิสงค์ส่งถึง คุณพ่อคุณแม่ คุณตาคุณยายผู้เลี้ยงดูผมมา อีกทั้งคุรุอุปัชฌาอาจารย์ทุกท่าน เจ้ากรรมนายเวรทุกผู้ทุกตน ได้โปรดโมทนาสาธุการรับกับผลบุญนี้โดยทั่วถึงกันทุกท่านเทอญ

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2551		2 comments
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2551 8:43:45 น.
Counter : 891 Pageviews.
Share Tweet