+++++++ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม+++++++++

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา (28 มี.ค.53) เป็นอีกวันหนึ่งที่ผู้ปกครอง และ เด็กนักเรียนที่จะสอบเข้าเรียนต่อชั้นมัธยมปีที่1 และ 4 แห่งสยามประเทศ ต่างก็ใจตุ๊มๆต่อมๆกับการลุ้นสุดตัว ทั้งเรื่องการสอบ และ ลุ้นกันว่าจะ"ได้สอบ"หรือเปล่า

เหตุผลก็อย่างที่ทราบๆกันอยู่นะครับ

อย่างที่ใครบางคนที่ตายไปแล้วเคยบอกไว้ว่า
"การเมือง" เป็นเรื่องของ "ผลประโยชน์"
เป็นเรื่องของการแย่งชิง"อำนาจ" เพื่อตนเอง และ พวกพ้อง ซึ่งเป็นคนส่วนน้อย

ไม่ว่าเหตุผลที่ต่างฝ่ายต่างก็ยกขึ้นมาพูดจะสวยหรูดูดีเพียงใดก็ตาม

คนส่วนใหญ่ของประเทศที่ไม่เคยได้รับอะไรจากการต่อสู้แย่งชิงทางการเมืองของคนเหล่านี้ กลับต้องพลอยมารับเคราะห์กรรมจากวิวาทะทางการเมืองอย่างชนิดที่หลีกเลี่ยงมิได้อยู่เสมอๆ

ขอไว้อาลัยให้กับความวุ่นวายทางการเมืองที่เกิดจากความเห็นแก่ตัวของคนบางคน

โอ้....เครียด เครียด เครียด

พักนี้ผมชักรู้สึกว่าติดตามข่าวสารบ้านเมืองมากเกินไปจนเริ่มสำลักข้อมูล และ เริ่ม"อิน" ไปกับสถานการณ์ความวุ่นวายต่างๆ

เพิ่งมารู้สึกได้ผ่อนคลายจริงๆเอาตอนวันที่พาลูกๆไปเที่ยวทะเลที่ชายหาดขนอมอาทิตย์ที่ผ่านมา

ผมลองมานั่งนึกๆดูว่า ทุกวันนี้ชีวิตของเรานี่มันเครียด สับสน วุ่นวายเอามากๆเลยหรือ นานๆทีถึงจะได้ดื่มด่ำความสุขเล็กๆน้อยๆ เฉพาะในวันหยุดพักผ่อนเท่านั้น

เหตุผลที่เป็นเช่นนี้ เพราะ วันนั้นผมไม่ต้องทำงาน และ ลูกไม่ต้องไปเรียนหนังสือหรือเปล่า

หรือ อาจเป็นเพราะ วันนั้นผมไม่ต้องอ่านหนังสือพิมพ์ ฟังวิทยุ หรือ ดูโทรทัศน์ เลยไม่ต้องรับรู้อะไรที่มันเป็นพิษต่อจิตใจเรากันแน่

มองย้อนกลับไปตอนเด็กๆ รู้สึกว่าเราก็มีความสุขได้ทุกวัน ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่อง"เล็กน้อย"แค่ไหนก็ตาม เราก็ยังยิ้ม หัวเราะเบิกบาน สดใสในทุกวันของชีวิต

"เด็กคนนั้น" ช่างร่าเริงแจ่มใส มีของเล่นเยอะแยะ มีเพื่อนเล่นมากมาย มีอะไรๆที่สนุกๆทำอยู่ตลอดเวลา ไม่เคยเก็บอะไรๆมาคิดให้ทุกข์ใจซักที

แต่เมื่อเวลาผ่านไป พอเราโตเป็นผู้ใหญ่ ต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น ทั้งเรื่องการเรียน การทำงาน และ ครอบครัว ทำให้เรามีอะไรให้ต้องคิด ต้องกังวลใจตลอดเวลา

ความเครียด ความทุกข์มันก็เลยมากเป็นเงาตามตัวไปด้วย

ผมมานั่งนึกๆแล้วก็ใจหายว่า
"เด็กคนนั้น" คนที่เคยอยู่ในตัวผม มาบัดนี้....เขาได้หายไปไหนเสียแล้ว!!!!!!




ป.ล. เป็นเด็ก เป็นวัยรุ่นมัน"เหนื่อย"
แต่การเป็นผู้ใหญ่ มันก็ไม่ง่ายเลย




เพลง: พื้นที่เล็กๆ
อัลบั้ม: บุคคลที่ 3
บอย ตรัย ภูมิรัตน


จะต้องถอนใจ อีกสักเท่าไร
โลกแห่งความเป็นจริง ไม่เคยเป็นอย่างใจ
วันและคืนเปลี่ยนหมุน ให้เราวิ่งตามเรื่อยไป
โตแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไป

การเป็นผู้ใหญ่ มันไม่ง่ายเลย
มันไม่คุ้นไม่เคย ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยใจ
ไม่มีเวลาเหลือ ไว้ฟังไว้คิดถึงใคร
โตแล้ว ต้องทำอย่างไร

เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนตัวเราเองอาจหล่นหาย
เมื่อเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในใจ เขาไปไหน
ทำไมวันนี้เขาหายไปจากเรา

ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ในวันนึงเท่าไร ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจ เอาไว้

ตรงขอบฟ้านั้น มีรุ้งพาดผ่าน
เมื่อความจริงความฝันได้มาบรรจบกัน
ที่ดินแดนแห่งนั้น เด็กน้อยคนหนึ่งกับฉัน
จูงมือเดินไปด้วยกัน

เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนลืมว่าเราเคยเป็นใคร
อย่าลืมเด็กน้อย ทิ้งปล่อยเขาคอยอยู่เดียวดาย
ได้ยินใช่ไหมเสียงนั้นที่เรียกเรา

ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ในวันนึงเท่าไร ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจ จะอยู่กับฉันตลอดไป

(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)
อยู่กับฉันตลอด ไม่ให้ใครแย่งไป
(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)

Create Date : 30 มีนาคม 2553 Last Update : 30 มีนาคม 2553 11:24:05 น. Counter : 1011 Pageviews.		3 comments
Share Tweet