หากันจนเจอ วันนี้คุยกับฉัตรในmsnเรื่องเกี่ยวกับ"พรหมลิขิต"... ต้องเกริ่นก่อนว่าฉัตรเป็นเพื่อนของเบนซ์ ตั้งแต่รู้จักกันวันนี้นับได้ก็น่าจะเดือนนึงพอดี รู้จักกันตอนไปเที่ยวริเวอร์ไซด์เชียงใหม่ด้วยความบังเอิญนิดๆ อ่านไปๆเดี๋ยวเล่าตอนหลังๆ - -" เล่าให้ฉัตรฟังว่าเคยถามแฟนคนนึงว่า "คิดว่าก่อนที่เราจะรู้จักกัน เราสองคนจะเคยเดินสวนกันมั้ย" คำตอบที่ได้จากเค้าก็คือ "เป้ถามไรเพ้อเจ้อว่ะ" ตอนได้คำตอบก็งืมๆงำๆเล็กๆ แบบว่าเฮ้ยไรเนียะ โกหกบ้างก็ได้ อย่าเป็นความจริงของชีวิตขนาดนั้น แต่ก็เออๆ คบกันก็ต้องยอมรับในความคิดกันจริงมะ เอาวะรับพอได้ๆ แต่ตอบให้ดีกว่านี้จะดีมาก - -" แต่ก็แอบเถียงในใจเสมอๆเลยนะ ว่ามันต้องเคยเดินสวนกันซักที่ดิเชียงใหม่มันออกจะแคบขนาดนี้ เวลานึกภาพเป็นหนังมันออกจะโรแมนติกออก จริงมะ แต่ฉัตรบอกว่าฉัตรเชื่อในเรื่องนี้ว่ะ คิดว่าก่อนคนเราจะรู้จักกันมันต้องเคยเจอกันที่ไหนซักที่แน่ ก็ยกตัวอย่างกันเรื่องเทิร์นเลฟเทิร์นไรท์ หรือชื่อไทยคือผู้หญิงเลี้ยวซ้ายผู้ชายเลี้ยวขวา //ใครไม่เคยดูไปหามาดูซะ กับเพลงที่เอาลงนี่แหละมันได้ความหมายของพรหมลิขิตดี เอาความคิดเป้เองนะเป้ก็คิดว่าเฮ้ยอะไรที่มันนึกแล้วมันทำให้จรรโลงใจ มันทำให้ยิ้มไม่ทำให้เรารู้สึกเหงาก็คิดๆไปเหอะมันดีจะตาย อย่าไปมองว่าเรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อไร้สาระเลย ว่าแล้วก็ลองมายกตัวอย่างเรื่องของพวกเราดู... พอดีตอนสงกรานต์ไปเที่ยวริเวอร์ไซด์กับกลุ่มเพื่อนๆคืนวันที่14เมษาที่ผ่านมา ตอนแรกเหมือนจะไม่มีที่ไปนะพอเล่นน้ำเสร็จก็ไปอาบน้ำแล้วก็ไปทำผมต่อ เพื่อนมันก็โทรมาบอกจะไปบางรักไอ้เรานึกในใจเออบางรักก็บางรัก //ไม่เคยไป - -" แล้วมันก็โทรมายกเลิกบางรักบอกว่าไม่ไปแล้วเค้าไม่ไปกันไปริเวอร์ไซด์แทน ไอ้เราก็ริเวอร์ฯอีกแล้วเหรอ(วะ) เออไปก็ไปไรงี้ แต่กว่าจะทำผมเสร็จปาไปสี่ทุ่มได้แล้วมั้ง ไปถึงร้านจำไม่ผิดก็เกือบห้าทุ่ม ตอนเดินมาที่โต๊ะตกใจมาก นึกในใจทำไมมันเลือกโต๊ะติดกับผู้ชายได้ขนาดนี้ คือโต๊ะข้างหน้ามีผู้ชายอลังการณ์งานสร้างมาก ผู้ชายเป็นฝูงขอบอก //พอดีชีวิตจริงเป้เป็นคนชอบเขินอายกับผู้คนเยอะแยะเล็กน้อย 55 แต่ก็คิดแค่นั้นแหละไม่ได้นึกหรือคิดอะไรต่อ ก็คุยๆกับเพื่อนฮาๆกันไป งืมๆงำๆกันไป รู้สึกคืนนั้นก็เดินเยอะด้วย เดินไปนู่นไปนี่ เพื่อนชวนไปแดนซ์ๆข้างบนก็ไป เดินอีกแป๊บๆอ้าวร้านปิดซะแล้ว ตอนแรกเดินลงมาที่โต๊ะแล้ว... แล้วพอดีตอนนั้นเพื่อนมันขึ้นไปแดนซ์ข้างบนก็เลยขึ้นไปตาม แล้วก็ออกไปยืนโทรศัพท์ข้างนอกร้าน ซักพักผู้ชายที่ไหนไม่รู้เป็นฝูงเลยมายืนอยู่รอบข้าง เขินอายอีกแล้วนึกในใจ ชั้นจะทำไงกับชีวิตดี ก็ยืนตัวแข็งคุยโทรศัพท์ ไม่พอโทรศัพท์ปลายสายพูดไปก็ไม่ค่อยได้ยินซะงั้น ก็พยายามโหลๆเหลๆโซ่ๆซ่าๆกันไปแต่ก็คุยไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก แล้วก็มีคนมาทักชวนคุยโน่นคุยนี่ มารู้ทีหลังว่าชื่อเบนซ์ละก็เพื่อนอีกคน ซึ่งเป็นหนึ่งที่นั่งอยู่ในโต๊ะที่เป็นฝูงๆตอนต้นเรื่องซะงั้น คุยโน่นคุยนี่ด้วยอาการระแวงบ้างไม่ระแวงบ้าง //ล้อเล่นน๊ะจ๊ะ อิอิ ใจดีสู้เสือไปโน่น ก็ถามชื่อกันจากนั้นก็จบด้วยขอเบอร์ - -" อารมณ์ตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนขออาจจะเมาหรือว่าเบลอๆไรเงียะก็เลยขอ ไอ้เราก็สแกนดูโหงวเฮ้งแล้ว หน้าตาดูเป็นคนดีนะก็ให้ไปเช่นกัน //ชั้นไม่ได้ให้เบอร์ง่ายๆกับทุกคนนะยะ - -" ก็คุยๆกันไป มันก็คุยกันได้บ้างไม่ได้บ้าง ตบตีกันบ้างก็ว่าไป พูดจาเข้าหูไม่เข้าหูกันบ้างแต่ก็ยังคุยกันจนถึงวันนี้ เนียะยกตัวอย่างเรื่องทั้งหมดเนียะ ฉัตรก็บอกว่าเออดูดิกับเรื่องนี้ ถ้าพวกฉัตรไม่ยืนหน้าร้าน //คือเค้าบอกว่าไม่ได้รอโอกาสที่จะได้คุยกับอิชั้นนะคะมันแค่เรื่องบังเอิญ แล้วถ้าเป้ไม่ออกมาคุยโทรศัพท์ ถ้าวันนั้นเพื่อนไปบางรักก็คงไม่ได้รู้จักกันหรอก - -" เออนึกแล้วมันก็แปลกดี นั่งโต๊ะใกล้ๆกันยังไม่ได้ทันไม่มองกันเลย แต่ออกมาจากตรงนั้นแป๊บๆก็ทำให้รู้จักกันได้ จริงๆแล้วจะว่าไปพรหมลิขิตมันไม่ใช่เฉพาะในชีวิตจริง ที่แบบคนเราเดินๆสวนๆกันแล้ววันนึงเดินชนกันมันแค่นั้นหรอก ในโลกอินเตอร์เน็ตมันก็เป็นได้ ยังเคยคิดอยู่เลยว่าถ้าโลกนี้ไม่มีอินเตอร์เน็ต มันจะทำให้รู้จัก โบ ไอ้จั๊ว หยก เน มน และเพื่อนๆคนอื่นๆมั้ย //คนอื่นที่ไม่ได้พูดถึงก็อย่ามาทำงอน - -" หรือว่าจริงๆแล้วถ้าคนเรามันจะเจอกัน ยังไงมันก็ต้องหากันจนเจอรึป่าว? ถ้าเป็นความรักมันคงจะโรแมนติกน่าดู เนอะๆ อารมณ์เคยเข้าเซเว่นเคยจับไอติมอันเดียวกันแต่ไม่ซื้อไม่ไรเงียะ 55 เขียนมาทั้งหมดเขียนให้ซึ้ง ใครมาโหมดชีวิตจริงใส่จะแช่งให้เป้ไม่รัก กร๊ากๆ //ไม่ได้กลัวกันเลยใช่มะคำแช่งน่ะ คนเราถ้าพบหน้ากันหนึ่งครั้งอาจจะจำกันไม่ได้... แต่ถ้าได้คุยกันหนึ่งครั้งมันก็ทำให้ลืมกันยากนะ กรุณาปล่อยจินตนาการตามเสียงเพลง   Create Date : 15 พฤษภาคม 2550 7 comments Last Update : 15 พฤษภาคม 2550 22:00:12 น. Counter : 612 Pageviews. Share Tweet

จะว่าไปนึกภาพตอนนั้นก็ตลกนิดๆนะนั่น ตอนนี้หนึ่งในคนที่เขียนถึงมันโคดจะดุเลย 55   โดย: เป้ (ฉันชอบคุณแน่ค่ะ ) 15 พฤษภาคม 2550 22:27:03 น.

พรหมลิขิตบันดาลชักพาค่ะ มิตรภาพ และความรัก   โดย: fonejank 15 พฤษภาคม 2550 22:33:29 น.

ชอบเพลงนี้จังเลยค่ะ ได้ใช้เพลงนี้ในงานแต่งงานตัวเอง ตอนเดินบนพรมเพื่อขึ้นเวที แขกที่มาร่วมงานร้องไห้กันตรึมเลยคะ ไม่รู้ว่างานแต่งหรืองานอะไร ซึ้งค่ะ เพลงนี้ ชอบๆ เป็นอีกคนนึงที่เชื่อเรื่องพรหมลิขิตค่ะ และเพื่อนคนอื่นๆ ก้อเชื่อเหมือนกัน (ดูตัวอย่างคู่เรา) เชื่อในพรหมลิขิตได้ แต่อย่าปล่อยชีวิตไปตามพรหมลิขิต กู้ดไนท์ค่ะ   โดย: nungohi 15 พฤษภาคม 2550 22:33:42 น.

สวัสดียามค่ำคะ แวะมาเยี่ยม ชม blog ka ว่าง ๆ เชิญที่ blog goodpeople na ka   โดย: goodpeople 15 พฤษภาคม 2550 22:44:14 น.

กรี๊ดกร๊าด #3 โรแมนติกจัง... นึกภาพแล้วเคลิ้มตาม มีความสุขกับชีวิตคู่มากๆนะคะ : )   โดย: เป้ (ฉันชอบคุณแน่ค่ะ ) 15 พฤษภาคม 2550 22:48:50 น.

อืม..ก็จริงนะ เราอาจจะเคยเข้าห้องน้ำห้องเดียวกัน ใช้ชักโครกอันเดียวกันก็ได้เนอะ...   โดย: อู๋อู๋ IP: 58.8.62.227 15 พฤษภาคม 2550 22:59:52 น.

คำประพันธ์ประเภทร้อยกรอง ซึ่งมีความไพเราะงดงามและมีคุณค่าในแง่สอนใจ ประพันธ์โดย หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก) นาคเคี่ยวกระหวัด ผู้ใหญ่สอน ผ่อนตาม ให้งามเงื่อน เงื่อนงาม ความท่านเตือน เหมือนมุ่งหมาย หมายมุ่งตรอง มองให้เห็น อย่าเว้นวาย วายเว้นเช่น เชิงหมาย ให้ควรการ การควร อย่าเพ่อหวน โกรธตอบต่อ ต่อตอบเห็น ชอบข้อ จึงไขขาน ขานไขคำ ถามทัด ให้ชัดชาญ ชาญชัด จัดวิจารณ์ ให้แจ้งใจ ใจแจ้ง อย่าระแวง แคลงคิดผิด ผิดคิดคัด ดัดจริต อย่าหลงไหล ไหลหลงตาม ความเชือน กลับเกลื่อนไกล ไกลเกลื่อนกลับ นับให้ ใจดาลดวง ♣♣♣♣ สวัสดีค่ะเจี๊ยบเข้ามาทักทายน่ะค่ะ ก่อนอื่นต้อง ขอโทษที่มาหาช้าไป และขอขอบคุณที่ไปทักทายกัน วันนี้เจี๊ยบเอาบทร้อยกรองมาให้อ่านด้วยค่ะ อ่านแล้วให้แง่คิดดีด้วยน่ะค่ะ ตอนนี้ก็เข้าหน้า ฝนแล้ว ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยน่ะค่ะ Goodnight ! หลับฝันดีน่ะค่ะ รายาสุรีย์ โทณะวณิก (เจี๊ยบ) วันอังคารที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๐ ♣♣♣♣   โดย: Jeab (rayasuree2526 ) 15 พฤษภาคม 2550 23:10:34 น.