BlogGang.com : : Psycho man : ผู้แพ้ (บทที่ 2)

ผู้แพ้ (บทที่ 2)

ผู้แพ้ บทที่ 2

จากตอนที่แล้ว

เธอแสยะเขี้ยว อธิบายด้วยสีหน้าหะเอี้ยมเกรียม (กลัวเซ็นเซอร์)

“เนื้อมีดเป็นโลหะผสมระหว่างเหล็กชั้นดีจากประเทศเยอรคุณ ผ่านการคลุกเคล้ากับนิเกิลผสมน้ำปลาร้าและโครเมียม ในอัตราส่วนที่พอเหมาะ หมักบ่มเป็นเวลานานจึงให้ความรู้สึกขณะแทงหรือเชือด เฉือน สับ หั่น นุ่ม ละมุนละม่อมละเมียดละไม มีคลาส รสดี รถโต ลื่นคอ ..ใช้แล้วภาคภูมิใจ คนไทไม่ได้ทำเอง...หาซื้อมาไว้แทงคนที่บ้านสักเล่มสิคะ....

บทที่ 2

       ว่าพลางเงื้อมีดขึ้นสูง คมมีดเป็นประกายวาววับ มุมกล้องรีบซูมเข้าไปใต้รักแร้ทันที แล้วเสียงหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้ดังขึ้นว่า

       “ใต้ รักแร้..ขาวนวลจนน่าจั๊กจี๋เล่นเพราะเธอใช้โรลออน ลารีเอ๊ะ! รักแร้ใต้วงแขนสวยขาว เงื้อได้ไม่เกรงใจใครแบบหน้าไม่อาย..เงื้อง่าราคาแพงนานแค่ไหนก็ไม่อายมนุษย์หรือเทวดาองค์ใด ด้วยลารีเอ๊ะ!!ลูกกลิ้งแสนนุ่มนวลชวนกลิ้ง”

       นางร้ายเงื้อมือถือมีดอยู่อย่างนั้น ยังไม่ยอมแทง..เพราะโชว์รักแร้ยังไม่สาแก่ใจ..เดินวนอย่างแช่มช้าโชว์รักแร้ไปมาหลายรอบจนสาสมจึงเดินตรงเข้าไปหานางเอกซึ่งยังไม่ยอมหนีไปไหนเพราะกำลังยืนชูป้ายอ่านได้ชัดถ้อยชัดคำว่า “เท้าดิฉันติดสนิทแน่นทนนานกับพื้น ด้วยกาวแห้งเร็วสุดๆตราควาย”

       และแล้ว...ภาพก็ตัดเข้าโฆษณา ทั้งที่ยังออกอากาศละครไปยังไม่ทันเท่าไร ผมนั่งปากอ้าตาค้าง นี่มันละครบ้าอะไรกัน ทำไมโฆษณากันแบบไม่ลืมหูลืมตาขนาดนี้

       ภาพ โฆษณาตอนนี้เป็นสาวนางหนึ่งกำลังทำหน้าตาตื่น มองไปยังโต๊ะทำงานในห้องหรูหรา ซึ่งมีชายหนุ่มภูมิฐานกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างอุตลุดกับเลขานุกาลกิณีคนงาม จนไม่ทันสังเกตเห็นคนยืนอยู่หน้าประตู

       “ผู้จั๊ดก๋านเปลียนไป๋....ผู้จั๊ดก๋านเปลียนไป๋....!!!!”

       สาวท่าทางเป็นพนักงานขั้นต่ำกว่าคนนั้นร้องเสียงหลง ด้วยภาษาอันฟังแล้วไม่แน่ใจว่าเป็นของภาคไหน สมัยไหน

       ผู้จัดการและเลขานุการกิณีสะดุ้งโหยง รีบผละออกจากกัน มุมกล้องโฆษณาถือโอกาสถ่ายภาพวาบหวิวส่วนเว้าโค้งของเลขาฯ แบบไม่ให้เสียโอกาสทอง ผมกลืนน้ำลายเอื๊ยก!! ดีนะที่ไม่เป็นเด็ก ไม่งั้น สมองแตกแน่ๆ

       เสียงผู้บรรยายดังแทรกมาทันที ในขณะผู้จัดการค่อยเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์วานร นุ่งกางเกงในตัวเดียวขึ้นมานั่งยองๆในท่าอุบาทว์แบบสุดๆบนโต๊ะ

       “รอดโซ่ กางเกงในชาย ใส่แล้วสาวหลง อย่าแปลกใจถ้าท่านใส่รอดโซ่แล้วกลับบ้าน จะพบสาวๆหลายคนแอบอยู่ในตู้เสื้อผ้าบ้าง ในลิ้นชักบ้าง...แล้วสาวๆเหล่านั้นก็จะเดินหายไปจากชีวิตของท่าน..พร้อมกับทรัพย์สินเงินของของใช้มีค่าของท่านที่เก็บไว้ในห้อง รอดโซ่..ใส่เพลินเกินห้ามใจ..ใส่คล่องถอดง่ายสบายกาย”

       “ผู้จั๊ดก๋านเปลียนไป๋....ผู้จั๊ดก๋านเปลียนไป๋....!!!!”

       สาวสำเนียงประหลาดคนนั้นเดินผ่านหน้าผู้จัดการไปอย่างไม่สนใจ เดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งขึ้นมาพลิกไปมาราวกับจะหาอะไรบางอย่างแล้ว ในที่สุดก็หยุดนิ่ง... จ้องมองไปยังหน้าตรวจสลากกินแบ่ง ตาค้างก่อนร้องไห้โฮร่ำร้องเสียงสนั่น

       “เลขที่ออก ศูนย์ ศูนย์ โฮ..เลขล๊อตเตอรี๋เปลียนไป๋....เลขล็อตเตอรี๋

       เปลียนไป๋....!!!!แบบนี้ไผสิถูกเด้อ สิบอกไห่..หวยเปลียนไป๋”

       หลังจากนั้นก็เป็นรายการโฆษณายาวเหยียดเกือบสามชั่วโมง ไม่ว่าจะกดปุ่มเลือกช่องใดก็เจอแต่โฆษณา แบบนี้ต้องมีใครสักคนแกล้งผมอย่างแน่นอน บางทีอาจเป็นพวกหมอข้างนอกก็เป็นไปได้ เพราะรายการทางทีวีมันไม่น่าจะโฆษณาบ้าเลือดขนาดนี้ ผมเชื่ออย่างนั้นจริงๆ
นั่นอีกช่องกำลังโฆษณาเครื่องดื่มเหยงๆ

       “เครื่องดื่ม จุดสามแปด ชาตินี้ต้องลอง ไม่ลองไม่รู้ จุดสามแปด โป้งเดียวตายสนิท ก่อนดื่มโปรดให้คนตาบอดอ่านฉลากข้างขวดให้ฟัง อย่าดื่มเกินวันละ 6 ขวด เพราะอาจจะเมา เมาแล้วอย่าขับรถ ไม่เมาไม่กลับ ร่วมด้วยช่วยกัน...”

       “ไม่กินโว๊ย...”

      ผม ร้องลั่นรีบเปลี่ยนช่อง ก่อนโฆษกจะด่าผมว่าชาตินี้เสียชาติเกิดที่ไม่ได้ลอง แต่ช่องไหนๆก็มีแต่โฆษณาทั้งนั้น มีบางช่องฉายรายการภาพยนต์ต่างประเทศ แต่เริ่มฉายได้สามวินาที ก็ตัดเข้าโฆษณาอีกตามเคย บางเรื่องฉายยาวหน่อยแต่ก็มีโฆษณาปนอยู่ในเรื่องเต็มไปหมดแบบเดียวกับที่เล่าให้ฟังตอนแรกนั่นล่ะครับ

   เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ผมรู้สึกตัวว่าความเครียดกำลังก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ

       ห้ามปิดทีวี......นั่นเป็นข้อแม้ของเกมนี้.. ก็ได้ ผมคำรามในใจ ไม่ปิดก็ได้ แต่จะปิดเสียง แล้วนั่งหลับตา ดูสิว่าจะเป็นไง ใช่แล้ว...ต้องทำแบบนั้น จึงจะพ้นจากรายการโฆษณาบ้าเลือดพวกนี้ไปได้
บรรจงใช้รีโมทปิดเสียง ได้การ..เสียงพวกนั้นหายไปจากโสตประสาท ผมยิ้มอย่างปิติ นี่ล่ะ.... เขาว่าโง่มาก่อนฉลาด... ในขณะกำลังปลื้มอกปลื้มใจกับความอัจฉริยะอันเอ่อล้นขึ้นมาของตัวเองอย่างน่ากลัว ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวจนแทบระเบิด เปรี๊ยะ...

       “สวัสดีครับท่านผู้ชม นี่เป็นเสียงในสมองในความคิดของท่าน อันเกิดจากการทำงานของโทรทัศน์รุ่นใหม่ ระบบส่งสัญญาณพิเศษนี้จะเริ่มทำงานกระตุ้นการฟังโดยตรงต่อสมองท่านโดยอัตโนมัติ ทันทีที่ท่านปิดเสียงจากเครื่องรับโทรทัศน์ ทั้งนี้เพื่อให้ท่านได้รับฟังเสียงในหัวอย่างคุ้มค่าคุ้มราคานั่นเอง ต้องขอขอบคุณเทคโนโลยีของบริษัทโซนั่น ที่ร่วมมือกับบริษัท ฮิยายชิ! ผู้อนุเคราะห์เทคโนโลยีนี้”

       “เฮ้ย...... นี่มันอะไรกันฟะ..!!!!!!”

       ผมกระโดดโหยง พยายามใช้มือทุบกระโหลกของตัวเองให้เสียงพวกนั้นกระเด็นออกมาจากหัว แต่ไร้ผลอย่างสิ้นเชิง มิหนำซ้ำยังปรากฏภาพขึ้นบริเวณข้างหน้าอย่างเลือนรางและชัดเจนขึ้นทีละน้อย

       “นอกจากนี้..เพื่อให้คุณสามารถดูรายการของพวกเราได้ทุกสถานที่ เราจึงเริ่มส่งคลื่นพิเศษซึ่งจะกระตุ้นในประสาทตาของท่านให้มองเห็นภาพจากโทรทัศน์ โดยไม่จำเป็นต้องมองจอ.. เห็นไหมว่าพวกเราแสนดีขนาดไหน ต่อไปนี้ไม่ว่าท่านจะวิ่งจะนั่งจะนอนจะคลานในท่าไหน.. ที่ไหน..เมื่อไร..ก็ตาม.. ท่านจะรับชมรายการทางทีวีอย่างเต็มอิ่มจนสาแก่ใจ...โดยท่านเสียค่าบริการ พิเศษนี้เพียงเล็กน้อยต่อเดือนเท่านั้น”

       จริงอย่างที่มันว่า ภาพเบื้องหน้าของผมตอนนี้ปรากฏเป็นจอทีวีชัดแจ๋ว ไม่ว่าจะหันหน้าไปทางไหนก็เห็นตลอด ขนาดหลับตาก็ยังเห็น

       โอ..นั่น เป็นหนังโฆษณาชุดชั้นใน นางแบบนุ่งน้อยหุ่มนิดสะอิ้งกายไปมาอยู่ข้างหน้า ผมลืมตาโพลง.... อ๊ะ... แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย หลังจากมองซ้ายขวาจนแน่ใจว่าไม่มีใครแอบดูอยู่แถวนั้น จึงลองเอื้อมมือไปแตะดู แบบอายๆปนหน้าด้าน.. ก็พบกับความว่างเปล่า แน่ล่ะ ก็มันเป็นแค่ภาพหลอนเท่านั้น

       กลิ่นหอมกรุ่นลอยมากระทบจมูก

       “เครื่อง รับโทรทัศน์ของเรารุ่นนี้เป็นรุ่นที่มีวิวัฒนาการสูงสุดในปัจจุบัน มันสามารถส่งคลื่นกระตุ้นให้จมูกของท่านรู้สึกถึงกลิ่นที่ท่านคุ้นเคยและไม่ คุ้นเคยได้ทุกชนิด”

       ผมสูดลมหายใจรับกลิ่นหอมหวนรัญจวนใจเข้าเต็มจมูก จ้องมองภาพเบื้องหน้าอย่างเพลิดเพลินจำเริญใจกับภาพสาวสวยเยื้องกายไปมา แต่ทันใดนั้น โฆษณาชุดนี้ก็จบไป กลายเป็นพ่อบ้านนายหนึ่งนุ่งน้อยห่มน้อยเดินหน้านิ่วคิ้วขมวดออกมาจากห้องน้ำแทน พลางบ่นกับลูกๆว่า

       “พ่อท้องผูก เลยนั่งนานไปหน่อย...”

       พร้อมกระนั้น กลิ่นเหม็นราวส้วมแตกก็ทะลักออกมาเต็มที่ ผมยังไม่ทันตั้งตัวเพราะกำลังหลับตาพริ้ม ยิ้มนิดๆสูดกลิ่นหอมๆของน้ำหอมจากสาวสวยอยู่ เลยสูบสูดกลิ่นเหม็นบรรลัยวายวอดนั่นเข้าไปเต็มปอดแบบอิ่มอกอิ่มใจจนลืมระวังภัย

แม้กลิ่นส้วมเน่ามหาวินาศนั่นจะไม่ใช่กลิ่นจริงๆ แต่มันช่างเหมือนจริงจนเกินหน้าเกินตากลิ่นแท้และดั้งเดิมอันเป็นต้นฉบับตำรับแท้เสียด้วยซ้ำ ความเหม็นสามารถจำแนกแยกแยะทิศทางและรายละเอียดซ้ายขวาหน้าหลัง ในระบบกลิ่นเซอร์ราวด์รอบทิศทางได้อย่างชัดเจน เหม็นสูงใสมีมิติ ไม่บาดจมูก กลิ่นเหม็นกลางโปร่งอิ่มไม่อับทึบ กลิ่นเหม็นต่ำกระหึ่มเป็นลูกไม่บวมหนักจัดจ้านแต่ดมเข้มชัดเจนทุกอณูจมูก
       ผมกำลังจะตายเพราะจมกลิ่นส้วมเน่า ไม่ว่าจะตะกายฝาหนีไปทิศทางใดก็ไม่พ้น อย่างว่าล่ะครับ ก็มันเป็นผลของคลื่นพิเศษที่มีผลต่อสมองโดยตรงนี่นา จะหนีไปไหนพ้น

       ทันใดนั้น ผมก็นึกขึ้นได้ว่าสาเหตุที่มันเป็นอย่างนี้ก็เพราะว่าระบบเสียงตามปกติของทีวีถูกปิดนั่นเอง แบบนี้ถ้าเราเร่งเสียงให้มันดังเหมือนเดิมระบบอุบาทว์นี้ต้องหยุดทำงานเช่นกัน

รีโมทตกอยู่บนพื้นห้อง ผมรวบรวมพลังที่เหลือกระโจนพรวดเดียวคว้าขึ้นมา จัดการเร่งเสียงขึ้นแบบรวดเร็วจนแทบหายใจหายคอไม่ทัน

       นั่นไง ....กลิ่นส้วมนรกเน่าหายวูบไปทันที ทุกอย่างกลับเป็นปกติ บนจอ คุณพ่อตัวดีกำลังยืนถือยาแก้ท้องผูกขนานหนึ่ง บรรยายสรรพคุณเจื้อยแจ้ว แล้วภาพก็ตัดเข้าสู่รายการของสถานี
“ต่อไปนี้เป็นการประกวดนางงามเอกภพ นางงามทั้งหลายทั้งมวลต่างมารวมตัวกันอยู่ ณ ที่นี้ ให้ท่านได้ยลโฉมอย่างเต็มที่ อย่าเปลี่ยนสถานีไปไหนนะครับ ไม่เชื่อมีเรื่อง”

       ไอ้บ้า.....ของดีๆ ทะลึ่งมาตอนเพิ่งปิดระบบเสมือนจริงไปแล้ว

       บนจอพลันปรากฏสาวงามระดับเอกภพเยื้องกายไปมาอวดชุดว่ายน้ำ กันเต็มไปหมด แต่ละนางเดินออกลีลาโชว์ เดินเด้งหน้าเด้งหลังอวดสัดส่วนกันอย่างเต็มที่ ใส่เสื้อผ้าคนละชิ้นสองชิ้นที่ใช้สำหรับตุ๊กตาตัวเล็กๆ บางเบาในวันเบาๆ กล้องก็จับภาพอย่างไม่เกรงใจใคร เพราะรู้ว่าแต่ละคนอยากให้คนอื่นดูส่วนเว้าส่วนโค้งกันอย่างถนัดชัดตานั่นเอง

       ผมนั่งอ้าปากหวอ

       แบบนี้ดูเป็นปีก็ได้ ของสวยๆงามๆแบบนี้ใครบ้างล่ะไม่อยากดู

       แต่ แหม...แบบนี้ไม่ค่อยสะใจเลย ผมยิ้มแบบลามกสี่ครั้ง น้ำลายหยด สามหยด และทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ ห้าครั้ง รวมกันเป็นสิบสองอุบาทว์ ก่อนบรรจงกดปุ่ม MUTE บนรีโมทเพื่อตัดเสียงให้ระบบคลื่นพิเศษทำงานเพื่อจะได้รับอรรถรสแห่งภาพและ กลิ่นเสียง แบบสมจริงสมจัง ของกลิ่นสาบสาวอบร่ำด้วยน้ำหอมหรูหราร่ำจิตจรุงใจ และภาพสาวแสนสวยแบบสามมิติของสาวงามรายรอบตัวชัดเจนทุกซอกทุกมุม แค่คิดก็จะขาดใจตายแล้ว

       หลับตายิ้มกริ่มตามประสาคนอุบาทว์แต่พองามระดับน่ารัก รอภาพงามตรงหน้า

       “รายงาน ข่าวด่วน ขณะนี้พบศพคนตายเหม็นเน่ากองกันอยู่ในทุ่งนาแห่งหนึ่ง คาดว่าเป็นคนที่ตายจากไข้หวัดคนที่มีผู้ไม่ประสงค์จะออกนามแอบมาทิ้งเอาไว้ คาดว่าตายมาหลายวันส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว เรากำลังติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด......”

       ภาพการประกวดสาวงามตัด วูบไปเป็นข่าวด่วนแบบกะทันหัน ภาพสามมิติสามงามซึ่งกำลังจะปรากฏหายวับไป กลับกลายเป็นภาพซากศพเน่าเฟะ สีเขียวสีเหลืองของน้ำเลือดน้ำหนองเน่าๆน่าสะอิดสะเอียน เห็นกันจะๆ ในระยะประชิดแทบจะสัมผัสใบหน้าพร้อมกับกลิ่นเหม็นเน่าทะลักเต็มปอด

       “อ๊ากซ์.......!!!!!”

       ผมร้องสุดเสียง ยกมือทั้งสองกุมลำคอตัวเอง ความเหม็นจนขมเข้าไปในปาก อะไรมันจะซวยขนาดนั้น ภาพหนอนยุ่บยั่บชอนใชเนื้อเน่าไปมาเห็นกันแบบทุกซอกทุกมุม ไม่ว่าจะหลับตาสะบัดหน้าไปทางไหน ก็ยังเห็นภาพชัดเจนราวกับกำลังก้มลงไปดูอย่างสนิทชิดใกล้ราวกำลัง แหวกว่ายอยู่ในกองซากศพ ขนาดเห็นหนอนบางตัวชูคอส่ายไปมาเหมือนจะทักทายเห็นชัดกระทั่งไรขนอ่อน
โอย...มันอะไรกันนี่!!ไม่ไหวแล้วแบบนี้

       ตะเกียกตะกายไปยังรีโมท กดปุ่มยกเลิกการปิดเสียง

“เสียใจด้วยนะครับ” เสียงโฆษกดั่งลั่นในหู

        “คุณ เปลี่ยนใจไปมาถึงสองครั้ง อันแสดงถึงความไม่มั่นคงทางจิตใจ ดังนั้นระบบของเราจึงตัดการควบคุมธรรมดา มาเป็นแบบอัตโนมัติตลอดไป ท่านจะมาเล่นปิดเปิดเสียงเล่นแบบนี้ไม่ได้ ปล่อยให้เราดูแลคุณเอง บริการทุกระดับประทับใจ”

          ถึงจะเหม็นคนละแบบกับสุขานรกในตอนแรก แต่ผลของมันไม่ต่างกันสักนิด ผมกำลังจะตาย

โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 25 พฤศจิกายน 2555

Last Update : 25 พฤศจิกายน 2555 12:34:00 น.

2 comments

Counter : 655 Pageviews.

555 ลารีเอ๊ะ

นึกภาพตามแล้ว อุ๊บ!!

ตายซะดีกว่าอยู่ ถ้าโฆษณาพวกนี้จะมาแบบล้ำมิติ 555

แต่นุ่งน้อยห่มนิดนี่ จินตนาการได้ตลอดเวลา 5555

โดย: มาโซคิส

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2555 เวลา:14:08:21 น.

หัวเราะจนน้ำตาไหล

โดย: Ilsalaino

วันที่: 5 มีนาคม 2556 เวลา:17:14:55 น.