Bloggang.com : ShadowServant : Modigliani - ศิลปินใต้ถุนสังคมผู้จมทุกข์ และคู่ปรับตลอดกาลปิกัสโซ่

Modigliani - ศิลปินใต้ถุนสังคมผู้จมทุกข์ และคู่ปรับตลอดกาลปิกัสโซ่

เขียนบทและกำกับโดย Mick Davis

ผมเคยดูภาพยนตร์เกี่ยวกับศิลปินผู้จมทุกข์มาก็หลายเรื่องอยู่ แต่เรื่องนี้ดูเหมือนจะดึงดูดผมตั้งแต่ชื่อเรื่อง
ทั้งที่จริง ๆ แล้ว ผมยอมรับว่า ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวจิตรกรรมหรือผู้คมในศิลปะแขนงนี้เท่าใดนัก ชื่อ

โมดิกลิอานี่ (ต่อแต่นี้ขออนุญาตเรียก โมดี้ อย่างที่คนสนิทของเขาเรียกกัน) ก็ไม่คุ้นหูเอาเสียเลย แต่สำหรับชื่อของ ปิกัสโซ่ แล้ว ไม่ว่าผมหรือใคร ๆ ก็ต้องรู้จักดีเป็นแน่
ต่อไปนี้จะเป็นเรื่องราวของศิลปินเจ้าสำราญผู้เป็นคู่ปรับของปิกัสโซ่

"ปิกัสโซ่ที่รัก ผมไม่ได้เกลียดคุณ ที่จริงแล้วชอบคุณ แล้วเกลียดตัวเองต่างหากล่ะ"

ผมเคยดูชีวิตฉูดฉาดรุนแรงของฟรีด้า ชีวิตของชาย Expressionist อารมณ์หม่นอย่าง แจ็กสัน พอลล็อก
แต่ก็ไม่มีเรื่องไหนที่ทำให้ผมรู้สึกร่วมกับตัวละครได้เท่ากับเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนิสัยดื้อดึงของโมดี้ หรือการเล่าเรื่องอันบอดเยี่ยมของหนังเรื่องนี้กันแน่ที่ทำให้ผมรู้สึกร่วมได้ขนาดนี้
โมดี้ เป็นศิลปินชาวอิตาลีเชื้อสายยิวผู้ใช้ชีวิตในฝรั่งเศสยุคเดียวกับ ปิกัสโซ่
ในหนัง เขาเป็นผู้ที่กล้าท้าทายปิกัสโซ่ด้วยประโยคอย่าง "ผมว่าคุณคงชอบร่วมรักกับรูปเหลี่ยม (Cube)"
อันเป็นการล้อเลียนภาพวาดแนว Cubism ของปิกัสโซ่ และท่าทีขรึมเคร่งของเขา ขณะที่โมดี้เป็นศิลปินเจ้าสำราญ ผู้ชอบวาดภาพผู้หญิงอย่างชดช้อย ไม่ว่าภาพ Portrait หรือ นู้ด
จริง ๆ แล้วแม้เขาจะแสดงออกต่อ ปิกัสโซ่ด้วยท่าทีเยอะเย้ย แต่นั่นเป็นเพราะลึก ๆ แล้วตัวเขาเองก็เคารพหวั่นเกรงในตัวของศิลปินใหญ่ผู้นี้ และเพียงต้องการพิสูจน์ท้าทายงานอันเป็นที่นิยมของปิกัสโซ่

"ที่ผมยังไม่วาดคุณ ไม่ใช่เพราะว่าคุณไม่สวยหรอกมาดาม แต่คุณสวยมากจนผมเกรงว่าฝีมือของผมจะไม่ถึงขั้นพอ"

โดยแท้แล้วโมดิกลิอานี่ เป็นอัจฉริยะ แต่ก็เช่นศิลปินอัจฉริยะหลาย ๆ คน โมดี้เป็นคนอารมณ์ไม่มั่นคง อ่อนไหวง่าย แสดงออกรุนแรง ขณะเดียวกันก็อีโก้สูงจนทำให้เขาพลาดการอุปถัมภ์จากเศรษฐีมี(หรือไร้) รสนิยมไปหลายครั้ง บางครั้งก็วาดภาพโดยไม่คิดเงินเพราะความพอใจของตน จนทำให้ขณะที่ปิกัสโซ่อยู่ดีกินดี แต่โมดี้กลับเป็นศิลปินที่ขลุกอยู่กับชนชั้นใต้ถุนสังคม ขโมยไก่และไวน์กินไปวัน ๆ
ในหนังมีการเล่าย้อนไปยังตัวโมดี้สมัยเด็ก เขามีอดีตทรงจำที่เลวร้าย ครอบครัวเขายากจน เป็นหนี้รัฐ โดนทางการบุกเข้ายึดทรัพย์สิน ทั้ง ๆ ที่แม่เขายังนอนท้องแก่อยู่บนเตียง ในบ้านของเขาว่างเปล่า ขณะที่ภายนอก บทท้องถนนหน้าบ้านเขานั้นมีขบวนพาเหรดรื่นเริง ไม่ต่างจากชีวิตของโมดิกลิอานี่ เลย คนรอบข้างมักเห็นเขาเป็นศิลปินผู้เริงสำราญ เต้นรำกับขวดไวน์ไปรอบรูปปั้น แต่กลางคืนเขานอนฝันร้าย
ภาพหลอนของทหารทางการที่เข้ายึดทรัพย์บ้านเขายังคงติดตามบนท้องถนนพร้อมกับขบวนพาเหรด มีภาพของตัวเขาเองตอนวัยเด็กเป็นเหมือนเงาที่คอยบอกหรือห้ามไม่ให้เขาทำอะไร

"เมื่อใดก็ตามที่ผมเข้าถึงจิตวิญญาณคุณได้ ผมจะวาดดวงตาคุณ"

ผู้ที่มีอิทธิพลกับชีวิตของเขา นอกจากปิกัสโซ่แล้ว ยังมีอีกคนหนึ่งที่ค่อย ๆ เปลี่ยนชีวิตและชำแรกเข้าสู่จิตวิญญาณเขาอย่างช้า ๆ คน ๆ นั้น คือ ฌ็อง (Jeanne) คนรักของเขานั่นเอง
ความสัมพันธ์ของเขากับฌ็องเริ่มทุลักทุเล เมื่อเขามีลูกด้วยกัน ฌ็องพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ โมดี้ หยุดชีวิตแบบใต้ถุนสังคมของเขา หันมาดูแลตัวเอง ดูแลเธอ ดูแลลูก พยายามทุกวิธีที่จะทำให้ได้เงินมาจุนเจือบ้าง
ผมเคยพูดอย่างทีเล่น ๆ กับใครบางคนไว้ว่า "มีผู้หญิงอยู่สองแบบที่ลำบากกับชีวิตมาก ๆ คือผู้หญิงเป็นเมียของเจ้าพ่อมาเฟีย (ใครเคยเห็นที่ ไดแอน คีตัน เล่นในก็อดฟาเธอ 1-3 คงเข้าใจดี) กับผู้หญิงที่เป็นคนรักของศิลปินอารมณ์ไม่มั่นคง"
แต่ความรักของฌ็องที่มีต่อ โมดี้ ก็เป็นสิ่งที่เธออดทนดิ้นรนมาได้ตลอด จนกระทั่งเขายอมจัดงานแสดง
แต่ก็ถูกทางการสั่งห้าม เพราะรูปของโมดี้เป็นรูปหญิงเปลือย (ความงี่เง่าของทางการแบบนี้ คุ้น ๆ กันบ้างหรือเปล่า)โมดี้มาจนถึงหนทางสุดท้ายที่จะได้เงินก้อนโต คือการลงแข่งประชันภาพวาด...ซึ่งนั่นจะทำให้เขาได้พิสูจน์ฝีมือกับปิกัสโซ่อย่างจริงจังเสียทีอีกด้วย
ในค่ำคืนนั้น โมดี้ ขโมยชุดคลุมท้องสีฟ้ามาให้ฌ็องใส่ แล้ววาดภาพเธอที่นั่งบนเก้าอี้ ตอนนั้นฌ็องกำลังท้องลูกคนที่สอง

"คุณเคยไหม เคยรักใครมาก จนกระทั่งยอมลงนรกกับเขาได้เลย"

ในวันงานประกวดภาพ...โมดี้ กะทำให้ฌ็องแปลกใจด้วยการแอบไปจดทะเบียนสมรสก่อนไปเข้าร่วมงาน แต่นิสัยเดิมของเขาก็ทำให้เขาไม่สามารถไปเข้าร่วมงานได้
ในงานนั้น ภาพที่ปิกัสโซ่วาดมีชื่อว่า "โมดิกลิอานี่"
ขณะที่รูปของตัวโมดี้เอง เป็นรูปที่ชื่อ "ฌ็อง"
จากที่แล้ว ๆ มา ทุกคนจะปรบมือชมชอบปิกัสโซ่ ขณะที่โมดี้นั้นได้แต่เสียงเปาะแปะเล็กน้อยจากพวกเดียวกัน
แต่ในครานี้ เป็นปิกัสโซ่เองที่เริ่มปรมมือนำขึ้นมาเป็นคนแรก ก่อนเสียงปรบมือจะค่อย ๆ ดังขึ้นจนทั่วห้อง แต่น่าเสียดายที่ โมดิกลิอานี่ ไม่มีโอกาสได้ยินเสียงปรบมือกึกก้องนั้น
หลังเสียงปรบมือ ภาพของหนังก็นำพาไปสู่ฉากจบอันแสนเศร้า - อันเป็นธรรมดาของศิลปินผู้ตรอมตรมจมทุกข์ แต่ได้จุดตัวเองให้กลายเป็นพลุที่สว่างไสวชั่วนิรันดร์

"ก่อนที่ปิกัสโซ่จะตาย คำพูดสุดท้ายของเขาคือ..."

มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ผมชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ การเล่าเรื่องถึงแม้ว่าธีมจะเป็นชีวประวัติศิลปินผู้ทุกข์ยาก ที่มีให้เห็นมาแล้วหลายเรื่อง แต่การเล่าเรื่องของเรื่องนี้ทำได้ดีมาก อีกทั้งฉาก แสง และอารมณ์ของเรื่อง ฉากเปิดง่าย ๆ ที่ทำให้รู้สึกน่าติดตาม ตัวละครที่ไม่น่าเบื่อ
ฉากที่ผมชอบมาก ๆ คือ ฉากที่ฉายภาพของศิลปินหกคนกำลังเพนท์รูปในสถานที่ของแต่ละคน ทั้งดนตรี-ภาพ และการแสดงออกของแต่ละคร ถ่ายทอดอารมณ์ของงานศิลป์เป็นอย่างดี แม้แต่คนที่ไม่รู้เรื่องจิตรกรรมอย่างผมก็สามารถสัมผัสรับรู้ได้

นี้จะเป็นหนังอีกเรื่องที่ผมจะไม่ลืม "...โมดิกลีอานี่"

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2548

Last Update : 19 พฤศจิกายน 2548 16:50:43 น.

18 comments

Counter : 3141 Pageviews.

จริง ๆ หนังเกี่ยวกับ Picasso ก็มีเหมือนกัน
แต่ผมยังไม่เคยดู
คงต้องหามาดูประกอบ

โดย: ShadowServant (ShadowServant

) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2548 เวลา:17:06:23 น.

ฉายที่ไหนคะ จะหามาดูบ้าง
แนวดราม่า..ชอบ ๆ

โดย: ชิด-ชิด เข้ามาอีกหน่อย

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:23:31 น.

แวะมาอ่านค่ะ ชอบมากกับเรื่องราวที่เอามาฝากกัน

โดย: p_tham

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:40:40 น.

เขียนได้เจ๋งดีแฮะ

โดย: mike_h IP: 203.144.175.133 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:26:55 น.

"มีผู้หญิงอยู่สองแบบที่ลำบากกับชีวิตมาก ๆ คือผู้หญิงเป็นเมียของเจ้าพ่อมาเฟีย กับผู้หญิงที่เป็นคนรักของศิลปินอารมณ์ไม่มั่นคง"
เห็นด้วยที่สุดค่ะ....

สนุกจัง...ไว้จะแวะมานั่งอ่านเรื่อยๆ นะคะ

โดย: กี๋พกแป้ง

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:09:56 น.

ก่อนจะถึงยุคของปิกัสโซ่
เชื่อมั้ยคะว่าไม่มีศิลปินคนไหนโด่งดังในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่

หนังที่เกี่ยวกับชีวิตของผู้หญิงของปิกัสโซ่
ที่เจ้าของ blog บอกว่า "ลำบาก"
คือเรื่อง Surviving Picasso ค่ะ
เป็นเรื่องที่เล่าผ่านมุมมองของ Francoise Gilot

แต่หาอ่าน เนื้อหาหนุกและตื่นเต้นกว่ามากๆ
เพราะบรรดาสาวๆ "แฉ" กันยกใหญ่

แต่ดูเหมือนราคาที่ muse ของปิกัสโซ่ต้องจ่ายจะแพงโขเชียวค่ะ
ถ้าจำไม่ผิด Marie-Therese จะแขวนคอตาย
แล้ว Jacqueline เมียคนสุดท้ายก็ยิงตัวตายตาม
ส่วนคนที่เหลือ ส่วนใหญ่ก็มีปัญหาเป็น "บ้า" ชนิดอ่อนๆ กันถ้วนหน้า

โดย: นารูมิ

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:14:33 น.

เข้ามาอ่าน..ขอบคุณที่ไปเยี่ยมค่ะ

โดย: d:r:e:a:m:e:r

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:25:56 น.

แวะมาอ่านด้วยค่า

เพิ่งกลับมาจากสมุย...

ขอบคุณที่แวะไปทักทายตอนค้างคาวไม่อยู่นะคะ

โดย: Batgirl 2001

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:49:14 น.

ชีวิตของชาย Expressionist อารมณ์หม่นอย่าง แจ็กสัน พอลล็อก

พอลล็อก เป็น แอบสแตร๊ก มิใช่เหรอ?

หนังปิกัสโซ่ หลายเรื่องผมดูแล้ว หละ

โดย: ไม่บอกว่าใคร IP: 203.113.51.164 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:54:42 น.

อ่านแล้วนึกถึง อีกคู่หนึ่ง จากหนังเรื่อง อมาดิอุส ซึ่งเป็นเรื่องของซาลิเอลี่ นักประพันธ์เพลง ผู้อิจฉาริษยาโมสารต์ และเกลียดตัวเองที่ไม่เก่งเหมือนโมสารต์ ซึ่งหนังจะเป็นมุมมองของ ซาลิเอลี่ ที่มีมุมมองต่อโมสารต์

อิอิ มานอกเรืองแว้ว

โดย: HTK (HTK

) วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:32:51 น.

คุณ นารูมิ เรื่อง
Surviving Picasso น่าดูจัง

คุณไม่บอกว่าใคร
ข้อมูล ในความทรงจำผมผิดพลาดเองครับ
จริง ๆ เขาเป็น Abstract Expressionism แหละ
อ่านเจอในหนังสือ Introducing Postmodern

HTK
ผมก็เคยดู Amadeus เหมือนกัน
ดูแล้วรู้สึกชอบ ซาลีเอลี่ นะ ทำตัวลึกลับน่ากลัวดี
แล้วก็ชอบฉาก โอเปร่า ด้วย

โดย: ShadowServant IP: 202.28.27.3 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:16:21 น.

Test
Login ชอบหลุด

โดย: ShadowServant IP: 202.28.27.3 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:22:01 น.

แวะมาเยี่ยมครับ ขอบคุณครับที่ไปแวะเยี่ยม ว่าแต่ว่า Hard Rock กับ Heavy Metal ต่างกันไงหรอครับ อธิบายหน่อยสิ อย่างะเอียดนะครับ

โดย: ลุดวิก IP: 61.91.248.169 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:20:18:09 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมชมที่บล็อก
แอบเข้ามาอ่านค่ะ ไม่ค่อยชอบดูหนังประเภทนี้เท่าไหร่
แต่สนใจเรื่องของศิลปินและศิลปะมากเลยค่ะ ....

โดย: zeasky IP: 203.144.249.9 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:46:01 น.

ข้าพเจ้าคงเป็นผู้หญิงที่ทำให้คนรักของตัวเอง เป็นผู้ชายที่ลำบากมากๆ

หรือเปล่า

ลำบากมากแค่ไหน
แต่ความรัก...ทำให้เราทนได้

แม้ในเรื่องที่ไม่เคยคิดว่าจะทนได้

โดย: เจ้าหญิงวีนัส (ohvenus

) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:4:57:41 น.

แวะมาอ่านครับ หนังแนวนี้ผมก็ชอบดูเหมือนกัน

โดย: isava IP: 61.90.103.227 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:56:20 น.

หนังดีมากๆๆ คับ

โดย: แสงจันทร์ IP: 58.136.74.28 วันที่: 2 มีนาคม 2551 เวลา:0:28:56 น.

หนังให้"ความรู้สึก"ที่หลากหลายดีค่ะ เรียกน้ำตาด้วย

โดย: kimeya IP: 113.53.98.122 วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:48:49 น.