|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
The Chronicles of Narnia - โลกจินตนาการที่ยังขาดพร่อง
(คำเตือน - อาจมีการเฉลยเนื้อเรื่องบางส่วน - การวิจารณ์มาจากมุมมองของคนอ่านหนังสือ มาก่อนจึงมีมุมมองของการเปรียบเทียบอยู่แล้วโดยปกติ)
หนังเรื่องนี้ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เป็นหนังที่รอมานาน เปล่าครับ ไม่ได้รอดูการกู้หน้าของ Disney (หลังจากที่ทำอะไรไม่รุ่ง และก็ไม่ Cool มานานพอควรแล้ว) แต่ที่ผมรอก็เพราะว่า ผมเคยพบเจอ ลูซี่ อัสลาน ปีเตอร์ เอ็ดมันด์ ซูซาน แม่มดขาว ฯลฯ จากตัวหนังสือมาก่อน คราวนี้พอจะออกมาเป็นภาพฝันมีตัวมีตนบนหน้าจอ ก็อดไม่ได้ที่จะอยากพบเจออีกรอบ
กับหนังสือชุด "นาร์เนีย" นี้ จากที่ได้อ่านแล้วเกิดความประทับใจนี้ก็นับว่านานปีมาพอดูเลยล่ะ จริง ๆ แล้วผมก็อ่านแค่ถึงเล่มสาม (อาชากับเด็กชาย) เอง ว่าจะอาน เจ้าชายแคสเปี้ยน ต่อก็มัวแต่อ่านอย่างอื่น ๆ ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ จนเริ่มโตพอที่จะเขินเวลาหยิบวรรณกรรมเยาวชนออกมาจากชั้น เลยเลิกอ่านไป ถือได้ว่าการประกาศข่าวจะสร้างเรื่องนี้ของ Disney นั้นได้ดึงวัยวันช่างฝันของผมกลับมา แล้วก็อดไม่ได้ที่จะไปหยิบปกมาดู เห็นสี่พี่น้องวิ่งเล่นกับสิงโตอยู่บนปก แอบยิ้มพึงใจอยู่คนเดียว
เอาล่ะ...เข้าเรื่องภาพยนตร์เสียที (ก่อนจะเพ้อไปกับวัยเยาว์) สำหรับคนที่ยังไม่ทราบว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร ผมจะเล่าให้ฟังว่า เป็นเรื่องของเด็กชาย-หญิง 4 พี่น้อง ที่หลบภัยสงครามไปอยู่บ้านญาติ จนน้องสาวคนเล็กที่ชื่อ ลูซี่ เกิดไปพบตู้เสื้อผ้าในห้องร้างว่างเปล่า ได้แอบเข้าไปและพบกับอีกโลกที่ชื่อว่า "นาร์เนีย" โดยบังเอิญ
โลก "นาร์เนีย" คืออะไร อธิบายสั้นและง่ายที่สุดคือ เป็นโลกจินตนาการ ที่มีเวทย์มนตร์ ของวิเศษ อำนาจศักดิ์สิทธิ์ และ สิ่งมีชีวิตอัศจรรย์ นานาชนิด - โลกแฟนตาซี นั่นเอง
สี่พี่น้องในเรื่องนี้เอง ที่ได้เข้าออกระหว่าง "นาร์เนีย" กับโลกความจริง ผ่าน ตู้เสื้อผ้า ที่ควรเรียกว่า ตู้พิศวง ก่อให้เกิดเรื่องราว การผจญภัยในโลกมหัศจรรย์นี้ขึ้นมา
แล้ว สิงโต กับ แม่มด ล่ะ!!? สิงโตในที่นี้คือ อัสลาน ครับ ผู้ให้กำเนิดและคอยดูแล โลก "นาร์เนีย" นั่นเอง ส่วนแม่มดในที่นี้ คือนางแม่มดขาว ผู้ครองบัลลังค์ราชินีแห่งนาร์เนีย โดยมิชอบ ดินแดนนาร์เนียจึงแบ่งออกเป็นสองฝักสองฝ่าย คือ ฝ่ายอำนาจศักดิ์ศิทธ์ของ อัสลาน กับฝ่ายของแม่มดขาว สี่พี่น้องเองก็ไม่อาจหลีกพ้นจากสงครามคราวนี้ไปได้ (แม้พวกเขาจะหลบลี้จากสงครามในโลกความจริงมาได้ก็เถอะ )
ในหนังนั้น เปิดเรื่องด้วยฉากการทิ้งระเบิด ต่างจากในหนังสือ ที่เปิดเรื่องตอนพวกเด็ก ๆ มาอยู่บ้าน ศจ. กันหมดแล้ว ซึ่งนอกจากจะเป็นการแสดงให้เห็นภาพของยุคสมัยและความรู้สึกของเด็กที่หนีจากสงครามแล้ว ยังเป้นการปูพื้นให้ผู้ชมได้เห็นบุคลิกภาพ-อุปนิสัย ของสี่พี่น้องคร่าว ๆ ก่อนด้วย
แต่ก็ทำได้แค่ตอนแรก ๆ เพราะต่อ ๆ มาก็รู้สึกราวกับว่า บทของสี่พี่น้องมันเหือดแห้งไปเรื่อย ๆ จากจังหวะการเล่าเรื่องที่กระท่อนกระแท่น สั้นบ้าง ยาวบ้าง บางตอนสั้นเสียจนไม่ทันได้รู้สึกอะไร
(อาจเกิดจากการเปรียบเทียบกับหนังสือก็ได้ เพราะภาพที่จินตนาการในหนังสือ เช่น ตอนที่ อัสลาน ถอนคำสาปให้พวกที่กลายเป็นหินกลับคืน หรือตอนทัมนุสรู้สึกผิด ดูจะอ้อยอิ่งกว่านี้)
ถึงจังหวะการเล่าเรื่องจะทำให้รู้สึกไม่พอใจ แต่ฉากบางฉากก็ทำได้ดีที่เดียว อย่างฉากตอนที่เข้าไปในตู้แล้วก็ค่อย ๆ กลายเป็นโลกนาร์เนีย ฉากหิมะถล่ม และฉากที่ผมชอบคือฉากตอน เอ็ดมันด์เจอแม่มดขาวเป็นครั้งแรก
ตรงนี้อาจต้องขอบคุณ นักแสดงครับ ทั้ง เอ็ดมันด์และแม่มดขาว แสดงได้ดีมาก โดยเฉพาะแม่มดขาวนี้ เป็นคาแรกเตอร์ที่ สวย สง่า เหี้ยมโหด เลือดเย็น (ผมช้อบ-ชอบ) ทิลด้า สวินตัน ก็ทำออกมาได้สมบทบาทดีมาก (ลีลาการวาดมีดสังหาร หรือดาบสองมือก็สวยพริ้วดี)
แต่ถ้าให้พูดถึงคาแรกเตอร์อื่น ๆ ด้านการแสดงก็โอเคล่ะครับ (ลูซี่น่ารักดีล่ะ-ถึงจะร้องไห้ตลอดเรื่อง) กับที่อยากบ่นนั้นคือ ความรู้สึกที่ว่าบทของแต่ลตัวมันน้อยเกินไป แม้แต่ อัสลาน-ทำให้ฉากบูชายัญบนแท่นหินนั้น ไม่ชวนให้รู้สึกอะไร (ขณะที่ตอนอ่านในหนังสือนี้ใจหายวาบเลยทีเดียว) หรืออาจเป็นเพราะ ผมอ่าน Magician's Nephew ภาคแรก (ตามลำดับเวลาเนื้อเรื่อง) ของนาร์เนียมาก่อนก็ได้ จึงรู้สึกว่าอัสลานในหนังบทน้อยเกินไป จริง ๆ ก็ไม่ใช่แค่อัสลาน แม้แต่ มอกริม กับ เอ็ดมันด์ ที่ดูจะมีบทตอนแรก ๆ พอตอนท้าย ๆ บทก็หายจ้อย โอไรอัสที่เป็นเซนทอร์ นี้ดูพยายามแสดงมาดขรึม แต่ก็ไม่ชวนให้รู้สึกอะไรเท่าไหร่
เหล่านี้แหละ ที่ทำให้หนังดูแล้วรู้สึกว่า มันพร่อง ๆ พิกล ดูเหมือนมันยังขาด ๆ ยังไม่เต็มอิ่ม โลกในตู้พิศวงใบนี้ ยังคงต้องปรับปรุง
สิ่งที่ชอบ - แม่มดขาวเลยครับ ทำได้สวย เก๋ เท่ โหด ถึงอารมณ์มาก - ฉากแรก ๆ ครับ ดูดึงดูด น่าสนใจดี - บีเวอร์สองตายาย เป็นเหมือนตัวเฮฮาประจำเรื่องนี้ (ในหนัง Wait Disney มักจะมีบทตัวเฮฮาไว้สักตัว-สองตัว อย่าง มูซู ใน มู่หลาน เป็นต้น) ผมว่าเป็นคู่ที่น่ารักดีนะ - แลนด์สเคป เรื่องนี้สวยดีครับ ปราสาท แคร์ พาราเวล ก็เจ่งดี
สิ่งที่ไม่ชอบ - บทเลือน ๆ ไปในตอนกลาง ๆ บางตัวก็ท้าย ๆ - ความอัศจรรย์ มนตร์ขลัง ของเรื่องดูจะหาย ๆ ไปในช่วงหลัง ๆ - จังหวะการเล่าเรื่องที่บางตอนเร็วเกินไป - รู้สึกจบแบบรีบจบยังไงก็ไม่รู้น่ะ
สำหรับเรื่องนี้ ผมให้ (7/10) ครับ ตัดคะแนนความรู้สึกไม่อิ่มออกไป
Create Date : 30 ธันวาคม 2548 |
|
13 comments |
Last Update : 30 ธันวาคม 2548 2:47:41 น. |
Counter : 1822 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Mr.Vop 30 ธันวาคม 2548 9:23:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: HTK IP: 203.113.38.10 30 ธันวาคม 2548 15:05:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: p_tham 31 ธันวาคม 2548 8:54:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป่ามืด 31 ธันวาคม 2548 14:35:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: lalink 31 ธันวาคม 2548 17:01:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: HTK (HTK ) 1 มกราคม 2549 0:23:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|